Beranda / Romance / To Serve And To Protect Your Heart / Chapter 001: Tara Miles Parker

Share

To Serve And To Protect Your Heart
To Serve And To Protect Your Heart
Penulis: Dragon88@

Chapter 001: Tara Miles Parker

Penulis: Dragon88@
last update Terakhir Diperbarui: 2025-01-10 22:54:50

“Hmmm…” Kasarapan ng tulog ko ng maalimpungatan ako, dahil naramdaman ko na may gumagalaw sa mukha ko. Kumilos ako, nagbago ng posisyon ng higa—patagilid.

Saka muling bumalik sa mahimbing na pagtulog.

Subalit, wala pang segundo ang lumipas ay muli akong naalimpungatan ng marinig ko ang isang impit na tawa mula sa isang batang babae. Actually, she’s not a kid anymore kundi isang isip-bata. Lihim akong napangiti dahil sa presensya nito, lalo na ng maamoy ko ang amoy baby nitong amoy.

Ramdam ko ang kanyang presensya mula sa gilid ng kama na kinahihigaan ko, at batid ko na napakalapit niya sa akin.

Hmmmm… masarap sa pakiramdam na samyuin ang natural nitong amoy, hindi siya katulad ng ibang babae na kailangan pa ng pabango para lang maging mabango. Nang dahil sa makulit na ito ay maganda na naman ang gising ko.

Nanatili akong nakapikit at nagkunwaring tulog. Susubukan ko kung hanggang saan ang kakulitan ng inaanak kong ito.

“Ano na naman kaya ang pinaggagagawa nito sa mukha ko?” Anya ng isip ko dahil ramdam ko ang basang bagay na pinapahid niya sa pisngi ko, gayundin sa mga labi ko na may kasamang impit na pagtawa—akala moy kinikiliti.

Sa huli, ako rin itong hindi nakatiis. Mahigpit kong kinapitan ang kumot, saka mabilis itong isinaklob sa makulit na si Tara.

“Ay!” “Got you!” Halos sabay pa naming sigaw, halatang nagulat ito sa ginawa ko. Alam ko kasi na may balak na naman siyang tumakas. Walang hirap na nahatak ko siya papunta sa gitna ng kama.

Napuno ng malakas na tawanan ang buong silid ng kilitiin ko siya sa tagiliran. Pilit siyang nagpumiglas habang sumisigaw nang “Ayoko na! Tama na! Tama na!” Hinihingal na ito ng tigilan ko.

Inalis ko ang kumot, at tumambad sa aking paningin ang magulo nitong buhok.

Ang kanyang dark brown na buhok at nakamamanghang amber na mga mata ay tunay na nakakabighani.

Nagmukha siyang isang anghel sa aking paningin, ang makinis at maputing balat nito ay tinampukan ng pino at kulay brown na mga balahibo.

Maihahalintulad mo ang batang ito sa isang mamahaling manika. Bihira na makatagpo ka ng ganito kagandang babae.

“Click!” Bigla akong natauhan ng pumitik ang mga daliri nito sa tapat ng mukha ko, saka ko lang napansin na kanina pa pala ako nakatulala sa mukha ng aking inaanak.

“Mr. Anderson’s calling! You are now in outer space!” Makulit nitong sabi sabay humagikhik pa ng tawa kaya naman maging ako ay natawa na rin.

Yeah, I forgot to say this, except her beauty, ay may pagka abnormal din ang inaanak kong ito, damn! Ang lakas lang mang-asar.

Bumangon siya, umalis sa kama ko at inayos ang nagulo nitong buhok, ngunit ang magandang ngiti nito ay nanatiling nakapaskil sa kanyang mga labi.

“Dad, you promised me na ihahatid mo ako ngayon sa school.” Naglalambing nitong sabi at sinadya pa nitong papungayin ang kanyang mga mata. Imbes na matuwa ay sumimangot ang mukha ko. I don’t know, pero napipikon ako sa tuwing tatawagin niya akong daddy. Well, hindi ko siya masisisǐ kung ituring ako nito bilang kanyang pangalawang ama, dahil iyon naman talaga ang ginagawa ko.

