"อืม..."
คลื่นบอกเสียงเบาพลางกระชับกอดแน่นขึ้น ก่อนละออกมามองสบตาสดใสกับรอยยิ้มอ่อนโยน ที่ไม่ว่าจะมองกี่ครั้ง ก็สบายใจอย่างไม่ต้องพยายามทำอะไรเลย
แค่เป็นพันวา...แค่นั้น
คลื่นลูบแก้มนิ่มที่ชอบฝังจมูกลงไปบ่อยๆอย่างเบามือ ก่อนก้มลงประกบปากนิ่มสีแดงเบาๆ พันวาเงยหน้ารับจูบอย่างเต็มใจ
ปล่อยให้คลื่นบดเบียด คลอเคล้าดูดดึงและสอดแทรกลิ้นร้อนเข้ามาสำรวจในโพรงปากตามใจ ทุกสัมผัสที่คลื่นออดอ้อน อ่อนหวาน โหยหาความอบอุ่นจากพันวา อย่างที่พันวาเองก็ตอบรับด้วยความเต็มใจ เต็มใจจะโอบกอด เติมเต็มทุกความว่างเปล่าอย่างที่คลื่นต้องการ
เป็นที่ที่คลื่นจะสบายใจ จะได้ทุกอย่างโดยไม่ต้องร้องขอ
และไม่เคยต้องการอะไรตอบแทนกลับมาเช่นกัน
"วาครับ...ขอบคุณนะ"
คลื่นผละออกมาแนบหน้าผากกับพันวา ตาคมสบกับตาสวยอย่างลึกซึ้ง ขอบคุณเสมอที่ตรงนี้มีพันวา พันวาที่เป็นทุกความสบายใจของคลื่น
"อืม.."
พันวายิ้มรับด้วยใจที่เต็มตื้นขึ้นมาอีกนิด เพราะแค่คลื่นยิ้มได้แม้จะเล็กน้อยแค่ไหน ก็เป็นเรื่องที่จะดีใจเสมอ เพราะนั่นหมายความว่าพันวา จะยังเป็นพื้นที่ที่คลื่นจะยิ้มออกมาได้ นอกจากความสุขของคลื่นแล้ว พันวาจะต้องการอะไรอีก
"ขอโทษที่ให้รอนาน หิวมากมั้ย"
คลื่นลูบหัวเพื่อนเบาๆอย่างรู้สึกผิด ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้เลย แบบที่ทำให้ใครๆต้องมาเดือดร้อนไปด้วย แต่ไม่เคยห้ามความรู้สึกได้สักที
"ไม่หรอก เพิ่งหิวนี่แหละ"
พันวาก็แค่โกหกทุกอย่างเพื่อความสบายใจของคลื่นจนชิน แม้ก่อนหน้าจะปวดท้องมากแค่ไหน ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย
"งั้นรีบไปกินเร็ว เดี๋ยวมึงปวดท้องอีก"
พันวายิ้มอย่างโง่งม แค่เพราะคำที่เหมือนเป็นห่วงกันออกมาจากปากคลื่น
"อือ ไปดิ"
แม้จนวันนี้คลื่นจะไม่เคยเอ่ยปากถึงเรื่องที่ทำให้เป็นแบบนี้สักคำ ก็ไม่เป็นไรหรอก
จะรู้หรือไม่รู้ พันวาก็ยังหวังดีกับคลื่นเสมอ และมันจะไม่เปลี่ยนไป…
-----------------------------
"งานกลุ่มคลาสเรียนรวมที่อาจารย์สั่งใหม่ตกลงมึงได้อยู่กับใครนะวา"
ภคินถามขึ้นหลังเลิกเรียน ทั้งสี่คนต่างเดินออกมานอกห้องอย่างเอื่อยเฉื่อย
"กับพราวแล้วก็อชิ"
"พราวที่เรียนเก่งๆป้ะ แล้วอชิไหนวะ ว่าแต่ทำไมมึงถึงหลุดไปอยู่กับคนอื่นได้ พวกกูก็อยู่ด้วยกันหมดเนี่ย"
