ทบทวน

เมื่อเดินเข้าไปในงาน ทีมฟุตบอลทั้งทีมส่งเสียงเชียร์ดังลั่นที่เธอโผล่หน้ามาในงานปาร์ตี้แม้เพิ่งผ่านเรื่องแย่ไปหมาด ๆ “เจ๋งมาก อเล็กซ์ มันต้องอย่างงี้สิ เดี๋ยวทุกอย่างก็ดีเอง พวกเราจะสั่งสอนเจ้าเดวี่ให้ แล้วเราจะส่งคืนตัวเขากลับมาให้ถึงมือเธอเลยนะ”

เธอรู้ว่าพวกเขาพยายามจะให้กำลังใจ แต่อเล็กซิสก็อดรู้สึกอายไม่ได้ที่พวกเขาพูดเหมือนกับว่าทั้งสองจะกลับมาคบกันได้อีก

ขณะเดียวกัน เมื่อเธอเจอกับเพื่อนคนอื่น ๆ อเล็กซิสพอเข้าใจแล้วว่าทำไมเดวี่ไม่มา เอโลดี้น่าจะประกาศเรื่องราวทั้งหมดให้ทุกคนในเมืองรู้กันถ้วนหน้า เพราะเมื่อเธอเจอกับทีมนักบาสของตัวเอง สาว ๆ พร้อมใจกันพูดด่าเดวี่ “หมอนั่นมันไอ้งั่งชัด ๆ อเล็กซ์ เธอจะหาแฟนที่ดีกว่านี้ได้แน่นอน”

ยังมีทีมเชียร์ลีดเดอร์ที่ทุกคนเปรียบเสมือนกับลูกน้องของเอโลดี้ ตะโกนด่าจูนให้เธอฟังอย่างออกรส “อย่าสนใจยัยสารเลวนั่นเลย! ถ้าเราเจอยัยนั่น เราจะจัดการให้เธอเอง”

ปกติแล้ว เวลาผู้หญิงอารมณ์เดือดดาลก็มักจะน่ากลัวกว่าเวลาปกติอยู่แล้ว แต่เมื่อพวกเธอพร้อมใจกันเกลียดคนคนเดียวกัน อารมณ์ที่พลุ่งพล่านก็ไม่ต่างไปจากไฟป่าที่ลุกโหม

อเล็กซิสรู้ว่าชื่อเสียงของจูนมีทั้งกระแสบวกและกระแสลบ จูนมีลักษณะของผู้หญิงที่ผู้ชายชอบ แต่ผู้หญิงหมั่นไส้ เธอแทบไม่เคยเหยียบย่างเท้าในงานปาร์ตี้ของคนอื่นนอกจากของตัวเอง และจูนยังไม่มีเพื่อนคนอื่นเลยนอกจากอเล็กซิส หรือแม้แต่พวกเด็กผู้ชายที่ชื่นชอบเธอ จูนก็มองเห็นพวกเขาเป็นเพียงแค่ ‘แฟนคลับ’ เท่านั้น พอได้ยินเพื่อน ๆ พูดไม่ดีกับจูน ความรู้สึกผิดติดอยู่ในใจอเล็กซิสอยู่ลึก ๆ ถ้อยคำที่จูนกล่าวโทษเธอติดอยู่ในหัว ว่าเธอทิ้งเพื่อนเพื่อไปคบหาแต่กับเอโลดี้ อเล็กซิสรู้ว่าคนอื่นพูดถึงจูนอย่างไร เธอคิดเพียงแค่ว่า ไม่ใช่เรื่องจำเป็นที่เธอต้องยื่นมือเข้าไปขัด เพราะอเล็กซิสคิดว่าตัวเองรู้ดีว่าจูนไม่ใช่แบบนั้นและคนอื่นก็คือเพื่อนของเธอเหมือนกัน ดังนั้นเธอจึงวางตัวเฉย แต่จูนคงไม่คิดเช่นนั้น แล้วยิ่งอเล็กซิสคบหากับเอโลดี้อีก จูนคงหวังว่า

อเล็กซิสจะออกโรงปกป้องตัวเองมากกว่าอยู่นิ่ง อเล็กซิสไม่ได้ตั้งใจจะทอดทิ้งจูน แต่ถึงกระนั้น ความเพิกเฉยของเธอก็ทำร้ายจูนอยู่ดี และมันก็ส่งผลต่อความสัมพันธ์ของทั้งสองคน

ไม่ว่าฉันจะตั้งใจหรือไม่ เธอก็ไม่สิทธิมานอนกับเขาอยู่ดี อเล็กซิสเถียงกับตัวเองอยู่ในใจ

