LOGINShare
ไม่อาจรั้งรอ
Last Updated:
2025-06-25 12:24:55“ตรงนั้นมีศูนย์บัญชาการกลางของเครสเตอร์” เบลินดาตอบ
ศูนย์กลางเชียวหรือ การจู่โจมไม่ทันตั้งตัวได้ผลเกินคาด ระดับความเสียหายทวีคูณเข้าไปอีก ถ้าโคดี้เข้าถึงศูนย์กลางได้ อีกไม่นานเครสเตอร์แย่แน่
ภาพบ้านเมืองรกร้างและรอยไหม้สลับคราบมอส รา ผุดขึ้นในหัว เครสเตอร์กำลังจะกลายเป็นราซาแล้วจริง ๆ การที่เซนโดนจับทำให้ลูตัดสินใจทำลายที่แห่งนี้หรือ แม้ไมเคิลเคยเห็นด้วยกับแนวคิดของเซน แต่การกระทำที่ปราศจากการยินยอมไม่ได้ทำให้เขาชื่นชมเลย พวกเขาจะรู้ไหมว่าแค่เพียงทำให้หุ่นยนต์กลายเป็นพวก ไม่ได้ทำลายอำนาจรัฐได้ง่ายขนาดนั้น มันอาจได้ผลในระดับหนึ่งแต่จะถึงขั้นทำลายระบบในทอยซิตี้ได้หรือ อันที่จริง สิ่งที่เด็กหนุ่มโมโหคือเซนไม่คำนึงถึงคนที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ต่างหาก
“เดี๋ยว เซนถูกจับที่นั่นใช่หรือเปล่า” อเล็กซ์นึกขึ้นได้
เบลินดาพยักหน้า “ใช่”
“ไปเก็บของ ถ้ามีของสำคัญ” อเล็กซิสกล่าวเชิงสั่ง “พวกเราต้องไป”
“ใช่ ไปตั้งหลักในเดอะ วาลก่อน” อเล็กซ์ยืนกราน “กี่ครั้งต้องให้ฉันพูดวนไป เร
Latest chapter
Undisclosure Midnight Sky
ทั้งสองจัดการเสบียงไปบางส่วนและคัดเลือกบางอย่างไว้พอที่จะพกไปได้โดยไม่เอิกเกริก อเล็กซ์ไม่ได้แจกจ่ายกับคนที่เหลือหากแต่ทิ้งไว้แบบนั้น คงทำใจให้ไม่ได้จริง ๆ เธอไม่รู้ว่าเขาฉวยมาได้อย่างไรเสียด้วย พวกเขาตัดสินใจเดินออกจากสถานที่หลบภัยชั่วคราวเพื่อตามหาเพื่อนที่เหลืออเล็กซ์บอกว่าตอนนี้น่าจะราวเที่ยงคืน แต่ก็ไม่แน่ใจนัก เครสเตอร์ดูสงบราวกับไม่เคยเกิดทะเลเพลิง หิมะตกหนักกว่าเมื่อเช้าราวกับอัดอั้นที่ตอนกลางวันร้อนเกินกว่าจะกองสุมกันได้ พวกเขามาไกลจากศูนย์กลาง ด้านหลังแนวตึกด้านขวาคือกำแพงสูงที่ไม่อาจเอื้อมถึง สุดเขตแดน ไม่ใช่กำแพงกั้นเขต แต่เป็นกำแพงที่กั้นพวกเขาออกจากโลกภายนอก เมื่อความมืดปกคลุม ระบบไฟฟ้ายังคงทำงานแต่ก็ยังติด ๆ ดับ ๆ บางช่วงถนนดับสนิท บางช่วงถนนสว่างจ้า แทบไม่มีผู้คนออกมาเดินเพราะต่างหลบภัยทั้งจากคน เครื่องจักร และอากาศเพื่อนข้างตัวเดินขยุกขยิก เธอเหลือบมอง เขาเอาแต่เดินก้มหน้า อเล็กซิสเพิ่งรู้สึกตัวว่าทั้งสองไม่มีโอกาสได้คุยกับสองต่อสองนานเท่าไรแล้ว แม้สัปดาห์ที่ผ่านมา เขาย้ายมาอยู่เดอะวาล พวกเขาอยู่ด้วยกันมากขึ้นแต่ก็มีกันถึงห้าคน ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะตั
