TAHIMIK na sinundan na lamang ng tingin ni Miguel ang papalayong dalaga na gustuhin man niyang makilala ng personal ay isinantabi na lang muna niya. Nakita niya ang takot at pagkapahiya sa mukha nito. She's more beautiful in person. Her innocent eyes can be decieving. Kung sa larawan ay tila siya nahipnotismo, sa personal ay tila ang dalaga ang nahipnotismo niya. And they can't deny the attraction between them. Na para bang pareho silang nakuryente sa mga tinginan nila.
Napabuntong hininga siya sa isiping matatapos ang gabing iyon na hindi nakadaupang palad ang dalaga. At hindi rin siya makapaniwala na ganun na lamang ang epekto nito sa pagkalalake niya. Tumuloy siya sa sala at binalikan ang larawang nakasabit. Inilabas niya ang kanyang cellphone at sa mabilisang kilos ay kinuhanan niya ang larawang iyon. Itinaas niya ang kamay upang abutin ang larawan at marahang hinaplos ang mga labi nito. Iyon ang gusto niyang gawin kanina nang makita ang dalaga sa personal, ang damhin ang mapang akit nitong labi. Ngumiti si Miguel at bumulong ng paalam sa larawan ng dalaga. Nakakasiguro siyang matatagalan bago ulit siya makabalik sa lugar na ito. At kahit siya ay hindi sigurado kung kelan niya ulit makikita ang dalaga. Sa isang banda ay mas mainam na rin na hanggang sa tinginan lamang ang namagitan sa kanila at hindi na lumawig pa. Marahan siyang lumakad patungo sa pinto ng sala at lumabas na ng bahay. Sa labasan ay nakatayo na ang ama at si Samantha sa tabi ng sasakyan at nagpapaalam na sa mag asawang Joson. "Mag iingat kayo, Moises. At salamat sa pagdalaw nyo. Sana makabalik ulit kayo," sabi ni Gabriel na malungkot na nagpapaalam sa kababata. "Hayaan mo at babalik ako kasama si Miguel." nakangiting turan nito. "Mariella, ingatan mo itpng kaibigan ko. Hindi ko man lang nakita ng personal ang unica hija nyo," baling naman nito sa babaeng Joson. "Sayang nga eh, malamang andun pa iyon sa mga kaibigan niya. Hindi bale may susunod pa naman," may panghihinayang na sabi nito. Gustong sabihin ni Miguel sa babaeng Joson na nakauwi na ang anak nila pero mas pinili na lamang niyang huwag magsalita. Mabuti na lang at sa loob siya nagdaan at nagdahilan sa mga ito na gagamit muna ng CR bago umuwi. "Let's go. Baka matrapik tayo sa daan," aya ni Miguel at binukasan na ang pinto ng sasakyan. "Salamat po tita, tito." Naglahad si Miguel ng kamay para magpaalam na. Inabot naman ng mag asawa iyon at bumulong din ng pasasalamat. Sumakay na rin si Samantha sa back seat at nagpaalam sa mag asawa. Si Moises ay niyakap muli ang kaibigan at pagkatapos ay nagpaalam na rin sa mag asawa. Bago sumakay sa passenger seat ay kumaway pa muli ito. Marahang pinaandar na ni Miguel ang sasakyan papalabas ng bakuran. Bago tuluyang makaliko ay bumusina muna ito ng dalawang beses. Sinundan ng kaway ng mag asawa ang papalayong sasakyan hanggang sa hindi na nila matanaw ang mga ito. Maya maya lamang ay sabay nang pumasok ang mag asawa nang maisara na ni Gabriel ang malaking gate. Nagulat pa ang mag asawa nang makitang nakatayo sa pinto ang anak nila at tila hinihintay sila. "Kanina ka pa ba nakauwi?" tanong Gabriel sa anak sa nagtatakang tono. "Hindi ka man lang nakita at nakilala ng kaibigan ng Papang mo. Kaaalis lang nila kasama ang anak at girlfriend nito," sabi ni Mariella at inabot ang kamay ng anak para magmano. Ah, mag ama pala yung dalawang lalake at tama ang hinala niyang magkarelasyon ang lalakeng nakita niya sa kusina at yung babaeng nakapalupot sa braso nito sa kubo. "Kadarating ko lang po, Mamang dumeretso ako sa kwarto para makapagpalit," sagot niya at kinuha ang kamay ni Gabriel para magmano din. Nagbigay siya ng daan para makapasok ang mga magulang sa loob. Ang Papang niya at nahahapong umupo sa mahabang sofa at iniunat ang mga paa. Habang ang kanyang ina ay dumeretso sa kusina. "Kumain ka na, Gabriella at nagluto ang Mamang mo ng kalderetang bibe." sabi ng Papang niya at binuksan ang tv para manood. Tumalima