LOGINShare
ตอนที่ 33 ความรักที่กลายเป็นแรงทำลาย
Last Updated:
2025-06-04 23:32:44
Latest chapter
Unchosen เงารักกลางลวงใจ ตอนที่ 43 สัญญาเลือด
ลมเย็นยามเช้าพัดผ่านผืนป่าอย่างเงียบงัน ราวกับธรรมชาติกำลังเฝ้าสังเกตบางสิ่งบางอย่าง... ที่กำลังจะเริ่มต้นดนุนั่งอยู่บนระเบียงไม้ของบ้านพักกลางป่า สมุดบันทึกของชลธิชายังคงอยู่ในมือ แม้เขาจะปิดเล่มไปแล้ว แต่แววตายังทอดมองไกลออกไปเบื้องหน้า คล้ายว่ายังไม่อาจถอนตัวจากถ้อยคำของแม่ ที่ยังฝังแน่นอยู่ในหัวใจเสียงฝีเท้าหนักแน่นของใครบางคนดังขึ้นจากด้านหลัง"พร้อมหรือยัง"ธนากรเอ่ยเบา ๆ ขณะเดินเข้ามา ดวงตาคมทอดมองเขาแน่วแน่ดนุพยักหน้าเบา ๆ เขาวางสมุดลงบนตัก แล้วเงยหน้าขึ้นสบตาชายตรงหน้าธนากรสอดมือเข้าไปในเสื้อคลุม หยิบกล่องไม้เล็ก ๆ ออกมาหนึ่งกล่อง แล้ววางมันลงบนโต๊ะไม้ระหว่างทั้งสองคน"ของชิ้นสุดท้ายที่เหลือมาจากโรงพยาบาลในวันนั้น... ฉันตามหามานานมากกว่าจะได้มันคืน"ดนุมองกล่องไม้ด้วยสายตาเปี่ยมความสงสัย ก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดออกอย่างช้า ๆภายในมีกำไลป้ายชื่อทารกเก่า ๆ วางอยู่ สีของมันซีดจางด้วยกาลเวลา แต่ตัวอักษรเล็ก ๆ ที่จารึกไว้... ยังสามารถอ่านได้ชัดเจนชื่อ: ธันวาเขานิ่งงันไปชั่วขณะ ปลายนิ้วแตะลงบนโลหะเย็นเฉียบอย่างเบามือ ลมหายใจสะดุดเล็กน้อย"ธันวา..."เขาทวนชื่อออกมาช้า ๆ เบา ๆ เหม
Unchosen เงารักกลางลวงใจ บทที่ 42 ความเจ็บปวดของแม่
ฝุ่นบาง ๆ เกาะตามขอบหน้าต่างไม้ที่ปิดสนิท แสงแดดยามสายลอดผ่านช่องไม้กระทบฝุ่นผงที่ลอยวนอยู่ในอากาศ ราวกับทุกอย่างในบ้านหลังนี้ได้หยุดนิ่งไปพร้อมกับกาลเวลาดนุยืนอยู่หน้าบ้านไม้สองชั้นที่แฝงตัวอยู่ในป่าไผ่ลึก ห่างไกลจากความวุ่นวายของเมืองใหญ่ ประตูไม้สีซีดถูกเปิดออกช้า ๆ โดยธนากรที่เดินนำเข้าไปด้านใน เขาไม่พูดอะไร เพียงส่งสายตาเป็นเชิงบอกให้ดนุก้าวตามเสียงไม้ลั่นเอี๊ยดอ๊าดใต้ฝ่าเท้าของดนุในทุกย่างก้าว ไม่ใช่เสียงที่น่ากลัว แต่เป็นเสียงที่คล้ายกับกำลังบอกเขาว่า สถานที่แห่งนี้ยังมีบางสิ่งรอให้เขาเข้าไปค้นพบภายในบ้านยังคงถูกรักษาไว้อย่างดี ทุกอย่างดูเหมือนเพิ่งถูกทิ้งไว้เมื่อวาน โต๊ะไม้กลางห้องยังวางถ้วยชาบางใบ หนังสือเปิดค้างไว้ในหน้าใดหน้าหนึ่ง ผ้าคลุมโซฟามีรอยยับจาง ๆ จากการใช้งาน"ที่นี่... คือบ้านหลังสุดท้ายที่ชลธิชาอยู่ก่อนจะหายไป" ธนากรพูดเบา ๆ ขณะยืนพิงกรอบประตู สายตาทอดมองรอบห้องด้วยแววคิดถึงดนุไม่ตอบ เขาเดินช้า ๆ ไปแตะขอบโต๊ะ ลูบผิวไม้ที่เย็นเฉียบ ปลายนิ้วไล้ผ่านรอยขีดข่วนเล็ก ๆ ที่ฝังแน่นอยู่กับพื้นผิว ร่องรอยของชีวิตที่ครั้งหนึ่งเคยเกิดขึ้นตรงนี้"เธอเคยนั่งเขียนจดหมายตรงนี
Unchosen เงารักกลางลวงใจ ตอนที่ 41 สายเลือดที่หายไป
เสียงเครื่องปรับอากาศยังคงพัดแผ่วอยู่เหนือศีรษะ ขณะที่กลิ่นยาและน้ำยาฆ่าเชื้อจาง ๆ ลอยอวลอยู่ในอากาศ ดนุลืมตาขึ้นช้า ๆ แสงไฟสีขาวจากหลอดฟลูออเรสเซนต์ที่ฝังอยู่ในเพดานกระทบเข้ากับม่านตา จนเขาต้องหยีตาลงอย่างอัตโนมัติ มือข้างหนึ่งรู้สึกตึงเล็กน้อยจากเข็มน้ำเกลือที่ฝังอยู่ ผ้าห่มสีขาวคลุมร่างเขาจรดอก ให้ความอบอุ่นเพียงบางเบา ผิวโลหะของผนังรอบตัวสะท้อนแสงจาง ๆ บ่งบอกว่านี่ไม่ใช่ห้องพักทั่วไปไม่มีหน้าต่าง ไม่มีแสงธรรมชาติ มีเพียงกล้องวงจรปิดที่ติดอยู่มุมห้อง และบานประตูเหล็กหนาแน่นด้วยกลอนล็อกจากด้านใน ทุกอย่างนิ่งเงียบเสียจนได้ยินแม้แต่เสียงลมหายใจของตัวเองดนุรับรู้ทันทีว่านี่คือ "ห้องควบคุม" ไม่ใช่สถานพยาบาล ไม่ใช่โรงพยาบาล ไม่ใช่ห้องที่เขาเลือกจะมาเองบนโต๊ะเล็กปลายเตียง มีเพียงกล่องเหล็กสีดำวางอยู่อย่างโดดเดี่ยวกล่องเดิมเสียงประตูเหล็กดังขึ้นเบา ๆ ดนุเบนสายตาไปมอง แม้ร่างกายยังอ่อนแรง แต่ดวงตากลับคมขึ้นทันที ชายร่างสูงในชุดเรียบเดินเข้ามาอย่างไร้เสียงรองเท้า ไม่มีผู้ติดตาม ไม่มีคำทักทายธนากรเขาเดินตรงมาหยุดที่ข้างเตียง จ้องมองใบหน้าของดนุที่ยังซีดเผือด แต่กลับนิ่งเกินกว่าจะ
Unchosen เงารักกลางลวงใจ ตอนที่ 40 สายเลือดที่หายไป
เสียงเครื่องปรับอากาศยังคงพัดแผ่วอยู่เหนือศีรษะ ขณะที่กลิ่นยาและน้ำยาฆ่าเชื้อจาง ๆ ลอยอวลอยู่ในอากาศ ดนุลืมตาขึ้นช้า ๆ แสงไฟสีขาวจากหลอดฟลูออเรสเซนต์ที่ฝังอยู่ในเพดานกระทบเข้ากับม่านตา จนเขาต้องหยีตาลงอย่างอัตโนมัติ มือข้างหนึ่งรู้สึกตึงเล็กน้อยจากเข็มน้ำเกลือที่ฝังอยู่ ผ้าห่มสีขาวคลุมร่างเขาจรดอก ให้ความอบอุ่นเพียงบางเบา ผิวโลหะของผนังรอบตัวสะท้อนแสงจาง ๆ บ่งบอกว่านี่ไม่ใช่ห้องพักทั่วไปไม่มีหน้าต่าง ไม่มีแสงธรรมชาติ มีเพียงกล้องวงจรปิดที่ติดอยู่มุมห้อง และบานประตูเหล็กหนาแน่นด้วยกลอนล็อกจากด้านใน ทุกอย่างนิ่งเงียบเสียจนได้ยินแม้แต่เสียงลมหายใจของตัวเองดนุรับรู้ทันทีว่านี่คือ "ห้องควบคุม"ไม่ใช่สถานพยาบาลไม่ใช่โรงพยาบาลไม่ใช่ห้องที่เขาเลือกจะมาเองบนโต๊ะเล็กปลายเตียง มีเพียงกล่องเหล็กสีดำวางอยู่อย่างโดดเดี่ยวกล่องเดิมเสียงประตูเหล็กดังขึ้นเบา ๆ ดนุเบนสายตาไปมอง แม้ร่างกายยังอ่อนแรง แต่ดวงตากลับคมขึ้นทันที ชายร่างสูงในชุดเรียบเดินเข้ามาอย่างไร้เสียงรองเท้า ไม่มีผู้ติดตาม ไม่มีคำทักทายธนากรเขาเดินตรงมาหยุดที่ข้างเตียง จ้องมองใบหน้าของดนุที่ยังซีดเผือด แต่กลับนิ่งเกินกว่าจะเรียกว
Unchosen เงารักกลางลวงใจ ตอนที่ 39 ห้องลับของความจริง
