Share

KABANATA 8: sweldo

Author: Auroravillez
last update Last Updated: 2025-10-17 22:00:03

KUMALAS NA AKO SA HALIKAN NAMIN BAGO PA LUMIPAS ANG ILANG SEGUNDO.

“See?” pagmamayabang ni Rowan saka ngumiti ng nakakaloko.

Nasa bewang ko ang kamay niya, habang nasa mesa naman ang sa akin para suportahan ang lakas ko.

“Ah…tama! Ayaw mo pang maniwala?” kahit pa naubusan na ako ng salita, nagawa ko pang isambit iyon na di man lang nautal with matching smile pa.

I carried Rowan face using my hand and then wink at him kahit na nagsasabog na ang kaloob-looban ko.

“Ang gwapo talaga ng asawa ko, hmp.” I crunched my nose and then smile a fake one at Zenna.

“Hi, may sasabihin ka pa?” tanong ko kay Zenna habang ang mukha ay nasa dibdib na ni Rowan at ang kamay ay tina-tap ang braso niya.

“Hays!” malakas na buntong-hininga ang pinakawalan ko nang padabog na umalis si Zenna habang ang mukha ay di na maiguhit.

“Grabe.” komento ko pa saka tumawa ng malakas na parang demonyo. Nakita ko sa periperal vision
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • The Marriage We Never Meant   KABANATA 15: dinner

    Kasalukuyan nakasubsob ngayon ang mukha ko sa unan. Nalulula na ako sa nangyayari sa buhay ko!Nagagalit ako at nasasaktan sa tuwing naalala ko ang pag-deny ng kapatid ko sa akin. Speaking of her, di ko alam kung nakauwi na nga ba ito. Malamang sa malamang hahayaan lang ni Mama na gumala siya. Kasi nga 'matino’ naman itong si Liliana! Hays. Yan! Sa sobrang pagmamahal, naging rebelde na. Di ko nga alam kung sasabihin ko ba talaga kina mama at papa. Alam ko naman ang kalalabasan eh—di nila ako paniniwalaan.At saka isa pa tong si Zyrus. Nabe-bwesit ako sa kaniya! Kahit nga di kami nagko-contakan so isa't isa noon. Nagkikita pa rin naman na kami hanggang ngayon.Inuuntog ko pa ang ulo ko. Eh sa gusto ko ngang maalis lahat ng ilisipin na nangyayari sa buhay ko.“Your hurting yourself,” nagulat na lang ako nang may magsalita sa likod ko.Agad akong napabalikwas ng bangon dahil sa gulat. Kanina pa ba siya diyan? Bakit di ko naramdaman

  • The Marriage We Never Meant   KABANATA 14: found out

    I was at the side of the road. Repeatedly questioning myself again—I always do that when the conflict start crashing me into pieces.So this is the feeling when someone deny you—not someone because she is my SISTER—the one who denied me in front of everyone.Pinunasan ko ang luha ko at akamang aalis na nang may makita akong dalawang medyo pamilyar na tao kahit na nakatalikod sila. Papasok sila ngayon sa loob ng club.Sinong mga yun?I wanted to leave. But my curiosity already ate me—command me not to.Familiar. Sino kaya yun? Ang kamay ng babae ay nakayakap sa bewang ng lalaki. Ang lalaki naman ay nakaakbay sa lalaki. Nawala na nga ang mga luha na kanina lang pumapatak sa pisngi ko. Ang kaninang hinanakit ay napalitan ng kuryosidad.Nakasuot ng dress na tube ang babae. Ang lalaki ay nakasuit na tila CEO.Napailing ako sa mga bagay na naiisip ko. Hindi. Ayaw ko talagang sumunod para lang makita kung sino nga ba

  • The Marriage We Never Meant   KABANATA 13: confront

    “Maam. Lunch na po,” bungad sa akin ni Ate Loraine na nagsimula ng maghanda para sa pananghalian. “Ate may lakad ako eh. Kain na kayo ha? Babalik rin ako agad,” tiningnan ko muna ang phone ko. 1:34 na pala. Pero keri ko ‘to. “Pero maam—” aangal pa sana ito pera umiling lang ako at dali-daling lumabas. Walang kahit na anong dala. Tanging cellphone ko lang. Gusto ko lang kasing malaman ang totoo. “Kuya Street 101 po,” utos ko sa driver ni Rowan. Tumango lang ito at nagsimula ng magmaneho tungo sa daan papunta sa amin. Binuksan ko ulit ang fb ko. Bumungad sa akin ang profile ni Yana na may blue ang gilid—may myday siya. Ayaw ko sanang tingnan iyon baka kasi maubos data ko, kaya lang na-archive ko siya kaya pinindut ko na lang ang profile niya dahil online naman na siya. Agad akong nagulat ng makita ko ang Myday niya. ‘girls meet up’ caption niya. Wait, bar ba ‘to? Agad kong tiningnan ng mabuti ang

