LOGINบทส่งท้ายปีหนึ่ง (เพื่อนกัน) “มึงมาสาย กูรอตั้งนาน”“โทษทีว่ะปาล์ม กูไปส่งน้องที่โรงเรียนแล้วเสือกเจอรถติด” ผมอธิบายกับเพื่อนสนิทที่มันบ่นที่ผมมาสายตั้งแต่เปิดเรียนวันแรกของเทอมสอง“ให้กูไปรับก็ไม่เอา บ้านกูก็อยู่แถวนั้น” ไอ้แมคมันรีบเสนอ ก็ไอ้นี่มันชอบจอมทัพน้องชายผมตั้งแต่มันเจอจอมทัพเมื่อเทอมที่แล้วโน่น ตอนนั้นผมไปส่งจอมทัพที่หน้าโรงเรียน ส่วนไอ้แมคมันก็ไปส่งแม่มันที่โรงเรียน เพราะแม่ของมันเป็นอาจารย์สอนอยู่ที่นั่นแถมยังเป็นอาจารย์ที่จอมทัพน้องชายของผมเรียนพิเศษด้วยอีกต่างหาก“เงียบไปเลยมึงอะ กูไม่มีวันให้มึงไปรับไปส่งน้องกูแน่นอน อย่าหวังไปเลย” ผมรีบตัดบท ไอ้แมคมันเลยทำท่าเป็นหมาหงอยเลยคราวนี้“มึงก็ใจร้ายกับมันจังวะ ไอ้แมคมันก็แค่ชอบน้องมึง มันยังไม่ได้จะทำอะไรสักหน่อย” ไอ้ต๊อดรีบแก้ตัวแทนไอ้แมคทันที“กูไม่ไว้ใจ หน้าตามึงมันบอกไอ้แมค”“หน้ากูมันบอกว่าอะไร มึงพูดมานักรบ”“หน้ามึงมันบอกว่ามึงคิดไม่ดีกับน้องกูไง ถ้ากูให้มึงได้ใกล้ชิดกับจอมทัพ มึงต้องคิดจะทำอะไรที่ไม่ดีแน่ๆ”“มึงดูละครมากไปป่าวนักรบ นี่กูเพื่อนมึงไง จำกูไม่ได้เหรอ?” ไอ้แมคมันทำท่ากวนประสาทใส่ผม เพราะมันรู้ดีว่า
บทที่39หนึ่งอาทิตย์ต่อมา“เอาเสื้อผ้าจอมมาไว้ที่ห้องพี่ทำไมเนี่ย?” ผมถามไอ้คนที่จัดแจงเก็บเสื้อผ้าของผมยัดใส่เข้าไปในตู้เสื้อผ้าของตัวเองอย่างหน้าตาเฉย“ก็มึงต้องนอนห้องเดียวกับกู ก็ต้องเอาเสื้อผ้ามาไว้ที่นี่ก็ถูกแล้วไง”“ใครบอกพี่ว่าจอมจะนอนกับพี่เนี่ย” ก็ในเมื่อปกติผมก็นอนอีกห้องหนึ่ง“ไม่มี แต่กูจะให้มึงนอนกับกู ห้องนั้นกูจะเอาไว้เป็นห้องเก็บของ” พูดจบพี่มันก็ขนกระเป๋าและข้าวของต่างๆ ของผมเข้าไปไว้ที่ห้องนอนของพี่มันเสร็จสรรพ“พี่โคตรเอาแต่ใจเลย”ใช่แล้วครับ ตอนนี้ผมย้ายมาอยู่ที่คอนโดของพี่แมคเรียบร้อย ส่วนมาอยู่ได้ยังไงน่ะเหรอ ก็เพราะคนเจ้าแผนการอย่างพี่แมคมันจัดการยังไงล่ะช่วงนี้ที่คณะของผมเขามีงานละครเวที แล้วต้องการให้น้องๆ ปีหนึ่งได้มีส่วนร่วมก็เลยแบ่งงานให้น้องแต่ละคนได้รับผิดชอบกลุ่มของผมมีหน้าที่ดูแลเรื่องฉาก ช่วงเย็นเลยต้องอยู่ทำงานกันต่อ ซึ่งบางวันก็ต้องเลิกดึก พี่แมคมันเลยให้พี่ปาล์มช่วยพูดกับพี่นักรบเรื่องให้ผมมาอยู่กับพี่มันที่คอนโด ในระหว่างที่คณะผมทำกิจกรรม เพราะสงสารที่ผมต้องกลับบ้านดึกๆ แทบทุกวัน อีกอย่างคอนโดของพี่แมคมันอยู่ใกล้กับมหาลัยด้วยและโชคดีที่พี่นักร
