พรฟ้าพี่เลี้ยงขาลุย

พรฟ้าพี่เลี้ยงขาลุย

last updateLast Updated : 2025-04-14
Language: Thai
goodnovel4goodnovel
Not enough ratings
4Chapters
84views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

นิยายรักโรแมนติก ตลก อีโรติก ครอบครัว จั๊กจี้หัวใจ... เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของ พรฟ้าสาวน้อยผู้ความแข็งแกร่ง อดทน มีฐานะค่อนข้างลำบาก ต้องดิ้นรนส่งตัวเองเรียน และพยายามเก็บเงินเรียนต่อต่างประเทศตามคนที่ตัวเองแอบชอบ จับพลัดจับผลูมาเป็นพี่เลี้ยงให้กับลูกชายสุดดื้อของ “อารัญ” เธอต้องรับมือกับพฤติกรรมของเด็กชาย และต้องเข้าไปวุ่นวายกับบรรดาผู้หญิงของพระเอก“อารัญ” แบบตกกะไดพลอยโจน จนเกิดเป็นความผูกพันและได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนั้น วันนึงดันตกหลุม“อารัญ” แบบไม่รู้ตัว แต่ก็ยังหลอกตัวเองคิดว่าชอบคนที่ตัวเอง ชอบมาตั้งแต่เด็กๆ และเมื่อถึงเวลาที่ต้องเลือกระหว่างความฝันกับความรู้สึกที่แท้จริงของใจ เธอจะเลือกทางใด ???