Undisclosure ด้วยกันอีกครั้ง
“เธอโอเคไหม!” คนกลุ่มนั้นตะโกนถามเด็กสาวหันไปพยักหน้าแล้วรีบเดินไปทางอื่น โอเคที่สุดเท่าที่เคยจำได้ สมองในยามนี้เงียบลง ไม่มีเสียงคนพูดคุยกันในหัวอีกแล้ว เธอเดินหาอเล็กซ์อีกครั้ง ฉันรู้ว่านายยังอยู่ ฉันได้ยินเสียงนาย จนกระทั่งจะออกจากอาคาร เท้ากลับเตะขวดน้ำเปล่า เธอก้มลงมอง พอเห็นว่าฝายังปิดสนิทแม้ขวดมีรอยบุบก็รีบหยิบขึ้นมาก่อนจะเปิดฝา ยกกรอกปากดับความกระหาย“ตื่นแล้วเหรอ โอ๊ะ”อเล็กซิสสำลัก เธอไออยู่หลายครั้งกว่าจะหายใจได้ น้ำเลอะเปรอะไปทั้งคางและหน้าอก อเล็กซ์ใช้มือเปล่าเช็ดหน้าเธออยู่หลายครั้งจนต้องยกมือห้าม “ไม่เป็นไร” หัวใจชื้นขึ้นเมื่อคนที่ตามหาปรากฏตัว“โทษ”เธอส่ายหัว “พลูทักซ์กับไคโรล่ะ”เขาส่ายหน้า อเล็กซิสเผยอปาก “ไม่ใช่” เขารีบบอก “ไม่เป็นอะไร ปลอดภัยดี พวกเขาบอกว่ายังมีภารกิจที่ต้องทำเลยแยกไป”แสงไฟข้างนอกสะท้อนผ่านดวงตาสีเข้มจนเกือบดำสนิทของชายหนุ่ม พวกเขาเดินห่างออกมาแล้วหยุดอยู่มุมผลไม้ที่ไม่มีผลไม้แม้แต่ชิ้นเดียวเว้น
Undisclosure ลาก่อน...เพื่อนรัก
“พวกเขาจะเดินทางไปด้วยกันหรือเปล่า แม่แคทจะรับแบล็กกี้ไปกับเธอไหม”คาเลบยกมือเกาศีรษะ จู่ ๆ ไบรซ์ก็หัวเราะทั้งน้ำตา อเล็กซิสย่นคิ้วใส่พี่สาว “ให้ตายสิ เธอถามจนฉันขำออกมาได้ ไม่ธรรมดาจริง ๆ” “อ่า อย่างน้อยคนหนึ่งก็ยิ้มออกมา ส่วนอีกคนก็มัวแต่ถามจนลืมร้องไห้ไปแล้ว” คาเลบโอบไหล่ลูกสาวทั้งสอง “เลิกขี้แยแล้วไปช่วยจัดต้นคริสต์มาสในบ้านกันเถอะ เจสซี่โวยวายจนพ่อรำคาญแล้ว” เขาดึงหูตัวเองอเล็กซิสสบตากับไบรซ์ก่อนจะเลื่อนสายตาไปยังต้นคริสต์มาสจำลองที่วางไว้ให้สัตว์เลี้ยงทั้งสอง ทั้งสองพยักหน้าให้กันแล้วลุกขึ้น ทว่ากลับมีลมดูดร่างเธอออกไป เธอเห็นคาเลบและไบรซ์เดินกอดคอกันเข้าบ้านโดยไม่มีเธอ“พ่อ ไบรซ์” เด็กสาวตะโกนแต่พวกเขาไม่หันมา“ตอนนี้สถานการณ์เป็นแบบนี้ แล้วนายจะทำยังไง”อเล็กซิสได้ยินเสียงคนคุยกัน แต่เธอไม่สามารถลืมตาขึ้นมาได้ เหมือนหนังตาแปะหิน ทั้งเรี่ยวแรงก็ไม่มี บางครั้งรู้สึกเหมือนจมอยู่ในน้ำแล้วโผล่พ้นขึ้น
