Kabanata 5

Kinaumagahan, habang abala ang buong studio sa paghahanda para sa isang editorial shoot, tahimik lamang si Evelyn sa kan’yang workstation. Nakaupo siya sa editing corner, pa-check na sana ng mga raw shots mula sa isang bridal session kahapon, pero ilang minuto na ang lumipas, hindi pa rin niya magawang tumutok.

Ang kamay niya, nakapatong sa mouse, pero hindi gumagalaw. Sa screen, naka-freeze ang larawan ng bride na nakangiti habang hawak ang bouquet—isang kuhang sana’y magaan lang i-edit. Pero ngayon, para bang ang bawat larawan ay isang tanong: kaya ko pa ba ’to? Kaya ko bang magpatuloy, habang may buhay na umuusbong sa tiyan ko?

Sa paligid, abala ang lahat. Si Mark, ang videographer, ay nasa kabilang dulo ng studio, kausap ang isang kliyente tungkol sa prenup shoot nila sa Tagaytay. Si Lorie, ang production assistant, ay abalang tinatahi ang veil ng bride para sa styling board. At si Ava na palaging pulido at palaging composed ay pabalik-balik habang kinukumpirma ang wardrobe pieces na darating mula sa supplier.

Pagdaan nito sa likuran ni Evelyn, sandali itong tumigil. Hawak ang clipboard sa isang kamay at iced coffee sa kabila, tiningnan nito ang screen ni Evelyn.

"Girl, bakit parang gusto mong i-delete ang buong buhay mo?"

Napalingon si Evelyn dito at pilit na ngumiti. “Trying to work,” sagot niya, mahina ang boses.

Pero si Ava, sanay na sa kan’ya. Sanay sa mga mata niyang hindi makatingin nang diretso. Tumitig lamang ito, tapos tumango. “Come with me. Coffee break. Now.”

Hindi na nakatanggi si Evelyn.

Dinala siya nito sa break room sa likod ng studio—isang maliit na lounge area na may sofa, potted plants, at laging may faint scent ng lavender oil. Sinarado ni Ava ang pinto, inilapag ang clipboard sa side table, at umupo sa tapat ni Evelyn.

"Spill. Now."

Hindi agad nagsalita si Evelyn. Pinikit muna niya ang mga mata at huminga nang malalim, parang inihahanda ang sarili. Ramdam niyang nanginginig ang mga kamay niya kahit wala namang malamig. Ilang segundong katahimikan bago siya muling nagsalita.

“Ava…  I’m pregnant.”

Saglit na tumigil sa pag-inom ng kape si Ava. Tumingin ito kay Evelyn nang diretso, parang inaalam kung seryoso ba ang narinig niya.

“Wait—what?”

“I’m pregnant,” ulit niya, mahina pero malinaw. “Two months. Confirmed.”

“Wait, wait, girl.” Kumapit si Ava sa gilid ng upuan. “Holy sh—Eve!” Lumipad ang isang palad ni Ava sa kan’yang bibig at nanlalaki ang mga mata. “Teka, teka, teka. As in pregnant... pregnant?”

Tumango si Evelyn.

“Are you serious right now?”

Tumango muli siya nang marahan. “Oo. I just didn’t know how to tell you. I needed time…”

Tumahimik si Ava saglit, pero halata sa mga mata nito ang pag-aalala. “Okay. Okay. So… who’s the father?”

Hindi agad sumagot si Evelyn. Sa halip, pinilit niyang huminga nang malalim, saka tumingin sa kaibigan.

“Si Cassian,” sabi niya, halos pabulong.

Napasinghap si Ava. Halos mabitawan ang hawak na iced coffee. Parang nawalan ng hangin sa pantry at tumahimik ang buong paligid. Tanging tunog lang ng mahinang ugong ng aircon at ang umaalingawngaw na ‘what the actual f—’ na ekspresyon sa mukha ni Ava.

“Cassian? As in—wait—Cassian Alcott? The Cassian na may sariling elevator at may pangalan sa glass wall sa lobby?!”

Bahagyang kinagat ni Evelyn ang ibabang labi. “Yup.”

“Girl. You slept with our CEO?” mas lalong nanlaki ang mga matang tanonh ni Ava.

Hindi na nakasagot si Evelyn agad. Napatakip na lang siya ng palad sa mukha niya at bumuga ng hininga.

“Okay, wait—I need water. Or vodka.”

“Sorry,” sabi ni Evelyn at tinapunan ng tingin si Ava, halos matatawa na sa gulat ng kaibigan. “Hindi ko rin in-expect.”

“How did this even happen? You two? I mean… I thought wala kang ka-talking lately? Did I miss something major?”

Dito siya bahagyang ngumiti. Mapait, pero may buntong-hininga ring kasama. “Naalala mo kung bakit ako nagpunta ng Santorini, ‘di ba?”

Napakunot ang noo ni Ava. “Because you needed a break. Because of…”

“Exactly.” Tumango si Evelyn. “Kasi I caught Adrian cheating on me. With Dana.”

Napakagat-labi si Ava at inikot ang mga mata. “Ugh. Don’t remind me. I still want to slap that junior consultant’s contour off her face.”

“Same,” ani Evelyn, sabay iling. “I just needed to get away. Kaya ako na mismo ang nag-book ng trip. Hindi company shoot ‘yon. Wala akong ibang balak kundi ang mag-isa, huminga, at kalimutan kahit sandali.”

“And that’s where you met him.”