View More

Chapter 1

บทนำ

白石苑(しらいし その)が辞表を書き終えたとき、ふと顔を上げて窓の外を見やった。

ビルの巨大スクリーンには、朝倉蓮(あさくら れん)と芹沢琴音(せりざわ ことね)の婚約ニュースが、もう七日間も繰り返し流されていた。

誰もが言う――朝倉蓮は芹沢琴音を心から愛している、と。

でも誰も知らない。苑が七年間も彼のそばにいたことを。

十八歳から二十五歳。彼女の人生で最も輝いていた時間を、全て彼に捧げた。

けれど、彼は別の人と結婚することを選んだ。

だったら、自分はこの舞台から静かに退場すべきなのだろう。

彼の結婚式の日から、蓮の世界には、もう「白石苑」という名前は存在しなくなる。

視線を戻した苑は、辞表をきちんと折りたたみ、白い封筒にしまった。

そのタイミングで、オフィスのドアが外から開かれる。

入ってきたのは――彼だった。

黒のシャツの襟元はラフに開かれ、同じ色のスラックスが長い脚を包んでいる。

歩くたびに風が吹くような雰囲気で、その存在感はまるで王者のように堂々としていた。

苑の脳裏に、彼と初めて出会った日のことがよみがえる。

あの時も、彼は同じ黒いシャツを着ていた。

バーの隅で一人酒を飲んでいた彼は、見るも哀れな捨て犬のようだった。

彼の家は破産し、飲み代すら腕時計を質に入れて作った。

苑はその時計を買い戻した――そして彼の心まで奪ってしまった。

だが、泥に落ちた蛟は、いつか再び空を舞う。

彼は再起を果たし、いまや帝都で名を馳せる男になったのだ。

「メッセージ送ったのに、返事がなかったな?」

静かな声が、彼女の手にある封筒に向けられた。

苑は封筒を握りしめながら、窓の外を指さした。

「社長と芹沢さんの結婚プロモを見ています」

彼の目元がすっと陰を帯びた。

「プロモって……あれ、お前が編集したやつだろ。まだ見る意味あるのか?」

――そう、あのプロモーション映像は、彼女が作ったものだった。

そこに映る写真、甘い瞬間、そしてすべての「愛の言葉」。

それらは全部、苑が自分の手で選び、綴ったものだった。

あの時、蓮が苑にこう言ったのを、彼女は今でも忘れていない。

「この件はお前に任せる。琴音が他の人間だと不安がるからな」

彼と琴音が再会したのは三ヶ月前――

だけど、彼らの関係はもっと昔、学生時代から始まっていた。

七年前、琴音が海外へ旅立ち、同時に朝倉家は破産した。

そうして、ふたりは離れ離れになったのだ。

だが三ヶ月前、芹沢家が帰国。

蓮はすぐに琴音とよりを戻し、堂々とプロポーズをした。

苑は彼の傍に七年もいた。

誰もが当然のように、彼が彼女を選ぶと信じていた――彼女自身も、そう思っていた。

三ヶ月前、蓮が「好きな指輪を選んでこい」と言ったとき、彼女は当然、自分のサイズで選んだ。

……なのに。

その夜、花火が空を埋め尽くした瞬間。

彼は苑に言った。

「その指輪、ちょうだい」

彼女が時間をかけて選んだその指輪を受け取った彼は、次の瞬間――琴音の前で片膝をつき、それを彼女の薬指にはめたのだった。

きらめく夜空に負けないほどの華やかな花火の中、蓮は琴音に囁いた。

「俺は七年、二千五百日以上待ってた。ひと時も、君を忘れた日はなかった」

その瞬間、苑の心は、空に咲いた花火のように派手に散っていった。

そして、もう二度と元には戻らなかった。

彼が言った「二千五百日」は、琴音のための日々だったのか。

でも、その間ずっと、彼のそばにいたのは苑だった。

仕事の支えも、酒に酔ったとき名前を呼んだ相手も、眠るとき抱いていた相手も――全部、彼女だったじゃないか。

……だけどその問いは、彼女の中だけに留められた。

彼と琴音の結婚式、それが全ての答えだから。

七年も一緒にいたって、たった一度の初恋には敵わない。

それに、彼は一度も「愛してる」とは言ってくれなかった。

全部、自分で信じて、勝手に期待して、そして……ひとりで終わらせた。

だから、もう責めるつもりはない。

苑は混乱した想いをすっと胸の奥にしまい込み、静かに、けれど毅然と顔を上げた。

「朝倉社長、何かご指示でも?」

「今夜、芹沢家に一緒に行ってくれ。贈り物の用意、何が必要かはわかってるな」

それは、まるで仕事の指示みたいな無機質な言葉だった。

「了解しました」

苑は彼の秘書。頼まれれば断る理由なんてない。

蓮の深い眼差しがふいに彼女の顔を撫でるように流れた。

何かが、違う――けれど、それが何なのか、彼にも言葉にできなかった。

「白石、お前……」

口を開いたが、四文字言っただけで言葉が途切れる。

結局、彼が続けたのは――

「最近、あまり笑わないな」

琴音のことで頭がいっぱいなはずの彼が、そんな変化に気づいていたことに苑は少し驚いた。

そしてすぐに、プロの笑顔を浮かべる。

「今後は気をつけます、朝倉社長」

「白石」

彼女の名前を、彼はやや優しく呼んだ。

「お前の今のポジションは、何があっても動かさない。来年には副社長として正式に昇進させるつもりだ」

――小さな秘書から、社長の専属秘書、そして副社長へ。

それは、彼がこの七年間で彼女に与えてきた「立場」だった。

だが彼は、気づいていなかった。

彼女が欲しかったものは、最初からそんな肩書きではなかったことに。

――ただ、「奥さん」として彼のそばに立つこと。それだけだった。

けれど、それは叶わぬ夢。

水の上に描いた月のように、手を伸ばしても掴めない幻想だった。

