Chapter 34 : ไม่อยากเสียเธอไป

ทันทีที่เห็นใบหน้าแสนเจ้าเล่ห์นั้นพิมดาวก็กำหมัดแน่น เธอพยายามสะกดกลั้นไฟแค้นในหัวใจที่ลุกโชนเมื่อได้เจอกับโจเซฟตัวเป็น ๆ 

ตัวจริงเขาดูต่างจากในรูปที่พิมดาวเคยเห็นมาก เพราะในรูปจะดูภูมิฐานสมกับเป็นนักธุรกิจ แต่ตัวจริงกลับดูเด็กกว่าที่คิดมาก เขาดูรุ่นราวคราวเดียวกันกับไท่หมิงพี่ชายคนโตของตระกูลจางด้วยซ้ำ

แต่ไม่คิดเลยว่าจะมีจิตใจโหดเหี้ยมทำนาบนหลังคน และที่สำคัญยังเป็นต้นเหตุในการสั่งเก็บพ่อของเธออย่างเลือดเย็นอีกด้วย

เขาถึงบอกว่า 'หน้าฉาก กับหลังฉาก' นั้นไม่เหมือนกัน...

"สวัสดี ไนต์คลับสวยดีนะ" หลี่หมิงเปิดฉากทักทายทันที แต่พิมดาวสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ออกมารอบตัวเขา

"เพราะผมมีท่านจางเป็นไอดอลเลยนะครับถึงมีวันนี้...และสวัสดีสาวน้อยข้างหลังนั่นด้วยนะ ตัวจริงสวยกว่าในรูปเยอะเลย" เมื่อโจเซฟพุ่งเป้ามาที่เธอ หญิงสาวก็เกิดอาการตัวสั่นเล็กน้อยแต่ก็ต้องพยายามบังคับสีหน้าให้เรียบนิ่งที่สุด เธอส่งยิ้มธุรกิจให้เขาน้อย ๆ แต่นัยน์ตานั้นลุกเป็นไฟ และเขาเองก็รู้ดีว่าเธอเป็นใคร...เพราะสายตาของเขาไม่ได้ยิ้มเหมือนกับใบหน้าเลยสักนิด

"..." ระหว่างที่พิมดาวกำลังเผชิญหน้ากับโจเซฟอยู่นั้น อินหลงก็เดินมาประชิดและโอบเอวเล็กเข้ามาใกล้ ๆ เขากระซิบข้างหูพิมดาวว่า 'ไม่ต้องกลัวนะ เฮียจะปกป้องพิมเอง'

อินหลงฉวยโอกาสในจังหวะที่เธอไม่สามารถจะผลักเขาออกได้ แม้จะพยายามขยับหนีอย่างเนียน ๆ แต่คนตัวสูงก็ยืนเบียดเธอจนแทบจะสิงร่าง

การได้ยืนอยู่ข้าง ๆ และได้รับไออุ่นกับสัมผัสของเขาปลุกปั่นให้เธอรู้สึกอะไรบางอย่างที่ไม่ควรรู้สึก...หญิงสาวจึงเอื้อมมือไปด้านหลังและหยิกลงไปที่ท่อนแขนแกร่งแรง ๆ ให้เขารู้สึกตัว

แม้คนตัวสูงจะสะดุ้งไปเล็กน้อย แต่ก็กลับมาโอบเอวเธอไว้แน่นกว่าเดิม พิมดาวจึงเงยหน้าขึ้นไปมองสบกับนัยน์ตามหาเสน่ห์ที่ฉายแววคะนึงอย่างเห็นได้ชัด

เธอหลบสายตาและพยายามโฟกัสกับเหตุการณ์ตรงหน้า ไม่อยากคิดอะไรไปมากกว่านี้...เพราะเธอตัดสินใจทุกอย่างมาดีแล้ว และเธอจะไม่เปลี่ยนใจง่าย ๆ 

