Episode8

#พิษรักคนเลว(8)

ในขณะที่วันใหม่นั่งจมอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเองอยู่นั้นก็ต้องสะดุ้งตกใจหันไปมองคนที่วางมือลงบนศีรษะเธอด้วยสายตาเรียบนิ่ง

“ไหนบอกเฮียว่ามาหาอะไรรองท้องไงคะ ทำไมข้าวต้มในชามไม่พร่องลงไปเลย” ชนกันต์ถามพลางลูบศีรษะคนรักเบา ๆ เอ่ยถามด้วยทุ้มเสียงอ่อนโยนระคนเป็นห่วงเมื่อเห็นว่าเธอยังไม่กินข้าวเลยสักนิด

“หนูไม่หิวแล้ว”

“อ้าว” ชนกันต์ทำหน้าแปลกใจ “ไม่หิวไม่ได้นะคะ เดี๋ยวลูกหิว หนูหิวใช่ไหมครับลูก” ประโยคหลังชายหนุ่มก้มลงพูดกับลูกที่ยังอยู่ในท้องของหญิงสาว มือหนาวางลงบนท้องของวันใหม่ออกแรงลูบ ๆ คล้ายว่าเขากำลังปลอบประโลมลูกน้อยอยู่

“โอ้ะ” วันใหม่สะดุ้งทำหน้าเหยเกเมื่อลูกถีบท้องเธออย่างแรงยามที่คนเป็นพ่อคุยเล่นด้วย

“ถีบท้องแม่ใหญ่เลย ดีใจที่ป๊าเล่นด้วยเหรอคะ” เห็นการตอบสนองของลูกที่เล่นกับเขา ชนกันต์ก็ยิ่งได้ใจใหญ่ จากยืนก้มตัวลงมาคุย เขาเปลี่ยนท่านั่งเป็นคุกเข่าลง แนบหน้าเข้ากับท้องกลม ๆ ของวันใหม่ ทำเสียงเล็กเสียงน้อยพูดกับลูก แล้วดูเหมือนว่าลูกจะรับรู้ในสิ่งที่คนเป็นพ่อพูด เพราะลูกตอบสนองด้วยการถีบท้องคนเป็นแม่ใหญ่เลย “ถีบท้องแม่เบา ๆ ครับลูก แม่จะเจ็บเอานะ” ชนกันต์ที่เห็นสีหน้าไม่สู้ดีนักของคนรักยามที่ลูกถีบท้องก็เอ่ยบอกด้วยสุ้มเสียงอ่อนโยน

ถึงแม้จะเจ็บมากตอนที่ลูกถีบท้อง แต่วันใหม่ก็ไม่คิดจะเอ่ยห้ามให้ชายหนุ่มเลิกคุย เธอปล่อยให้ชนกันต์นั่งคุยกับลูกอยู่อย่างนั้น ส่วนเธอก็นั่งฟังอย่างตั้งใจ

ชนกันต์น่ะคุยเล่นกับลูกในท้องทุกวัน มันเหมือนเป็นกิจวัตรประจำวันของเขาที่ต้องทำ ตั้งแต่วันที่รู้ว่าเธอท้องจนถึงตอนนี้ หัวใจของวันใหม่ฟูฟ่องทุกครั้งที่เขาแสดงความรักต่อเธอและลูก หมายถึงเมื่อก่อนน่ะนะ ส่วนตอนนี้น่ะสิ่งที่ชายหนุ่มแสดงออกมาวันใหม่แยกไม่ออกแล้วว่ามีสิ่งไหนบ้างที่มันจริง

“คนเก่งของป๊า ป๊ารอวันที่เจอหน้าหนูไม่ไหวแล้วนะ ออกมาเจอป๊าไวไวนะคนเก่ง ที่สำคัญอย่าดื้อกับแม่เขาเยอะนะลูก อย่าถีบท้องแม่บ่อยนักล่ะ” วันใหม่ชินกับภาพแบบนี้ไปแล้ว แค่คิดว่าวันหนึ่งเธอจะไม่ได้เห็นภาพพวกนี้อีกหัวใจของเธอก็บีบรัดกันจนแน่นด้วยความเจ็บปวด

หญิงสาววางมือลงบนกลุ่มผมของชายหนุ่มพลางออกแรงลูบเบา ๆ

มันไม่ง่ายเลยสักนิดกับการทำเป็นไม่รู้สึก ไม่รู้สึกเจ็บปวดกับสิ่งที่เจออยู่ตอนนี้ มันไม่หายเลยสักนิดที่เธอต้องปั้นหน้ายิ้มทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันไม่หายเลย

