Chapter 3: Poison Kiss

Wala na ang mga bisita sa kasal. Naiwan akong mag-isa, kasama ang lalaking kinatatakutan ko.

Tahimik na inutusan ni Evander ang mga stewards na dalhin ang gamit ko sa master bedroom. Nang binuhat na ng dalawang babaeng halos kaedad ko ang mga bag ko, agad ko silang pinigilan.

Alam kong halos kasing edad ko lang sila, pero kahit gusto nilang tumanggi, hindi nila kayang bastusin ang bagong asawa ni Evander kung ayaw nilang mapahamak.

“Are we going to to be in the same room?” tanong ko kay Evander, ramdam ang kaba sa dibdib ko.

Natawa siya sa tanong ko. Pati mga stewards, pilit na lang pinipigilan ang ngiti nila. Tahimik silang nakatingin sa akin, halatang aliw na aliw.

“Ang ibig kong sabihin... matutulog ba talaga tayo sa iisang kwarto?” ulit ko, this time mas seryoso.

Napansin ni Evander na hindi ako nagbibiro.

“Siyempre,” sagot niya. “Mag-asawa na tayo. Normal lang sa mag-asawa na matulog sa isang kwarto.”

“Hindi!” Napalakas ang boses ko. Alam kong nakaka-offend 'yon, at kahit hindi niya ipinakita, alam kong tinamaan siya.

“Dalhin n’yo sa loob ang mga gamit,” utos niya sa stewards.

Tumingin lang sa akin ang mga babae, parang hinihintay kung pipigilan ko ulit sila. Pero hindi na ako kumibo.

“Ngayon na!” biglang sigaw ni Evander, at agad silang sumunod. Tumakbo paakyat ng hagdan, dala-dala ang mga bag ko.

Hindi na ako gumalaw. Pinanood ko lang sila habang papalayo.

Paglingon ko, nakangiti na si Evander. Wala na ang galit sa mukha niya.

“Siguro pagod ka na, mahal. Halika na. Tulog na tayo.”

“Hindi ako matutulog sa kama na katabi ikaw,” mariin kong sagot, magkakrus ang braso ko sa dibdib.

Napabuntong-hininga siya. “Thalina, pagod na ako. May meeting ako bukas. Ayoko na ng drama—”

“’Wag mo akong hawakan,” singhal ko. Agad kong iniwas ang katawan ko nang subukan niya akong lapitan.

“This is going to be a bumpy ride,” narinig kong bulong niya. “Asawa kita, Thalina...”

“Asawa mo lang ako sa papel,” sagot ko agad. “Hindi ko pinili na magpakasal sa taong katulad mo. You're a devil. Pinilit mo lang akong magpakasal sa’yo.”

“Taong katulad ko?” Tumawa siya nang mahina, mayabang. “Hindi ko alam na ganito pala kagwapo ang devil. Jackpot ka.”

Napairap ako habang hinihimas niya ang buhok niya na parang sobrang galing niya. Punung-puno siya ng sarili. At halatang wala siyang pakialam sa nararamdaman ko.

“We don’t have to ruin the night with an argument, Thalina. Let’s just go upstairs and rest.”

Sinubukan niya ulit akong lapitan, pero umilag ako. At doon, nagbago ang aura niya.

Bigla niya akong hinawakan sa kamay at hinila papalapit.

“Bitawan mo ako!” pumiglas ako, pero masyadong mahigpit ang hawak niya.

“Hindi ako gumastos ng ganun kalaki para sa simbahan ng matandang pari mong uncle, tapos ganito lang ang isusukli mo. Wala akong tiyaga sa mga ganyang drama,” madiin ang titig niya habang nagsasalita, at sa lakas ng kabog ng dibdib ko, akala ko tatawid na palabas.

“Sasama ka sa kwarto, at hindi mo na ko kukwestyunin. Naiintindihan mo?”

Dahan-dahan akong tumango. Ayoko nang makipagmatigasan pa sa kanya.

Sakto namang narinig namin ang yabag sa hagdan. Papalapit na ang stewards.

Binitawan niya ako, pero yumuko siya sa tenga ko at bulong na halos parang utos, “Ngumiti ka.”

Napilitang umangat ang labi ko kahit pa pilit.

“Tapos na po, Mr. Noctez,” sabi ng isa sa kanila.