กลิ่นแอลกอฮอล์จาง ๆ และเสียงเครื่องปรับอากาศที่พัดแผ่วเบา คือสิ่งแรกที่ดนุรับรู้ได้เมื่อสติค่อย ๆ หวนคืน เพดานสีเทาเรียบกับไฟฟลูออเรสเซนต์ที่ฝังติดฝ้าให้แสงสว่างนุ่มนวลพอเหมาะ เตียงที่เขานอนดูแข็งกระด้างแต่สะอาดสะอ้าน ผ้าห่มสีขาวคลุมร่างจรดอก ราวกับต้องการกักเก็บความอบอุ่นที่หลงเหลือเพียงน้อยนิดอาการมึนงงยังคงเกาะกุม ไหล่ข้างขวาที่ถูกพันผ้าแน่นหนายังรู้สึกตึงเครียด ฝ่ามือซ้ายมีเข็มน้ำเกลือเสียบอยู่ ดนุหันหน้าช้า ๆ กวาดตามองโดยรอบ ราวกับพยายามทำความเข้าใจว่าเขาอยู่ที่ใดห้องแห่งนี้ไม่ใช่โรงพยาบาล ไม่ใช่ห้องพักธรรมดา ไม่มีหน้าต่างแม้แต่บานเดียว ผนังเหล็กปิดทึบทุกทิศ มีกล้องวงจรปิดติดอยู่มุมเพดาน บานประตูเหล็กขนาดใหญ่ฝังกลอนด้านในดูมั่นคงราวกับคุกเขาเม้มริมฝีปากแน่น สูดลมหายใจเข้าอย่างช้า ๆ ความหนาวเย็นของอากาศแทรกซึมผ่านทุกอณูของร่างกาย พร้อมกับสัญชาตญาณที่กระซิบบอกว่า นี่ไม่ใช่สถานที่รักษา... แต่มันคือสถานที่คุมตัวแต่สิ่งที่ดึงดูดสายตาที่สุดในห้องกลับไม่ใช่ผนังหรือประตู หากแต่เป็นกล่องเหล็กสีดำใบเล็กที่วางอยู่บนโต๊ะเตี้ยปลายเตียง ห่างจากตัวเขาเพียงไม่ถึงเมตร กล่องเดิม... กล่องที่เขา
Unchosen เงารักกลางลวงใจ ตอนที่ 38 ปานแดงใต้สายฝน
ร่างของดนุทรุดฮวบลงกลางลานซีเมนต์ เสื้อผ้าเปียกโชกแนบลำตัว แขนขวาแนบพื้น มือซ้ายยังกำกล่องเหล็กขนาดเล็กไว้แน่น ร่างทั้งร่างสั่นเทิ้มจากพิษบาดแผลที่หัวไหล่ เลือดยังคงไหลซึมไม่หยุดท่ามกลางสายฝนที่ตกกระหน่ำไม่หยุดหย่อน ราวกับจะซ้ำเติมผู้บาดเจ็บให้จมลึกลงไปในความหนาวเหน็บเขาพยายามดันตัวลุกขึ้น แต่ขาทั้งสองอ่อนเปลี้ยเกินกว่าจะรับน้ำหนัก มือที่เปื้อนเลือดลื่นไถลไปตามพื้นซีเมนต์ที่แฉะน้ำ เสียงลมหายใจของเขาสะดุดเป็นระยะ สายตาพร่ามัวลงเรื่อย ๆกล่องในมือหลุดร่วงกระแทกพื้นด้วยเสียงดังแกร่ง ข้อมือพลิกบิดจากแรง ดนุล้มลงอีกครั้ง ครั้งนี้รุนแรงยิ่งกว่า ร่างกระแทกกับพื้นเต็มแรง ศีรษะฟาดเข้ากับรอยแตกบนพื้นซีเมนต์ เกิดเสียงหนักแน่นที่ไม่มีใครได้ยินเขานอนแน่นิ่ง หอบหายใจช้า ๆ อย่างรวยริน สายฝนยังคงสาดกระทบใบหน้า ไม่มีคำพูด ไม่มีเสียงเรียก ไม่มีแม้แต่เงาแม้จะเจ็บปวด แต่ภายในดวงตาเขายังเต็มไปด้วยคำถามที่ไม่ได้รับคำตอบ เสียงฝนดังกลบทุกความคิด เขาไม่รู้ว่ากล่องในมือนั้นมีค่าพอให้แลกด้วยชีวิตหรือไม่ แต่ในตอนนี้... เขาไม่มีแรงจะคิดอะไรอีกแล้ว...เสียงฝีเท้าหนักแน่นค่อย ๆ เดินเข้ามาหลังจากที่หันหลังไปก่อน
You may also like
แรงรักสยบแรงแค้น
นครแสงจันทร์44.2K viewsหนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ
ดั่งสายน้ำ79.2K viewsท่านอ๋องไร้หัวใจ
จันทร์ส่องแสง13.6K viewsบำเรอรัก❤️มาเฟียร้าย (เรย์ของพลอย) NC20++SM
Me'JinJIn25.9K viewsพรฟ้าพี่เลี้ยงขาลุย
ลันลาบายหมายเลขแปด48 viewsเด็กก็รักเป็นไหมพี่
Plearn92.0K viewsเฉิดไฉไล-หอมละมุน
นาวิกา36 viewsในเรือนเบี้ยคุณปุริม
ปามาลี230 views
