Share
Conrad's POV Part 4
Related chapters
This Time We'll Never End Chapter 1
Amorah's POV"That can't be, Dad! No, Ayo'ko!" bulyaw ko. Napatayo pa ako mula sa kinauupuan sa gulat at pagkadismaya sa narinig. I know I sound rude to them right now, but I just can't help it! I can't let this happen!"You will, Amorah Andrea Mateo, and that is final!" maawtoridad na utos ni Dad. Umalingawngaw pa ang malakulog niyang boses sa mansyon.And it was like a death sentence to me! Tila ako pinagkaitan ng hangin at nanginig ang katawan sa sinabi niya. Pakiramdam ko ay pinagsakluban ako ng langit at lupa. I have always been a good daughter to them, as far as I could remember. An obedient girl, at sunud-sunuran sa anumang pinag-uutos nila. Kaya bakit gano'n?How can they just marry me off to someone na hindi ko kilala at lalong-lalo na, hindi ko mahal?Nagmamakaawa kong nilapitan si Mommy na ngayo'y maluha-luha at bigong nanonood sa akin. I held her hands to beg, almost on my knees."Mom... please, ayo'ko. I'm only almost 21. And I still have dreams!" I said with tears on m
This Time We'll Never End Chapter 2
Conrad's POV "Dude, I think you should really move on. She's gone. Dead. Tanggapin mo na ang nangyari 3 years ago, and stop blaming yourself!" sermon na naman ng kaibigan ko. Kung hindi ko lang talaga ito matalik na kaibigan, at kung hindi lang malaki ang utang na loob ko sa pulis na'to, baka nasapak ko na. Ang kulit, e! Nasa VIP room kami nitong sikat na club. Hindi ako mahilig pumunta sa mga ganito, itong kaibigan ko lang talaga ang nagyayaya sa akin tuwing weekends. Nagka-clubbing din daw kasi ang binabantayan niyang anak ng boss niyang si Yvonne Ivory Salazar. Bodyguard siya nito. Most of the time, after work, nasa penthouse lang ako. Yakap-yakap ang mga lumang damit ng pinakamamahal ko, habang naglalasing at sinasariwa ang mga ala-ala naming dalawa. "You will never understand, dude. Easy to say, hard to do. I tried..." Tuluyan bumalong ang mga luhang kanina ko pa pinipigilang kumawala. Hindi na ako nakapagsalita sa sikip ng dibdib. Tila may kung ano'ng bumara sa lalamunan k
This Time We'll Never End Chapter 3
Amorah's POV NAGISING akong parang mabibiyak na sa sakit ang ulo ko. Hindi lang iyon, pati buong katawan ko ay sobrang sakit din! Para akong pagod na pagod at ang bigat ng buo kong katawan na hindi ko maintindihan, especially between my thighs. Sapo-sapo ko pa ang aking ulo dahil hindi ko halos maigalaw ito. Unti-unti kong iminulat ang mabibigat kong mga mata saka nilibot nang tingin ang aking paligid. This room... wait, where am I? At ganoon na lamang ang pagbilog ng aking mga mata nang mapagtantong hindi ko kwarto itong hinihigaan ko ngayon. And what's worse? Ramdam kong hindi ako nag-iisa dahil sa mga brasong mahigpit na nakapulupot sa aking katawan. I even think na braso rin nitong katabi ko ang unan-unan kong matigas na bagay! "What happened?!" halos gusto ko nang isatinig sa taranta, takot at kaba. Halos dinig ko na ang pagtambol ng puso ko. Natatakot ako... Na naiiyak... pero ayaw kong gumawa ng ingay dahil baka magising pa kung sinuman itong katabi ko at baka kung ano pa
This Time We'll Never End Chapter 4
Napalagok ako ng sariling laway. Nakaawang ang mga labi nina Lia at Yve habang natingin sa akin. Si Jia naman ay naniningkit na ang mga mata habang tila inuusisa ako ng mga titig. Hot seat! "Ano ba kaseng nangyari sa iyo, Amorah?" nag-aalalang tanong ni Lia nang makabawi sa pagkagulat. "Sabi mo, sasabihin mo sa amin lahat pag nagkita ulit tayo. Spill it, girl! Sino ang kasama mo noong gabing iyon? May tinatago ka ba sa amin ha, Amorah?" sunod-sunod na tanong ni Jia. Mukhang hindi talaga ako tatantanan ng mga ito hangga't hindi ako umaamin! "W-Well, uhm... G-Ganito kasi 'yan..." nauutal kong simula. I looked away and bit my trembling lips. Aatakihin yata ako sa puso sa kaba! Gosh, pa'no ko ba sasabihin sa kanila ang lahat? Tsaka, nasa classroom pa kami ngayon, baka may makarinig pa sa amin at mapahiya ako! Tapos na kasi ang klase ng mga ito. They decided na hintayin na lang ako since dalawang oras na lang at uwian na rin namin. Nag-alala din kasi sila sa akin nang husto noong Fr
This Time We'll Never End Chapter 5