ภคินถามไปเรื่อยไม่หยุด จนพันวาเริ่มรำคาญ
"กูจะรู้มั้ยล่ะ ก็อาจารย์จัดให้แบบนี้ กูนัดพราวไว้ว่าจะแบ่งงานกัน พวกมึงจะเริ่มทำตอนไหน"
พันวาตอบและถามรวดเดียว ไม่ได้คิดจะอธิบายว่าเพื่อนสองคนคือใคร เพราะคนอย่างภคินตอบไปก็ไม่จบ
"มึงอย่าเพิ่งถามอะไรที่บั่นทอนใจน้อยๆของกูได้ป้ะวา"
ภคินโอดครวญจนอัคคีโบกหัวด้วยความหมั่นไส้
"บั่นทอนเพราะขี้เกียจน่ะสิมึงอ่ะ อยู่กับกูมึงตายแน่คิน"
"โอ้ย! นี่ก็ตบหัวกูจัง"
"มึงโวยวายจังวะคิน เสียงดังสัส"
คลื่นบ่นเบาๆก่อนเดินไปกอดคอพันวาอย่างเคยชินแม้จะโดนผลักก็ไม่สน
"กูก็โดนอยู่คนเดียวเนี่ย แล้วมึงจะรัดอะไรมันนักหนาวะคลื่น เป็นกูก็รำคาญไอ้ห่า"
ภคินต่อว่าคลื่นที่เอาแต่รัดคอพันวายื้อยุดกันจนดูวุ่นวาย
"มันยังไม่บ่นเลย"
คลื่นเถียงแม้จะโดนหยิกที่แขนแรงๆ
"กูหายใจไม่ออกแล้วคลื่น!"
พันวาเงยหน้าโวยวายหน้าแดงอย่างโมโห เพราะสู้แรงไม่ได้เลยน่าหงุดหงิดขนาดนี้
"ก็ไม่ต้องหายใจสิวา"
คลื่นยิ้มมุมปากก้มมองคนในอ้อมแขนอย่างหยอกล้อจนพันวาหน้าแดงกว่าเดิม ก็หน้าหล่อๆพอยิ้มแบบนี้ยิ่งดูร้ายกาจจนคนมองใจสั่น ไม่ยุติธรรมเลย…
"มึงสองคนถ้าไม่รู้ว่าสนิทกันคงคิดว่าแฟนกันแล้วนะ เล่นอะไรกันขนาดนั้น"
ภคินพูดอย่างไม่ใส่ใจ แต่ทำเอาพันวาชะงักตัวชาวาบ
"ฟะ..แฟนบ้าอะไร! กูไม่ได้อยากเล่นกับมันเถอะ"
พันวาโวยวายจนหน้าแดงกว่าเดิม คลื่นที่มองได้แต่หัวเราะในลำคออย่างเอ็นดู
"โวยวายจังวะ"
คลื่นจับแก้มนุ่มยืดจนพันวาตีมือดังเพี้ยะ
"ออกไปเลย!"
"มึงก็แกล้งมันอยู่นั่นแหละ กูยังรำคาญแทน"
เป็นอัคคีที่สงสารคนเขินจนโมโหกลบเกลื่อนหน้าแดงหูแดงไปหมด พันวาน่ะดูออกง่ายจะตาย ถ้าไม่โง่เหมือนภคินน่ะนะ…
"เออๆไม่แกล้งก็ได้วะ"
คลื่นบอกก่อนปล่อยให้คนที่ดิ้นในอ้อมแขนเป็นอิสระ
“รู้รึยังครับว่าทำไมชิถึงอยากมาแช่น้ำกันสองคน หืม”อชิแลบลิ้นเลียยอดอกชูชันตรงหน้าอย่างกระหาย อีกมือก็ควานในช่องทางจนโดนจุดกระสันให้พันวาตัวเกร็งอ้าปากครางลั่น “อะ…อชิ อื้อ เจ้าเล่ห์ อ๊า”พันวาต่อว่าคนตัวโตที่แสนร้ายกาจ ถ้าเป็นเรื่องเซ็กส์อชิที่อ่อนโยนก็จะกลายร่างเป็นเสือร้ายพร้อมขย้ำเหยื่อทันที เหมือนตอนนี้ที่พันวาแทบกลั้นเสียงครางไม่ไหว แค่ถูกนิ้วยาวเล่นงาน พันวายังแทบเสร็จคามืออชิเลย“ครบรอบทั้งที จะไม่เปลี่ยนบรรยากาศได้ไงครับ ชิก็อยากทำที่อื่นบ้างนอกจากบนเตียงนี่นา”อชิบอกด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ ก่อนจับพันวาที่ตัวอ่อนระทวยขึ้นมาคร่อมตักจ่อตัวตนใหญ่โตที่ผงาดรอเต็มที่เข้าช่องทางสีหวานทันที“อึก อ้ะ อชิ…”พันวากอดคอหนาเอาไว้อย่างทรมานกับความคับแน่นปนเสียดเสียว อชิจับเอวบางกดลงมากลืนกินแท่งร้อนทีละนิดพลางกัดฟันกรอดกับการตอดรัดของพันวา ยิ่งเข้าไปก็ยิ่งคับแน่นจนแทบจะเสร็จทั้งที่ยังไม่ได้ขยับเลยด้วยซ้ำ“อ่า ที่รัก ชิขอนะครับ”อชิที่รอจนพันวาครอบครองแท่งร้อนจนหมด จูบปากเล็กอย่างเอาใจก่อนเอ่ยขอเมื่อทุกส่วนแนบแน่นจนปวดหนึบ“อื้อ”สิ้นเสียงอนุญาตของพันวาอชิก็ยิ้มพอใจ ก่อนจะจับเอวบางไว้แน่นแล้วสว
“วาครับ ไปแช่น้ำกัน”เสียงเร่งของอชิดังขึ้นไม่รู้รอบที่เท่าไหร่จนพันวาถอนหายใจออกมาอย่างอ่อนใจปนเอ็นดู ไม่ว่าจะไปเที่ยวหรือทำกิจกรรมร่วมกันตอนไหนอชิก็มักจะตื่นเต้นอยู่เสมอ ขนาดอยู่ด้วยกันมาจนครบรอบสองปีขนาดนี้ อชิก็ยังไม่เคยเปลี่ยนไปเลย“เรียบร้อยครับ ใจร้อนจังน้า”“ก็ไม่ได้มาเที่ยวกันสองคนนานแล้วนี่นา ชิตื่นเต้นมาก”หน้าหล่อยิ้มกว้างสดใสจนพันวาอดยิ้มตามไม่ได้ อชิรีบเข้ามาจับมือบางจูงให้ไปในส่วนด้านหลังห้องพักที่เป็นที่แช่ออนเซ็นแบบส่วนตัวทันที“ไปครับๆ รีบไปแช่น้ำที่อชิอยากแช่เลย ว่าแต่ไม่มีคนอื่นแน่นะครับ”พันวาเดินตามการจับจูงด้วยรอยยิ้มขำ ก่อนจะถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจว่าไม่มีคนอื่นร่วมบ่อแน่ๆ เพราะพันวาไม่ชอบการแช่น้ำร่วมกับคนอื่นสักเท่าไหร่ อชิเลยจองทุกอย่างแบบส่วนตัวเอาไว้เพื่อเอาใจคนรักโดยเฉพาะ“จะมีได้ไงครับ งั้นชิก็ทำไม่ได้น่ะสิ”“ทำอะไรครับ”พันวาหันไปถามอย่างสงสัยทันทีจนอชิเลิ่กลั่กเผยพิรุธออกมา“ปะ เปล่าครับ ชิหมายถึงชิหวงไม่ให้ใครเห็นวาแช่น้ำหรอกครับ”อชิรีบปรับท่าทางให้เป็นปกติแล้วยิ้มหวานกลบเกลื่อน เมื่อเผลอหลุดพูดในสิ่งที่ต้องการแอบแฝงออกมาอย่างไม่ตั้งใจ เกือหลุดปาก
