Hindi ako makagalaw ng ayos at nakatimpi lang ako sa aking kinauupuan. Hindi ko alam pero ramdam na ramdam ko ang pressure sa paligid, ang ngalay ng likod ko at kalam ng tiyan ay ayaw magpaawat. Dahan-dahan ko silang tiningnan ngunit muli kong naibato sa ibang direksyon ang aking tingin, ang pawis ay lalong tumulo sa aking noo at kamay.Oo, nakasama ko na sila pero ang takot ko ngayon ay 'di mawala. Pinaglaruan ko na lamang ang ibang bahagi ng telang nakalagay sa isang maliit na mesa sa aking tabi. Ang ganda ng kwartong ito ay 'di matawaran pero ang kabog ng dibdib ko ay 'di rin matawaran. Napapalibutan ng mga antik na kagamitan ang paligid, ang kwartong aming tinutuluyan ay hindi ganoong kalakihan at hindi rin ganoong kaliitan. Tamang-tama lamang sa bilang namin. May malalaking bintana ito habang may makakapal at niyutral na kurtina. May malaking lamesa sa aming gitna na may mga naka-ukit na ilang anyo ng hayop habang yung apat ay 'di maawat ang tingin sa akin.Medyo madilim ang pali
Nabalik ang atensyon ko sa Prinsipe dahil sa sinabi n'ya, ang kabog ng dibdib ko ay lalong domoble dahil baka kung ano ang parusang ibigay n'ya sa akin. Handa naman akong tanggapin 'yon pero hindi naman naaalis ang katotohanang malupit s'ya at baka hindi ko kayanin ang ipagawa n'ya."Alam kung nakarating ka sa Regno pero ang matagpuan si Leonardo sa likod ng kastilyo ay hindi, sa makatuwid hindi mo nagawa ang hamon ko sa 'yo." Unti-unting lumapit sa akin ang Prinsipe na ikinaurong ko. Hindi ko kayang lapitan n'ya ako gayong galit s'ya."Walang pagkain..."Isang mabilis na hangin ang dumaan sa aking tabi. "Walang tulugan."Napako ako sa aking kinatatayuan ng maramdaman ko ang malambot na labi ng prinsipe sa aking leeg at bumulong."Hindi ako marunong magbigay ng konsiderasyon, maging aral sana ito sa 'yo."Napalanghap ako ng hangin dahil pakiramdam ko ay kakapusin ako ng hininga ano mang oras. Napakalapit n'ya at ang mainit nitong hininga ay dumadaloy sa aking balat."Ayon naman sa nan
"Ang sabi ng Prinsipe Lucas ay kasama mo raw s'ya Monica," wika nito.Gusto kong magsalita para makita n'ya ako pero inuunahan ako ng hiya. Napatingin ako kay Monica no'ng ito'y tumayo, dumapo ang mga mata nito sa akin. Nakatingin lang s'ya sa mga mata ko at mayamaya pa ay napa-irap ito.Tumalikod ito sa akin saka pumunta sa isang bintana at doon dumungaw. Kailan kaya matatanggal ang galit n'ya sa akin? Hindi ko kasi kayang may nilalang na may galit sa akin at sa katotohanan pang lagi ko s'yang makakasama, ang hirap gumalaw."Ikaw ba si Cenn?"Nalipat ang tingin ko sa nagsalitang si Thana.Napatango ako. "Oo, ako nga."Sumilay na naman ang ngiti n'ya. "Kung ganoon ay ikaw ang bago naming makakasama sa akademya?" tanong n'ya habang binubuksan ang bag na kanyang daladala.Hindi ko naman s'ya mapunto dahil ito lang naman ang una naming pagkikita. "Paano mo nakilala ang Prinsipe Lucas?"Lihim akong napakagat sa aking labi, heto na naman ako sa mga ganyang tanong. Ano isasagot ko? Hindi ko
Hiling ko lang ay wala sanang masamang mangyari.Mabilis kong tinapos ang aking pagligo at lumabas na ako sa banyo na may tapis sa aking katawan. Mabilis na hinanap ng aking mata si Thana. "Thana?""Ikaw pala ang panauhing laman ng kwento ng buong palasyo."Mabilis akong naging alerto at napatingin sa isang bahagi ng kwartong ito. Naabutan ko ang isang lalaking naka-squat sa bukas na bintana habang ang tingin sa akin ay napakalagkit. Napa-atras ako at mas napahigpit ang hawak sa tuwalyang nakabalot sa aking katawan."Sino ka?" lakas loob kong tanong.Sa isang iglap ay nakababa na agad ito sa kanyang pwesto at mas lalo akong pinagkatitigan."Paanong ang isang tulad mo ay napadpad sa mundong 'to?"Ang kaba ay bumalot sa akin, kilala n'ya ako?"Nakakatawang isipin dahil sa rami-raming bampira dito sa Faber ay ikaw pa ang nilalang na nakakuha ng atensyon ng isa sa mga Prinsipe."Malalim ang boses n'ya at napakalamig, napakamisteryoso n'ya na sinabayan pa ng damit na suot-suot n'ya. Isang