naman siya at dumeretso sa kusina. Andun ang Mamang niya at hinuhugasan ang mga ginamit ng bisita. "Kakain ka na ba?" Hininto ni Mariella ang ginagawa at akmang ipaghahain siya. "Ako na po, 'Mang." Awat ni Gabriella sa ina at pinagsandok na ang sarili. Tahimik na kumain si Gabriella at hinihintay na magkwento ang ina tungkol sa mga bisita. Ngunit natapos itong maghugas ng mga pinggan ay wala itong sinabi. Sabagay sanay na siya sa Mamang niya, kung hindi mo tanungin ay hindi din magkukwento. Tipikal na guro, may pagkaistrikta. "Pagkatapos mong kumain, Gabriella, ikaw na magsara ng pinto at i-off mo ang mga ilaw," utos nito sa kanya. Tumango lamang siya at sinundan ng tingin ang ina na papasok sa sala. Mukhang wala talagang balak ang Mamng niya magkwento, nahihiya din naman siyang magtanong. Naisip niya na baka nadaan lang ang mga bisita nila dito ng hindi inaasahan. Pero sinu nga ba ang mga bisita ng kanyang Papang, hindi kaya ito iyong tinutukoy ng Mamang niya na may ari ng lupaing tinitiran nila at ng sinasaka ng kanyang Papang? Pero ang pagkakaalam niya ay matagal na din ang huling punta ng mga ito sa kanila. Nakakatiyak siyang may sadya ang mga ito sa kanila na importante dahil nakakapagtaka naman na bigla na lamang ito sumulpot ngayon. Sumagi sa isip niya ang binatang nakita niya sa kusina. Medyo nakakatakot din ang mga tinging ibinigay nito sa kanya. At nakakaintimidate itong tumingin. Marahil ay malaki ang agwat ng taon nito sa kanya pero kahit sinu naman teenager na kagaya niya ay imposibleng hindi humabga sa gwapong bisita. Ngayon siya nakaramdam ng panghihinayang na hindi man lang siya lumabas at nagpakita. Baka sakaling naipakilala sa kanya ng pormal ang binata. Pero may girlfriend ito. Bigla ay naisip niyang posibleng malapit na rin ito ikasal. Nakaramdam siya ng lungkot at panghihinayang sa isiping iyon. Tiyak na matatagalan na din ang pagbisitang muli ng mga kaibigan ng Papang niyaHINDI pinansin ni Gabriella ang kamay nitong nakalahad sa kanya. Tinalikuran niya ni Miguel at binuksan ang cabinet upang kumuha ng mga damit niya na ililipat sa kwarto ng Mamang niya. Narinig pa niyang bumuntong hininga ito. "Why do I have this feelings na galit ka sa akin?" nagtatakang tanong ni Miguel pero sa mahinahong paraan. Ibinaba na nito ang kamay and place his two arms crossed to his chest while staring at her. Hindi tinatanggal ni Miguel ang tingin kay Gabriella. "Then, your feelings is right," pinipilit ni Gabriella na maging mahinahon dito. Pinagsusuksok ni Gabriella ang mga damit sa maliit na laundry basket upang magkasya ang mga ito. Gusto na niyang lumabas ng kwarto dahil hindi niya kayang tagalan ang presensya ng lalakeng ito. "Then why? The first time we saw each other is almost 2 years ago pa. But we never had the chance to talk. Kanina nung dumating kame ng Daddy ko, the way you stared at me, you almost killed me with those eyes," natatawang sabi ni Migue
"Your Mom wants to talk to you," ma otorisado ang tono nito. Para itong makapangyarihang tao na nakatayo sa harap nilang tatlo. Napataas ang isang kilay ni Gabriella at walang sabi sabing tumayo at nilagpasan lang ang binata. Naramdaman ni Gabriella ang pagkiskis ng braso nito sa braso niya. Tila may gumapang na maliliit na kuryente sa katawan niya. Binalewala niya ang pakiramdam na iyo at dumeretso na siya ng lakad para puntahan ang kanyang ina. Pagpasok niya sa loob ay tanging ang Mamang at si Moises lamang ang tao. Nakaupo si Moises sa pang-isahang sofa nila habang ang mama niya ay sa mahabang sofa malapit kay Moises. Sa tabi ng pinto ay nakatayo si Miguel na tila nagmamasid lamang sa kanilang tatlo. Lumapit muna siya sa kabaong ng Papang niya at pinunasan ang salamin ng kabaong. Malungkot niyang nginitian ang payapang mukha ng Papang niya at hinaplos haplos ang salamin kung saan nakatapat ang mukha nito. Huminga siya ng malalim at humarap na sa Mamang niya na noon ay hin