Undisclosure หนีตาย
“แล้วนายคิดไงถึงเข้าร่วมกับกลุ่มนี้” อเล็กซิสอมยิ้มน้อย ๆ พอเดาได้ว่าอเล็กซ์อยากถามอะไร คงไม่แปลกหรอกหากเห็นพลูทักซ์ดูมุ่งมั่นและภักดีกับใครสักคน แถมยังเป็นผู้ประคองเพื่อนที่บาดเจ็บอีก ถ้าเป็นเมื่อก่อน...เด็กหนุ่มไม่ตอบคำถาม เล่าแต่ว่าสถานอนามัยถูกทำลายไปแล้ว เขาเข้าไปเพื่อหายาทำแผลให้ไคโร แถมยังใจดีบอกว่าถ้าพวกเธอบาดเจ็บก็เอายาไปทำแผลเสีย “...แต่ก็แค่รักษาแผลธรรมดา อย่างอื่นฉันไม่มี”“ฉันไหวแล้วล่ะ” ไคโรว่า มือจับผ้าพันแผลตรงโคนขา “น่าจะเดินสะดวกขึ้น”เขาอายุเพียงสิบห้าเท่ากับเบ็กกี้ แต่อาศัยอยู่ในทอยซิตี้มาปีกว่า ไคโรโคล้ายกับพลูทักซ์ นั่นคือต่างอยู่ในคนกลุ่มอายุน้อยสุด ผมสีดำสนิทเหมือนอเล็กซ์แต่หยิกหย็องเหมือนโดนกระแสไฟฟ้าช็อกจนมีสภาพแบบนั้น ส่วนผิวของเขาออกน้ำตาลอ่อนคล้ายกับเรมี“แล้วโคดี้เป็นไงบ้าง เทสซ่าด้วย” เธอถามบ้าง มือปาดเหงื่อที่ไหลคล้อยลงมา คราวนี้ไคโรเป็นฝ่ายเล่า หลังจากปล่อยให้พลูทักซ์อธิบายเสียนาน“ไฟขนาดนั้น คิดว่าพวกเขาทำลายศูนย์บัญชาการกลางได้แล้วล่ะ ฉันเห็นแต่ควั
Undisclosure หมากของเซน
หากเดินไปอีกสองบล็อกจะกลับไปที่พักของเทสซ่า คนหลงกลุ่มได้แต่แอบอยู่ตรงหัวมุมถนนเพื่อตรวจดูให้แน่ใจว่าไม่มีศัตรูแถวนี้ พอแน่ใจว่าไม่มีสิ่งผิดปกติก็รีบวิ่งเข้าไปในตึกฝั่งตรงข้าม ไม่แน่ใจว่ายังมีคนอยู่ข้างในหรือไม่ แต่สภาพภายในล็อบบี้ยังปกติดีหากแต่ไม่มีเสียงใด ๆ เธอชะโงกหน้า คราวนี้มีทหารสองนายเดินโผล่ออกมา ฝ่ายหนึ่งประคองคนบาดเจ็บ อเล็กซิสถอยเข้าไปข้างใน ถึงแม้หนึ่งในนั้นจะบาดเจ็บแต่ทั้งสองมีอาวุธครบมือ แต่เธอไม่มีวิชาอย่างไมเคิลและไม่มีกำลังมากขนาดนั้น (อย่านับรวมบทเรียนของเคียนโต) หากพวกเขาเข้ามาในนี้เธอก็อาจต้องขึ้นไปแอบข้างบนอะวีซี เด็กสาวเม้มปากแน่น เป็นไปไม่ได้ที่จะแอบอยู่เงียบ ๆ แต่ละวินาทีที่เสียไปเท่ากับเธอใกล้ประตูนรกมากขึ้นทุกที ตอนนี้มีเพียงสองทางเลือกคือสู้จนตาย