Chapter 6

3rd Person's POV

Tuwang-tuwa na pinagmamasdan ni Amorah ang mga bata na masayang naglalaro sa isang bakanteng lote.

Nakaupo siya 'di kalayuan sa mga ito kung kaya't kitang-kita at damang-dama niya ang kasiyahan ng mga bata sa paglalaro.

17 years old na siya pero hindi pa niya kailanman naranasang maglaro nang ganoon kalaya at kasaya.

Strikto kasi ang parents niya at bahay-school lamang ang routine mula pagkabata. Kahit noong nag-high school n siya ay ganoon pa rin ang kanyang routine. Nakakalabas lamang ng bahay pag pinagpaalam at sinusundo ng mga kaibigan.

Tuwing summer vacation, o sa tuwing sa tiyahin sa Cebu siya inihahabilin ng mga magulang, dahil sa business trips ng mga ito, lamang siya nakakaranas na umalis ng malayo sa bahay.

Nakaramdam siya ng inggit sa mga tawa at halakhak ng mga naglalaro. Napapaisip kung ano ang pakiramdam makapaglaro kasama ang maraming tao.

"Gusto mo rin ba'ng... maglaro ng agawan base?" tanong ng binatang katabi niya.

Nakaupo silang dalawa sa mal