"ตามสบายเลยนะครับท่าน ถึงจะ 'ไม่ได้เชิญ' แต่ก็ยินดีอย่างยิ่งครับผม" โจเซฟเอ่ยยิ้ม ๆ แต่แฝงความร้ายกาจอย่างเห็นได้ชัด บรรยากาศในไนต์คลับตอนนี้ดูร้อนระอุขึ้นอีกเป็นเท่าตัว เมื่อสองผู้นำแห่งตระกูลใหญ่กำลังเผชิญหน้ากัน

"ขอบใจ" หลี่หมิงยิ้มมุมปาก และเดินนำครอบครัวไปนั่งที่โต๊ะใหญ่ใจกลางคลับ การเป็นแขกที่ไม่ได้รับเชิญนี่แหละถึงจะสนุก...

พิมดาวนั่งลงบนโซฟาข้างเกศมณีโดยมีสามีจอมจุ้นจ้านรีบเข้ามานั่งประกบด้านข้างทั้งยังทั้งโอบทั้งจับมือเธอไว้ไม่ห่าง หญิงสาวได้แต่ถอนหายใจและพยายามหยิกไปที่มือปลาหมึกที่เกาะตามเนื้อตัวของเธอ แต่เขาไม่ได้สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย

ตอนนี้เธอต้องอดทนรอเวลาที่จะเผยแพร่คลิปเสียงให้ประจักษ์แก่ผู้คนทั่วประเทศ แต่กลับต้องมาเผชิญหน้ากับสามีที่ไม่อยากเจอ แถมยังพยายามแตะเนื้อต้องตัวแสดงความเป็นเจ้าของอยู่ตลอด เห็นทีจะต้องเคลียร์ให้รู้เรื่อง!

"พิมขอตัวสักครู่ได้ไหมคะ"

"ได้สิ ๆ ให้บอดีการ์ดไปด้วยนะ"

"ค่ะ" พิมดาวรีบลุกออกมาจากโซฟาและแน่นอนว่าอินหลงนั้นเดินตามมาด้วยทันที มีจังหวะดี ๆ แบบนี้เขาจะพลาดได้ยังไง

หญิงสาวเดินไปตามทางไฟสลัวและพบกับห้องน้ำ VVIP เธอจึงเดินเข้าไปเพื่อต้องการเคลียร์กับอินหลงให้รู้เรื่องโดยปราศจากผู้คน

"พิม..." เขาตามเข้ามาด้วยความรวดเร็วและทำการปิดล็อกประตูอย่างแน่นหนา จนเธอรู้สึกว่าคิดผิดหรือเปล่าที่เข้ามาอยู่ในห้องน้ำกับเขาสองต่อสองแบบนี้

"พอเถอะค่ะ ไม่ว่าเฮียจะพยายามทำอะไรอยู่ ขอให้รู้ไว้ว่ามันไม่เกิดประโยชน์" พิมดาวกล่าวอย่างเย็นชาทันทีที่ได้อยู่ด้วยกันในมุมที่ไร้ผู้คน

"เฮียขอโทษ ขอโทษจริง ๆ " ชายหนุ่มเอ่ยขอโทษทันทีเมื่อมีโอกาส เขาจะไม่ยอมให้เธอไปจากเขาอีกต่อไปแล้ว ยังไงก็ต้องปรับความเข้าใจกับเธอให้ได้

"เรื่องรูปภาพนั้นเฮียอธิบายได้นะ ว่าเฮียไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิงคนนั้นจริง ๆ เฮียมีหลักฐานจากกล้องวงจรปิดบริเวณนั้นด้วย"

"อีกอย่าง เฮียลากคอไอ้เวรที่มันแอบถ่ายรูปมาเค้นแล้ว มันได้รับการว่าจ้างจากคนของไอ้โจเซฟจริง ๆ "

"..."

