LOGINAyaw ko siyang saktan dahil nga sa masakit. Isa pa, tama siya at mali ko. Mali ako sa pag-agaw ko kay Aekim sa kaniya. Ako lang ang nagpupumilit lumaban dahil kahit kailan hindi ako ipaglalaban ni Aekim. Hanggang ngayon, he wants Leona by his side, not me. Not Valentina.“Hangal ka, Valentina! Isang kang talunan!” sigaw ni Leona sa mukha. Ang marahan kong pagtulak kay Leona ay pinalitan nito nang malakas na sampal sa mukha ko. Malakas at masakit na sampal. “Akala mo siguro hindi kita sasaktan? Nagkakamali ka, Valentina. Ikaw ang nauna. Tinulak mo ako.” Napahawak ako sa pisngi kong nasaktan. Nagulat pa ako sa pagsampal niya sa akin. Ni minsan ay hindi ako pinadapuan ng kamay ni Mama at Papa. Ultimo lamok ay ayaw ng magulang ko dumapo sa mukha ko. Pero itong si Leona ay walang kaabog-abog na sinampal ako. Galit na tumingin ako kay Leona at ang sampal na binigay niya sa akin ay pinalitan ko nang tadyak sa tiyan at kinaladkad ko siya palapit ng gate. "Walang lugar sa pamamahay ko ang
KINABUKASAN parang ayaw kong bumangon. Ang bigat-bigat kasi ng katawan ko. Pakiramdam nagbuhat ako nang dalawang sako nang bigas kahit hindi naman. Siguro dahil sa broken ako. Ang puso at utak ko ang mabigat, nasasaktan at sugatan.Malungkot na tumingin ako sa kisame habang ang utak ko ay sobrang toxic. Puro negative ang pumapasok at lalong nadadagdagan ang sakit. Hindi ko mapigil ang pagtulo ng luha ko. Kusa itong tumutulo lalo na kapag naiisip ko si Aekim at Leona. Silang dalawa ang rason kung bakit ako nasasaktan ngayon. Sila ang dahilan kung bakit ako lumuluha ngayon. Sabagay, ako din namam ang may kasalanan. Bigla kasi akong umeksena sa relasyon nila. Kaya heto, ito ang napala ko. “Congrats, Val. Dahil kahit anong gawin mo, hindi ka mananalo. Isa kang talunan kaya hindi mo makuha-kuha ang pagmamahal ni Aekim. You are a complete loser and hopeless, Valentina.” ani ko sa sarili ko.Pinahid ko ang aking mga luha at walang lakas na bumangon. Naka-ilang beses pa akong bumagsak pabal
Umiiyak habang sinusulat lahat na gusto kong sabihin kay Aekim, pati na ang lihim na tinatago-tago ko. Apat na buwan ko din itong dinadala. This is the time na malaman na ito ni Aekim. Ngumiti ako nang pait habang sinusulat ito. Pahid ng luha, iyak at sulat. Pagkatapos kong magsulat ay tinupi ko ang papel sa tatlong tupi at inilapag lang ito doon. Hilam sa luha ang mga mata kong nakatitig sa papel at hindi ko mapigilan na hindi humagolgol."This is your last cry, Valentina." wika ko sa sarili ko at saka lumapit sa pinto. Binuksan ko ito nang bahagya at sumilip sa labas. Walang tao. Nawala si Aekim at Leona. Siguro nagpakaasaya na sila dahil nasaktan nila ako. Muling umagos ang aking mga luha dahil sa naisip ko na iyon. "Mga walanghiya kayo! Mga walang puso!" galit na wika ko habang tumatangis. Naglakad ako palabas nang kuwarto ng masalubong ko si Belinda. Wrong timing. Kung mamalasin ka nga naman. Malas na nga ako sa pag-ibig malas din ako sa makakasalubong. "¿Qué pasó, Señora?"