บทที่38วันนี้เป็นวันที่พี่ปาล์มจะต้องบินกลับไปเรียนต่อ ไฟล์บินรอบดึก พี่นักรบมันเลยขอไปใช้เวลาด้วยกันที่คอนโดของพี่ปาล์ม เพราะกว่าพี่เขาจะกลับมาก็อีกตั้งหลายเดือนช่วงนี้พี่มันค่อนข้างจะปล่อยปะละเลยผมไปบ้าง เพราะต้องเอาเวลาส่วนใหญ่ไปให้กับพี่ปาล์มเพื่อชดเชยที่เคยทำผิดกับพี่เขาเอาไว้ซึ่งผมเองก็ไม่ได้ว่าอะไรพี่มันหรอก ดีเสียอีกที่พี่มันเอาเวลาไปอยู่กับแฟน จะได้ไม่ต้องมาคอยตามวุ่นวายกับผมเหมือนที่ผ่านมาแต่ แต่ แต่ต่อให้พี่นักรบมันไม่มาวุ่นวายกับผม ก็ยังมีอีกคนที่มาวุ่นวายกับผมชนิดที่ว่าแทบจะสิงกันอยู่แล้ว แม้กระทั่งตอนนี้“พี่แมค”“ว่าไงครับ” พวกคุณชินกับคำพูดของพี่มันไหม? ผมเริ่มชินแล้ว ตั้งแต่เป็นแฟนกันก็พูดแบบนี้ตลอด แรกๆ ผมก็ไม่ชิดนะ แต่พอฟังทุกวันๆ ก็เลยชินแล้ว“พี่ไม่มีงานอื่นทำเลยเหรอ?”“ไม่มี”“แต่ผมมีไง แล้วการที่พี่มานอนหนุนตักผมแบบนี้ผมจะทำงานได้ยังไงเล่า” ผมว่า ก็ไอ้พี่แมคมันเล่นมานอนหนุนตักของผมอยู่อย่างนี้ งานของผมก็ไม่เสร็จซะทีเนี่ยตอนนี้ผมมาอยู่ที่คอนโดของพี่แมค หลังๆ มานี้ผมมาสิงอยู่ที่ห้องของพี่แมคบ่อย บางวันก็ค้างบางวันก็ไม่ได้ค้าง เช่นวันนี้ที่ผมต้องค้างกับพี่แมค
บทที่37ช่วงเที่ยง หลังจากที่ผมกับไอ้กาวกินข้าวกันเรียบร้อย ก็มาหาที่นั่งใต้ถุนตึกนั่งทำงานที่อาจารย์สั่งเมื่อช่วงเช้า แต่ไอ้ตัวดีก็เอาแต่เล่นเกม ไม่ได้ใส่ใจกับงานที่ต้องจับคู่ทำกันเลยแม้แต่น้อยกูไม่น่าคู่กับมึงเลยให้ตายเถอะ“ถ้ามึงยังไม่เลิกเล่น กูจะไปทำกับคนอื่นแล้วนะ”“แป๊บนึงๆ กูจะชนะแล้วเนี่ย”“ชนะในเกมกับไม่ได้คะแนนในห้องเรียน มึงจะเลือกอย่างไหน?” ผมขู่มัน“โอเคครับเพื่อน กูเลิกเล่นเกมก็ได้” แล้วมันก็หันมาสนใจงานที่กางอยู่เต็มโต๊ะ“จอมทัพ”“อะไรอีก” ผมถาม ขณะที่ก้มหน้าก้มตาทำงานตรงหน้าไปด้วย“กูหิวน้ำว่ะ เดี๋ยวไปหาน้ำเย็นๆ กินแป๊บนะ มึงจะเอาอะไรไหม?” กูละเหนื่อยใจกับมึงจริงๆ เลย เพิ่งจะเริ่มทำงานก็เรื่องเยอะขึ้นมาอีกแล้ว“กูเอานมเย็น รีบไปรีบมานะมึง”“เออน่า กูจะรีบไปรีบมาเลยครับเพื่อนรัก”กูจะเชื่อมึงได้แค่ไหนเนี่ยไอ้กาวไอ้กาวมันหายไปเกือบสิบนาที ก่อนที่อยู่ๆ ไอ้ติมโคนก็ถูกส่งมาที่ตรงหน้าผม“กูบอกว่าเอานมเย็นไง!” ผมว่า ก่อนที่จะเงยหน้ามองไอ้คนที่ยืนค้ำหัวผมอยู่อย่างหัวเสีย ที่สั่งอะไรไปไม่เคยได้ดั่งใจเลยสักอย่างแต่พอเห็นเจ้าของมือที่ถือไอติมเท่านั้นแหละ ผมก็หุบปากแทบไม่ทันเล