หรือรอให้อะวีซีฆ่าเธอเสียเจ้าหน้าที่อีกหนึ่งนายวิ่งตามมาข้างหลังพร้อมกับปืนในมือ ทั้งสองเบี่ยงตัวหลบ คนบาดเจ็บน่าจะเจ็บที่ขาเพราะเขาเอาแต่นั่งแต่ถือปืนยิงสวนกลับไป เพื่อนทหารอีกคนยิงตอบ สุดท้ายผู้ที่มาเพียงลำพังโดนเด็ดชีพ อเล็กซิสมึนเมื่อเห็นพวกเขาสู้กันเอง เมื่อมองดี ๆ จึงเห็นว่าทหารสองค
Undisclosure กำเริบไม่ถูกเวลา
สายตาเหลือบเห็นปืนสั้นตกอยู่ไกล ๆ เธอรีบวิ่งไปหยิบมาทันที ควันไฟเริ่มหนาขึ้นจนสำลักไปหลายรอบ จึงจำเป็นต้องถอยออกจากบริเวณนั้นห่างจากกลุ่มเพื่อนมากขึ้นอีก ถ้าหากไม่เจอทหารคนเมื่อกี้ คงไม่พลัดจากกลุ่มจนไกลขนาดนี้ คิดแล้วก็สบถในใจ ครั้งสุดท้ายที่เธอออกจากกลุ่มก็สูญเสียเบ็กกี้ไปแถมยังได้อะวีซีติดตัวเป็นของฝากอีกต่างหาก“ไมเคิล!”เธอไม่รู้ว่าจะได้กลับไปหรือไม่ แต่อเล็กซิสอยากให้ตัวเองแน่ใจว่าแฝดผู้น้องจะมีบ้านให้กลับ เขาจะได้ไม่ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวแม้วันนั้นไม่มีพี่สาวเจ้าปัญหาแล้วก็ตาม เมื่อเธอเสียเวดและออสโล่ แถมยังโดนอเล็กซ์เมิน ไมเคิลกลายเป็นเพื่อนสนิทที่เธอทั้งไว้ใจและพึ่งพามากที่สุด มันอาจเป็นความพิเศษของสายเลือดที่ไหลเวียนในตัวทำให้ทั้งสองต่างเป็นคนพิเศษของกันและกัน ทั้งที่ยังไม่รู้ความจริง จนกระทั่งรู้เรื่องชาติกำเนิดถึงได้เข้าใจความรู้สึกที่ผ่านมา เขาทำให้เธอกลัวความตายทั้งที่เคยปลงกับมันได้แล้ว อเล็กซิสรักเขาอย่างไม่มีเงื่อนไขและเธอยังไม่พร้อมที่จะตามลูก้าและเจมม่าไปมันยังไม่ถึงเวลา ยังไม่ใช่เวลานี้ ไมเคิลถูกทิ้งให้อยู่กับควา
You may also like
90 วันก่อนฉันเป็นศพ
พรธีรา121 views5/B เมืองร้างต้องคำสาปที่หายสาปสูญ
ยัยแม่มดแสนน่ารัก102 viewsปาวกะ เทพแห่งไฟ
รัญดา293 viewsเหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย
rasita_suin496 viewsนักสืบจากต่างแดน
ตะวันสีเพลิง1.2K viewsเมื่อฉันติดอยู่ในเกมฮาเร็มที่ไม่ตรงปก
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า318 viewsข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ
อันเข่อซิง1.8K views5/B สุสานมรณะ
ยัยแม่มดแสนน่ารัก90 views