“Yeah. Hindi ko alam kung ano’ng nangyari. Everything just… happened. One night lang. I didn’t even know who he really was. Akala ko isa lang siyang guest. A charming, mysterious, heartbreakingly gorgeous stranger na sumabay lang sa isang late-night drink.”

“Which technically, he is,” ani Ava. “but also happens to own half of your career.”

Nagtawanan sila nang bahagya, pero sapat na para makabawas sa tensyon. Pero hindi pa rin nawawala ang bigat sa pagitan ng mga salita.

“Okay. So… what now?” tanong ni Ava. “Did you tell him?”

Tumango si Evelyn. “Oo. A month ago. I didn’t mean to, pero nagkita kami ulit.”

“What do you mean nagkita ulit? As in dito?”

“Yup. Sa studio mismo. In-introduce nga siya rito as the new President and CEO, ‘di ba?”

“Put—” Napamura si Ava pero natigilan. “Oo nga pala. What did he say?”

“He said…” Huminga nang malalim si Evelyn at tumitig sa kaibigan. “He wants to take responsibility. He wants to marry me.”

Parang saglit na tumigas ang buong katawan ni Ava sa narinig. Nakatitig lang siya kay Evelyn, hindi kumukurap, hawak pa rin ang baso ng kape na kanina’y ibinababa na sana niya sa mesa. Nanlaki ang mga mata niya at bahagyang bumuka ang bibig na parang may sasabihin—pero walang lumabas. Napaatras ito sa pagkakaupo makaraan ang ilang sandali. And that was the moment Ava actually dropped her iced coffee.

“WHAT?” bulalas nito, ni hindi napansin na nabitawan na pala niya ang kan’yang iced coffee.

Napatingin si Evelyn sa sumabog na likido sa sahig. “Oh my god, sorry—”

“No, no, that’s on me,” sabi ni Ava at tumayo para kumuha ng tissue. “Girl. He asked you to marry him?”

“Yes.”

“And...?”

“He said, ‘Marry me.’ Hindi lang para sa baby, Ava. I mean… I think he means it.”

“Seryoso ba siya?” tanong ni Ava habang pinupunasan ang sahig. “Baka naman napraning lang siya? Or guilt?”

“Maybe?” sagot ni Evelyn, habang nakatitig sa lamig ng kape niya. “But when he said it, he looked serious. Parang… sure na siya.”

Tumahimik si Ava. Uminom ito ng tubig atsaka naupo ulit. “Wow. Just… wow. Ang dami kong gustong sabihin pero hindi ko alam kung alin ang uunahin. Gusto ko munang i-hug ka.”

Evelyn let out a breath and leaned forward. Nagyakapan silang dalawa nang matagal.

“Teka,” sabi ni Ava, tila may na-realize bigla. “Does anyone else know?”

“Wala. Ikaw pa lang at si Mama”

Umawang ang bibig ni Ava. “Ano’ng sabi ni Tita?”

“Sabi lang niya na pag-isipan ko nang mabuti kasi ako lang din ang kawawa. You know how wealthy Cassian’s family is.”

“Well, duh?” Umikot ang mga mata nito. “Hindi lang wealthy, but super duper wealthy!”

Napabuntong-hininga naman si Evelyn.

Napatitig sa kan’ya si Ava, parang nahirapan mag-process ng sunod-sunod na rebelasyon. “Okay, wait. So buntis ka, siya ang ama, CEO natin siya… at gusto ka niyang pakasalan?”

“Mm-hmm.”

“Please tell me you didn’t say yes.”

Tumahimik ulit si Evelyn at tinitigan ang sahig.

“Oh my God. You said yes?!”

“I panicked, okay?” mabilis na tugon ni Evelyn. “I didn’t know what else to do. I just… it felt like the right thing at that moment.”

“Girl—!”

“And there’s more…”

Napakurap si Ava. “There’s more?! What, nag honeymoon na kayo ulit?!”

“Hindi! But he brought me to dinner. With his family.”

Muntik nang maibuga ni Ava ang iniinom na tubig. “What?!”

“As in a full table setting. Silverware. Long table. Candlelight. His mother and his oh-so-hot older brother.”

Halos hindi na makahinga nang maayos si Ava dahil sa panibagong rebelasyon ng kaibigan. “Oh my God. Evelyn. How are you still breathing right now?”

“Barely.” Tumawa si Evelyn nang hilaw. “It was the most nerve-wracking night of my life. Mas gusto ko pa ata harapin si Dana ulit kaysa sa mother ni Cassian.”

“Wow. Wow, wow, wow.” Umiling si Ava, hawak pa rin ang sentido. “This is insane. I feel like I’m watching a K-drama—pero ikaw ’yong bida.”

“I don’t know what I’m doing anymore,” mahinang sabi ni Evelyn. “Every day I wake up, and I ask myself, ‘Did that really happen?’”

“Okay. Listen.” Tumayo si Ava at lumapit sa tabi ni Evelyn sabay upo sa sofa. “First of all, I’m here. Always. And second, if this Cassian guy is really serious, then we’ll figure this out. Together.”

Napayuko si Evelyn at marahang tumango. “Thank you…”

Tahimik na yumakap si Ava sa kan’ya nang mahigpit, ramdam ang buong bigat ng mga salita’t pangyayari. Medyo gumaan naman ang dibdib ni Evelyn sa ginawa ng kaibigan. Hindi pa rin niya alam kung ano’ng mangyayari.

Pero sa kabila ng yakap, sa likod ng isipan ni Evelyn, iisa lang ang tanong na paulit-ulit: what happens next?