Chapter 40 : ของขวัญ

แสงพระจันทร์ยามค่ำคืนสาดส่องเข้ามาในห้องนอนที่เพิ่งเป็นสถานที่เปิดศึกรักไปเมื่อหลายชั่วโมงก่อนทำให้หญิงสาวตื่นขึ้นมา ภาพแรกที่เธอมองเห็นคือใบหน้าหล่อราวกับรูปปั้นสลักที่กำลังหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข

หลังจากจบบทรักแสนเร่าร้อนบนเตียง เขาก็อุ้มเธอเข้าไปอาบน้ำและสูบพลังเธอไปอีกหลายครั้งจนหญิงสาวต้องบอกให้เขาพอก่อน เพราะเธอเขาสั่นจนแทบยืนไม่ไหวแล้ว แม้คนตัวสูงจะแอบบ่นอุบอิบเพราะยังกินไม่หนำใจ แต่ก็ยอมใส่อาบน้ำใส่ชุดและมานอนให้เรียบร้อยตามคำสั่งภรรยา

หญิงสาวกวาดสายตาไปมองนาฬิกาและพบว่าตอนนี้เวลาที่เธอสะดุ้งตื่นมานั้นประมาณตีสองเอง อีกนานกว่าจะเช้า หญิงสาวเลยพยายามหลับตาเพื่อจะนอนอยู่ในอ้อมกอดของสามีต่อแต่อาการปั่นป่วนก็เข้าเล่นงาน

เธอเวียนหัวมาก รู้สึกคลื่นไส้หนักจนต้องรีบวิ่งเข้าห้องน้ำและนั่นทำให้สามีของเธอตื่นขึ้นมาทันที

"พิม เป็นอะไรครับ!"

"อ้วก..." พิมดาวอาเจียนออกมาเต็มอ่างล้างหน้าโดยมีอินหลงเดินเข้ามาลูบหลังภรรยาที่กำลังอาเจียนอย่างหนัก น้ำตาใส ๆ เอ่อคลอเพราะความทรมานในการออกแรงอาเจียน

ใช้เวลาอยู่พักหนึ่งเธอก็ปลดปล่อยของเสียออกมาจนหมด พิมดาวรีบล้างปากและกำลังจะทำความสะอาดซากอ้วกของตัวเองแต่สามีมาห้ามไว้ด้วยความเป็นห่วง

"ไปนอนพักก่อน ให้แม่บ้านมาจัดการให้ก็ได้" ว่าจบอินหลงก็อุ้มเรือนร่างไร้เรี่ยวแรงของภรรยามาวางไว้บนเตียงเบา ๆ ก่อนเดินลงมาข้างล่างและบอกแม่บ้านให้ขึ้นไปจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย

พอขึ้นมาข้างบนเขาก็รีบไปนั่งลูบหัวภรรยาด้วยความเป็นห่วงทันที สายตาอันอ่อนโยนของอินหลงทำให้พิมดาวอุ่นใจที่มีเขาอยู่ข้าง ๆ แม้อาการทางกายจะแย่ แต่หัวใจนั้นแข็งแรงสุด ๆ 

อุบ!

ยังไม่ทันจะได้นอนเต็มเตียง พิมดาวก็กระโจนเข้าไปอาเจียนในห้องน้ำอย่างหนักอีกครั้ง เสียงโฮกฮากของเธอทำเอาอินหลงสงสารจับใจ เขาทำได้เพียงลูบหลังภรรยาเบา ๆ เพื่อหวังช่วยปลอบประโลมคนตัวเล็ก

"ไหวไหมครับ ให้เฮียตามหมอให้ไหม"

"ไหวค่ะ...มันดึกแล้ว" พิมดาวเกาะแขนสามีที่ประคองเธอออกมาจากห้องน้ำอย่างหมดแรง อันที่จริงเธอมีอาการเวียนหัวคลื่นไส้มาตั้งแต่วันที่ทะเลาะจนต้องออกจากบ้านวันนั้นแล้วแหละ

แต่เธอก็คิดว่าเป็นเพราะเครียดมาก ๆ ก็เลยอาเจียนออกมาได้ถือเป็นเรื่องปกติ แต่วันนี้มันไม่น่าจะปกติแล้วนะ เพราะการอาเจียนอยู่บ่อย ๆ ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ป่วยอะไรแบบนี้มันเป็นอาการของ

...คนท้อง!

ท้องงั้นเหรอ! มัวแต่เผชิญเรื่องราวร้าย ๆ จนลืมสังเกตตัวเองเลย ว่าประจำเดือนขาดมาสักพักแล้ว ด้วยความที่ประจำเดือนเธอมักมา ๆ หาย ๆ อยู่บ่อยครั้งจึงอาจทำให้เธอเผลอไม่ตรวจเช็กให้ดีไปบ้าง

แถมหลังจากมีเพศสัมพันธ์ด้วยกันครั้งล่าสุดเธอก็ดันลืมทานยาคุมกำเนิดให้ตรงเวลา ด้วยความที่เจอแต่เรื่องที่ทำให้จะบ้าตายรายวันจึงทำให้หญิงสาวลืมดูแลเรื่องนี้ให้ดี

แต่อาจจะไม่ท้องก็ได้มั้ง...เพราะยังไม่มีผลตรวจยืนยันนี่นา แต่เธอจะกล้าบอกอินหลงได้อย่างไรล่ะ ก็เขาเคยมีท่าทีดูไม่อยากมีลูกเสียขนาดนั้น...บอกไปสถาการณ์จะเปลี่ยนหรือเปล่า

"พิมไหวไหม เฮียเป็นห่วงจัง" สามีเดินมานั่งข้าง ๆ และเอามือมาแตะแก้มภรรยาด้วยความเป็นห่วง

"พิมไม่เป็นไรค่ะ อาจจะเวียนหัวนิดหน่อย"

"อาการคุณพิมเหมือนคนท้องเลยค่ะ...โอ๊ย!" แม่บ้านจิงพูดมาแบบไม่ทันคิด จึงโดนหัวหน้าแม่บ้านเจียหยิกเข้าไปหนึ่งที

"ท้องเหรอ..." อินหลงชะงักไปครู่หนึ่ง ซึ่งนั่นก็ทำให้หัวใจพิมดาวแทบหยุดเต้น

"ไปซื้อที่ตรวจครรภ์เดี๋ยวนี้!"