"YOU never fail to disappointment, Aekim. Thanks to you.” wika ko kay Aekim habang tinitingnan ito ng malamig. Gusto kong suntokin si Aekim at sabunutan ni Leona ang kaso hindi ko magawa. Hindi dahil sa takot ako sa kanila, kundi takot ako sa sarili ko. Hindi ko kasi alam kung buhay pa ba sila pagkatapos. Kaya nga iniiwasan ko magalit kasi nga bawal pumatay. Akala siguro nitong si Leona hindi ako nangangagat. Nagkamali siya, dahil kapag ako ang mag-umpisa ubos pati ang hininga niya. H “I can explain, Val.” si Aekim. Dalawang beses akong huminga nang malalim saka tiningnan si Leona nang masama. Her face disgusted me. Nagtitimpi na hinarap ko si Aekim at hindi ko pinansin pa si Leona kahit nagbubunganga ito habang nakatingin sa akin. Gusto ko na talaga siyang bigwasan kaso hindi ako pinanganak para manakit ng tao. "Aekim, ano 'to?" blangko ang mukha kong tanong. Kita ko ang pagkagulat ni Aekim habang nakatingin sa akin. Nagulat din ito ng bigla na lang sumulpot si Leona. "
"Ang bastos mo, Aekim!” "Sa'yo lang naman. Ikaw lang ang babastusin ko nang ganito." sagot nito."Sigurado ko ba?" galit kong tanong sa kaniya. Kung makasagot ito na ako lang, akala mo talagang ako lang. Kung hindi ko lang nakita at narinig noong gabi ng ikinasal kami. Tsk! Akala siguro ni Aekim maniwala ako sa kaniya. Hell no! Dahil kahit anong gawin ko, paulit-ulit na bumabalik sa akin ang tagpong iyon. Kapag nakikita mo si Leona. Kapag naririnig ko si Leona na sinasambit ang pangalan ni Aekim, dinadala ako sa nangyari nang gabing iyon. Kahit ano pa ang gawin ko, boses nilang dalawa ang nag-e-echo sa utak ko. “Sigurado.” walang pag-alinlangan na sagot sa akin ni Aekim."Siraulo ka talaga!" nanggigil kong wika sabay pulot nang isang pares ng sapatos ko. Hinampas ko ito nang ubod lakas sa paa ni Aekim."Arayy!" malakas na sigaw nito nang dumapo sa paa ni Aekim ang sapatos. Napatalon-talon pa ito sa sakit. Deserve! Manyakis na sinungaling pa."Bakit ka naman nanakit, Hon?" tumatalo
"I miss you, Hon." wika sa akin ni Aekim sabay yakap nang mahigpit. Hahalik pa sana ito kaso umilag ako. Kumunot ang noo nito at napatingin sa akin diretso sa mga mata."Que?" "Nothing." sagot ko at nilagpasan siya. "There's any problem, Hon?" "None." matipid kong sagot. "Saan ka ba banda nag-park?""Seven steps away from us." sagot nito sabay turo sa itim nitong kotse na naka-parking."Okay. Let's go. I'm tired." ani ko at saka nagpatiunang maglakad. Kunot ang noo nitong nakasunod sa akin. Nagtangka din itong hawakan ang kamay ko. Ngunit umiiwas ako at nag-kunwaring makati ang ulo o kaya ang leeg ko."Hon, may kasalanan ba ako sa'yo?" tanong nito sa akin at inalalayan akong makapasok sa sa loob ng sasakyan."Hmm. Try mong mag-isip." sagot ko."Ha? Hindi kita ma-gets." wika nito at umupo sa tabi ko. Umupo nga si Aekim sa tabi ko at halos didikit na ito sa akin. Dahil wala ako sa mood hindi ko siya pinansin. Sa halip, pinikit ko ang aking mga mata. Sana ay idlip lang m, napunta s




![My Ex's Uncle Is My Husband[FILIPINO]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)


