Unveiling Mr. CEO's Daughter

HALOS maubos na ang luha sa mga mata ni Monica Prado sa walang tigil na pagbuhos ng luha sa mga mata niya na animo'y ulan na ayaw magpaawat. Hanggang ngayon hindi pa rin napa-process ng utak niya ang nangyari sa pinapangarap niyang kasal.Ilang taong hinintay ni Monica ang kasal na iyon, na pinaghandaan niya ng mahabang panahon dahil akala niya'y si Jericho na ang lalaking makakasama niya habang buhay. Naniniwala kasi si Monica na ang pagpapakasal ay once in a lifetime moment sa buhay ng tao at gusto niyang paghandaan iyon.Walang mapagsidlan ang sayang naramdaman ni Monica sa bawat araw na palapit na ang pinakahihintay niyang araw ng kaniyang buhay, ang kasal nila ng lalaking mahal na mahal niya at handa niyang paglaanan ng kaniyang buhay. Si Jericho Mendel, ang 7 years na niyang boyfriend.Nakaayos na ang lahat at ang hinihintay na lang ay ang tamang araw ng kasal. At nang dumating iyon, pakiramdam ni Monica siya na ang pinakamasayang babae sa buong mundo. Sino nga ba naman ang hind

"ATE, bakit po pala bigla kayong nawala sa kasal nila Mrs. Eyna at Mr. Arnold kahapon? Hindi rin po namin kayo nakita sa reception?" usisa ni Ria kay Monica nang umagang pumasok ito sa flower shop.Tahimik lang na gumagawa ng bouquet si Monica. Natigilan siya at muling naalala ang nangyari sa kasal na naging dahilan para hindi siya makatulog ng maayos nang nagdaang gabi. Bakit kasi sa dami ng taong pwedeng pumunta sa kasal na iyon, bakit si Jericho at Zymon pa? Hindi na dapat sila bumalik sa buhay niya dahil kinalimutan na niya ang mga ito.Pilit siyang ngumiti kay Ria na abala naman sa pag-aayos ng mga bulaklak na nandoon. "Nahilo lang ako, na marahil dahil sa pagod," dahilan ni Monica dahil wala naman siyang balak na i-open kay Ria o kahit sa kung sinong tao ang tungkol kay Jericho at Zymon. Ang pamilya lang niya at ang kaibigang si Crystal ang nakakalam ng tungkol kay Jericho pero ang tungkol kay Zymon, tanging si Crystal lang ang nakakalam niyon.Bumakas ang concern sa mukha ni Ri

TAHIMIK na pinagmasdan ni Monica ang anak na mahimbing na natutulog na katabi niya. Marahan niyang hinagod ang buhok nito saka ngumiti. Sa maraming nangyari sa buhay niya, masaya siyang napalaki niya ng isang mabuti at maayos na bata si Princesa Monica sa kabila ng pagiging single mother niya. Hindi maikakaila ang taglay na ganda ng kaniyang anak na sinasabi ng maraming kamukha niya.Pinili niyang ilayo ang bata sa lahat at gayon din ang sarili niya dahil alam niya kahihiyaan ang magiging dulot niyon, hindi lang sa kaniya kung 'di maging sa pamilya niya. Itatago niya ang katotohanan hanggang kaya niya.Bumuntong-hininga siya. Tumihaya siya at matamang pinagmamasdan ang kisame. Hindi niya alam kung ito na ba ang tamang panahon para bumalik siya ng Manila kung saan nandoon ang alaala ng nakaraan niya at nandoon din ang mga taong naging parte niyon na pinili niyang layuan. Pero sa kabila ng paglayo niya, tila lumiliit na rin ang mundo sa kanilang tatlo dahil sa dami ng lugar, sa Davao pa

"AKALA ko ba uuwi ka rin ng Manila after ng wedding ni Arnold?" nagtatakang tanong ni Tita Aunor kay Zymon dahil akala nito uuwi na rin siya ng Manila pero hanggang ngayon nasa Davao pa rin siya sa hindi rin niya alam na dahilan. Kararating lang niya sa bahay nito na pangsamantala niyang tinutuluyan.Kapatid ng kaniyang ama si Tita Aunor na piniling manirahan sa Davao.Almost one week na si Zymon sa lugar na iyon kahit dalawang araw lang sana siya mamamalagi roon. Nag-extend siya nang makita muli niya ang babaeng iyon na nakasalo niya sa isang mainit na gabi limang taon na ang nakakaraan. Hindi niya mawari pero mayroon sa loob niya na gusto niyang makilala siya nito kahit alam niyang dapat na rin niyang kalimutan ang nangyari.Limang taon na simula nang magising na lang si Zymon na inangkin niya nang gabing iyon ang isang babaeng hindi naman niya kilala at simula noon, hindi mawala sa isip niya ang nangyari at ang mukha ng babaeng iyon na natagpuan niya sa bar. Naglalasing at tila gal

"MOMMY, gusto kong pumunta ng mall, pwede po ba? I want to buy some toys po kasi," sweet na sabi ni Princess Monica sa Ina nito habang nakaupo sa sofa at naglalaro ng manika nito.Weekend at nagpasiya si Monica na hindi pumunta ng shop dahil balak niyang magpahinga. Lunes kasi ay aalis na sila papuntang Manila. Nag-angat siya ng tingin at binalingan ang anak na naka-pony tail na mas lalong nagpa-cute rito."Gusto mo mag-mall? Sige, later pagkakain natin pupunta tayo ng mall, ok? Basta kakain ka ng gulay," aniya na may kondisyon sa anak. Hindi kasi ito mahilig kumain ng gulay at laging hotdog at mga karne ang gustong kainin.Hindi agad nakaimik si Princess. Ngumuso ito. "I don't eat gulay, Mommy, eh. Para kasi silang damo tapos kakainin ko? 'Di ba po mga hayop lang kumakain ng damo?" tanong nito na nagpakunot sa noo niya. Kapagkuwa'y napatawa siya.Nilapitan ni Monica ang inosenteng anak. Hinawakan niya ito sa balikan. "Anak, hindi damo ang gulay, ok? Iba ang damo na kinakain ng hayop