บทนำ - ตอนที่ 1 หวั่นไหว

ใบชา อาศัยอยู่กับญาติห่างๆ ที่ต่างจังหวัดช่วงเรียนมัธยม ปัจจุบันย้ายมาอยู่กับพี่ชายในตัวเมืองเพราะกำลังเรียนต่อมหาวิทยาลัย เธอได้อยู่ในคอนโดมิเนียมหรูแห่งนึง ซึ่งพี่ชายของเธอนั้นอยู่กับเพื่อนอีกคน เรียกง่ายๆ ว่าเป็นทั้งเพื่อนสนิทและรูมเมท แต่ด้วยความที่พี่ชายของเธอนั้นจำเป็นจะต้องทำงานพาร์ทไทม์ในช่วงค่ำๆ เลยไปจนถึงตอนดึก เธอก็เลยได้อยู่สองคนกับเพื่อนของพี่ชาย ความสัมพันธ์ของทั้งคู่มันก็เริ่มดีขึ้น เริ่มได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นที่จะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน ทว่าเพียงเท่านี้ก็ทำให้ใบชามีความรู้สึกกับผู้ชายคนนี้มากกว่าคำว่าเพื่อนของพี่ชายแล้ว

เหตุการณ์ก่อนหน้านั้น...

"กูขออย่างเดียวนะไอ้คลินต์"

"ขออะไรวะ?"

"ใบชาน้องสาวกู เว้นไว้สักคนนึง กูรู้ว่ามึงเจ้าชู้ แต่น้องสาวกูกูขอ"

"เออ! กูไม่ทำอะไรหรอก น้องสาวเพื่อนนะเว้ย" คลินต์ตบบ่าเพื่อนสนิทอย่างหนักแน่น พร้อมกับพูดให้คำมั่นอย่างดี ต่อให้เพื่อนสนิทไม่ได้ขอ เขาก็คิดว่าคงไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้วแหละ เพราะในหัวของเขาก็คิดว่าเธอคงเป็นเด็กน้อยธรรมดาๆ จากต่างจังหวัดที่ไม่ได้มีความน่าสนใจอะไร เหมือนกับผู้หญิงในคลังของเขา

"ทำให้ได้นะมึง"

ก็แค่ผู้หญิงต่างจังหวัด หน้าตาก็คงจะบ้านๆ ไม่ได้สวยสดอะไรเหมือนกับผู้หญิงในเมือง เผลอๆ คงยังไม่รู้จักการแต่งตัวด้วยซ้ำ

ทว่า....

"พี่เต้!"

"เด็กน้อยของพี่"

หญิงสาวที่วิ่งมาสวมกอดเตชินทร์กลับหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู ผมยาวสลวย ตัวเล็กๆ แต่กลับซ่อนรูป เวลาเธอยิ้มมันมีเสน่ห์เอามากๆ เลย เล่นเอาคลินต์ที่ตั้งมั่นเอาไว้ว่าจะไม่ยุ่งกับน้องสาวของเพื่อนสนิท ถึงกับใจหวั่นไหว นี่มันสเปกของเขาเลยนะ!

"คนนี้เพื่อนพี่เองมันชื่อไอ้คลินต์ อยู่ห้องเดียวกับเรา"

"สวัสดีค่ะพี่คลินต์"

"สวัสดีครับ"

"เหนื่อยหรือเปล่าเนี่ย นั่งรถมาตั้งไกลเชียว"

"นิดหน่อยค่ะ"

"ขึ้นไปข้างบนกัน เดี๋ยวพี่ทำอะไรให้กิน"

"อื้ม..."

เตชินทร์พาน้องสาวขึ้นไปบนคอนโดที่อยู่ชั้น35 ถึงห้องของคอนโดมันจะใหญ่ แต่ก็มีห้องนอนแค่สองห้องเท่านั้น

"เดี๋ยวเรานอนบนเตียงเลยนะ พี่จะปูฟูกนอนข้างล่างเอง"

"ให้ชานอนข้างล่างดีกว่าไหม พี่ต้องทำงานด้วยนี่ ได้นอนสบายๆ จะได้ไม่เหนื่อยมาก"

"ไม่เป็นไร เรานอนไปเถอะพี่เสียสละให้"

"ฮือ ขอบคุณมากนะคะ"

"แล้วเรื่องเรียนของเราเป็นยังไงบ้าง"

"แค่เข้าไปรายงานตัวค่ะ ส่วนเรื่องทำกิจกรรมรับน้องคิดว่าจะไม่ไป ขี้เกียจอ่ะ"

"งั้นก็อดเจอพี่น่ะสิ"

"เราไม่ได้อยู่คณะเดียวกัน ได้เจอกันด้วยหรอคะ"

"เห็นอาจารย์ร่ำไว้ว่า รับน้องครั้งนี้เขาจะเอามารวมกันน่ะ"

"หูย..."

