The Outcast Billionaire

I received a series of messages after not answering a call from an unregistered number. It's been a month since I decided to walk away from the people I considered family, which they are not. Ginago nila akong lahat. Pinagmukha nila akong tanga.Gusto ko na ngang bugbugin ang sarili ko, matauhan lang ako. Binigyan lang ako noon ng papel na may sulat na pangalan. Akala ko, sila na ang tunay kong mga magulang. Pero kahit sino naman siguro, iyon ang iisipin. Matapos ka ba namang itakwil. Syempre lahat ng posibilidad ay paniniwalaan. Pero kahit niloko nila ako at ginago. Thankful pa rin naman ako dahil hindi nila ako tinuring na iba. Sa apat na taon na pamamalagi ko sa isla, kasama sila ay hindi ko naisip na hindi ko sila kadugo dahil mas naging pamilya pa ang turing nila sa akin, kay sa mga taong nakasama ko sa loob ng dalawampung-taon na walang pag-aatubili na itakwil ako. Wala man lang kahit isa na umawat. Ang saya pa nga nila na makitang ipinagtatabuyan ako ng magulang ko. Mali, hind

Natawa ako sa sarili. Ano ngayon, if she's really that girl I saw earlier? Should I be happy? Kailangan pa ba na mag-usap kami, despite the fact that she has left na hindi pa rin malinaw ang lahat? Hindi na oy!Nangako na ako noon, ayokong ipagsiksikan ang sarili sa mga taong ayaw naman sa akin. Ang babaeng 'yon, she's the same as my family shunning me from their lives.Hindi matigil ang pag-iling ko habang pabalik ng elevator. May pagkatanga rin talaga ako ng k'unti. Lumabas pa ako ng elevator, para saan? Para habulin sana at siguraduhin kung siya nga ang nakita ko. Kung siya nga 'yon, e 'di walang humpay na pang-aasar ang inabot ko. Siguradong pagtatawanan pa ako ng babaeng 'yon. Mabagal ang mga hakbang ko papunta sa lobby ng hotel. Hawak ko pa ang batok ko na medyo sumakit dahil sa nakita kong hindi naman sigurado kung siya nga ba 'yon. Mabuti pang puntahan ko na lang si Jac at mag-enjoy. Alam ko, kanina pa ako hinihintay no'n at sigurado ako na may handa na 'yong pampakalma.Na

Sinamantala ko ang pagkakataon na tumalon pababa ng pader nang sabay lumingon ang mga bodyguard ko kay Dorry. Kaagad akong kumaripas ng takbo. Mabuti na lang at hindi ako nagawang hawakan ni Alex—ang bagong body guard. Siya lang ang nakakilos kaagad at nagtangkang dakpin ako."Sir Nelson," sigaw nila. Dahil sa gulat ay sigaw na lang ang nagawa ng mga dati kong bodyguard. Si Alex lang talaga ang alertong nagawa pa akong habulin. Walang lingon na tinungo ko ang pinto, nang makalabas ay kaagad ko iyong sinara. "Nelson, buksan mo! Sira-ulo ka talaga, palabasin mo kami! Peste ka!" rinig kong sigaw ni Dorry. Galit na galit na kinalampag ang pinto. Pasensya na lang at pati sila ng kaibigan niya ay damay sa gulo ko. Bahala siyang umusok ang ilong. Bweset din kasi siya. Mabuti nga at kasama siyang na trap sa rooftop. Nang makaganti naman ako sa mga sampal niya.Kala mo kung sino. Siya na nga ang hinalikan nagmamaldita pa. "Nelson, ano ba?!" rinig ko pang sigaw ni Dorry na parang maiiyak n

Huminto sa paghakbang ni Hector, at parang robot na dahan-dahang humarap sa akin. Napangisi ako nang makita ang nangangalit niyang mukha. Nakuyom n'ya rin ang kamao, na para bang gusto akong sapakin. Tingnan natin kung kaninong buhay ang magiging empyerno, ngayong babalik na ako sa mansyon. "Tara na, Hector," iritang tawag na naman sa kan'ya ni Dorry. Kahit anong pamimilit ang gawin niya ay hindi na nito magawang hilahin ang pinsan ko na nangagagalaiti pa rin na nakatingin sa akin. Kung nagkataon na wala rito ang mga magulang ko ay talagang sinugod na niya ako. Hindi na nga siya nahihiyang ipakita ang galit niya."Anong sabi mo?" tanong niya, matapos ang mahaba-habang pagtiim ng bibig. "Babalik ka sa mansyon?" Malakas na tawa ang tumapos sa tanong niya. "What's funny about him going home, Hector?" tanong ni Papa. Imbes na ako ang magalit. Si Papa ang nairita. Hinarap niya pa talaga si Hector. Awtomatikong nahinto ang pagtawa nito. Alam niya na galit na nga s Papa. "He's going ho