Chapter 35 : ไม่หลงเหลือแม้ความเป็นเพื่อน

"พิมจะหย่า"

"..." ประโยคนั้นทำเอาอินหลงแทบล้มทั้งยืน หัวใจของเขาเจ็บปวดเหมือนถูกค้อนยักษ์ทุบจนแหลกละเอียด เพราะนอกจากพิมดาวจะไม่ให้โอกาสแล้วเธอยังกำลังจะตัดขาดกับเขาในทุกทางอีกด้วย

อินหลงส่ายหน้าไปมาอย่างไม่ยอมรับกับสิ่งที่พิมดาวพูด เขาทำใจไม่ได้จริง ๆ ถ้าจะต้องเสียเธอไปตลอดกาล แค่คิดก็อยู่ไม่ได้

"เฮียไม่หย่า" เขายืนกรานเสียงหนักแน่น ให้ตายยังไงก็ไม่ยอมหย่าเด็ดขาด เพราะมันคือสิ่งสุดท้ายที่เขาจะสามารถผูกมัดเธอไว้ได้

"ไม่เป็นไรค่ะ เพราะในสัญญาข้อหนึ่งที่เฮียเคยระบุไว้จะทำให้พิมหย่าได้"

"!!!" อินหลงถึงกับชะงักกึก เพราะวันนี้สัญญาบ้าบอที่เขาเคยร่างเอาไว้ได้เป็นเหมือนเวรกรรมติดจรวจย้อนกลับมาเล่นงานเขาเองแล้ว

'คู่สมรสทั้งสองฝ่ายตกลงร่วมกันว่าการสมรสจะมีผลเฉพาะระหว่างการดำเนินคดีของนาย ชาญ จึงศิริพานิช เท่านั้น หลังจากคดีสิ้นสุดทั้งสองฝ่ายต้องดำเนินการหย่าร้างตามกฎหมาย'

"ไม่ เฮียไม่หย่า เฮียไม่สนหรอกนะว่าค่าปรับมันจะกี่ร้อยกี่พันล้าน เฮียให้พิมได้ทั้งชีวิต พิมจะเอามรดกของเฮียไปให้หมดจนเฮียเหลือแต่ตัวเลยก็ได้ แต่เฮียจะไม่ยอมหย่ากับพิม"

"ทำไมเฮียไม่ยอมจบสักที! ตลอดเวลาที่เราอยู่ได้กัน เฮียเป็นคนผลักไสพิมทุกทาง วันนี้พิมก็ออกมาให้แล้วไง ยังไม่พอใจเหรอ!" หญิงสาวกึ่งตวาดใส่อินหลงอย่างเหลืออด แม้ในใจจะสั่นไหวไปกับคำว่ารักของเขา แต่เธอก็ต้องไม่ใจอ่อนง่าย ๆ 

นึกถึงตอนที่เขาทำเลว ๆ ไว้ แล้วอย่าได้หันกลับไปให้เขาทำร้ายซ้ำสองอีก เธอจะไม่หลงเชื่อคำพูดของคนขึ้น ๆ ลง ๆ สามวันดีสี่วันไข้แบบเขาง่าย ๆ วันนี้บอกรัก พรุ่งนี้อาจจะไล่ออกจากบ้านอีกก็ได้ ใครจะไปรู้!

"ก็เฮียบอกแล้วไงว่าเฮียรักพิม และเฮียจะไม่ยอมเสียพิมไป"

"พิมไม่ได้รักเฮียแล้ว"

"แต่เฮียรักพิม" เขายังคงดื้อด้านไม่เลิกเธอพูดไปถึงขนาดนี้แล้วยังจะตื๊อบอกรักไม่ยอมเลิก

"ถ้าเฮียรักพิมจริง ๆ เฮียจะไม่เห็นแก่ตัวกับพิมแบบนี้" พิมดาวพยายามดึงมือที่ถูกเกาะกุมกลับ แต่เขาแรงเยอะกว่านั้นมากและไม่ยอมปล่อยเธอไปง่าย ๆ 