  • The Marriage We Never Meant   KABANATA 12: hingi

    “MAY BISITA KA PA BA SA BAHAY MO?” tanong ko kay Rowan. Kasalukuyan kaming nasa kama ngayon. Syempre may harang sa gitna. Nakatalikod ako sa kaniya, di ko alam kung ganon rin siya. “Except Zyrus. Wala.” sagot niya naman. Hindi kasi ako pinapatulog ng konsensya ko eh. May narinig talaga ako ‘e.“Wala naman sigurong multo sa mansiyon mo di'ba?” narinig ko ang mahinang pagtawa niya. Anong nakakatawa? “Of course…meron,” sagot niya dahilan para mapabangon ako sa gulat. So totoo nga? May multo sa mansyon niya? “Ang landing multo naman,” mahinang ani ko sa sarili ko habang hawak ang dibdib ko. Naramdaman kong bumangon na rin si Rowan at pumantay sa akin. Aalis na ba ako sa mansyon na ‘to? Hindi. Pero takot ako sa multo. Anong gagawin ko—“Syempre joke lang,” agap niya kaya masama ko siyang tiningnan. Hinampas ko siya sa braso kaya napa ’aray’ siya. “Bwesit ka talaga kahit kailan.” inis na angil ko at bu

  • The Marriage We Never Meant   KABANATA 11: misinterpret

    AYAN! Sa wakas tapos na ako. Pinunasan ko ang kamay ko ng isang malinis na towel. Kagagaling ko lang labas at nagtanim ng iba't ibang mga halaman. Kinakailangan ko pang maghugas ng kamay bago pumasok sa kwarto namin. “Aray, ang sakit ng likod ko ha?” usal ko sa sarili ko habang hawak ang balakang at ramdam ang kirot sa likuran ko. Ilang oras ba naman ang nilaan ko para pagandahin ang garden. Maganda naman na e, kaya lang mas gusto ko pang mas gaganda pa lalo. Buti na lang worth it ang pagod at effort ko sa pagtatanim—bukod sa pagbe-bake, planting flowers is my hobby too. Naisipan ko na lang na maghalf-bath na lang dahil sa nakaramdam na nga ako ng lagkit sa katawan ko. Nagsuot lang ako ng sleeveless na plain pink na spaghetti top at pajama na kulay pastel na grey. Magga-gabi naman na e, hindi naman na ako lalabas nito. Puwera na lang mamaya kapag kakain na. Nakaramdam na nga ako ng ginhawa dahil sa masarap ang tubig sa bala

  • The Marriage We Never Meant   KABANATA 10: childish

    Hindi niya ba tatanungin kung aanhin ko ang pera? Tss, bahala siya diyan! “Salamat again.” saad ko pa bago umalis sa harapan niya. Di ko na nakita ang mukha niya kung ano nga ba ang reaksyon niya. Tila wala siyang paki kahit ilang libong pera na ang nakuha ko sa kaniya. Ah, marami na pala itong pera. At yun ang kataka-taka—ang gusto niya pang makuha ang chairs ng magulang niya. What kind of mind set is that? Having an enough wealth, but still didn't appreciate it at all. Hays, mind set ng mga mayayaman nga talaga. Pagkapasok ko sa room namin. Agad kong binuksan ang cellphone ko. Still, wala pa ring response o pasasalamat man lang galing kay Liliana kahit kahapon pa yun. 𝐋𝐔𝐍𝐀𝐑𝐀𝐄 𝐅𝐀𝐘𝐄 𝐃𝐄𝐋𝐀 𝐕𝐄𝐆𝐀:napadala ko naman di'ba yung pera? Di'ba natanggap mo na rin? Bakit wala daw sabi ni mama. I waited and waited as long as she response to my messages. But still, I waited for nothing.

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status