"ไปไหม?"

"อื้อๆ ไปค่ะไป ถ้ามีพี่เต้อ่ะ"

"ยังขี้อ้อนเหมือนเดิมเลยนะเรา" เตชินทร์เอามือยีผมน้องสาวด้วยความเอ็นดู

"งื้อ..."

"เรื่องที่บ้านเป็นยังไงบ้าง"

"ชาย้ายออกมาแล้ว พวกเขาคงอยู่สบายขึ้นแล้วมั้งคะ"

"แล้วจะกลับไปอีกไหม"

"....." ใบชาไม่ได้ตอบอะไร นอกจากส่ายหน้าไปมา เธอไม่อยากกลับไปที่นั่นอีกแล้ว เพราะที่นั่นไม่ใช่ครอบครัว แต่ที่เธอต้องอยู่เพื่อเรียนให้จบมัธยมต่างหาก

ทั้งที่บ้านหลังนั้นเป็นของเธอกับพ่อแม่และพี่ชาย แต่กลับถูกญาติๆ ยึด ทั้งสองพี่น้องก็เลยต้องมาเร่ร่อนอยู่ในเมืองแบบนี้ แต่ดีที่พี่ชายนั้นตั้งตัวได้ไว น้องสาวอย่างใบชาก็เลยไม่ต้องลำบาก

--------------------------------

#คอนโดมิเนียมหรู

"ต้องออกไปทำงานแล้วหรอคะ" ใบชาเอ่ยถามพี่ชายอย่างเตชินทร์ ทั้งที่เพิ่งจะกลับมาจากเรียนมหาวิทยาลัยหมาดๆ

"ใช่จ้ะ"

"ไม่ได้พักเลย เหนื่อยแย่เลยนะคะ"

"มันชินไปแล้วน่ะ เลิกงานกลับมา ได้อาบน้ำนอนก็หายเหนื่อยแล้ว"

"ชาอยากไปช่วยพี่ทำงานจัง"

"ไม่ต้องหรอก อยู่คอยทำงานบ้านที่นี่แทนพี่ก็พอ"

"แล้ว...แล้วเพื่อนของพี่ล่ะ พี่คลินต์น่ะ เขาไม่ช่วยพี่ทำงานที่นี่เลยหรอคะ"

"ต่างคนต่างก็มีหน้าที่ของตัวเอง บางครั้งมันก็ช่วยบ้าง"

"......"

มันก็พูดยากซะด้วยสิ เพราะเธอรู้มาว่าคอนโดนี้เป็นคอนโดของคลินต์ เขาเป็นเจ้าของ โดยที่พี่ชายของเธอนั้นไม่ต้องออกค่าห้องหรือค่าน้ำค่าไฟเลยสักบาทเดียว

ทั้งที่ตอนแรกเข้าใจว่า ทุกอย่างหารกัน และถ้าให้พี่ชายของเธอต้องคอยดูแลอยู่คนเดียวมันก็ดูเห็นแก่ตัวไปหน่อย

"เดี๋ยวพี่ไปก่อนนะมันจะสาย"

"อะ อ่าว...เดินทางดีๆ นะคะพี่เต้"

ใบชาได้แต่ตะโกนตามหลังไป เพราะพี่ชายดูเร่งรีบจนไม่ได้พูดคุยอะไรกันนานมากกว่านั้นเลย

ตกค่ำวันเดียวกัน

ติ๊ด ~

เสียงคีย์การ์ดแตะกับประตู ก่อนที่จะมีเสียงเปิดประตูเข้ามา ใบชาได้ยินอยู่ไกลๆ เพราะเธอกำลังซักเสื้อผ้าอยู่ด้านนอกตามคำสั่งของพี่ชาย พอชะเง้อหน้าเข้าไปมองก็เห็นว่าคลินต์เดินเข้ามาพร้อมกับข้าวของเต็มไม้เต็มมือ

"กลับมาแล้วหรอคะ?"

