พิมดาวรีบวิ่งออกมาจากบริเวณห้องน้ำ VVIP และกลับมานั่งรวมกับตระกูลจางโดยมีอินหลงตามมาด้วยความรวดเร็วราวกับวิญญาณตามติด เขานั่งลงข้าง ๆ เธอเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างน่าหมั่นไส้แถมยังพยายามจะจับมือเธออีก
"ถ้าอยากให้พิมคุยด้วยดี ๆ ก็อย่ารุ่มร่าม" พิมดาวหยิกไปที่หลังมือใหญ่และกระซิบเสียงต่ำให้เขาเลิกทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเธอสักที จริง ๆ วันนี้มันเครียดมากนะ เพราะมันคือวันที่จะต้องเปิดโปงหลักฐานชิ้นสำคัญเพื่อจะมัดตัวโจเซฟ หลัวให้อยู่หมัด แต่ (อดีต) สามีของเธอก็ทำตัวเกาะแกะวุ่นวายไม่ดูเวล่ำเวลาอยู่ได้!
เวลาเกือบจะเที่ยงคืน
งานเลี้ยงฉลองถูกดำเนินไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งถึงเวลาสำคัญที่โจเซฟ หลัวใกล้จะขึ้นกล่าวขอบคุณ แต่เขานั้นไม่สบายใจเหมือนใบหน้าที่ยิ้มแย้มเลยแม้แต่น้อย
เขารู้ดีว่าการบุกมางานเลี้ยงทั้งครอบครัวแบบนี้ย่อมต้องมีเหตุการณ์อะไรบางอย่างเกิดขึ้นแน่ ๆ หรือไม่อย่างนั้นก็อาจจะเป็นการบุกมารังเสือเพื่อข่มขวัญ แต่จาง หลี่หมิงนั้นดันไม่ใช่มนุษย์ทั่วไปที่ริอ่านจะบุกรังเสือ แต่เขาคือราชสีห์ผู้ยิ่งใหญ่ที่พร้อมต่อกรกับเสือรุ่นใหม่อย่างเขา
หลังแยกตัวออกจากตระกูลจาง เขาก็สั่งกำชับลูกน้องให้หาสาเหตุที่ครอบครัวทรงอำนาจมาที่นี่ทันที แต่ดูเหมือนว่าทางฝั่งนั้นจะเก็บทุกอย่างไว้อย่างแนบเนียน เพราะนอกจากข่าวที่ว่าอินหลงกับพิมดาวแยกกันอยู่ตามที่เขาไปปั่นหัวแล้วทุกอย่างดูเงียบสงบจนแทบจะผิดปกติ
และการที่เห็นพิมดาวมาออกงานพร้อมกับครอบครัวทั้ง ๆ ที่เขามั่นใจว่าเธอน่าจะแยกตัวออกไปแล้วยิ่งทำให้แรงกระเพื่อมเกิดขึ้นในจิตใจ
'เก้าชีวิตฉิบหาย...' โจเซฟคิดในใจพลางมองไปที่ใบหน้าสะสวยของพิมดาวอย่างอาฆาต ไม่ใช่ว่าที่ผ่านมาเขาจะไม่พยายามสะกดรอยตามเพื่อหมายเอาชีวิตเธอ
เขาพยายามให้ทั้งนักสืบและเหล่าการ์ดผู้มากฝีมือแอบตามเธออยู่บ่อย ๆ แต่แค่จะเข้าไปเฉียดใกล้ในระยะไม่กี่เมตรยังทำไม่ได้เลย พวกการ์ดทำได้เพียงหลบอยู่ในที่ไกล ๆ และแอบใช้กล้องส่องเมื่อพิมดาวเคลื่อนตัว
ต้องยอมรับว่าหลังจากที่เธอมาเป็นคนของตระกูลจางการจะเก็บเธอนั้นไม่ง่ายอย่างที่คิด เพราะไม่ใช่แค่ตระกูลจางที่คอยปกป้องเธอ แต่ยังมีคนจากตระกูลหยางเข้ามาข้องเกี่ยว ทำให้การจะเข้าถึงตัวเธอยิ่งเป็นเรื่องยากขึ้นไปอีก
ในตอนแรกที่มีข่าวว่าเธอตบแต่งเข้ามาเป็นสะใภ้และจาง หลี่หมิงเข้าซื้อบริษัทขนส่งที่เขาอยากได้มาครอบครอง โจเซฟก็รู้ตัวทันทีว่ากำลังถูกตระกูลจางหมายหัวเช่นกัน เพราะไม่มีทางที่พวกเขาจะเคลื่อนไหวโดยไม่มีจุดประสงค์
ด้วยการรักษาความปลอดภัยที่แน่นหนา รวมถึงเส้นสายที่มีอยู่ทุกทิศทางทำให้การจะโจมตีพิมดาวนั้นเป็นเรื่องยาก เลยมีช่วงหนึ่งที่เขาเปลี่ยนเป้าหมายไปเป็นแม่เลี้ยงและน้องชายของเธอที่หนีไปอยู่เมืองจีนแผ่นดินใหญ่ แต่ปรากฏว่าอรวราก็ได้รับการคุ้มครองจากตระกูลเจ้าพ่อที่นั่นเหมือนกัน มันเลยทำให้โจเซฟร้อนรุ่มในอกอยู่ตลอดที่ทำไมการเก็บครอบครัวเล็ก ๆ แห่งประเทศไทยนั้นเป็นเรื่องยากกว่าที่คิด