ในขณะที่เธอพยายามเก็บซ่อนความเจ็บปวดไว้แทบตาย ใครบางคนก็เก็บงำความเลวทรามของตนได้อย่างแยบยลเช่นกัน

วันใหม่อยากรู้จริง ๆ เลยว่าสักเสี้ยววิก่อนที่เขาจะลงมือทำระยำ ใบหน้าของเธอไม่แวบเข้าไปในสมองของเขาบ้างเลยหรือไง มีสักเสี้ยววิไหมที่เขาจะนึกถึงลูก ลูกที่กำลังจะออกมาลืมตาดูโลกในไม่ช้า ลูกที่เขาอยากมีนักหนา มันแวบเข้าไปในสมองของเขาบ้างไหม

แต่เธอคิดว่ามันคงไม่ หรือ ต่อให้หน้าของเธอมันฉายขึ้นมา เขาก็ไม่คิดสนใจหรอก เพราะถ้าเขาสนใจจริง ๆ รู้จักผิดชอบชั่วดีเขาคงไม่ทำแบบนี้

“ป๊ารักหนูกับแม่ที่สุดเลยนะลูก” พูดโกหกอีกแล้วสินะ วันใหม่คิดพลางเหยียดยิ้มเบา ๆ ออกมา

จุ้บ

ชนกันต์จุ้บหน้าท้องของวันใหม่เบา ๆ ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นยืน เขายื่นมือให้หญิงสาวจับเพื่อพยุงตัวเองลุกขึ้นยืน

จุ้บ

ทันทีที่หญิงสาวยืนเต็มความสูง ชนกันต์ก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้จุมพิตหน้าผากมนของเธอด้วยความรักใคร่สุดหัวใจ

“ชื่นใจจัง” ยิ้มหน้าระรื่นบอกหญิงสาว

“อย่าเวอร์ได้ไหม” วันใหม่ว่าอย่างระอา

“เฮียไม่ได้เวอร์ แก้มเมียเฮียน่ะหอมชื่นใจที่สุดแล้ว” เขาพูดแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนรึเปล่านะ วันใหม่เพียงแต่คิดไม่ได้พูดออกไป “ถ้าหนูไม่ทานข้าวแล้ว งั้นเราไปกันเถอะ”

วันใหม่พยักหน้าเบา ๆ ให้กับคำพูดของชนกันต์ ก่อนที่เขาจะประคองเธอเดินออกมาขึ้นรถ ออกเดินทางมาห้างสรรพสินค้าที่ได้นัดกับเพื่อนไว้ ตอนแรกวันใหม่ก็นัดกับเพื่อน ๆ ที่บ้านของเค้ก แต่ไป ๆ มา ๆ ได้มาห้างซะอย่างนั้น เนื่องจากคุณแม่ท้องอ่อนอย่างเค้กอยากกินปิ้งย่างเกาหลี เลยเปลี่ยนสถานที่นัดกันมาที่ห้างแทน

วันนี้ที่นัดเจอกันมีแค่เฮียไค เค้ก เฮียพี กันตา เธอ และเฮียกันต์เท่านั้น ส่วนเฮียคลื่นไม่ได้มาด้วยกันเนื่องจากเฮียคลื่นพาน้องเคทไปเรียนเต้นอีกที่หนึ่ง

เดินทางไม่นานก็มาถึงห้างที่นัดกับเพื่อนไว้ เธอกับเคักมาถึงก่อนกันตาจึงพากันเข้ามารอในร้านก่อน

“เซฮาย มายเฟรนด์”

“เสียงดังมาแต่ไกลเลยนะคะคุณตา”

“แล้วมันทำไมเหรอคุณเค้ก”

“มันหนวกหูค่ะ” เค้กทำหน้ารับไม่ได้กับความเสียงดังเกินเบอร์ของเพื่อนสาว

“ดัดจริตจัง”

“ธรรมดาคนมันสวย”

“แต่ฉันสวยกว่า” กันตาสะบัดบ๊อบใส่เค้กแบบเชิด ๆ แล้วเดินตรงเข้ามาหาวันใหม่

“ท้องใหญ่จัง อีกไม่กี่เดือนก็คลอดแล้วนี่ เฮียกันต์ดูแลมึงดีไหม”

“แหมตา เฮียน่ะดูแลเมียเฮียดียิ่งกว่าไข่ในหินซะอีก” ชนกันต์ที่กำลังพูดกับเพื่อนอยู่สวนขึ้นมา