"พิมอยากจะหย่ากับเฮียจริง ๆ เหรอ นั่นคือความต้องการจริง ๆ ของพิมใช่ไหมครับ" อินหลงขยับเข้ามาใกล้จนแผ่นหลังบอบบางแนบชิดกับกำแพง เขาปลดปล่อยมือน้อยของเธอ และเปลี่ยนเป็นโอบเอวเข้ามาพลางใช้มือใหญ่อีกข้างเชยปลายคางมนให้เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขา

"ไม่รักเฮียแล้วจริง ๆ เหรอ" เขากระซิบถามเสียงแผ่วเบา ใบหน้าหล่อเหลาเคลื่อนเข้ามาใกล้กับหญิงสาวช้า ๆ จนหน้าผากจรดกัน อินหลงแทบจะคุมสติตัวเองไม่อยู่เมื่อได้ใกล้ชิดกับเรือนร่างนุ่มนิ่มที่เขาคิดถึงคะนึงหามานานนับอาทิตย์ แค่ได้แตะตัวเธอก็รู้สึกร้อนรนอยากกระโจนเข้าไปกอดไปซุกไซ้กับความหอมกรุ่นนั้นจนจะบ้า

"ไม่รักแล้วจริง ๆ ใช่ไหมครับ" เขาจงใจถามย้ำเพื่อให้เธอเผยความจริงออกมา...ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองไปเอาความมั่นใจมาจากไหนว่าเธอยังรักเขาอยู่แต่ก็ขอแค่ได้สู้สักครั้ง เขาจะไม่ยอมเสียเธอไปโดยที่ยังไม่ได้ทำอะไรหรอกนะ

"ไม่...รักแล้ว" พิมดาวพยายามตอบอย่างแผ่วเบาที่สุดเพื่อไม่ให้ริมฝีปากของเธอกับเขาสัมผัสกัน เพราะตอนนี้คนใจร้ายโน้มใบหน้ามาใกล้จนริมฝีปากแทบจะเคล้าเคลียกันอยู่แล้ว การรุกที่รุนแรงของเขาเล่นเอาหัวใจดวงน้อยสั่นไหวจนเกินจะควบคุมได้

"เฮียไม่เชื่อ" ไม่เพียงแค่พูด แต่เขายังใจกล้าจรดริมฝีปากของตัวเองลงมาอย่างท้าทาย ในตอนแรกหญิงสาวก็ยังมึน ๆ จับต้นชนปลายไม่ถูก ปล่อยให้เขาขโมยจูบไปได้อย่างง่ายดาย แต่พอตั้งสติได้เธอก็รวบรวมเรี่ยวแรงที่มีผลักเขาออก

แต่ด้วยขนาดสรีระที่ต่างกันมาก ทำให้เป็นเรื่องยากที่เธอจะหลุดออกจากอ้อมแขนแข็งแกร่งที่รัดร่างกายเธอแนบแน่นราวกับคีมเหล็กนี้

เธอดิ้นขลุกขลักอยู่สักพักก็ต้องยอมจำนนต่อสัมผัสร้อนระอุของผู้เป็นสามี เขาบดขยี้จุมพิตด้วยความโหยหา กลีบปากของเขาเคล้าคลึงกับริมฝีปากอวบอิ่มในจังหวะเร้าอารมณ์

"อื้อ..." อินหลงจับท้ายทอยน้อยเอียงองศาให้ได้รับการแลกจูบอย่างถนัดถนี่ เขาสอดปลายลิ้นร้อนเข้าไปเกี่ยวกระหวัดกวาดต้อนเหล่าน้ำหวานที่เขาขาดหายมานานนับอาทิตย์อย่างตะกละตะกลาม

เขาระดมจูบเธออย่างบ้าคลั่ง ไม่ยอมผ่อนลมหายใจเลยสักนิด แม้จะได้ยินเสียงประท้วงอู้อี้ในลำคอจากภรรยา แต่เขาก็ไม่สามารถควบคุมความต้องการของตนเองได้อีกต่อไป