บทที่36เมื่อคืนหลังจากที่เราอยู่ที่คณะกันจนดึก ผมเลยต้องไปนอนค้างที่คอนโดของพี่แมคแบบเลี่ยงไม่ได้ ส่งผลให้วันนี้ผมต้องใส่ชุดนักศึกษาของพี่แมคมันมาเรียน ถึงมันจะดูตัวใหญ่กว่าขนาดตัวของผมไปนิดหน่อย แต่มันก็ไม่ถึงกับน่าเกลียด“มึงไม่ได้กลับบ้านใช่ไหม?” ไอ้กาวเอ่ยขึ้น หลังจากที่อาจารย์เพิ่งจะเดินออกจากห้องไปเมื่อตะกี้“ใครบอกมึง”“ไม่มี แต่กูเก่งไงเลยรู้ว่ามึงไม่ได้กลับบ้าน ดูจากเสื้อที่มึงใส่ก็รู้แล้วว่าไม่ใช่ของมึง” มึงนี่มันฉลาดจริงๆ กับเรื่องของคนอื่นเนี่ยมึงฉลาดจังเลยนะเพื่อนรัก“กูไปค้างที่คอนโดพี่แมคมา”“ใจแตกแล้วเหรอเพื่อนกู” ดูมันพูดเข้า“ใจแตกพ่องงง”“ก็ไปนอนค้างที่ห้องผู้ชายขนาดนั้น จะให้เรียกว่าอะไรครับเพื่อน”“กูแค่เห็นว่ามันดึกมากแล้วต่างหาก ก็เลยขี้เกียจกลับบ้าน”“ใช่ป่าววว แล้วพี่นักรบเขาไม่ว่าอะไรมึงเหรอวะ ที่ไปนอนค้างกับพี่แมคแบบนั้นน่ะ”“พี่กูเขาแยกแยะออกครับคุณกาว ว่าอะไรเป็นอะไร แล้วอีกอย่างกูก็แค่ไปนอนเฉยๆ แถมยังนอนคนละห้องอีกต่างหาก มึงเลิกคิดทะลึ่งได้แล้ว”“พี่แมคเขาไม่อัดอั้นตายเลยเหรอวะแบบนี้”“อัดอั้นเรื่องอะไร?”“ก็แหม แฟนอุตส่าห์มานอนด้วยที่ห้องทั้งที แต่ทำได
บทที่35ผมกับพี่แมคออกมาหาก๋วยเตี๋ยวหลังมหาลัยฯ กินกันนี่แหละ เพราะพี่แมคมันต้องรีบเข้าไปทำงานต่อ ถ้าออกไปกินข้างนอกก็อาจจะเสียเวลาเข้าไปอีก เห็นพี่มันบอกว่างานจะต้องส่งพรุ่งนี้ก่อนสิบโมงเช้าแล้วแบบนี้พี่มันจะได้กลับไปนอนกี่โมงกี่ยามกันละเนี่ย“พี่แมค พี่ไม่ต้องไปส่งผมที่บ้านก็ได้ เดี๋ยวผมโทรให้พี่นักรบมารับ พี่จะได้ไม่เสียเวลาทำงาน” ผมบอก หลังจากที่ก่อนหน้านั้น พี่แมคมันบอกว่ากินอิ่มแล้วจะพาผมไปส่งที่บ้าน“ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูไปส่งเองแล้วค่อยกลับมาทำงานต่อ”“ไม่เอาหรอก ถ้าอย่างนั้นผมว่าผมนั่งรอพี่อยู่ที่นี่ดีกว่า”“แต่กว่าจะเสร็จมันอาจจะดึกมาก กูกลัวมึงจะง่วง”“ไม่ง่วง ผมนอนดึกบ่อยจะตายไป ยิ่งช่วงที่มีซีรีส์ออน ผมเคยนอนเกือบเช้าเลยก็มี” แถมช่วงนั้นโดนไอ้กาวมันบอกว่าขอบตาดำเป็นหมีแพนด้าอยู่บ่อยๆ“แล้วพรุ่งนี้มึงไม่มีเรียนเช้าเหรอ”“พรุ่งนี้มีเรียนเก้าโมง ไม่ต้องรีบตื่น”“ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจ แต่ถ้าง่วงก็บอกกูนะรู้ไหม?”“ครับผม”พี่แมคบอกว่างานชิ้นนี้เป็นงานที่จะส่งเข้าประกวดกับโครงการของบริษัทเอกชนยักษ์ใหญ่ ถ้าผลงานผ่านการพิจรณาก็จะมีสิทธิ์ได้เข้าร่วมกับทางบริษัทด้วย แล้วมันก็จะเป็นการส



![อุบัติรักฟีโรโมน [Omagaverse]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)