MALINAW lahat ang narinig niyang sinabi ni Moises sa harap ng labi ng Papang niya. Ano ang ibig nitong sabihin. May kinalaman ba ito sa lupaing pagmamay ari nila? Mariin niyang naikuyom ang mga palad niya. Gusto niyang lumabas sa pinagkukublian niya para tanungin kung tungkol saan ang pinagsasabi nito sa harap ng labi ng Papang niya. Na baka iyon ang naging sanhi ng atake ng Papang niya. Hindi kaya inisip masyado ng Papang niya ang kung anomang proposal na sinasabi nito? Idagdag pa ang layunin ng anak niya. Sa nakikita niya ay ginigipit ng mag amang ito ang Papang niya. Ngayon wala na ang Papang niya, anong magagawa ng Mamang niya laban sa mga ito. Tama lang pala ang naisip niyang sundan ang mga ito at pakinggan. Maingat siyang lumayo sa pinagkukublian niya at lumabas na. Sa kusina siya umikot para hindi mapansin ng mga ito. Binalikan niya ang mga kaklase niya na nagsisimula nang magpaala umuwi. Si Lora at Karl na ang naghatid hanggang sa gate nila sa mga kaklase niyang naguwian
IKALAWANG gabi na ng Papang ni Gabriella. Dumagsa ang mga kamag anak ng Mamang niya galing pang Maynila upang makiramay. Dumating din Si Lora na kaibigan niya kasama si Karl at iba pang mga classmates niya. Ang mga dating ka-guro ng Mamang niya ay nakiramay din at hindi din naman nagtagal ay umalis na din. Nasa isang mahabang lamesa nakapwesto ang mga kaklase niya at tinutulungan siya nina Lora at Karl na asikasuhin ang mga ito na mabigyan ng pagkain at inumin. Ang Mamang naman niya ay paminsan minsan niyang sinisilip na sa bawat may darating na makikiramay ay hindi mapigilang bumuhos ang mga luha. Sobrang bigat sa pakiramdam sa tuwing nakikita niya ang kanya ina na umiiyak. Kasalukuyan niyang ibinababa ang nilutong sopas ng asawa ni Mang Domeng sa mga kaklase niyang nang mapansin niyang may humintong sasakyan sa harapan ng gate nila. Napatigil siya at nabitin sa ere ang isang mangkok na sopas na dapat ay ilalapag niya sa lamesa. Pamilyar sa kanya ang sasakyang huminto sa harapan
MABILIS lumipas ang mga araw, linggo, buwan at taon na tila normal na pamumuhay para sa mga magulang niya. Habang siya ay paminsan minsan na sumasagi na baka ano mang oras ay kausapin siya ng mga magulang niya at sabihing lilisanin na nila ang lugar na kinalakihan niya. Sa tuwing pagmamasdan niya ang kanyang mga magulang ay tila hindi iniintindi ang suliraning iyon. O baka naman tanggap na ng mga ito ang desisyon ng binatang anak nung Moises. Sa puntong iyon ay mas lalo naman dapat nang tanggapin ni Gabriella ang ganung pagpapasya. Kailangan na din niyang tanggapin sa sarili iyon. Hapon noon, at medyo makulimlim ang panahon na may kasamang malakas na hangin. Gumagawa ng report project si Gabriella sa kwarto niya nang marinig niya na may tumatawag sa harapan nila. Alam niyang andun ang Mamang niya sa harap at inaayos ang mga pananim nitong halaman kaya hindi na siya tumayo para silipin kung sino ang tumatawag. Ang Papang naman niya ay umalis at pumunta ng kabayan para bumili ng patab
ILANG araw makalipas mula nang bumisita ang kaibigan ng kanyang magulang, nalaman din niya ang pakay ng mga ito sa kanyang mga magulang. Alas diyes nang gabi noon at naalimpungatan si Gabriella nang maramdaman niya ang panunuyo ng kanyang lalamunan. Naisipan niya bumangon at pumunta sa kusina upang kumuha ng tubig. Madilim ang sala pero sa kusina ay nakabukas pa ang ilaw. Bahagya din nakaawang ang pinto ng kwarto ng kanyang mga magulang kaya naisip niyang baka sa kubo natulog ang dalawa. Habang papalapit siya sa kusina ay nauulinigan na niya ang dalawang boses na nag uusap. Ang Mamang at Papang niya. Hindi pa pala natutulog ang mga ito. Napahinto siya ng hakbang papasok nang marinig niya ang Papang niya na nagsalita. "Masakit lang sa kalooban ko na sa loob ng mahigit benteng taong pagsasaka ko ay mawawala na ito sa susunod na taon. Ang pagsasaka na rin ang naging libangan at pangkabuhayan naten." malungkot na saad ni Gabriel habang humihigop ng mainit na tsaa. Bahagya pa