“ดูแลยังไงคะ ให้เพื่อนตาผอมลง” ครั้งก่อนเจอกันเพื่อนเธอดูอ้วนกว่านี้เยอะ แต่พอมาเจอกันครั้งนี้เพื่อนดูซูบลงจนเห็นได้ชัดจะไม่ให้ทักได้อย่างไร

“ช่วงนี้กินข้าวไม่ค่อยอร่อย” วันใหม่พูดขัดขึ้นมา เธอไม่อยากให้ใครไม่สบายใจเพราะเธอ “จิตใจร้องหาแต่หมูกะทะ”

“หมูทะไม่มี หมูย่างเกาหลีไปก่อนนะเพื่อนสาว” เค้กตัดหมูย่างใส่จานให้วันใหม่ “กินเยอะ ๆ นะคะ”

“พูดนะคะ แล้วตอแลจังอะ” วันใหม่ว่าให้อย่างไม่จริงจังมากนัก

“ไม่แปลกเพราะปกติใช้พูดแต่กับผัว”

“เกลียดมาก” ในขณะที่ฝั่งของสาว ๆ กำลังพูดคุยกันอย่างออกอรรถรส ฝั่งพวก ๆ หนุ่มก็กำลังคุยกันอย่างออกอรรถรสไม่ต่าง

วันใหม่หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปกับเพื่อนลงสตอรี่ไอจีเหมือนปกติที่ชอบทำ เธอแท็กสถานที่ร้านและเพื่อนสาวทั้งสองคน

นั่งกินกันอยู่นานมากจนกระทั่งที่วันใหม่รู้สึกปวดฉี่ขึ้นมา เธอกำลังหันไปบอกชนกันต์ แต่กันตาดันพูดขึ้นมาก่อน

“ปวดฉี่อะ ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”

“ไปด้วยสิ”

“หนูปวดฉี่เหรอ” ชนกันต์ที่ได้ยินคนรักพูดแบบนั้นก็หันมาถาม วันใหม่จึงพยักหน้าแทนการตอบคำถาม “ให้เฮียพาไปดีกว่าไหม”

“โอ้ย จะให้ยุ่งยากทำไมกัน เดี๋ยวตาพาใหม่ไปเองค่ะสัญญาจะดูแลอย่างดี”

“หนูไปกับตาได้ เฮียนั่งคุยกับเพื่อนเถอะ”

“เอางั้นเหรอ หนูเดินระวัง ๆ ด้วยนะ ตาดูแลวันใหม่ดี ๆ ด้วยล่ะ”

“รู้แล้วค่ะ ย้ำจังเลย”

“เฮียกันต์ยังขี้หวงแกไม่เปลี่ยนเลยเนอะ” ลับหลังที่เดินออกมาจากห้องอาหาร กันตาก็หันมาพูดกับวันใหม่ถึงชายหนุ่มผู้มีนามว่าชนกันต์ที่ต่อให้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ยังรัก ยังหลงหญิงสาวที่ชื่อว่าวันใหม่ไม่เปลี่ยน หวงแหนยิ่งกว่าสิ่งใดในโลกใบนี้

วันใหม่เพียงแค่ยิ้มรับ พลางสวนกลับในใจว่า ‘แค่ละครฉากหนึ่งที่เขาสร้างขึ้นมาก็เท่านั้น เฮียกันต์ไม่ได้หวงเธอขนาดนั้นหรอก’

มาถึงห้องน้ำกันตากับวันใหม่ก็แยกกันไปเข้าคนละห้อง แต่เป็นวันใหม่ที่เข้าเสร็จก่อน เนื่องจากกันตาปวดหนัก วันใหม่จึงเดินออกมานั่งรอกันตายังที่นั่งแถวนั้น ระหว่างที่นั่งรอกันตาอยู่ วันใหม่ก็กวาดสายตามองไปเรื่อยเปื่อย

รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่มีคนแปลกหน้าเดินมานั่งลงใกล้ ๆ

วันใหม่จึงหันไปมอง พลันชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นใบหน้าของผู้หญิงคนนี้ชัด ๆ

“บังเอิญจัง ไม่คิดจะเราจะเจอกันที่นี่” เธอพูดพลางยิ้มให้กับวันใหม่ พร้อมยื่นถุงบางอย่างมาให้ “แค่แวะมาทักทาย แล้วเอาของมาให้ พอดีกันต์ลืมของทิ้งไว้ที่ห้องพี่ ฝากน้องเอาไปคืนผัวของเราด้วยนะคะ”