"คะ-คุณชายคะ แต่ร้านยาน่าจะปิดหมดแล้วนะคะ"

"บอกว่าเป็นคนของจาง อินหลง แล้วจ่ายไป ฉันต้องการด่วนที่สุด!"

"รับทราบค่ะคุณชาย" เหล่าแม่บ้านรับคำสั่งและพากันเดินลงไปอย่างว่องไว

หลังจากที่เหล่าแม่บ้านเดินออกไปแล้ว อินหลงก็ขยับเข้ามาใกล้และลูบกลุ่มผมนุ่มลื่นของภรรยาเบา ๆ สายตาคมกริบที่เคยเย็นชากับเธอเสมอแปรเปลี่ยนเป็นความอ่อนโยนอย่างไม่น่าเชื่อ

"ทำไมทำหน้าเครียดแบบนั้น กังวลอะไรครับ หืม" ชายหนุ่มประคองร่างบางเข้ามาซบแนบอก เขาจูบลงบนขมับน้อยอย่างรักใคร่

พิมดาวเงยหน้ามองสบตาเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ "เฮียเปลี่ยนไปจริง ๆ นะคะเนี่ย"

"เพราะเฮียได้บทเรียนแล้วไงครับ" เขาเอ่ยอย่างอ่อนโยนถึงบทเรียนครั้งสำคัญที่เปลี่ยนชีวิตของเขาไปตลอดกาล ตอนนี้เขาจะไม่มีวันกลับไปเป็นอินหลงที่ทำให้คนภรรยาผู้แสนดีเสียใจอีกต่อไปแล้ว

"แล้วถ้าพิมท้องจริง ๆ เฮียจะโกรธพิมไหมคะ"

"บ้า! เฮียจะไปโกรธพิมได้ยังไง ก็ต้องดีใจสิครับ"

"แต่เฮียเคยบอกว่าไม่อยากมีลูก..." ดวงตาของพิมดาวใสแป๋วราวกับแมวน้อยน่าสงสาร จึงทำให้อินหลงโอบกอดเธอเข้ามาในอ้อมกอดให้แน่นขึ้นไปอีก ไม่เป็นไรถ้าเธอจะยังไม่มั่นใจในตัวเขา เขายินดีจะใช้เวลาทั้งหมดในชีวิตเพื่อพิสูจน์ตัวเองกับเธอ

"นั่นมันเมื่อก่อน ตอนนี้เฮียเปลี่ยนไปแล้ว...และถ้าเฮียต้องเป็นพ่อคนเฮียก็คงจะดีใจมาก ๆ ที่ครอบครัวของเราจะใหญ่ขึ้น..." น้ำเสียงของเขาฟังดูปีติจนเธอก็แอบน้ำตาคลอ

"เฮียสัญญาว่าจะดูแลพิมกับลูกให้ดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้ เขาจะเติบโตมาพร้อมกับความรักและความสะดวกสบายมากมายในชีวิต เฮียจะไม่ยอมให้พิมกับลูกลำบากเป็นอันขาด เชื่อใจเฮียนะครับ" เขายิ้มบาง ๆ พร้อมหอมแก้มนวลเบา ๆ ความอบอุ่นที่ส่งผ่านมาจากร่างกายแกร่งและคำสัญญาของเขาทำให้พิมดาวรู้สึกมีความสุขจนหัวใจอิ่มฟูไปหมด...

เคยมีคนกล่าวไว้ว่า 'เมื่อผู้ชายที่ดุร้ายสำนึกได้เขาจะกลายมาเป็นคุณพ่อและสามีที่อ่อนโยนที่สุด' ตอนนี้เธอก็เริ่มจะเชื่ออยู่หน่อย ๆ แล้ว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"คุณพิมคะ ที่ตรวจครรภ์มาแล้วค่ะ" หลังจากนั่งอิงซบกันอยู่สักพัก แม่บ้านก็นำของสำคัญมาให้เธอ อินหลงเป็นคนแกะกล่องด้วยตัวเองและประคองเธอเข้าไปในห้องน้ำไปดำเนินขั้นตอนตามคำแนะนำข้างกล่อง

พอทำการตรวจเสร็จแล้ว พิมดาวก็กลับมานั่งอยู่บนเตียงข้างสามีรอผลอย่างใจจดใจจ่อ หัวใจของเธอเต้นแรงมาก ๆ จนสามีสังเกตได้ เขาจึงกุมมือเธอไว้ตลอด

จนในที่สุดก็ครบเวลา...และอินหลงเป็นคนเดินไปหยิบที่ตรวจครรภ์สองสามอันขึ้นมาดูเอง พิมดาวมองภาพร่างสูงด้วยความตื่นเต้น ใบหน้าหล่อเหลาของเขาฉายแววปลื้มปีติอย่างเห็นได้ชัด และคำตอบของผลลัพธ์ก็คือ

"พิมกำลังท้อง..."

"เรากำลังจะมีลูกด้วยกัน!"