"Ano?""Ang bampirang kaharap mo ngayon ay hindi basta-basta o sabihin na nating ang mga magbabantay sa 'yo sa mundong 'to ay mataas ang pinag-aralan at may mga kaya kaming gawin na higit pa sa inaasahan mo."Nangunot ang aking noo. "Anong ibig mong sabihin?""Ikaw na ang bahala kung paano mo sasagutin ang tanong sa isip mo. Ang importante ngayon ay kung ano ang ibig sabihin ng sinabi mo sa 'yong isip?"Tsk, heto na naman ako."Ginoo, hinihintay na ako ni Prinsipe Lucas at ayokong magalit s'ya sa sa akin," wika ko."Pero alam mo ba kung saan mo s'ya pupuntahan," sagot nito. Tsk, na saan ba kasi 'yong sinasabi ni Thana na sasama sa akin papunta sa Prinsipe?"Tara na sa kinaroroonan n'ya dahil pareho tayong malalagot sa kanya." Nagkrus ang kanyang kamay at inilagay sa kanyang dibdib."Dadalhin kita sa kanya kung papayag kang maging kapareha ko." Napatawa ako."Hindi ka ba natatakot sa kanya?" maang na tanong ko dahil ang oras namin ay unti-unti ng nauubos dahil sa kanya."Saka, sino ka
"Nasa tabi mo kami at isa pa, ilang oras na lang ay tuluyan ng tatalab ang Rainepha sa buo mong katawan. Lagi mo lang tandaan ang utos at paalala ng Prinsipe sa 'yo." Napahawak ako sa kwintas na aking suot, dapat ko itong ingatan dahil sa oras na mawala ito ay katapusan ko na rin."Huwag mong bibiguin o tuluyang magalit sa 'yo ang Prinsipe dahil baka mapuno s'ya at tuluyan kang isuplong." Napalunok ako sa patuloy na saad ni Leonardo. Ilang beses ko na bang narinig 'yon sa kanila?"Huwag kayong mag-alala dahil magdo-doble ingat ako," sagot ko."Aasahan namin."Binitawan na kami ni Leonardo at pinagkatitigan ako nito. "Hindi ko pa man nakikita ang mga dumalo sa kasiyahan pero alam kong isa ang ganda mo ang lilitaw sa lahat." Napangiti ako sa sinabi ni Leonardo. Ang buong akala ko ay buong gabi na s'yang galit sa akin dahil sa katagalan namin ni Allecc pero buti na lang ay mabilis mawala ang galit n'ya."Salamat," tugon ko."Kapareha na lang ang kulang para sa 'yo Cenn. Matanong ko nga,
Napatawa ng nakakaloko si Monica. "Alam naman nating lahat na walang lugar ang mga tulad mo sa kaharian pero heto at daig mo pang may bahid ng dugong bughaw kung makaasal. Nakakaawa ka, alam mo ba 'yon?""Tandaan mo, hindi mo pa rin ako dapat tinatrato ng ganito. Isa pa rin ako sa naging dahilan kung bakit ka nasa grupo ng Uno ngayon!" Hindi ko na maipaliwanag ang galit na namamayani sa mukha no'ng matanda.Lalong napatawa si Monica sa narinig. "Hindi ko utang na loob sa 'yo kung bakit ako naririto sa kinatatayuan ko. Ang lahat ng ito ay dahil sa pagsisikap ko at sa tulong ng Prinsipe Lucas," sagot ni Monica."Isa ka lang matanda na ang tanging alam lang gawin ay mamalakat at magpahiya ng mga bampira," dugtong nito.Napatikhim si Leonardo sa aking unahan. "Mon, tama na." Napapaypay ng husay ang matanda dahil sa tensyon. Alam kong hindi n'ya masagot-sagot ng todo si Monica dahil sa mataas nitong katayuan sa palasyo."Igalang n'yo ang mahal na Prinsipe," dugtong ni Leonardo. "Vera!" taw
"Totoo bang patuloy na nalaki ang tenga ng mga tao at hindi natigil?"Napapunta ang tingin ko sa katabi ko no'ng bigla bigla na lang itong nagsalita. Ha?"Nagsimula kayo bilang isang hayop at naiba ang anyo n'yo sa mga nagdaang taon, may katotohanan ba ang bagay na 'yon?"Mabilis akong napatingin sa aking paigid dahil baka mamaya ay may makarinig sa kanya."Ano ang tawag sa maliit na bagay na umiilaw at pwede mo pa itong magamit upang makausap ang nasa kabilang dako gamit lamang ang bagay na iyon?"Nanlaki ang aking mga mata dahil sa dami ng kanyang tanong na hindi ko alam kung saan n'ya nakuha. Hindi s'ya nakatingin sa akin at tanging diretso lang ang tingin sa unahan. Nakita kong muli n'yang ibubuka ang kanyang bibig, mabilis kong inilapat ang aking kamay sa kanyang labi. Mabilis itong napatingin sa akin at takang tumingin sa aking kamay na sa kanyang mapupulang labi."Tahimik," saad ko. Nakita ko kung paano nanlaki ang kanyang mata. Mabilis n'yang tinabig ang kamay ko at inis na tu