“อื้อ อชิ อึก…”พันวาครางเครือเสียงสั่นสะท้านเมื่ออชิละเลงลิ้นลงบนจุดอ่อนไหวพร้อมใช้นิ้วบดขยี้จนต้องแอ่นอกขึ้นอย่างเสียดเสียว ดวงตาพร่าเบลอด้วยแรงอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้ามากขึ้น อชิปรนเปรอสลับข้างอย่างเท่าเทียมสอดมือประคองแผ่นหลังบางที่แอ่นขึ้นให้แนบชิดกันยิ่งกว่าเดิม ร่างบางขาวผ่องที่ขึ้นรอยแดงหลายๆจุดด้วยปากตัวเองนั้นยิ่งโหมอารมณ์ให้ต้องการมากขึ้น กายแกร่งบดเบียดตัวตนแนบชิดจนอะไรๆตื่นตัวเบียดเสียดไปทุกส่วน ชุดคลุมถูกสลัดทิ้งด้วยฝีมือคนบนตัวที่จ้องสบกันด้วยสายตาร้อนแรงราวจะกลืนกินจนหน้าเห่อร้อน อชิยิ้มร้ายก่อนก้มลงครอบครองตัวตนที่แข็งขืนของคนรักทันทีจนพันวาครางลั่น“อ๊า อชิ อื้อ”ปากร้อนที่ครอบครองตัวตนกับมือหนาที่ปรนเปรอทำเอาพันวาบิดเร่าอย่างเสียวซ่าน มือเล็กจิกผมหนาของอชิแน่น แอ่นสะโพกลอยอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้เมื่อถูกกระตุ้นหนักหน่วง เท้าเล็กจิกเกร็งก่อนที่ทุกอย่างจะแตกพร่าพร่างพรายเมื่อถึงฝั่งฝัน ร่างบางกระตุกเกร็งก่อนปลดปล่อยออกมาใส่ปากอชิอย่างรุนแรง“อ๊า อะ อย่ากลืนนะ!”“อึก…หึๆ”ไม่ทันที่เสียงห้ามของพันวาจะพูดจบด้วยซ้ำ เพราะอชิกลืนมันลงไปต่อหน้าด้วยรอยยิ้มร้ายจนพันวาหน้าแ
“วาครับ สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะครับ”ช่อดอกกุหลาบสีแดงสดช่อใหญ่ที่ถูกจัดมาอย่างสวยงามกับตุ๊กตาหมีสีขาวน่ารักตัวขนาดพอดีมือ ถูกยื่นมาให้พันวาที่เพิ่งเข้ามานั่งในรถที่อชิขับมารับกลับบ้านเหมือนทุกๆวันหลังเลิกงานแบบนี้ ตั้งแต่แต่งงานกันหลังเรียนจบก็ใช้ชีวิตคู่ด้วยกันมาเป็นปี อชินั้นเรียนต่อโทแต่พันวาอยากลองทำงานปรับตัวเข้ากับสังคมที่นี่ให้ได้ก่อน ทั้งคู่ย้ายเข้าไปอยู่บ้านที่พันวาอยู่กับแม่เพราะสงสารที่แม่ตัวเองอยู่คนเดียวเลยไม่อยากแยก แต่เพราะบ้านอยู่ใกล้ๆกับบ้านอชิอยู่แล้วอชิเลยไม่ได้ห่างจากครอบครัวไปไหน“สวยจัง ขอบคุณนะครับชิ”พันวารับช่อดอกไม้มาดมกลิ่นหอมด้วยรอยยิ้มกว้าง กอดตุ๊กตาหมีตัวนิ่มที่เคยบอกอชิว่าอยากได้แนบอกด้วยความดีใจ อชิใส่ใจเสมอไม่ว่าจะเป็นวันสำคัญหรือเทศกาลไหนทั้งที่พันวาไม่ได้ร้องขอ ไม่ได้ใส่ใจอะไรเลยด้วยซ้ำ เพราะทุกวันที่มีอชินั่นก็มีความสุขมากๆแล้ว ความรักที่อชิมีให้มันไม่เคยเปลี่ยนไปเลยสักวัน และอชิก็ไม่เคยน้อยใจสักครั้งหากพันวาลืมหรือไม่ได้เตรียมอะไรให้เจ้าตัว“วันนี้เหนื่อยจัง เติมพลังให้หน่อยครับ”มีแค่สิ่งนี้แหละที่อชิเปลี่ยนไปมากขึ้นทุกวัน การออดอ้อนให้เอาใจ การ
