Library
Maghanap
Home / Romance / You are my Sunshine / Kabanata 8

Share

Kabanata 8

Author: Quen_Vhea
last update Huling Na-update: 2025-08-03 00:00:47

Daphne's POV

"Daphne," tawag niya habang nakaupo sa swivel chair, hawak ang itinerary na mukhang importante. "You're coming with me on a business trip to Tagaytay this weekend."

Napataas ang kilay ko. "Ha? Bakit ako? Hindi ba puwedeng ibang staff na lang?"

"No. I need my assistant there. You'll handle all the paperwork and schedules," malamig niyang sabi. Pero alam ko, parang may ibang dahilan.

"Pero weekend po 'yon. Wala bang overtime pay?" biro ko, pero biglang tumingin siya nang diretso, parang nagbabantang ngumiti.

"Do you want me to double your pay for this week?"

Napakunot ang noo ko. "H-hindi naman sa ganon... pero—"

"Then it's settled," putol niya, sabay tumayo at inabot sa akin ang folder ng details. "Pack your things. We're leaving Friday morning."

Friday...

Sa kotse, habang nagdadrive si Wilber
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter
Nakaraang Kabanata Susunod na kabanata

Pinakabagong kabanata

  • You are my Sunshine   Kabanata 9

    Daphne's POVHabang kumakain ako, hindi ko maiwasang mapansin ang mga mata niya na palihim na nakatingin sa akin. Parang gusto niyang siguraduhin na ubusin ko ang pagkain ko."So... about last night," sabi ko nang may halong kaba."What about last night?" kunot-noo niyang sagot."You, acting like a jealous... boss," sabi ko, tumatawa ng mahina.Biglang uminom siya ng kape, parang nagpipigil. "I wasn't jealous. I just don't trust that Adrian guy.""Sure," sagot ko, sabay turo sa kanya. "Pero yung mukha mo kagabi parang ready ka nang patalsikin siya sa bintana."Bahagya siyang ngumiti. "Maybe I was."Pagkatapos naming kumain, habang palabas na kami ng restaurant, bigla niyang sinabi:"Daphne.""Ano?""Stay close to me today. No more coffee with random guys."Napataas ang kilay ko. "Random guy? Adrian is an investor.""Still," malamig niyang sagot, pero kita ang bahagyang pag

  • You are my Sunshine   Kabanata 8

    Daphne's POV"Daphne," tawag niya habang nakaupo sa swivel chair, hawak ang itinerary na mukhang importante. "You're coming with me on a business trip to Tagaytay this weekend."Napataas ang kilay ko. "Ha? Bakit ako? Hindi ba puwedeng ibang staff na lang?""No. I need my assistant there. You'll handle all the paperwork and schedules," malamig niyang sabi. Pero alam ko, parang may ibang dahilan."Pero weekend po 'yon. Wala bang overtime pay?" biro ko, pero biglang tumingin siya nang diretso, parang nagbabantang ngumiti."Do you want me to double your pay for this week?"Napakunot ang noo ko. "H-hindi naman sa ganon... pero—""Then it's settled," putol niya, sabay tumayo at inabot sa akin ang folder ng details. "Pack your things. We're leaving Friday morning."Friday...Sa kotse, habang nagdadrive si Wilber

  • You are my Sunshine   Kabanata 7

    Daphne's POVPagdating ko sa apartment, hindi ko maiwasang mapangiti. Ano 'tong nararamdaman ko? Bakit parang biglang hindi na siya mukhang asar-talo boss?Pero sabay ngiti ko, sumakit ang ulo ko—paalala na kahit ano pang spark na nararamdaman ko, may dala akong bigat na baka hindi niya maintindihan. Natulog na ako habang may lungkot sa iniisip ko.Pagpasok ko sa opisina, una kong napansin na wala pang 9 AM pero naroon na si Wilbert. Usually, siya ang laging huling dumadating. Pero ngayon, nakaupo siya sa mesa niya at may isang paper bag na nasa ibabaw ng desk ko."Good morning, Mr. Bryd," bati ko, habang nagtataka sa paper bag. "Uh... para saan 'to?""Open it," malamig niyang sabi, hindi man lang tumingin, parang normal lang sa kanya.Pagbukas ko, nagulat ako. May neatly packed lunch box, isang maliit na bote ng vitamins, at isang thermal m