3rd Person's POV Buong umaga sa main office ng kumpanya si Conrad, dino-double check ang mga dokumentong nangangailangan ng approval at pirma niya. Anak man sa labas, siya ang namamahala sa mga negosyo ng ama dahil na rin sa unang-una, siya ang tagapagmana ng multi-million businesses nito as stated in his grandfather's last will and testament. At pangalawa, ay dahil na rin sa taglay niyang karisma, sharpness, at angking kahusayan sa pagnenegosyo. Mula nang malaman ng ama niyang competent siya sa larangan ng pag-aaral lalong-lalo na sa kursong kinuha niya na Bachelor of Science in Business Administration (BSBA) major in Business Economics, kahit wala siyang suportang nakukuha rito at nag-working student pa para lamang makapagtapos ng pag-aaral, idagdag pa ang gilas na ipinamalas niya noong nag-OJT sa kumpanya ng sarili niyang ama, na noon ay wala siyang kamalay-malay na ito mismo ang may-ari, ay ganoon na lamang ang pagnanais nitong ibigay sa kanya ang nararapat na posisyon sa negosy
This Time We'll Never End Chapter 6
3rd Person's POV Tuwang-tuwa na pinagmamasdan ni Amorah ang mga bata na masayang naglalaro sa isang bakanteng lote. Nakaupo siya 'di kalayuan sa mga ito kung kaya't kitang-kita at damang-dama niya ang kasiyahan ng mga bata sa paglalaro. 17 years old na siya pero hindi pa niya kailanman naranasang maglaro nang ganoon kalaya at kasaya. Strikto kasi ang parents niya at bahay-school lamang ang routine mula pagkabata. Kahit noong nag-high school n siya ay ganoon pa rin ang kanyang routine. Nakakalabas lamang ng bahay pag pinagpaalam at sinusundo ng mga kaibigan. Tuwing summer vacation, o sa tuwing sa tiyahin sa Cebu siya inihahabilin ng mga magulang, dahil sa business trips ng mga ito, lamang siya nakakaranas na umalis ng malayo sa bahay. Nakaramdam siya ng inggit sa mga tawa at halakhak ng mga naglalaro. Napapaisip kung ano ang pakiramdam makapaglaro kasama ang maraming tao. "Gusto mo rin ba'ng... maglaro ng agawan base?" tanong ng binatang katabi niya. Nakaupo silang dalawa sa mal
This Time We'll Never End Chapter 7
3rd Person's POV "Yes, Mr. Martinez. Please go on," ma-awtoridad na utos ni Conrad sa Marketing Manager ng kompanya via virtual conference. Nakaupo siya sa kama. Sa maliit na mesa ng kwarto niya ipinatong ang laptop. As usual, seryoso ang kanyang mukha at pormal na pormal magsalita, dahil na rin sa posisyon sa kumpanya. Ganoon din ang pagkakakilala sa kanya ng mga katrabaho kung kaya't nai-intimidate ang mga ito sa kanyang presensya lalo na kapag kaharap siya ng mga ito. Kahit pa nababaitan sa kanya at satisfied sa kanyang management. "Ang bait-bait talaga ni sir, kahit napakaseryoso at masungit tingnan!" "Sinabi mo pa!" "Ang hot at ang gwapo rin!" Nagtilian pa ang mga ito. Iyon ang mga salitang hindi niya sadyang marinig mula sa iilang empleyado noong nagpatawag siya ng meeting sa conference room para sa gaganaping team building ng kumpanya. Akmang papasok na siya sa loob nang marinig ang mga katagang iyon. Napangiti siya bago tinulak ang pintuan papasok. Iyon ang unang taon
This Time We'll Never End Chapter 8
3rd Person's POV "Goodbye and thank you, sir Conrad," halos sabay-sabay na paalam ng mga estudyante. "Bye, ingat kayo." "Ay, mas lalo ka na, sir. Maraming nagmamahal sa'yo, e!" Napangiti si Conrad sa turan ng babaeng estudyante at bahagyang napailing habang nasa mga nililigpit na gamit ang mga mata. Halos ikabingi ni Amorah ang tili ng mga naroon sa reaksyon ng propesor. Napatakip pa siya ng tenga sa ingay. Napansin niyang ganoon din ang ginawa ng mga kalalakihan na nairita. May iba pa nga'ng nakabusangot. Nakaramdam man ng inis, hindi niya masisi ang mga kaklase. Conrad was said to be the Campus' ultimate crush- gwapo, matangkad, hot, mayaman, matalino at successful. Kaya naman, sa tuwing pinapansin nito kahit jokes ng mga estudyante at ngumingiti pa ay para ba'ng may artistang pinagkakaguluhan sa ingay. Kulang na lang yata ay magpa-fan sign ang mga ito. Napalingon si Amorah sa grupo ng mga babae niyang kaklase sa gawing kanan. Nakaupo ang mga ito 'di kalayuan sa kanyang silya
Latest chapter
- This Time We'll Never End Conrad's POV Part 4
- This Time We'll Never End Conrad's POV Part 3
- This Time We'll Never End Conrad's POV Part 2
- This Time We'll Never End Conrad's POV Part 1
- This Time We'll Never End Chapter 34
- This Time We'll Never End Chapter 33
- This Time We'll Never End Chapter 32
- This Time We'll Never End Chapter 31
- This Time We'll Never End Chapter 30