He dismissed them with a wave. Then, turning to me, he offered his hand.

“Shall we, my wife?”

Wala na akong nasabi. Hinawakan ko ang kamay niya at hinayaan ko siyang akayin ako paakyat.

Pagpasok sa kwarto, tumayo lang ako sa isang sulok, yakap ang sarili habang tinitingnan ang paligid.

Naririnig ko na noon ang mga kwento ng magagarang kwarto. Nakakita na rin ako ng mga litrato. Pero hindi ko inakalang may ganitong klaseng silid sa totoong buhay.

Wala pa akong nakitang kwarto na kasing elegante, kasing ganda, kasing mahal tingnan tulad nito.

“Wala ka pa sigurong napuntahang kwarto na ganyan kaganda,” sabi ni Evander, halatang nagyayabang.

Napakunot ang noo ko pero wala siyang pake. Nag-shower siya at iniwan ako mag-isa.

Pagkatapos niya, ako naman ang naligo. Pagbalik ko ay suot ko ang pajama at makapal na shirt. Paglabas ko, nakahiga na siya sa kama at wala nang suot na pang-itaas. Ang white bedspread ay parang kumikislap sa ilalim ng chandelier.

Nakita ko kung paano siya napangiwi sa suot ko.

“Wala ka bang lingerie o kahit nightgown na medyo sexy?” reklamo niya.

Tapos bigla siyang napangisi. “Ah oo nga pala. Little saint ka. Hindi mo nga pala alam ang ibig sabihin ng lingerie.”

Tumawa siya nang marahan. Hindi ko siya pinansin. Binigyan ko lang siya ng blangkong tingin habang mabilis na umiikot sa isip ko kung ano ang pwedeng mangyari ngayong gabi.

“Halika na,” sabay tapik sa kabilang side ng kama. “Dito ka. Tabihan mo na ang asawa mo.”

Nagdadalawang-isip ako, pero hindi ko makakalimutan ang huli naming banggaan. Dahan-dahan akong umakyat sa kama.

Umupo lang ako sa gilid. Nanginginig ang dibdib ko sa kaba.

Iniiwasan ko siyang tingnan habang siya naman ay nag-aayos ng sigarilyo. Pero bago pa man niya masindihan, bigla niyang naalala ang nangyari noon.

“’Wag na lang pala,” bulong niya, sabay balik ng sigarilyo sa mesa. Agad siyang bumalik sa kama.

“Let’s get to it,” he said, and suddenly pulled me close, going in for a kiss.

Tinulak ko siya.

Natatakot akong saktan niya ako, pero hindi niya ginawa. Kumunot lang ang noo niya at bigla akong tinaasan ng kilay.

“Bakit?” inis niyang tanong.

“H-Hindi... ko kaya,” pabulong kong sagot.

“Hindi mo kaya... o ayaw mo lang?”

“H-Hindi ko kaya. Hindi ko pa... nagagawa ‘yon.” Nanginginig ang boses ko, halatang puno ng takot at hiya.

“Laging may first time. Masasanay ka rin,” sabi niya. Muling lumapit pero agad akong tumakbo palayo sa kama.

“I’m not doing this with you,” I said, breathless. “Not now. Not ever.”

Napailing si Evander. Kita sa mukha niya ang inis, pero hindi siya sumigaw. Sa halip, tumayo siya mula sa kama at dahan-dahang lumapit.

Umatras ako, akala ko hahawakan niya ulit ako. Pero tumigil siya sa harap ko, may matalim na ngiti sa labi at nagtangis ang panga.

“Kung hindi ko pa makuha ang katawan mo... uunahin ko ang isipan mo...”

Umangat ang kamay niya at halos madikit sa pisngi ko. Napaigtad ako sa kilabot.

“...at pagkatapos, kukunin ko ang puso mo, Thalina."

**

Lagpas isang linggo na akong nakatira sa mansion. Lahat ng kailangan ko, pati na rin yung mga bagay na gusto ko lang bigla, agad-agad naibibigay sa akin.

Pero ang pinaka-hindi ko inasahan? Si Evander, laging nasa bahay. He barely left unless it was absolutely necessary, and every time I turned around, there he was, wearing that same smug smile.

Kahit 'pag umaalis siya, saglit lang. Isang oras lang ang pinakamatagal tapos andiyan na ulit siya, parang sinasadya niyang ikulong ako sa presensya niya.