"อ่า คิดถึง คิดถึงจนจะบ้าตายอยู่แล้ว" เขาผละริมฝีปากออก และกลับเข้ามาตะโบมจูบริมฝีปากอวบอิ่มที่เขาแสนหลงใหล ช่วงชิงลมหายใจของหญิงสาวจนแทบไม่ได้พัก มือใหญ่คลำสะเปะสะปะไปตามร่างกายที่เขาเป็นเจ้าของในทุกตารางนิ้ว ปลุกปั่นไฟแห่งความทรงจำเก่า ๆ ที่เราเคยมีให้กันโหมแรงขึ้นมา

ชายหนุ่มโรมรันเข้ามาดุจนักเดินทางกลางทะเลทรายที่มีแต่ความแห้งแล้งมานาน และได้พบกับแหล่งน้ำสวรรค์แสนหวานที่เขาคร่ำครวญถึงมันมาตลอดหลายวัน

"อืม..." ชายหนุ่มครางต่ำในลำคออย่างพึงพอใจเมื่อภรรยาตัวน้อยเริ่มจูบตอบเขาเบา ๆ อย่างเกินใจจะห้าม เขาควบคุมจังหวะการจูบทบทวีความร้อนแรงไปเรื่อย ๆ 

จูบเอา จูบเอา จนหนำใจ และจึงเลื่อนไล้ริมฝีปากอุ่นร้อนไปซุกไซ้กับซอกคอขาวเนียนที่แสนหอมกรุ่น เขาดอมดมผิวกายสาวอย่างชื่นใจ พลางจรดริมฝีปากลงไปออกแรงดูดดึงเล็กน้อยให้พอไม่เกิดสีแดง แต่ทำให้หญิงสาวได้รู้สึกปั่นป่วนอย่างไม่ควรจะเป็น

"ไม่รักเฮียแล้วจริง ๆ เหรอครับ" เขาผละริมฝีปากออกมาจากเรือนร่างขาวเนียน และประคองใบหน้าสวยหวานที่ริมฝีปากบวมเจ่อจากการถูกระดมจูบเมื่อครู่ พร้อมทั้งถามคำถามจี้ใจดำซ้ำเพื่อต้อนเธอให้จนมุม

พิมดาวมองสบตากับเขาอยู่สักพัก มีเพียงเสี้ยววินาทีที่เธอสัมผัสได้ว่าเขาเปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ แต่นั่นมันไม่ได้เปลี่ยนอะไรว่าเขาเป็นคนไล่และดูถูกความรักของเธอ

ใบหน้าหล่อ ๆ นี้แหละที่สาดคำพูดแรง ๆ ใส่เธอมาตลอดหลายเดือน อย่าไปหลงคารมเขาเด็ดขาด

ผลัก!

"ถ้ายังอยากหลงเหลือความเป็นเพื่อนก็อย่าคิดจะฉวยโอกาสกับพิมอีก!" พิมดาวผลักอกคนตัวสูงให้ถอยออกจากร่างกายของเธออย่างแรงจนเขาเซไปด้านหลังและรีบออกมาจากห้องน้ำ VVIP โดยไม่หันไปมองเขาแม้แต่เพียงหางตา ทิ้งให้คนตัวสูงยืนจมความคิดอยู่คนเดียวในห้องน้ำ แม้จะเสียใจที่เธอตวาดใส่อย่างรุนแรง แต่เขาก็ยังได้ชื่นใจว่าอย่างน้อยก็ได้กอดได้จูบเมีย...และก็มีจังหวะที่เธอจูบตอบด้วย

นี่ถือว่าเป็นก้าวแรกที่สำคัญของเขา ไม่ว่าจะถูกเธอต่อว่ายังไงเขาก็จะง้อต่อไป เพราะเขาจะไม่ยอมเสียภรรยาไปเด็ดขาด!