Nang makita niya ang naging ekspresyon ng mukha ko ay mas lalong lumapad ang ngiti nito. Halatang ikinatuwa pa niya ang naging reaksyon ko. See? Alam talaga ng batang ito kung paano ako pikunin.

“One time na marinig ko sayo ‘yan, I swear, never na kitang ihahatid sa school mo, at sasabihin ko rin sa daddy mo na bawasan ang allowance mo.” Banta ko sa kanya, lihim akong napangiti ng maalarma ito. Naglaho ang nang-aasar nitong ngiti at nagmukha siyang isang maamong tupa.

“Did someone told you, na ikaw ang pinakagwapo at mabait na ninong sa buong mundo?” Pang-uuto pa nito sa akin, saka ipinikit-pikit pa ang kanyang mga mata, kunway tantalizing eyes daw sya—well, totoo naman.

“Don’t me, Tara, hindi mo ako mauuto.” Galit-galitan kong sagot, sabay tayo paalis sa kama. I am wearing pajama ang white t-shirt, dahil alam ko na papasok sa kwarto ko ang makulit kong inaanak. Maliit pa lang ito ay madalas na siyang nasa bahay ko, kaya mas marami ang time na napagkakamalan na isa akong batang ama, noon.

She’s Tara Miles Parker, ang nag-iisang anak ni Mr. Vasile Parker na isang technician. A single father na mag-isang itinaguyod ang kanyang nag-iisang anak na babae.

Kasalukuyang nag-aaral ng law sa isang Exclusive University si Tara at ngayon ay first year college pa lang ito.

I am the one supporting her education. Nakilala ko lang ang kanyang ama ng minsang nasira ang aircon dito sa kwarto ko. That time ay kasalukuyan pa lang akong estudyante. Mag-isa akong naninirahan sa maliit na apartment na ito dahil bata pa lang ako ay gusto ko ng tumayo sa sarili kong mga paa.

Nalaman ko na kapit-bahay ko lang pala ang technician na umayos ng aircon ko ng makita ko siya sa kabilang bahay. Kasalukuyan niyang pinapatigil sa pag-iyak ang isang sanggol nasa tingin ko ay mag-isang taon pa lang.

Nang makita ko na nahihirapan na si Mr. Vasile dahil ayaw talagang tumigil ng anak nito sa pag-iyak ay lumabas na ako ng bahay at lumapit sa mag-ama. Honestly, wala akong hilig sa bata, pero may kung anong damdamin ang nagtutulak sa akin na lapitan ang sanggol.

Ako na mismo ang nagpresenta kay Mr. Vasile na patigilin ang anak nito sa pag-iyak. At iyon ang unang pagkakataon na nasilayan ko ang cute at magandang mukha ng makulit na ‘to. Mula noon ay lagi ng nakadikit sa akin ang batang ito.

Tara is seventeen years old now, while I was thirty two years old.

“I’m not gonna uto-uto you, Ninong, I’m just telling the truth. By the way, where have you been last night? I’m waiting you outside ng ilang oras, pero hindi ka dumating.” Ani pa nito pero ang makulit na ‘to ay nagkakalkal na sa loob ng backpack ko. Kumunot ang noo ko ng makita ko na may isinilid siya sa kanyang bulsa, kaya naman naudlot ang pagsasalansan ko sa mga unan.

“Ano ‘yang isinilid mo sa bulsa mo?” Curious kong tanong habang naglalakad palapit sa kanya.

“Nothing.” Seryoso naman niyang sagot ng hindi lumilingon sa akin, habang patuloy niyang hinahalungkat ang loob ng bag ko—para itong bata, dahil nakasalampak pa siya ng upo sa sahig. Halatang bagong gising lang din ito dahil suot pa niya ang paborito niyang pajama na ako ang bumili.

Nanlaki ang mga mata ko ng ilabas niya mula sa loob ng bag ang isang maliit na box na may cover ng chocolate na lollipop. Kahit sino talaga ay iisipin na isa itong candy na chocolate flavor, pero ang totoo niyan ay isa itong condom.

