Chapter 18 : สามีที่ไม่มีวันรักกัน

"อ่า...ต่อไปฉันจะลบกฏข้อที่สองทิ้งแล้วกัน เพราะการสัมผัสร่างกายเธอมันทำให้ฉันพอใจเป็นบ้าเลย” คำพูดนั้นทำให้พิมดาวนิ่งไปชั่วขณะ ความรู้สึกมากมายหลั่งไหลเข้ามาในหัวใจ

บทรักในทั้งสองครั้งที่ผ่านมามันคงทำให้เธอรู้สึกดีเกินไปจนลืมว่าทั้งครั้งแรกและครั้งนี้ เขาตอกย้ำความรู้สึกกับเธอก่อนจะทำเสมอ

ครั้งแรกบอกว่าไม่รัก

ครั้งที่สองบอกว่าไม่ชอบขี้หน้า

สำหรับเขามันคงเป็นความรู้สึกพึงพอใจในร่างกาย แต่กับเธอมันไม่ใช่...เพราะเธอยอมรับเลยว่ามีบางอย่างกำลังก่อเกิดในหัวใจของเธอจริง ๆ และเธอก็กลัวมากที่จะรู้สึกแบบนั้นกับคนที่ยืนยันว่าจะไม่มีวันรักเธอ

"นอนอยู่เฉย ๆ เดี๋ยวฉันเช็ดให้" คนตัวสูงลุกออกไปจากร่างกายนุ่มนิ่ม พลางหยิบกระดาษทิชชูมาซับทำความสะอาดของเหลวสีขาวที่เปรอะอยู่ตามหน้าท้อง

แต่เขาไม่เพียงทำความสะอาดให้เธอเท่านั้น...เพราะมือใหญ่ยังจัดการใส่เสื้อผ้าให้เธอจนกลับมาในสภาพปกติเสร็จสรรพ พลางลูบเรือนผมที่ยุ่งเหยิงจากการทำรักเมื่อกี้ให้กลับเป็นทรง

คนบ้า...ไม่รักก็อย่ามาอ่อนโยนใส่แบบนี้สิ

"ฉันเคลียร์เอกสารเสร็จแล้ว กลับบ้านกันเถอะ" เขาพูดไปด้วยติดกระดุมเสื้อที่หลุดลุ่ยของตัวเองไปด้วย เพียงไม่นานสองสามีภรรยาก็กลับสู่สภาวะปกติทั้งคู่

"ค่ะ..." ร่างเล็กลุกขึ้นมานั่งบนโซฟาและใส่รองเท้าให้เรียบร้อย ก่อนเดินตามอินหลงออกไปจากห้องทำงาน ในระหว่างทางเดินมีบอดีการ์ดหน้าห้องมากมายคอยก้มหัวให้ แต่เธอก็ได้แต่เขินจนหน้าแดง

จะมีใครได้ยินบทรักที่ร้อนแรงในห้องทำงานเมื่อกี้ไหมนะ...

คฤหาสน์จาง อินหลง และพิมดาว

พอเดินทางกลับมาถึงคฤหาสน์ เขากับเธอก็แยกย้ายกันเข้าห้องนอนของตนเองตามปกติ แต่พิมดาวนอนไม่ค่อยหลับเอาเสียเลย เธอได้แต่กอดหมอนข้างและกลิ้งตัวไปมาบนเตียง เพราะภาพตอนที่เขาเคลื่อนไหวอยู่บนร่างกาย และใบหน้าหล่อเหลาที่ปกติจะเรียบเฉยไม่แสดงอารมณ์ แต่พอถึงเวลาอย่างนั้นกลับดูพึงพอใจในร่างกายของเธอและอ่อนโยนอย่างไม่น่าเชื่อ

แค่คิดหัวใจก็เต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมา เขาไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกว่าการหลับนอนด้วยกันเป็นเรื่องน่ากลัวเลย ตรงกันข้ามด้วยซ้ำ เพราะในทุกครั้งที่เธอได้โอบกอดหรือจับมือร่างแกร่งนั้นหัวใจก็รู้สึกดีจนบรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ออก

