Chapter 18 : สามีที่ไม่มีวันรักกัน 100%

"สวัสดีค่ะคุณออสติน" หญิงสาวตอบกลับพร้อมทั้งนั่งลงตรงข้ามกับเจ้าของใบหน้าหล่อตามฉบับลูกครึ่ง

"ผมเป็นผู้ดูแล Project นี้เองครับ ยินดีที่ได้ร่วมงานนะครับ"

"ค่ะ..." พิมดาวทำได้เพียงส่งยิ้มให้เขาน้อย ๆ ถ้าเขาเป็นผู้ดูแลโครงการนี้ก็แปลว่าต้องเจอกันบ่อย ๆ เลยน่ะสิ...แบบนี้ใครบางคนจะมาวีนใส่เธออีกไหมว่าทำตัวไม่เหมาะสม

คงไม่หรอกมั้ง...ก็มันเป็นงานนี่นา จะให้เธอนั่งบึ้งตึงใส่เขาก็คงไม่ควรเท่าไหร่

"ถ้ารู้จักกันก็ดีแล้ว งั้นเรามาเริ่มกันเลย" หลี่หมิงกล่าวเริ่มต้นการพูดคุยเรื่องโครงการทันที

"ครับ...นี่คือแบบตัวอย่างของ ZXY - Casino and Hotel โดยวิศวกรและนักออกแบบของเราครับ..." ออสตินพรีเซนท์รายละเอียดของโครงการอย่างมืออาชีพ พิมดาวนั่งฟังและจดตามอย่างตั้งใจ เพราะนี่ถือเป็นการลงทุนขนาดใหญ่ของสองครอบครัว

ZXY จะถูกสร้างด้วยตึกขนาดใหญ่ที่มีส่วนสูงถึงสามสิบชั้น มันไม่เพียงแต่เป็นกาสิโนและสถานที่ท่องเที่ยวทั่วไปเท่านั้น แต่จะมาในตีม 'สวนสนุกแห่งเงินตราและที่พักผ่อนระดับเวิล์ดคลาส'

จำนวนสามสิบชั้นจะถูกสร้างแบ่งเป็นโซน ๆ โดยกาสิโนและเครื่องเล่นต่าง ๆ นั้นอยู่ชั้นที่ชั้นสองถึงสิบหก และชั้นถัดไปจนถึงบนสุดจะเป็นโรงแรมกึ่งรีสอร์ตมีสระว่ายน้ำลอยฟ้าขนาดใหญ่ที่เน้นรองรับแขกมหาศาลจากทั่วทุกมุมโลก

โดย ZXY จะถูกสร้างขึ้นที่แผ่นดินมาเก๊าเพื่อขยายอนาจักรความเป็นเจ้าพ่อกาสิโน x กับราชาการโรงแรม อย่างยิ่งใหญ่

พิมดาวนั่งฟังด้วยความรู้สึกตื่นตาตื่นใจกับความหรรษาที่ครบครันจนรู้สึกว่าแขกที่มาเล่นกาสิโน ZXY น่าจะตกอยู่ในวังวนที่หาทางออกได้ยาก เพราะในตัวอาคารมีทั้งร้านอาหาร ร้านขายสินค้าต่าง ๆ เครื่องเล่นนานาชนิด โรงหนัง สปา และจุดแลนด์มาร์กคือการจำลองแม่น้ำขนาดย่อมพร้อมทั้งมีเรือให้ล่องชมช่องแสงธรรมชาติที่ส่องเข้ามาบริเวณตรงกลางของตึกอย่างงดงาม

การประชุมหารือนั้นเป็นไปด้วยความเพลิดเพลินจนล่วงเลยเวลามาจนถึงช่วงเย็น เมื่อถึงจังหวะที่จะแยกย้ายกันออกจากห้องออสตินก็เดินมาชวนคุย

"วันนี้ผมกับน้องสาวมีนัดทานข้าวกันที่ร้านอาหารไทย คุณพิมดาวไปทานด้วยกันไหมครับ" ออสตินเอ่ยชวนอย่างสุภาพ พิมดาวไม่รู้ว่าควปฏิเสธอย่างไรให้ไม่เสียน้ำใจ จึงส่งสายตาไปทางเกศมณีเพื่อขอความช่วยเหลือ

"ไปสิ หนูจะได้เจอเพื่อนใหม่ ๆ ด้วย" เกศมณีเห็นด้วยกับการให้พิมดาวไปเปิดหูเปิดตาบ้าง แม้ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ที่อันตราย แต่บอดีการ์ดของสองตระกูลนั้นแน่นหนามากพอที่แค่การไปนั่งทานข้าวคงไม่เสียหายอะไร

"เอ่อ...แล้วเฮียอินล่ะคะ" พิมดาวเอ่ยถึงสามีสามวันดีสี่วันไข้ รอบก่อนแค่ยืนคุยกันยังโดนดุว่าทำตัวไม่เหมาะสม แล้ววันนี้ไปทานข้าวด้วยกันเขาจะไม่วีนแตกจนบ้านระเบิดเลยเหรอ

"ไม่ต้องไปกลัวมันหรอกน่า แค่ไปกินข้าวเอง แถมมีเอวาลินไปด้วย ไม่น่าเกลียดอะไรเลย" หลี่หมิงที่ยืนฟังอยู่เงียบ ๆ ถึงกับพูดออกมา เขาก็พอรู้อยู่ว่าลูกชายคนเล็กนั้นเอาแต่ใจ แต่คงไม่ไร้สาระถึงขั้นห้ามภรรยามีเพื่อนหรอก แถมออสติน และเอวาลิน หยางก็เปรียบเสมือนหลานของเขาเพราะเห็นกันมาตั้งแต่เด็ก

"งั้นพิมขอส่งข้อความบอกเฮียอินก่อนนะคะ" แม้ผู้พ่อแม่สามีจะอนุญาตให้เธอไป แต่เธอก็ยังเกรงใจคุณสามีอยู่ เธอเลยต้องส่งข้อความไปบอกเขาสักหน่อย

"ได้ครับ เดี๋ยวผมไปรอที่รถนะ"

"ค่ะ" พิมดาวตอบรับอย่างเสียไม่ได้ หลี่หมิงกับเกศมณีพูดถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าไม่ไปก็คงเสียมารยาทสุด ๆ 

[เฮียคะ วันนี้พิมไปทานข้าวข้างนอกกับคุณออสติน และคุณเอวาลินนะคะ]

Read.

แปลก...วันนี้เขาอ่านข้อความเร็วมาก ปกติจะดองแชตเธอตลอด แล้วก็ไม่ค่อยตอบอะไรด้วย พิมดาวยืนรอเขาตอบอยู่พักหนึ่งก็เก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าถือ อ่าน = รับรู้ แล้วกันนะ