“S**t, ibalik mo sa akin ‘yan, Tara!” Natataranta kong sabi at tinangka kong agawin ito mula sa kanyang kamay.

“No! I need this!” Sagot pa niya sa akin saka mabilis na binitawan ang bag ko at nagmamadali itong tumayo at tumakbo palapit sa pintuan. Maliksi ang katawan ko kaya kaagad na nahagip ng kanang braso ko ang maliit na bahagi ng baywang ni Tara.

“Ay! Let me go! Ano ba ninong! Why are you so madamot? Para candy lang!” Naiinis nitong sabi habang pilit na inilalayo ng kamay niya ang condom mula sa akin. Mahigpit ko siyang niyakap, kasunod nito ay walang hirap na naagaw ko ang maliit na box mula sa kanyang kamay.

Napalunok pa ako ng matuôn ang atensyon ko sa malambot niyang katawan, dahilan kung bakit mabilis na nag-init ang pakiramdam ko. Mabilis pa sa alas kwatro na inilayo ang sarili sa katawan ng inaanak ko.

Nasa kusina, sa loob ng refrigerator.” Seryoso kong sabi habang isinisilid ang condom sa loob ng bulsa ng aking pajama.

Mabilis na nagliwanag ang mukha nito, at kahit hindi ko na ipaliwanag kung ano ang ibig kong sabihin ay batid ko na naunawaan ako nito.

“Sometimes talaga, you’re so unfair Ninong. Why didn’t you tell me agad? So, I will not wasting my time na halungkatin pa ‘yang bag mo.” Reklamo pa nito sa akin. That’s my Tara, hindi nahihiya sa akin, because we are so close to each other.

Maya-maya ay dumukot siya sa kanyang bulsa, napalunok pa ako ng wala sa oras ng damputin niya ang kamay ko saka inilagay sa palad ko ang dalawang piraso ng pakete nang condom.

“I think it’s your favorite, here keep it.” Anya pa sabay hakbang patungong pintuan. Parang akala moy nakalutang sa ulap ang mga paa nito habang naglalakad palabas ng silid. Halatang excited na siyang malaman kung ano ang pasalubong ko sa kanya.

“Huh!” Isang marahas na buntong hininga ang aking pinakawalan ng lumipat ang tingin ko sa mga condom na nasa kamay ko. I’m so lucky dahil masyado pang inosente si Tara pagdating sa mga ganitong bagay. Dahil kung aware ang siya dito marahil sandamakmak na paliwanag ang gagawin ko sa batang ‘yun.

“OMG! Thank you ninong!” “BLAG!” Natawa na lang ako ng marinig ko na nagpasalamat siya sa pasalubong ko. Ngunit, kasunod nito ang tunog ng pag sarado ng pinto tanda na lumabas na ito ng bahay. Maliit pa lang si Tara ay ganito ang eksena sa bahay ko tuwing umaga.

Umiiling na lumapit ako sa aking bag at ibinalik sa loob nito ang mga laman na ikinalat ng batang ‘yun. Sunod, dinukot ko ang condom na nasa bulsa ng pajama ko at isinilid ito sa secret pocket ng bag ko. Kailangan ko ng condom para sa girlfriend ko. Yes, I have a girlfriend pero wala akong plano na pakasalan siya. I need her for my personal need, and aware naman siya sa klase ng relasyon na meron kami.

And besides, hindi naman dehado ang girlfriend ko sa estado ng relasyon namin, dahil I support her financially na batid ko na iyon naman talaga totoong pakay niya sa akin.

Tahimik na humakbang ako papasok sa loob ng banyo. Pagdating ko sa loob ay hindi na ako nagulat pa ng makita ko ang ayos ng aking mukha.

Ang mga labi ko ay pinahiran ni Tara ng makapal na pulang lipstik, habang ang magkabilang pisngi ko sa matambôk na bahagi ay meron ding pulang lipstik na pa-bilog ang hugis. Well, mas okay na ‘to kaysa sa mga stickers na idinidikit niya sa buong katawan ko araw-araw noong maliit pa ang makulit na batang ‘yun.