  • You are my Sunshine   Kabanata 6

    Daphen's POVPagpasok ko sa opisina, iba ang tingin ni Wilbert sa akin. Hindi na siya yung tipikal na malamig at walang pake. Parang pinag-aaralan niya ang bawat galaw ko."Sit," sabi niya habang nakaupo sa swivel chair niya. "We need to talk."Napalunok ako. Naku, baka tanggalin na niya ako dahil nalaman niyang may sakit ako."You have a brain tumor," diretsong sabi niya. "And you're still working like nothing's wrong. Are you insane?""Mr. Bryd, I already told you, kaya ko pa naman. Kailangan ko ang trabahong 'to," sagot ko, pilit na matatag ang boses kahit kinakabahan ako.Napakunot ang noo niya. "Money? Is that what this is about? Kung pera ang problema—""Don't," putol ko sa kanya. "Hindi ko kailangan ng awa. Ayokong isipin mo na nakikipagtrabaho ako dahil sa habag mo."Tinitigan niya ako nang matagal, halatang naiinis at naguguluhan sa ugali ko. "You're stubborn. But... fine. If you're staying here, then you'll follow my rules."Wilbert's POVHindi ko alam kung bakit biglang nai

  • You are my Sunshine   Kabanata 5

    Daphne's POVPagkalabas ko ng Bryd Mall, halos manghina na ako sa pagod. Grabe, para akong nagmartsa sa giyera buong araw. Pag-upo ko sa bus, saka ko lang naalala na hindi pa ako kumakain ng maayos simula kanina.Habang naglalakad ako papunta sa apartment ko, biglang tumunog ang cellphone ko. Pagtingin ko sa screen, nakita ko ang pangalan ng ospital-Dr. Javier."Hello, Doc?" sagot ko, medyo hinihingal pa."Daphne," mahinahong boses ng doktor, pero ramdam ko ang bigat ng sasabihin niya. "I got the results of your last scan. The tumor is growing faster than expected. We need to start treatment immediately."Parang huminto ang mundo ko. "H-how fast?" bulong ko, halos hindi na lumalabas ang boses ko."Stage 2 pa rin, pero may signs na maaari itong umabot ng stage 3 kung hindi natin agad gagawan ng paraan. I recommend starting chemotherapy or surgery options as soon as possible. Kailangan mo rin ng mas maraming rest."Napakagat ako ng labi, halos tumulo ang luha ko. Paano ko magagawa 'yon

  • You are my Sunshine   Kabanata 4

    Daphne's POVHabang nililinis ko ang counter, biglang pumasok ang isang lalaking halatang iritado. Malakas ang boses niya habang nagsisigaw sa cashier."Bakit ang tagal ng order ko?! Ten minutes na akong naghihintay dito!" sigaw niya habang pinupukpok ang mesa."Sir, pasensya na po, marami lang pong customers-" paliwanag ng cashier, pero hindi nakinig ang lalaki."Hindi 'yan excuse! Ano ba 'tong klase ng serbisyo ninyo?!" Itinulak pa niya ang tray sa counter.Ramdam ko ang kaba ng mga staff, kaya mabilis akong lumapit. "Sir, pasensya na po, ako na ang aayos ng order niyo. Ano pong gusto niyo? Libre na po ang kape niyo bilang pasensya namin."Pero hindi siya tumigil. "Hindi ko kailangan ng libre! Kailangan ko ng disente at maayos na service! Mga inutil-"Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko, pero huminga ako nang malalim at tumingin sa kanya. "Sir, I understand you're upset, but please, huwag niyo naman pong murahin ang mga tao dito. Tao rin po kami na pagod at nagta-trabaho nan

Higit pang Kabanata

Maaari mong magustuhan

Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status