LOGINKasalukuyan nakasubsob ngayon ang mukha ko sa unan. Nalulula na ako sa nangyayari sa buhay ko!Nagagalit ako at nasasaktan sa tuwing naalala ko ang pag-deny ng kapatid ko sa akin. Speaking of her, di ko alam kung nakauwi na nga ba ito. Malamang sa malamang hahayaan lang ni Mama na gumala siya. Kasi nga 'matino’ naman itong si Liliana! Hays. Yan! Sa sobrang pagmamahal, naging rebelde na. Di ko nga alam kung sasabihin ko ba talaga kina mama at papa. Alam ko naman ang kalalabasan eh—di nila ako paniniwalaan.At saka isa pa tong si Zyrus. Nabe-bwesit ako sa kaniya! Kahit nga di kami nagko-contakan so isa't isa noon. Nagkikita pa rin naman na kami hanggang ngayon.Inuuntog ko pa ang ulo ko. Eh sa gusto ko ngang maalis lahat ng ilisipin na nangyayari sa buhay ko.“Your hurting yourself,” nagulat na lang ako nang may magsalita sa likod ko.Agad akong napabalikwas ng bangon dahil sa gulat. Kanina pa ba siya diyan? Bakit di ko naramdaman
I was at the side of the road. Repeatedly questioning myself again—I always do that when the conflict start crashing me into pieces.So this is the feeling when someone deny you—not someone because she is my SISTER—the one who denied me in front of everyone.Pinunasan ko ang luha ko at akamang aalis na nang may makita akong dalawang medyo pamilyar na tao kahit na nakatalikod sila. Papasok sila ngayon sa loob ng club.Sinong mga yun?I wanted to leave. But my curiosity already ate me—command me not to.Familiar. Sino kaya yun? Ang kamay ng babae ay nakayakap sa bewang ng lalaki. Ang lalaki naman ay nakaakbay sa lalaki. Nawala na nga ang mga luha na kanina lang pumapatak sa pisngi ko. Ang kaninang hinanakit ay napalitan ng kuryosidad.Nakasuot ng dress na tube ang babae. Ang lalaki ay nakasuit na tila CEO.Napailing ako sa mga bagay na naiisip ko. Hindi. Ayaw ko talagang sumunod para lang makita kung sino nga ba
“Maam. Lunch na po,” bungad sa akin ni Ate Loraine na nagsimula ng maghanda para sa pananghalian. “Ate may lakad ako eh. Kain na kayo ha? Babalik rin ako agad,” tiningnan ko muna ang phone ko. 1:34 na pala. Pero keri ko ‘to. “Pero maam—” aangal pa sana ito pera umiling lang ako at dali-daling lumabas. Walang kahit na anong dala. Tanging cellphone ko lang. Gusto ko lang kasing malaman ang totoo. “Kuya Street 101 po,” utos ko sa driver ni Rowan. Tumango lang ito at nagsimula ng magmaneho tungo sa daan papunta sa amin. Binuksan ko ulit ang fb ko. Bumungad sa akin ang profile ni Yana na may blue ang gilid—may myday siya. Ayaw ko sanang tingnan iyon baka kasi maubos data ko, kaya lang na-archive ko siya kaya pinindut ko na lang ang profile niya dahil online naman na siya. Agad akong nagulat ng makita ko ang Myday niya. ‘girls meet up’ caption niya. Wait, bar ba ‘to? Agad kong tiningnan ng mabuti ang
“MAY BISITA KA PA BA SA BAHAY MO?” tanong ko kay Rowan. Kasalukuyan kaming nasa kama ngayon. Syempre may harang sa gitna. Nakatalikod ako sa kaniya, di ko alam kung ganon rin siya. “Except Zyrus. Wala.” sagot niya naman. Hindi kasi ako pinapatulog ng konsensya ko eh. May narinig talaga ako ‘e.“Wala naman sigurong multo sa mansiyon mo di'ba?” narinig ko ang mahinang pagtawa niya. Anong nakakatawa? “Of course…meron,” sagot niya dahilan para mapabangon ako sa gulat. So totoo nga? May multo sa mansyon niya? “Ang landing multo naman,” mahinang ani ko sa sarili ko habang hawak ang dibdib ko. Naramdaman kong bumangon na rin si Rowan at pumantay sa akin. Aalis na ba ako sa mansyon na ‘to? Hindi. Pero takot ako sa multo. Anong gagawin ko—“Syempre joke lang,” agap niya kaya masama ko siyang tiningnan. Hinampas ko siya sa braso kaya napa ’aray’ siya. “Bwesit ka talaga kahit kailan.” inis na angil ko at bu
AYAN! Sa wakas tapos na ako. Pinunasan ko ang kamay ko ng isang malinis na towel. Kagagaling ko lang labas at nagtanim ng iba't ibang mga halaman. Kinakailangan ko pang maghugas ng kamay bago pumasok sa kwarto namin. “Aray, ang sakit ng likod ko ha?” usal ko sa sarili ko habang hawak ang balakang at ramdam ang kirot sa likuran ko. Ilang oras ba naman ang nilaan ko para pagandahin ang garden. Maganda naman na e, kaya lang mas gusto ko pang mas gaganda pa lalo. Buti na lang worth it ang pagod at effort ko sa pagtatanim—bukod sa pagbe-bake, planting flowers is my hobby too. Naisipan ko na lang na maghalf-bath na lang dahil sa nakaramdam na nga ako ng lagkit sa katawan ko. Nagsuot lang ako ng sleeveless na plain pink na spaghetti top at pajama na kulay pastel na grey. Magga-gabi naman na e, hindi naman na ako lalabas nito. Puwera na lang mamaya kapag kakain na. Nakaramdam na nga ako ng ginhawa dahil sa masarap ang tubig sa bala
Hindi niya ba tatanungin kung aanhin ko ang pera? Tss, bahala siya diyan! “Salamat again.” saad ko pa bago umalis sa harapan niya. Di ko na nakita ang mukha niya kung ano nga ba ang reaksyon niya. Tila wala siyang paki kahit ilang libong pera na ang nakuha ko sa kaniya. Ah, marami na pala itong pera. At yun ang kataka-taka—ang gusto niya pang makuha ang chairs ng magulang niya. What kind of mind set is that? Having an enough wealth, but still didn't appreciate it at all. Hays, mind set ng mga mayayaman nga talaga. Pagkapasok ko sa room namin. Agad kong binuksan ang cellphone ko. Still, wala pa ring response o pasasalamat man lang galing kay Liliana kahit kahapon pa yun. 𝐋𝐔𝐍𝐀𝐑𝐀𝐄 𝐅𝐀𝐘𝐄 𝐃𝐄𝐋𝐀 𝐕𝐄𝐆𝐀:napadala ko naman di'ba yung pera? Di'ba natanggap mo na rin? Bakit wala daw sabi ni mama. I waited and waited as long as she response to my messages. But still, I waited for nothing.