อเล็กซิสพยายามสลัดความคิดเหล่านั้นให้ออกไปจากหัว มันเป็นเรื่องเก่าแล้ว บางทีอาจเป็นเพราะพวกเขาเรียนปีสุดท้ายแล้ว ทุกคนต่างแยกย้ายกันไปยังที่ต่าง ๆ เพื่อทำตามความฝันของตัวเอง หลายคนต้องไปเรียนที่ไกล ๆ เพื่อนเพียงคนเดียวอย่างอเล็กซิสคงไม่จำเป็นสำหรับจูนอีกแล้ว เมื่อเธอสามารถสร้างกลุ่มเพื่อนใหม่ได้เมื่อเข้ามหาวิทยาลัย

ตั้งแต่ชั่วโมงแรก หลายคนต่างเข้ามาถามถึงเหตุการณ์ที่ดังกล่าว บางคนอยากรู้มากจนถึงกับลืมมารยาทขอให้เธอเล่าทุกรายละเอียดเพื่อเอาไปเม้าท์ต่อ บางคนเข้ามาคุยเพราะเห็นใจและอยากให้กำลังใจจริง ๆ จนกระทั่ง เวดชวนเธอให้กระโดดลงสระว่ายน้ำ ไม่ต้องเดาเลย เธอตอบว่า “ไม่” แต่เขาก็พยายามลากเธอลงไปให้ได้ ระหว่างยื้อยุดฉุดกระชาก อเล็กซิสเลยเผลอเตะก้นเจ้าของงาน เขาตกลงไปในสระน้ำเสียงดังตูมใหญ่

ทุกคนหัวเราะเสียงดัง เวดขึ้นจากน้ำ ตาจ้องอเล็กซิสเขม็ง โชคดีที่เพื่อนของเวดดึงความสนใจด้วยการกระโดดลงมาจากหลังคา คนอื่นเลยอยากลองกระโดดจากตรงนั้นลงมาบ้าง

“โทษที ก็นายจะลากฉันลงไปนี่นา”

เขาพยักหน้าหงึก ๆ แล้วสะบัดน้ำบนหัวใส่เธอ ก่อนจะบอกว่า “ฉันกับเอดี้อยากให้เธอสนุกไปกับงานนะ พวกเราอยากเห็นอเล็กซ์คนเก่าที่ยิ้มแย้ม หัวเราะ ทำตัวบ้าบอ อะไรแบบนั้น”

ลมหายใจของเวดมีกลิ่นแอลกอฮอล์ฟุ้ง หรืออาจจะกลิ่นสารเสพติดสักอย่างปนมาด้วย เวดอาจจะดูสูงใหญ่แต่เขาไม่ใช่พวกหนุ่มกล้ามโตไร้สมอง พอแอลกอฮอล์คงออกฤทธิ์ เขาลืมตัวสารภาพสิ่งที่อยู่ในใจออกมาจนหมด

“คืองี้นะ ฉันรู้ว่าเธอไม่พอใจที่เอดี้แกล้งไม่มา มันเป็นแผนของเอดี้ที่จะช่วยฉันเอง เดฟทำตัวของเขาเองใช่ไหมล่ะ ใช่ พวกเราเป็นเพื่อนกัน แต่เขาจะห้ามฉันไม่ให้ทำในสิ่งที่กำลังจะทำอยู่ไม่ได้หรอก ฉันอยากให้เธอมีความสุขกับคนใหม่ที่ดีกว่า และคนคนนั้นควรเป็นฉัน”

อเล็กซิสรู้ทันเพื่อนตัวเองตั้งแต่ทีแรกที่รู้ว่าเอโลดี้จงใจทิ้งเธอให้มาในงานคนเดียวแล้ว เอโลดี้ต้องการให้เธอกับเวดหันมาคบกัน อเล็กซิสเหมือนได้ยินเสียงความคิดของเพื่อนดังมาแต่ไกล “หนุ่มฮอต แถมยังเป็นกัปตันทีม เดวี่จะได้เรียนรู้ไว้ซะ ว่าเขาสูญเสียสิ่งที่ดีที่สุดไปแล้ว!”