"เฮียไม่มีวันทรยศพิมแน่นอน ถ้าพิมไม่เชื่อ-"

"เมื่อไหร่เฮียจะเข้าใจสักทีว่าปัญหามันไม่ได้อยู่ที่คนอื่นเลย มันอยู่ที่ตัวเฮียคนเดียวนั่นแหละ!" พิมดาวตะคอกใส่ร่างสูงที่ดูเหมือนจะไม่เข้าใจอะไรเลย

คนอย่างเธอไม่มีทางไปเชื่อรูปไร้สาระแค่ไม่กี่รูป แล้วอีกอย่างในช่วงเวลาที่ผ่านมาเหล่านักสืบก็คอยรายงานตลอดว่ารูปพวกนี้มันมาจากการจ้างให้เฝ้าแอบถ่ายในจังหวะที่อินหลงเผลอ

และอินหลงกับผู้หญิงปริศนาคนนั้นก็ไม่ได้มีอะไรกันจริง ๆ เธอน่ะเชื่อใจเขาตั้งแต่วันแรกและไม่เคยคิดว่าเขาจะมีทางทรยศกัน แต่สิ่งที่ทำให้เธอไม่ทนแล้วมันคือพฤติกรรมการดูถูกความรักของเธอ

"เฮียขอโทษที่พูดจาแบบนั้นใส่พิมมาตลอด แถมยังทำตัวแย่ ๆ ไม่ให้เกียรติความรักของพิม"

"..."

"วันนี้เฮียรู้แล้วว่าความรักของพิมมีค่าขนาดไหน เฮียรู้ว่าคำขอโทษอีกกี่ล้านครั้งก็ไม่สามารถชดใช้สิ่งที่เฮียทำกับพิมได้...แต่เฮียขอโอกาสได้ไหม ขอให้เฮียได้พิสูจน์ตัวเอง...ขอให้เฮียได้ดูแลพิมอีกครั้งได้ไหมครับ" แววตาที่รู้สึกผิดปนเจ็บปวดของเขานั้นออกมาจากใจ และพิมดาวสัมผัสได้ ถึงแม้ว่าจะเซอร์ไพร์สกับตัวเองเล็ก ๆ ที่คนอย่างเขามาขอโทษเธอ แต่เธอก็ต้องห้ามสั่นไหวกับการกระทำนั้นเด็ดขาด

"พอเถอะค่ะ มันจบไปแล้ว" พิมดาวเอ่ยพร้อมทั้งทำท่าจะเดินออกไป แต่เขารีบฉุดข้อมือน้อยมาเกาะกุมไว้และมองเธอด้วยนัยน์ตาสั่นระริก

"เดี๋ยวสิ พิมไม่อยากฟังคำตอบของเฮียเหรอ..." น้ำเสียงของอินหลงซึมเหมือนคนที่ถูกความเศร้ากัดกร่อนหัวใจจนเป็นแผลเหวอะหวะ สายตาคมกริบดูเศร้าหมองจนเธอเผลอรู้สึกเห็นใจ แต่มันก็เพียงเสี้ยววินาทีที่หัวใจรู้สึกอ่อนแอและเกือบจะแพ้ให้กับการกระทำของเขา

"..."

"เฮียจะตอบคำถามที่พิมอยากได้ยินมาตลอด คำตอบคือเฮียก็รักพิม...รักมาก รักจนไม่ยอมที่จะเสียพิมไป พิมให้โอกาสเฮียได้ไหมครับ" คำนั้นของเขาทำเอาพิมดาวเบิกตากว้างพลันน้ำตาจวนจะไหลออกมา เธอพยายามกระพริบตาถี่ ๆ เพื่อขับไล่ความอ่อนแอที่เกาะกินในจิตใจออกไปและเงยหน้าไปเผชิญกับเขาด้วยหัวใจที่แน่วแน่

"สักวันหนึ่งพิมอาจเป็นเพื่อนกับเฮียได้นะ แต่วันนี้มันไม่ใช่แล้ว" พิมดาวสูดลมหายใจเข้าลึก เธอพยายามบอกให้ตัวเองเข้มแข็งไม่ยอมตกเป็นเหยื่อของความรักเหมือนที่ผ่านมา เพราะเธอตัดสินใจทุกอย่างมาดีแล้วและเธอจะไม่หันกลับไป

"พิมหมายความว่ายังไง"

"พิมจะหย่า"