"อ่าว เธออยู่ด้วยหรอ พี่นึกว่าเธอไปกับไอ้เต้ซะอีก"

"พี่เต้ไปทำงานค่ะ ก็เลยฝากให้ชาดูแลงานทางนี้"

"ไม่ต้องทำอะไรมากหรอก เดี๋ยวเสื้อผ้าของพี่ พี่จัดการเอง มันมีร้านรับซักรีดอยู่ข้างล่าง ทำแค่ของตัวเองกับของไอ้เต้ก็พอ"

"ไม่เป็นอะไรค่ะ ชาอยากช่วย จริงๆ พี่จ้างชาก็ได้นะ ชาจะได้มีเงิน"

"สมกับเป็นน้องไอ้เต้จริงๆ นะเธอเนี่ย"

"คิกคิก"

"เอาๆ อยากทำก็ทำ เดี๋ยวพี่ให้เงิน"

"โอเคค่ะ"

ใบชาเป็นคนที่ขยัน ความฝันในวัยเด็กของเธอคืออยากมีเงินเยอะๆ มากพอที่จะซัพพอร์ตทุกๆ คนในครอบครัวได้ ถึงแม้ตอนนี้จะไม่มีพ่อแม่แล้วก็ตาม แต่ก็ยังมีพี่ชายที่ไม่เคยปล่อยมือเธอเลย

"หิวหรือเปล่าล่ะ พี่แวะซื้อของกินมาให้ด้วย"

"นิดหน่อยค่ะ"

"งั้นก็เอากับข้าวไปใส่ถ้วยมา ตักข้าวมาเผื่อพี่ด้วยนะ"

"อ๋อ ได้ค่ะ"

เพราะพี่ชายต้องออกไปทำงาน ใบชาเลยต้องอยู่สองคนกับเพื่อนสนิทของพี่ชาย และอยู่แบบนี้มาตั้งแต่แรกที่เธอย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่เลย

"ปกติพี่เต้ไปทำงาน พี่คลินต์ก็อยู่ที่นี่คนเดียวหรอคะ"

"ใช่ แต่ก็ไม่ทุกวันหรอก ส่วนใหญ่พี่ออกไปทำงานเหมือนกันนะ"

"หือ ทำงานอะไรหรอคะ"

"ก็งานทั่วๆ ไปแหละ"

สำหรับเขามันไม่ใช่งานที่ไหนหรอก แต่ก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงให้เด็กแบบเธอเข้าใจ ที่เขาไม่อยู่ก็เพราะออกไปเที่ยว ดื่ม กิน ถูกใจสาวคนไหนก็พาขึ้นห้อง ตามประสาผู้ชายเพลย์บอย แต่ก็ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น เสร็จกิจก็แยกย้าย ไม่ผูกมัด ไม่ผูกพัน

"กับข้าวที่นี่ถูกปากบ้างหรือเปล่า" คลินต์เอ่ยถามขึ้น ขณะที่กำลังนั่งกินข้าวด้วยกัน

"ก็อร่อยดีนะคะ"

"ก็ดี พี่กลัวว่ามันจะไม่ถูกปากเรา"

"ชาไม่ใช่คนเรื่องมากหรอกค่ะ กินได้หมดแหละ"

"ไอ้เต้มันโชคดีนะ ที่ได้น้องสาวดีๆ แบบเรา"

"เหรอคะ หึหึ"

"ซักผ้าอยู่หรอตอนนี้?"

"ค่ะ กินข้าวอิ่มเดี๋ยวค่อยตาก"

"ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวพี่ล้างจานให้เอง ส่วนเราก็ไปตากผ้า จะได้เสร็จเร็วๆ นอนให้มันเร็วๆ ด้วย"

"ไม่ได้หรอกค่ะ พี่เป็นคนจ้างนะ ถ้าทำเองก็คงไม่ต้องจ้างแล้วมั้ง"

"ไม่เห็นเป็นอะไรเลย ถือว่าช่วยๆ กัน"

"ถ้างั้นก็ ขอบคุณนะคะ"

คลินต์มองน้องสาวของเพื่อนสนิทด้วยสายตาที่รู้สึกเอ็นดู เธอเป็นผู้หญิงที่เรียบร้อย ดูอ่อนหวาน ใสซื่อ ดูอ่อนต่อโลกด้วยซ้ำ เหมือนคนที่ไม่เคยเผชิญโลกภายนอกมาก่อนเลย แต่ด้วยความที่เธอนั้นตรงสเปกของเขาทุกอย่างเลย มันก็ไม่แปลกที่จะรู้สึกหวั่นไหว ต่อให้เพื่อนจะเอ่ยปากขอไว้แล้วก็ตาม

"เห็นไอ้เต้มันดูบ้านอยู่นะ"

"ค่ะ พี่เต้บอกแล้ว"

"ทำไมล่ะ ไม่ชอบอยู่ที่นี่หรอ?"