「ありがとうございます」

苑は微笑んで、その「昇進」を受け入れた。

七年間、彼が与えたものは全て受け取った。

彼がくれなかったものに、彼女は一度も手を伸ばさなかった。

なのに、蓮の胸には拭えない不快感が残った。

だからこそ、彼は視線を鋭くして言った。

「前提として、何ひとつミスをするな。特に、婚礼に関しては絶対に」

「ご心配なく。社長と芹沢さんの結婚式、完璧に仕上げてみせます」

苑は微塵の感情も表に出さず、プロとして言い切った。

彼は彼女の言葉に目を細めてしばらく見つめると、くるりと背を向けた。

だがその視線の端で、彼女の手元にある白い封筒がふと目に入る。

そして、ぴたりと足を止めた。

「その封筒……何だ?」
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
4 Chapters
บทนำ
ฉันไม่ได้ต้องการชีวิตที่​สมบูรณ์แบบ ฉันต้องการชีวิตที่มีความสุขเพราะความสมบูรณ์แบบของชีวิตคือการที่เราเข้าใจถ่องแท้ว่าชีวิตไม่มีวันสมบูรณ์ ในตอนบ่ายวันหนึ่ง เมื่อกลับจากโรงเรียน พบฟ้าขับรถมอเตอร์ไซด์สีเขียวคู่ใจ ปราดเข้ามาจอดในโรงรถอย่างเช่นเคย หล่อนดับเครื่องและล๊อคกุญแจด้วยความเคยชิน มือเรียวเล็กของหล่อนค่อยๆถอดหมวกกันน็อคออก หล่อนใช้มือสางผมที่ยุ่งเหยิงอย่างลวกๆ ทันทีที่เห็นรถกระบะตอนเดียวกลางเก่ากลางใหม่จอดอยู่ข้างรั้วถัดจากประตูหน้าบ้านของหล่อน“นั่นรถป้าพรรณีนรกแตกนี่ มาทำอะไรแถวนี้นะ”ความสงสัยเกิดขึ้นและทันใดนั้นเพลิงโทสะก็เจิดจ้าในนัยน์ตาคู่นั้น“ หรือว่า???? เชี่ยยยย ไม่ได้การละ”ไวเท่าความคิด พรฟ้าวิ่งกระโจนพรวดพราดเข้าไปในบ้าน เมื่อก้าวเข้ามาในบ้านครึ่งไม้ครึ่งปูนสองชั้น ก็พบพรพรรณ น้องสาวต่างแม่ คนที่มักมองหล่อนด้วยสายตาราวกับว่าเธอเป็นตัวประหลาดอยู่เสมอ และ ไม่เคยพูดคุยกับหล่อนแม้สักประโยคแต่มักนำเรื่องราวของหล่อนไปบอกให้แม่ของเธอ เจ้พรรณี หรืออีกนัยหนึ่ง แม่เลี้ยงของหล่อนนั่นเองเด็กสาวยืนอยู่ในห้องรับแขกของหล่อน กำลังรื้อข้าวของออกจากตู้เก็บของ และชั้นวางของอย่างร
last updateLast Updated : 2025-04-14
Read more
บทที่ 1 เด็กหัวแข็ง
ช่วงเวลาห้าโมงเย็น เป็นเวลาที่ผู้คนส่วนใหญ่เลิกงานกัน ทุกถนนจึงคลาคล่ำไปด้วยรถราทุกประเภท รถติดอย่างชนิดที่ว่า คลานทีละคืบก็ว่าได้ ด้วยเหตุนี้พรฟ้าจึงขับรถมอเตอร์ไซด์คู่ใจพาผู้โดยสารของเธอลัดเลาะซอกซอยเพื่อหลีกเลี่ยงรถติด“หนูจอดข้างหน้านี่แหละจ๊ะ” ฝ่ายคนที่นั่งอยู่ข้างหลังพูดพร้อมกับชี้ไปที่ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าพรฟ้าลดเกียร์ลงสองครั้งและชะลอรถ ขับช้าๆจนหยุดอยู่ที่หน้าอาคารหลังนั้นแล้วใช้ขายันพื้นไว้ ก่อนจะดับเครื่องแล้ว หล่อนละมือจากแฮนด์มาถอดหมวกออก ฝ่ายคนที่อยู่ด้านหลังก็ค่อยๆปีนลงจากรถมายืนอยู่ข้างๆหล่อนพร้อมปลดหมวกกันน็อค ส่งคืนให้“ไม่ต้องทอนนะหนู ป้าให้ หนูนี่ขยันจริงๆ พ่อแม่คงภูมิใจในตัวหนูมาก ที่มีลูกแบบนี้” แววตาและน้ำเสียงผู้พูดแสดงความชื่นชมพร้อมยื่นธนบัตรแบ๊งค์ห้าสิบส่งให้ พรฟ้ารับเงินมาด้วยความดีใจ ยกมือไหว้อย่างนอบน้อมและกล่าวขอบคุณลูกค้าผู้ใจดี “ขอบคุณจ๊ะป้า แม่หนูต้องภูมิใจในตัวหนูแน่ แม่บอกว่าหนูเก่งที่สุด”หลังจากส่งผู้โดยสารเสร็จ หล่อนรีบใส่หมวกกันน๊อคสตาร์ทรถเข้าเกียร์ พารถคู่ใจกลับมายังวินเพื่อเข้าคิวรอลูกค้าต่อ วันนี้อากาศอบอ้าว เ