ตอนนี้เธอยอมรับแล้วว่ามีความรู้สึกบางอย่างกำลังก่อตัวขึ้นในหัวใจ พอได้อยู่ใกล้เขาทีไรก็รู้สึกอบอุ่นปลอดภัยทุกที แม้เขาจะชอบใช้คำพูดไม่ดีจนทำให้น้อยใจในหลาย ๆ ครั้ง แต่บทจะอ่อนโยนก็ทำหัวใจยวบยาบได้ตลอด

"อย่าเชียวนะ...อย่าได้ไปหลงรักเขาเชียว" หญิงสาวย้ำเตือนตนเอง เธอต้องไม่หลงทางเด็ดขาด เพราะอินหลงเคยเตือนไว้แล้วว่าเธอกับเขาไม่มีวันที่จะมีตอนจบเหมือนในดั่งนิยายที่แต่งงานไปสักพักก็รักกันขึ้นมา

แถมเขาก็ขีดเส้นแบ่งอย่างชัดเจนในทุก ๆ วันว่าเธอเป็นเพียงภรรยาแต่งที่เขาไม่มีวันรู้สึกอะไรด้วย ถึงแม้ว่าจะมีบางคราที่เขาอาจเผลอทำตัวอ่อนโยนใส่หน่อย แต่เธอก็ต้องอย่าได้ใจ เพราะนั่นอาจจะเป็นอารมณ์ชั่ววูบจากคนที่เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายแบบเขา

และการที่นอนด้วยกันมันก็เป็นแค่ความสัมพันธ์ทางกายฉันสามีภรรยาอย่างห้ามไม่ได้ก็เท่านั้น ไม่ได้หมายความว่านอนด้วยกันจะเท่ากับเขารักเธอ

"เฮ้อ..." พิมดาวถอนหายใจออกมายาว ๆ การต่อสู้กับความรู้สึกที่เติบโตขึ้นในหัวใจนี่มันยากจริง ๆ รู้สึกกับใครไม่รู้สึก ดันไปรู้สึกกับสามีที่ไม่มีวันรักกันเสียได้

หลายอาทิตย์ต่อมา

วันนี้เป็นวันแรกในรอบหลายอาทิตย์ที่พิมดาวจะได้ทำอย่างอื่นนอกจากตามสามีไปกาสิโน เพราะเกศมณีและหลี่หมิงได้ชวนเธอไปทำงานที่บริษัทด้วยกันเพื่อฝึกการเป็นสะใภ้ของตระกูลจางที่สมบูรณ์แบบ ต้องทำได้ทุกอย่าง ไม่ใช่แค่แต่งตัวสวยไปวัน ๆ เท่านั้น

ในตอนแรกที่เธอบอกว่าจะมาทำงานที่บริษัทอินหลงก็ไม่ได้พูดอะไรมาก เพียงแต่บอกว่าถ้าว่างจากกาสิโนจะตามเข้ามาด้วย จะว่าไปความสัมพันธ์ของเขากับเธอก็มีความคืบหน้าในฐานะคนอยู่ร่วมกันอยู่นะ

เพราะช่วงหลายอาทิตย์ที่ผ่านมานี้เขามักจะลงมานั่งรับประทานอาหารด้วยบ่อย ๆ ถึงจะไม่ได้มาทุกวัน แต่ก็ถือว่าเป็นสัญญาณที่ดี...

"สวัสดีครับนาย/นายหญิง" ระหว่างที่เดินเข้ามาในตึกบริษัทขนาดใหญ่เหล่าบอดีการ์ดและพนักงานก็ก้มหัวทักทายตลอดทั้งทาง

โดยวันนี้จะเป็นการหารือเกี่ยวกับ ZXY - Casino and Hotel ที่เป็น Project ใหญ่ระหว่างสองตระกูลนั่นคือ ตระกูลจางเจ้าพ่อกาสิโนและ Entertainment กับตระกูลหยางราชาแห่งการโรงแรมและรีสอร์ต

"อ้าว คุณพิมดาว สวัสดีครับ" หลังจากเปิดประตูเข้าไปในห้องประชุมพิมดาวก็ถูกทักทายโดยออสติน หยาง หนุ่มรักแมวที่เจอเมื่องานเลี้ยงคราวก่อนนั่นเอง