Natatawa na humakbang ako palapit sa shower room upang maligo. Pagdating talaga kay Tara, walang araw na napapangiti ako ng kapilyahan nito.

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • To Serve And To Protect Your Heart   Chapter 035: “Puro ka na lang si Alona!”

    “Huh…” “kringgg!!!”kasabay ng pagpapakawala ko ng buntong hininga ay ang pagtunog ng alarm clock mula sa aking cellphone. 5 o’clock na ng umaga at kailangan ko ng bumangon upang asikasuhin ang aking mga alaga. Nanghihina na bumangon ako mula sa higaan at pinilit na tumayo upang maligo. Buong magdamag kasi na hindi ako nakatulog, dahil sa kakaisip sa nangyari sa pagitan namin ni Ninong Vincent. Hanggang ngayon kasi ay ramdam ko pa rin ang mga labi nito sa labi ko. Kay tagal kong pinananabikan na muli siyang mahagkan at mayakap pero hindi sa ganitong paraan.Nakaramdam ako ng lungkot ng maalala ko kung gaano niya akong kinasusuklaman.Nanlulumata na pumasok ako sa loob ng banyo habang isa-isang hinuhubad ang suot kong pantulog.Medyo gumaan ang aking pakiramdam ng dumaloy ang malamig na tubig sa aking katawan. Nang magawi ang tingin ko sa salamin ay nang haba ang nguso ko ng makita ko ang nanlalalim kong mga mata. Tanda ng kakulangan sa pagtulog. Mabilis na tinapos ko ang paliligo,

  • To Serve And To Protect Your Heart   Chapter 034: You will pay for this…

    “Babe, kailangang paalisin mo ang inaanak mong ‘yan dito. Malaking gulo ang nilikha niya, at hindi magiging panatag ang loob ko hanggat nandito sya sa Mansyon.” “I don't know how long I've been standing here on the balcony, habang nakatanga sa kawalan. Bumalik lang sa reyalidad ang aking kamalayan ng marinig ko ang nakikiusap na tinig ni Alona.Pagkatapos ng nangyaring gulo kanina ay umakyat ako dito sa silid ko. Hindi ko na namalayan na sumunod pala sa akin si Alona, at ngayon ay hindi ito tumitigil sa pagkumbinsi sa akin na paalisin dito si Tara sa Mansion. Honestly, nabigla talaga ako at hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na bigla itong susulpot sa mismong pamamahay ko. Kay laki ng kanyang pinagbago, she’s a woman now, at wala na ang inosenteng Tara na inalagaan ko ng mahabang panahon. She’s become more beautiful na talagang kay hirap para sa akin na alisin ang mga mata ko sa maamo nitong mukha. Muling kumudlit ang kirot sa dibdib ko ng manariwa ang sakit na nilik

  • To Serve And To Protect Your Heart   Chapter 033: Paninindigan…

    “Pagkatapos na matulala sa mukha ng isa’t-isa ay dumilim ang ekspresyon ng mukha ni Vincent. Mas lalong humigpit ang hawak niya sa braso ko, hindi rin nakaligtas sa aking paningin ang pagdaan ng sakit na may halong poot mula sa kanyang mga mata. At ngayon ay malaya kong nakikita ang matinding pagkamuhi nito sa akin—ang labis na kinatatakutan ko. Bumigat ang dibdib ko, pakiramdam ko ay nalipat sa akin ang matinding sakit na idinulot ko sa kanya. “What are you doing here?” Tiǐm ang bagâng na tanong niya sa akin. Bhagya pa niyang inangat ang braso ko kaya naman nakaramdam ako ng sakit. Nanginginig ang kanyang kamay, at nag-iigtingan ang kanyang mga bagâng. “I-I’m sorry…” sa mahinang tinig ay kusa itong nanulas sa bibig ko habang diretsong nakatitig sa kanyang mga mata. Nais kong ipabatid kung gaano kong pinagsisisihan ang mga nagawa ko. Pero sa nakikita ko ay mukhang sagad sa buto ang galit niya sa akin. Sandali siyang nanahimik, ilang segundo na nakatitig lang siya sa aking m