อเล็กซิสรู้ว่าเวดชอบเธอก่อนที่เธอกับเดวี่จะคบกันเสียอีก เด็กนักเรียนส่วนใหญ่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก สังคมเมืองซานโบซ่านั้นเล็กจะตาย ถ้าเกิดคุณเผลอเผยความลับให้กับใครสักคน คนอื่นก็จะรู้ด้วยเหมือนกัน

เธอไม่เข้าใจจริง ๆ เหรอเอดี้ ผู้ชายคนใหม่ไม่ได้สามารถเยียวยาอาการอกหักได้ทุกคนหรอกนะ ฉันคิดว่าเธอเข้าใจเรื่องนี้ดีเสียอีก

เวดหน้าแดงและเพราะเขากำลังเมา อเล็กซิสจึงทำเป็นไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูดเมื่อครู่ เพราะพอเดี๋ยวเขาสร่างเมา เขาก็ลืมอยู่ดี เธอจึงตัดสินใจผละออกไปจากตรงนั้นดีกว่า

“อ้าว เธอจะไปไหน ฉันพูดอยู่นะ”

“เข้าห้องน้ำ นายอยู่นี่แหละ ฉันไปคนเดียวได้” เธอตะโกนกลับมา

อเล็กซิสเดินเข้าไปข้างในคฤหาสน์ ปะเข้ากับคู่รักบางคู่ที่กำลังแลกลิ้นกันในทุก ๆ ที่ที่เธอเดินผ่าน แขกบางคนอาศัยจังหวะนี้หลบออกมาจากผู้คนเพื่อหามุมส่วนตัวสำหรับกิจกรรมถึงเนื้อถึงตัว พวกเขาจะสิงอยู่ในห้องครัว ห้องน้ำ ริมระเบียง ใต้บันได หลังตู้เคาน์เตอร์ และที่อื่น ๆ อเล็กซิสจำต้องรีบออกมาจากห้องน้ำทันทีเมื่อเปิดเข้าไปพบกับคู่รักอีกคู่ที่กำลังจับจองพื้นที่ไว้สำหรับกิจกรรมเข้าจังหวะ

พ่อแม่ของนายคงขังตัวเองไว้ในห้องนอนแน่ ๆ เวด อเล็กซิสคิดเมื่อไม่พบเงาของคุณและคุณนายมิลเลอร์เลย และคงเป็นเพราะว่า คฤหาสน์หลังนี้ใหญ่พอที่จะช่วยให้พวกผู้ใหญ่มีพื้นที่ส่วนตัว หลบหลีกความวุ่นวายต่าง ๆ ระหว่างที่ลูกชายกำลังจัดงานรื่นเริงก็เป็นได้

อเล็กซิสจึงเดินออกมาอยู่ในสวนตามลำพัง เสียงเพลงรอบตัวบ้านดังราวกับมีมินิคอนเสิร์ตจัดอยู่ภายใน ทว่าท่ามกลางคู่รักและเสียงอึกทึกครึกโครม อเล็กซิสต้องการความสงบเพื่อทบทวนตัวเอง ปกติเธอไม่ใช่คนเก็บตัว เธอเคยสนุกกับงานปาร์ตี้ เต้นรำ แล้วก็ทำตัวเฮฮาครื้นเครงเหมือนคนอื่น แต่ตอนนั้นเธอยังไม่ได้อกหักยับเยินแบบนี้ ที่สำคัญ เมื่อสองเดือนก่อน ในสวนคฤหาสน์

มิลเลอร์ อเล็กซิสกับเดวี่ก็ไม่ต่างจากคู่รักที่เธอพบเห็นเมื่อครู่เลย ทั้งสองเลือกหาที่เงียบ ๆ กันสองคน เพราะไอ้ดวงตาสีฮาเซลของเขาแท้ ๆ มันมีอำนาจดึงดูดให้อเล็กซิสมองแต่เขาคนเดียว แล้วจากนั้นริมฝีปากของเขาก็ประทับลงริมฝีปากของเธอ อเล็กซิสรับรู้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ สัมผัสที่แสนอ่อนโยน รวมทั้งกลิ่นโคโลญของเดวี่ เธอไม่สามารถหยุดคิดถึงเวลาดังกล่าวได้ และทุกครั้งที่เธอคิดถึงเขา ใบหน้างดงามของจูนจะโผล่ขึ้นมา หัวใจของเธอจะเริ่มบีบตัวอย่างแรง ความเจ็บปวดที่ยังคงเกิดขึ้นซ้ำไปซ้ำมาอยู่ภายใน เธอเกลียดที่เธอไม่มีทางลืมมันได้ ทั้งจูบและเรื่องที่พวกเขาทำกับเธอ ทุกช่วงเวลาที่พวกเขาสร้างมันมาด้วยกันยังชัดเจนอยู่ในหัวราวกับเธอกำลังนั่งมองอยู่

อเล็กซิสสงสัยว่าเธอทำอะไรผิดมากหรือ เพียงแค่อยากมีความรักแบบที่พ่อแม่ของเธอมีให้กันและกันบ้าง

จากนั้นใครคนหนึ่งชนเธอเข้าอย่างจัง