4 Panghihinayang...

TAHIMIK na sinundan na lamang ng tingin ni Miguel ang papalayong dalaga na gustuhin man niyang makilala ng personal ay isinantabi na lang muna niya. Nakita niya ang takot at pagkapahiya sa mukha nito. She's more beautiful in person. Her innocent eyes can be decieving. Kung sa larawan ay tila siya nahipnotismo, sa personal ay tila ang dalaga ang nahipnotismo niya. And they can't deny the attraction between them. Na para bang pareho silang nakuryente sa mga tinginan nila.

Napabuntong hininga siya sa isiping matatapos ang gabing iyon na hindi nakadaupang palad ang dalaga. At hindi rin siya makapaniwala na ganun na lamang ang epekto nito sa pagkalalake niya.

Tumuloy siya sa sala at binalikan ang larawang nakasabit. Inilabas niya ang kanyang cellphone at sa mabilisang kilos ay kinuhanan niya ang larawang iyon. Itinaas niya ang kamay upang abutin ang larawan at marahang hinaplos ang mga labi nito. Iyon ang gusto niyang gawin kanina nang makita ang dalaga sa personal, ang damhin ang mapang akit nitong labi. Ngumiti si Miguel at bumulong ng paalam sa larawan ng dalaga. Nakakasiguro siyang matatagalan bago ulit siya makabalik sa lugar na ito. At kahit siya ay hindi sigurado kung kelan niya ulit makikita ang dalaga. Sa isang banda ay mas mainam na rin na hanggang sa tinginan lamang ang namagitan sa kanila at hindi na lumawig pa.

Marahan siyang lumakad patungo sa pinto ng sala at lumabas na ng bahay. Sa labasan ay nakatayo na ang ama at si Samantha sa tabi ng sasakyan at nagpapaalam na sa mag asawang Joson.

"Mag iingat kayo, Moises. At salamat sa pagdalaw nyo. Sana makabalik ulit kayo," sabi ni Gabriel na malungkot na nagpapaalam sa kababata.

"Hayaan mo at babalik ako kasama si Miguel." nakangiting turan nito. "Mariella, ingatan mo itpng kaibigan ko. Hindi ko man lang nakita ng personal ang unica hija nyo," baling naman nito sa babaeng Joson.

"Sayang nga eh, malamang andun pa iyon sa mga kaibigan niya. Hindi bale may susunod pa naman," may panghihinayang na sabi nito.

Gustong sabihin ni Miguel sa babaeng Joson na nakauwi na ang anak nila pero mas pinili na lamang niyang huwag magsalita. Mabuti na lang at sa loob siya nagdaan at nagdahilan sa mga ito na gagamit muna ng CR bago umuwi.

"Let's go. Baka matrapik tayo sa daan," aya ni Miguel at binukasan na ang pinto ng sasakyan. "Salamat po tita, tito." Naglahad si Miguel ng kamay para magpaalam na. Inabot naman ng mag asawa iyon at bumulong din ng pasasalamat.

Sumakay na rin si Samantha sa back seat at nagpaalam sa mag asawa. Si Moises ay niyakap muli ang kaibigan at pagkatapos ay nagpaalam na rin sa mag asawa. Bago sumakay sa passenger seat ay kumaway pa muli ito.

Marahang pinaandar na ni Miguel ang sasakyan papalabas ng bakuran. Bago tuluyang makaliko ay bumusina muna ito ng dalawang beses. Sinundan ng kaway ng mag asawa ang papalayong sasakyan hanggang sa hindi na nila matanaw ang mga ito.

Maya maya lamang ay sabay nang pumasok ang mag asawa nang maisara na ni Gabriel ang malaking gate.

Nagulat pa ang mag asawa nang makitang nakatayo sa pinto ang anak nila at tila hinihintay sila.

"Kanina ka pa ba nakauwi?" tanong Gabriel sa anak sa nagtatakang tono.

"Hindi ka man lang nakita at nakilala ng kaibigan ng Papang mo. Kaaalis lang nila kasama ang anak at girlfriend nito," sabi ni Mariella at inabot ang kamay ng anak para magmano.

Ah, mag ama pala yung dalawang lalake at tama ang hinala niyang magkarelasyon ang lalakeng nakita niya sa kusina at yung babaeng nakapalupot sa braso nito sa kubo.

"Kadarating ko lang po, Mamang dumeretso ako sa kwarto para makapagpalit," sagot niya at kinuha ang kamay ni Gabriel para magmano din.

Nagbigay siya ng daan para makapasok ang mga magulang sa loob. Ang Papang niya at nahahapong umupo sa mahabang sofa at iniunat ang mga paa. Habang ang kanyang ina ay dumeretso sa kusina.

"Kumain ka na, Gabriella at nagluto ang Mamang mo ng kalderetang bibe." sabi ng Papang niya at binuksan ang tv para manood.

Tumalima naman siya at dumeretso sa kusina. Andun ang Mamang niya at hinuhugasan ang mga ginamit ng bisita.

"Kakain ka na ba?" Hininto ni Mariella ang ginagawa at akmang ipaghahain siya.

"Ako na po, 'Mang." Awat ni Gabriella sa ina at pinagsandok na ang sarili.

Tahimik na kumain si Gabriella at hinihintay na magkwento ang ina tungkol sa mga bisita. Ngunit natapos itong maghugas ng mga pinggan ay wala itong sinabi. Sabagay sanay na siya sa Mamang niya, kung hindi mo tanungin ay hindi din magkukwento. Tipikal na guro, may pagkaistrikta.

"Pagkatapos mong kumain, Gabriella, ikaw na magsara ng pinto at i-off mo ang mga ilaw," utos nito sa kanya.

Tumango lamang siya at sinundan ng tingin ang ina na papasok sa sala. Mukhang wala talagang balak ang Mamng niya magkwento, nahihiya din naman siyang magtanong.

Naisip niya na baka nadaan lang ang mga bisita nila dito ng hindi inaasahan. Pero sinu nga ba ang mga bisita ng kanyang Papang, hindi kaya ito iyong tinutukoy ng Mamang niya na may ari ng lupaing tinitiran nila at ng sinasaka ng kanyang Papang? Pero ang pagkakaalam niya ay matagal na din ang huling punta ng mga ito sa kanila. Nakakatiyak siyang may sadya ang mga ito sa kanila na importante dahil nakakapagtaka naman na bigla na lamang ito sumulpot ngayon.

Sumagi sa isip niya ang binatang nakita niya sa kusina. Medyo nakakatakot din ang mga tinging ibinigay nito sa kanya. At nakakaintimidate itong tumingin. Marahil ay malaki ang agwat ng taon nito sa kanya pero kahit sinu naman teenager na kagaya niya ay imposibleng hindi humabga sa gwapong bisita. Ngayon siya nakaramdam ng panghihinayang na hindi man lang siya lumabas at nagpakita. Baka sakaling naipakilala sa kanya ng pormal ang binata. Pero may girlfriend ito. Bigla ay naisip niyang posibleng malapit na rin ito ikasal.

Nakaramdam siya ng lungkot at panghihinayang sa isiping iyon. Tiyak na matatagalan na din ang pagbisitang muli ng mga kaibigan ng Papang niya