  • To Serve And To Protect Your Heart   Chapter 032: ang pagkikita…

    “Nakakagigil, at matinding pagpipigil ang ginagawa ko ng mga sandaling ito. Nanginginig na ang laman ko habang ang dibdib ko ay marahas na nagtataas-babâ. Hindi ito basta makikita sapagkat pilit kong kinokontrol ang aking emosyon. Paano nagagawang saktan ng babaeng ito ang isang inosenteng bata? Sa tingin ba n’ya ay hahayaan ko na masaktan niya ito sa mismong harap ko!? Pwes! Nagkakamali sya, dahil hindi ako papayag. Ngunit, nang sumagi sa aking isipan na isa akong Yaya sa pamamahay na ito at malaki ang posibilidad na mapalayas ako dito sa Mansion ay biglang kumalma ang galit na nararamdaman ko. Kung patuloy kong kakalabanin ang babaeng ito ay mas lalo ko lang ilalagay sa alanganin ang mga bata. Dahil sa isipin na tumatakbo sa aking isipan ay kusang lumuwag ang pagkakahawak ko sa braso ni Alona. Hanggang sa tuluyan ko na itong binitawan. “P-pasensya na po, hindi ko”— “Pak!” Isang malutong na sampal ang naging sagot nito, hindi lang ‘yun, sinundan pa niya ito ng isa p

  • To Serve And To Protect Your Heart   Chapter 031: Sino ang babaeng ito…

    “Wake up, Sweetheart.” Malambing kong wika habang isa-isang dinadampot ang mga laruan na nagkalat sa sahig. Lumitaw ang magandang ngiti sa aking mga labi ng makita ko na dahan-dahang nagmulat ng kanilang mga mata ang magkapatid. Nasa iisang silid lang sila pero hiwalay ang kanilang mga kama. “Mommy…” mas lalong lumapad ang ngiti ko ng marinig ko ang malambing na boses ng mga batang ito. Sa tuwing tinatawag nila akong mommy ay ibayong kilabot ang gumagapang sa aking dibdib. Iyong pakiramdam na kay hirap na ipaliwanag, basta ang alam ko ay masaya ako. Nakakainspired ang mga batang ito. Kung minsan ay hindi ko maiwasan na humiling sa Diyos na sana ay anak ko talaga sila. “Kailangan nyo ng bumangon kundi malilate kayo sa school.” Paalala ko pa, sabay dampot sa blanket ni Princess at maayos itong tinupi. Natawa ako ng tila excited na bumangon ang magkapatid at nag-uunahan na lumapit sila sa akin at saka mahigpit na yumakap sa bewang ko. Natatawa na binuhat ko silang dalawa upang dal

  • To Serve And To Protect Your Heart   Chapter 030: Mommy/Yaya

    “Who told you to stay here? Go to your room! Ayoko ng maingay!“ asik ni Alona kay Princess, dahilan kung bakit tumalim ang tingin sa kanya ng batang si Nicolai. Mula sa inosente nitong isipan ay nagagalit siya dahil sa hindi magandang pagtrato ng kanyang tita Alona sa kanyang kapatid. Bakit kailangan nitong magalit sa kanyang ate gayong tahimik lang naman silang gumagawa ng kanilang mga homework dito sa salas? Sa huli ay naisip din ni Nicolai na sadyang ayaw nito sa kanila. And besides, hindi na ito bago dahil malimit silang bulyawan ng kanyang tita Alona. Nahintakutan na tumayo kaagad si Princess gayundin ang kapatid nito. Nanginginig ang mga kamay ng bagong Yaya ni Princess na dinampot isa-isa ang mga gamit ng kanyang mga alaga. Walang ingay na pumanhik sila ng hagdan, maging ang mga katulong ay nanatiling tahimik at nakayuko sa isang tabi—naghihintay sa kung anuman ang iuutos ni Alona. “Until now ay wala pa rin ba kayong napili?” Supladang tanong ni Alona sa kanyang assistan

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status