Alam kong may binabalak siya, pero hindi ko masabi kung ano. Ginagawa ba niya akong pawn sa kung anong larong chess sa utak niya?

Hindi na siya nagtangkang makipagtalik sa akin ulit, at dahil doon, ang dami kong tanong sa isip.

"Hindi na ba niya ako gusto? Baka may iba na siyang kinakasama sa kama?"

Kahit galit ako sa kanya sa pag-agaw niya sa kalayaan ko, mas lalong hindi ko matanggap ang ideya na baka may kahati ako. Pero hindi ko rin kayang aminin 'yon kahit sa sarili ko.

Pinili kong isnabin siya. Lahat ng ginagawa niya, iniisip kong parte ng strategy niya para buwagin ako. I thought I could fight off the growing ache inside me, but not even my prayers helped when temptation wrapped itself around my thoughts.

Kaya para tuluyan kong malampasan ang tukso, hindi ko siya kinakausap. Hindi ko siya tinitingnan sa mata.

Tuwing nagbibihis siya ay umaalis ako ng kwarto. Babalik lang ako pag feeling ko safe na.

Pero si Evander, hindi affected. Wala siyang pakialam kahit maghubad pa siya sa harap ko. Para sa kanya, kasal kami, kaya wala na raw dapat ikahiya.

Noong una ko siyang nakita na nakatalikod, natulala ako. May malaking tattoo siya sa likod... isang dragon at isang agila. Nakakatakot. Parang buhay ang mga iyon. Sa totoo lang, feeling ko puwedeng lumabas 'yon anytime at sakmalin ako habang tulog ako.

Then one night, for the first time since we got married, he didn’t come home.

I slept like a baby. Paikot-ikot ako sa kama.

Napaungol ako sa antok kinabukasan nang may kumatok habang dahan-dahang naglakad papunta sa pinto.

“Good morning, Ma'am Thalina.” Nakangiti si Jessa, ang steward na naka-assign sa akin.

“Good morning, Jessa...” Habang pinupunasan ko ang mata ko, pilit kong ginigising ang sarili ko.

“Sir Evan asked me to give this to you.” May inabot siyang flower bouquet at isang heart-shaped na gift box.

Halos hindi ko pa tanggapin. Pero wala rin akong nagawa kundi tanggapin gamit ang dalawang kamay.

“Thank you, Jessa,” pilit kong nginitian siya, at natawa pa siya.

Parang mas siya pa ang kinilig sa regalo kaysa sa akin.

“I’ll be downstairs if you need anything,” paalam niya bago siya umalis. Agad ko namang isinara ang pinto.

Tiningnan ko ang mga hawak ko. Walang kahit isa sa mga ‘yon ang nagpangiti sa akin.

Hindi ito ang first time na binigyan ako ni Evander ng regalo. May sapatos, bags, perfume, alahas, chocolates, kung anu-ano pa. Pero wala namang tumama sa gusto ko.

Kahit anong effort niya, ayoko pa rin sa kanya.

Tinapon ko ang bouquet sa tabi ng cabinet kung saan nakapatong na rin ang apat pang bouquet na una niyang binigay.

Gusto ko sanang itapon na rin ang gift box. Akala ko kasi pareho lang ng mga nauna. Pero hindi ako mapakali. Curious ako.

Umupo ako sa kama at dahan-dahang binuksan ang pulang kahon.

Napakunot ang noo ko. Napanganga.

Isang bible. At isang silver na kwintas na may golden crucifix.

Hindi ko in-expect ‘yon. Palagi niya akong binibigyan ng mga bagay na ayoko, kahit nga ‘yung corvette na binigay niya sa akin bilang wedding gift, tinanggihan ko.

This was different. I couldn’t bring myself to hate it. Not this time.

Kinuha ko ang kwintas at dahan-dahang sinuot. Ang ganda niya. Lalo na sa suot kong simpleng top. Tumayo ako para tumingin sa salamin.

Binuksan ko rin ang bible. Sa unang pahina, may sulat doon na nakaipit. Kinuha ako ang papel at binasa iyon.

“From the Devil to his Little Saint.”

Napatawa ako.

May sayad talaga itong lalaking ito. Pero aaminin ko, may sense of humor siya.