"เปล่าค่ะ พี่เต้บอกว่า ถ้าเรียนจบแล้วก็จะออกทำงาน มีเวลาทำงานมากขึ้น ก็เลยจะหาบ้านเป็นของตัวเองค่ะ จะได้อยู่ยาวๆ"

"อ๋อ..."

หลังจากนั้นทั้งสองก็แยกย้ายกันไปตามที่ตัวเองต้องทำ คลินต์ไม่เคยเข้าครัวล้างจานหรือทำอาหารมาก่อนเลย แต่ก็ใช่ว่าจะทำไม่ได้ นี่เป็นครั้งแรกต่างหากที่เขาทำ

ทั้งสองอยู่ด้วยกันถ้าไม่นับว่ามีบุคคลที่สามอยู่ด้วย และถ้าไม่ใช่น้องสาวของเพื่อนสนิทหรือเพื่อนสนิทของพี่ชาย ก็คงไม่ต่างอะไรจากคนที่เป็นคนรักกัน

"พี่จะเข้านอนแล้วนะ มีอะไรกลางดึกก็มาเรียกได้"

"ค่ะพี่คลินต์"

"ไอ้เต้กว่ามันจะกลับก็คงดึก ไม่ต้องรอมันหรอก"

"อื้อๆ"

"งั้นก็ ฝันดีนะ"

"ฝันดีเช่นกันค่ะ"

คลินต์ไม่เคยต้องเข้านอนเร็วแบบนี้มาก่อนเลย ถ้าเป็นปกติเขาต้องอาบน้ำแต่งตัวหล่อๆ ออกไปหลีสาวๆ อยู่ตามคลับแล้วแท้ๆ แต่พอมีน้องสาวของเพื่อนสนิทมาอยู่ด้วย เขากลับไม่กล้าออกไปซะงั้น

ตกกลางดึก

แกร๊ก ~

เสียงเปิดประตูเข้ามาอย่างระมัดระวัง มันเงียบจนแทบไม่มีเสียง ถ้าใบชาเป็นคนที่หลับสนิทหลับลึกกว่านี้ก็คงไม่ได้ยิน

"อื้อ พี่เต้ กลับมาแล้วหรอคะ" ใบชาลุกขึ้นมานั่งอย่างงัวเงีย

"พี่ทำเราตื่นหรอ"

"อือ...ไม่เป็นไรค่ะ ชาหลับไม่ค่อยสนิทอยู่แล้ว"

"พี่ขอเวลาแป๊บนึงนะ ขออาบน้ำแป๊บนึง"

จากนั้นเตชินทร์ก็รีบเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ ทำทุกอย่างด้วยความรวดเร็ว และมาเข้านอนที่ข้างๆ น้องสาว

"พี่เต้"

"ว่าไง หืม ทำไมยังไม่นอนอีก"

"เหนื่อยไหมคะ"

"ไม่เป็นไร พี่ชินแล้ว"

"ชาอยากไปช่วยพี่ทำงานจัง เราสองคนจะได้มีเงิน"

"ไม่ต้องหรอก ให้พี่ทำคนเดียวแหละดีแล้ว งานกลางคืนมันอันตราย ไม่เหมาะกับผู้หญิงหรอก"

"ทำไมพวกเขาต้องทำกับเราแบบนั้นด้วย"

"ช่างเถอะ ไม่ต้องไปเหนื่อยแย่งกับพวกเขาหรอก"

"ชาทั้งโกรธทั้งเกลียดพวกเขา"

"ไม่เป็นไรนะ ต่อไปนี้ จะไม่มีใครมาทำอะไรน้องสาวพี่ได้อีกแล้ว"

"....."

"นอนหลับนะ เด็กน้อยของพี่"

"ค่ะ.."

เตชินทร์รู้ว่าน้องสาวกำลังหมายถึงอะไร ถ้าไม่ถูกญาติโกงที่ดินโกงอะไรต่อมิอะไรไป ป่านนี้สองพี่น้องก็คงไม่ต้องมาลำบากอย่างนี้หรอก อย่างน้อยพี่ชายอย่างเตชินทร์ก็คงไม่ต้องมาเหนื่อยทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองและน้องแบบนี้