“ชิเวอร์จริงๆด้วย”พันวาบ่นอุบอิบก่อนหลบสายตาพราวระยับนั่นด้วยใบหน้าที่เห่อร้อนขึ้นมา ถ้าอชิแพ้พันวาเวลาอ้อนละก็ พันวาก็แพ้อชิตอนที่มองกันด้วยสายตาหวานซึ้งแบบนี้เหมือนกัน“อร่อยมั้ยครับ”อชิถามคนที่ยืนเคี้ยวขนมจนแก้มตุ่ย เกลี่ยเศษขนมที่ติดแก้มเนียนออกอย่างเอ็นดูคนที่รีบกินเหมือนหิวนักหนา“ที่สุดเลยครับ”“อร่อยกว่าชิอีกเหรอครับแฟน”“แค่กๆ ชิ! พูดอะไรครับคนเยอะแยะ”พันวาสำลักขนมจนหน้าแดงเมื่อได้ยินประโยคน่าอายนั่น อชิรีบส่งน้ำในมือให้คนที่ไอออกมาพลางลูบหลังด้วยความเป็นห่วง แต่ก็อดจะยิ้มกว้างออกมาไม่ได้“ไม่มีใครฟังภาษาไทยออกหรอกครับวา เขินเหรอครับ หน้าแดงเชียว”“ไม่คุยด้วยแล้ว”พันวาสะบัดหน้าใส่อชิที่ช่วงหลังๆมานี้รับมือยากเหลือเกิน อะไรที่ไม่เคยแสดงออกก็กล้าทำทุกอย่างจนพันวาเขินไปหมด“อย่าน่ารักมากสิครับวา ชิหวงนะ”อชิโอบเอวคนน่ารักที่หน้าแดงมาแนบชิดอย่างหวงแหน พันวาคงไม่รู้ว่าตัวเองน่ารักน่ามองขนาดไหน และอชิก็ไม่ชอบให้ใครมามองเยอะแยะด้วย“เลิกแกล้งได้แล้วครับ ไม่งั้นคืนนี้วาไม่นอนด้วยนะ”“ไม่เอานะครับ ถ้าวาไม่นอนด้วยชิจะกอดใคร ไม่แกล้งแล้วก็ได้ครับไปขอพรกันเร็ว”อชิทำหน้ามุ่ยก่อนจะส่
“แม่หนาวมั้ยครับ”พันวาถามแม่ที่นั่งดูทีวีอยู่ก่อนจะเข้าไปกอดรัดซุกหน้าลงที่พุงคนเป็นแม่ราวกับเด็กน้อยให้แม่ตัวเองหัวเราะลั่นอย่างเอ็นดู“มากเลยลูก กี่ปีแล้วนะที่ไม่ได้มาที่นี่ คิดถึงพ่อเลยเนอะเค้าชอบมาเที่ยวญี่ปุ่นมากๆเลย”พรพิมลลูบหัวลูกชายสุดที่รักก่อนจะนึกไปถึงคู่ชีวิตที่จากกันไปนานด้วยความคิดถึง หากยังอยู่กันครบครอบครัวป่านนี้คงมีความสุขมากแน่ๆ“เราก็พาพ่อมาอยู่ด้วยกันแล้วไงครับ ตอนนี้แม่ก็ไม่เหงาแล้วนะครับได้คุยกับคุณน้าทั้งวันเลยนี่นา”พันวาที่จับกระแสเสียงความเศร้าของแม่ได้รีบบอกอย่างปลอบใจ พลางมองไปที่รูปตรงผนังห้องด้วยรอยยิ้ม รูปของพ่อที่พันวาเอามาด้วยเพื่อให้พ่อได้กลับมาที่ที่ชอบมาเที่ยวด้วยกัน“ก็จริงจ้ะ แม่มีความสุขมากๆเลยที่ได้ทำนู่นนี่ เดินเล่นไปทั่วแล้วก็ได้อยู่กับลูกทุกวันแบบนี้”พรพิมลยิ้มกว้างมองรูปสามีก่อนจะหันมามองลูกชายอย่างแสนรัก เธอตัดสินใจลาออกจากอาชีพครูไม่รอเกษียณอย่างที่เคยคิดเพราะอยากมาอยู่กับลูกมากกว่า ในเมื่อไม่รู้เวลาว่าจะหมดลงตอนไหนก็ขอใช้ช่วงเวลาที่เหลืออย่างคุ้มค่าที่สุด อยู่ด้วยกันไปจนถึงช่วงสุดท้ายของชีวิต เธอก็พอใจแล้วจริงๆ“วาก็มีความสุขมากๆครับ