last updateLast Updated : 2025-04-14
Read more
บทที่ 2 ฝนตกกลางใจ
“เปรี้ยงๆๆๆๆเปาะ แปะ เปาะ แปะ ๆๆๆ” เสียงคำรามของฟ้าผ่า ก้องสนั่นดังก่อนที่ฝนตกกระทบหลังคาค่อยๆดังขึ้น ท่ามกลางความมืดมิดยามค่ำคืนพรฟ้าสะดุ้งตื่นขึ้น หล่อนงัวเงียค่อยๆยื่นมือควานหาปุ่มเปิดไฟหัวเตียงอย่างสะเปะสะปะ แสงสว่างสลัวจากโคมไฟขนาดเล็กปรากฎขึ้น หล่อนพยายามลืมตาขึ้น มือเรียวนั้นคว้าสมาร์ทโฟนสภาพยับเยินด้วยหน้าจอแตกขึ้นมาดู นี่มันเพิ่งตีห้าเอง มีเวลานอนอีกหน่อย หล่อนดึงผ้าห่มมาคลุมกาย ก่อนจะเคลิ้มหลับไปอีกครั้ง หูของหล่อนแว่วยินเสียงประหลาดอยู่ระเบียงนอกห้อง“ตุ๊บ!!! ” เสียงเหมือนมีอะไรตกลงในกล่องกระดาษที่เธอตั้งใจจะเอาไปทิ้งจากหลังคาตรงระเบียงเล็กๆข้างหน้าต่างห้องตามมาด้วยเสียง “แกร๊กๆๆ ”คล้ายกับสิ่งนั้นกำลังเคลื่อนไหวอยู่ในกล่องไม่หยุด และดังขึ้นเรื่อยๆ เสียงนั้นสร้างความรำคาญและรบกวนการนอนของหล่อนไม่น้อย พรฟ้าไม่อาจข่มตาให้นอนต่อได้ จึงลืมตาขึ้นพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่“อะไรกันวะ แต่เช้าตรู่เลย เดี๋ยวเสียงฟ้าฝน เดี๋ยวเสียงประหลาดนี่อีก คนจะนอนแซบๆหน่อยก็ไม่ได้ เฮ้ออออ”หล่อนยันร่างลุกขึ้นนั่งอย่างอิดออด ก้าวขาลงจากเตียงด้วยอาการสะลึมสะลือ ค่อยยืนขึ้นรวบรวมกำลังที่มียกแข
last updateLast Updated : 2025-04-14
Read more
บทที่ 3 เพื่อนสี่ขา
“พี่ธันวามาเมื่อไหร่น่ะ ไม่เห็นตั้งนานเลย สบายดีนะพี่”พรฟ้ายิ้มเขินอาย หลบสายตาที่สบกันโดยไม่ได้ตั้งใจ แม้หัวใจดวงน้อยเต้นรัวแรงยิ่งกว่ากลองเพล แต่ก็เก็บอาการไว้ ทำทีทักทายเจ้าของร่างสูงนั้นเหมือนปกติ“มาเมื่อตอนตีสี่กว่าๆวันนี้เอง มากับพายุฝนเลย ฮ่าๆๆๆ”“แล้วยายทับทิมไปไหนล่ะจ๊ะ ปกติแกจะอยู่ขายตลอด”“อ้อ! แม่อยู่ข้างบนตึก กำลังจัดกระเป๋ากันอยู่ เห็นว่าวันนี้แม่พี่จะพาหลานๆไปบ้านพี่สะใภ้ที่ต่างจังหวัดน่ะ พี่ตุลาพี่ชายคนโตเป็นคนขับรถ พี่เขาได้หยุดหลายวันเลยพากันไปพักผ่อน คงอีกสองสามวันกว่าจะกลับมา แล้วเราล่ะสาวน้อย พี่ไม่เห็นเราตั้งนาน ตั้งแต่สามเดือนก่อนโน่นละมั้ง เป็นยังไงบ้าง” เจ้าของเสียงนุ่มทุ่มนั้นถามหล่อนด้วยความเอ็นดู“ก็เรื่อยๆพี่ ตอนนี้กำลังหางานเป็นหลักเป็นแหล่งอยู่ ระหว่างนี้ก็ขับวินมอเตอร์ไซด์หน้าปากซอยเรานี้ไปก่อน”ชายหนุ่มหันมามองพรฟ้าอย่างเต็มตา สายตานั้นชื่นชมและเห็นใจหล่อนไม่น้อย เขานั้นรับรู้เรื่องราวของหล่อนมาตั้งแต่เด็ก เห็นหล่อนช่วยแม่ทำกับข้าวและขนมขายหน้าบ้าน เขาเองช่วยอุดหนุนบ่อยครั้ง แม้ทั้งคู่จะลำบากแค่ไหนแต่เคยปริปากขอความช่วยเหลือจากใครเลย“ให้พี่ช่วยไหม เ
last updateLast Updated : 2025-04-14
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status