Prologue

"No one has ever dared lie to me!" Nag-aapoy na aura ang nagpapahina sa tuhod ng babaeng patuloy ang pag-atras upang makalayo sa lalaking nagdadala ng takot sa kanyang buong kalamnan.

"Only you... did! Not once but twice! You think I'm going to forgive you, hmm?" Hinimas-himas niya ang mahabang latigo habang tinitingnan nang masama ang babaeng napupuno na nang takot ang mukha.

"I'm sorry, Brent, I-I didn't mean t—" Hindi na natapos ng babae ang pagpapaliwanag. Nahintakutan siya nang tumama ang likod niya sa pader at akma na siyang hahampasim ng lalaki. Napapikit ang kanyang mga mata, naghihintay na makaramdam ng hapdi ngunit lumipas na ang ilang segundo, wala pa ring kamay o latigo na dumapo sa kanyang katawan. 

Nang sumilip siya ay nakita niya ang pagtitimpi sa mukha ng lalaki saka nito ibinaling ang galit sa pader. Ikinubli niya ang takot na mukha sa ibabaw ng kanang balikat habang patuloy na pinagsusuntok ng lalaking tinawag niyang Brent ang pader.  Ano't siya ngayon ay nakakulong na sa nagngangalit na bisig nito.

Nang tumigil si Brent ay dumako ang titig ng babae sa kamao nitong namumula na. Nanginginig na ang kalamnan niya at hindi rin magawang ayusin ang kanyang pagkurap.

"Brent," sambit niya.

Biglang napatawa ang lalaki at nilamutak ang mukha. "What are you doing to me, Camila? What?" tanong niya. Hindi niya mawari kung bakit hindi niya kayang saktan si Camila gayong nagagawa niya naman ito noon sa ibang babae.

"Brent, I..." Hindi niya maituloy ang kan'yang sasabihin tila umaatras ang kan'yang dila. Hindi niya namalayang dumaloy na pala ang masaganang luha mula sa kan'yang mga mata.

Pinakipot ng lalaki ang pagitan ng mga mukha nila saka nagsalita sa gitna ng nagngangalit na mga ngipin, "How many times do I have to tell you never to shed tears in front of me? You can't buy me with it, Camila, so stop it!" sambit niya habang hinihimas ang mamasa-masang noo ng babae. Napakalapit niya kay Camila na halos malunok na nito ang amoy ng alcohol sa hininga ng lalaki.

May lambing man sa kan'yang kilos, namumutawi pa rin ang galit sa kan'yang mga mata.

"Brent, let's end it, please."

Panandaliang katahimikan ang bumalot sa paligid ng dalawa saka bigla siyang tinutukan  ni Brent nang masamang tingin. Hindi makapaniwala ang lalaki na lalabas iyon sa bibig ni Camila.

"Ah, you want to end this so you can go back to him, hmm? Unfortunately, you already put yourself in this mess, you can't back out that easy."

"Brent, ple—"Hindi niya natuloy ang paki-usap nang biglang dakmain ng lalaki ang kan'yang labi. Napahawak ang mga kamay niya sa matikas na dibdib nito. Pilit niya itong itinutulak papalayo ngunit wala siyang sapat na pwersa para madaig ang lakas nito.

Pinaulanan siya ni Brent ng maiinit na halik na nagpahina sa kanya. Matamis ang pulahang labi nito at nakakahumaling ang amoy ng hininga, bagay na sa loob ng ilang buwan nilang pagsasama ay hindi niya napagtanto.

"I don't discard things I haven't fully used yet," sambit niya sa gitna ng kan'yang hingal na paghinga saka muling siniil ng halik si Camila. 

"So don't think about saying that again. You’re mine…” sambit nito habang paisa-isang sugapang halik ang binibigay niya. “Because I'm not done with you yet,” pagpapatuloy pa niya saka muling siniil ng halik si Camila. "You're mine…because I say so."

Hindi man sang-ayon sa sinambit ng lalaki ay hindi na nagawang itulak pa ito ni Camila. Batid niyang sumusuko ng ang kan'yang systema at nasasanay na ito sa init na umaakyat sa kan'yang katawan kung kaya’y pinili niyang magpatalo at magpakatilunod sa nararamdaman.

Oo't malupit ang lalaking kan’yang pinakasalan at labis niya itong kinasusuklaman ngunit sadyang marupok ang puso niya at handang magpagapi sa kapusukan.

Bago paman lumalim ang kanilang pagpapalitan ng labi ay walang tigil na tunog ng cellphone ang naging dahilan upang maudlot ang kapusukang kanilang nasimulan. Mula ito sa cellphone ni Camila at sa screen nito ay bumungad ang pangalang Luigi.

Tinitigan ni Brent nang masama si Camila-na halos ma-estatwa na sa kanyang kinatatayuan- saka padabog na dinampot ang cellphone para sagutin. Bagamat pipindutin na sana niya ito ay biglang naputol ang tawag. Maya-maya pa’y may pumasok na voice mail mula pa rin kay Luigi.

[Camila, mahal kita. Alam kong mahal mo pa rin ako. Let's give our love another chance, please. Andito lang ako sa favorite spot natin, hihintayin kita.]

Tumagis ang panga ni Brent sa narinig at napakuyom ang palad sa pagtitimpi. Nanlilisik ang kan’yang mga mata at halos matupok na nito ang kanyang asawa.

"Panindigan mo ang pinasok mong kasal, Camila! You won't want my grandpa to know you're a fake Bride. You're dead before you knew," malamig niyang banta kay Camila saka lumabas at ibinalibag nang malakas ang pinto ng kanilang kwarto.

Nanginginig man sa takot ay sinundan siya ni Camila. “Brent, s-aan ka pupunta? A-anong binabalak mo?”

Natigilan si Brent sa paghakbang saka malamig na tinurang, “Lilinisin ang duming dinulot mo!”