แถมการที่พวกมันรู้เยอะแต่ยังไม่ออกมาแฉปล่อยเวลาให้ผ่านเลยไปหลายเดือนแบบนี้ แสดงว่ามันต้องมีเงื่อนงำอะไรแน่ ๆ เพราะไม่มีทางที่ตระกูลจางผู้ยิ่งใหญ่จะยอมนิ่งเฉย
พอนึกถึงชาญ จึงศิริพานิช แล้วก็ได้แต่เจ็บและสะใจปน ๆ กันไป เพราะไอ้แก่นั่นมันเล่นแง่กับเขาเยอะ ธุรกิจตัวเองก็ใช่ว่าจะมีอิทธิพลอะไรขนาดนั้น แต่กลับหยิ่งในศักดิ์ศรีอย่างไม่น่าเชื่อ
เขาให้ตัวแทนไปเจรจาอยู่เป็นปี ๆ เพราะแค่อยากร่วมงานด้วยดี ๆ แต่ไอ้แก่นั่นไม่ยอมง่าย ๆ แถมยังแสดงออกถึงความรู้เยอะจนเขาจำเป็นต้องปิดปาก แต่เหตุผลที่เขาต้องเก็บไม่ใช่แค่ชาญรู้เยอะมากเกินไปเท่านั้น แต่เพราะประโยคสุดท้ายที่ชาญคุยกับตัวแทนที่เขาส่งไปนั้นแฝงไปด้วยความหยามเกียรติเป็นอย่างยิ่ง
'ผมไม่จำเป็นต้องร่วมงานกับคนที่ไม่รู้จัก โดยเฉพาะกับตระกูลเล็ก ๆ ยิ่งเป็นไปไม่ได้ ต้องขอโทษจริง ๆ ' ประโยคสุดท้ายของชาญทำให้เขารู้สึกเหมือนโดนเหยียบหน้าจึงต้องสั่งฆ่าในทันที และแผนของเขามันแยบยลพอสมควรจนขนาดที่แม้แต่ตำรวจยังสาวมาเอาผิดไม่ได้
สมน้ำหน้า…เล่นแง่ไว้เยอะก็ต้องโดนสั่งเก็บเป็นธรรมดา และนายชาญไม่ใช่คนแรกที่เขาใช้อิทธิพลในโลกมืดสั่งเก็บเสียเมื่อไหร่
โจเซฟนั้นเป็นมาเฟียสีดำร้อยเปอร์เซ็นต์ ต่างกับพวกตระกูลจางที่มีอำนาจและบารมีมหาศาลก็จริง แต่พวกนั้นจะเรียกว่าสายขาวเลยก็น่าจะได้ เพราะตระกูลจางเน้นไปทางการทำธุรกิจจนร่ำรวยและสั่งสมบารมีความยิ่งใหญ่มาเรื่อย ๆ
อันที่จริงโจเซฟก็ตั้งใจจะแหย่หนวดเสือเล่น ๆ ไม่กล้าไปแหยมอะไรกับพวกตระกูลจางมาก แต่สิ่งที่ทำให้เขาหงุดหงิดมาตลอดคือชีวิตอันแสนสุขของพิมดาว แม้ว่าเขาจะพยายามก่อกวนให้เธอหวาดกลัวแค่ไหน แต่หญิงสาวก็ดูปกติดีทุกอย่าง เธอยังออกไปข้างนอกหรือแม้แต่เดินเล่นที่ตลาดกับพวกตระกูลหยางอยู่บ่อย ๆ ซึ่งมันน่าโมโหจนอยากบีบคอให้ตายคามือ
"มึงแน่ใจแล้วนะว่าเก็บอีนั่นกับลูกมันแล้ว" โจเซฟเอ่ยถามลูกน้องมือขวาอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ คนที่เขาเอ่ยถึงก็คือภรรยาและลูกของแรงงานผิดกฎหมายที่เขาจ้างในวันนั้น
"...ครับ" มือขวาเน้นย้ำเสียงเข้ม ซึ่งนั่นก็ดี เพราะนอกจากสองแม่ลูกนี้คงไม่มีใครที่จะสาวไปถึงตัวเขาได้ ต่อให้พวกตระกูลจางมันจะเก่งแค่ไหนก็ไม่มีวันปลุกศพสองแม่ลูกนั้นให้คืนชีพมาได้
"กูจะไล่มันออกจากงานให้เสียหน้าเลยคอยดู" น้ำเสียงของโจเซฟดูร้ายกาจและสะใจกับแผนฉีกหน้าตระกูลจางต่อหน้าแขก VVIP และนักข่าว ถ้าคิดว่าจะมาทำให้เขากลัวล่ะก็ขอบอกได้เลยว่าทำอะไรไม่ได้หรอก!
"คุณพ่อลองอุ้มเลยค่ะ" เมื่อผ่านขั้นตอนการคลอดลูกจนมาพักอยู่ในห้อง VVIP แล้ว พยาบาลก็นำลูกน้อยของเขาและเธอมาให้คุณพ่อมาเฟียลองอุ้มแม้จะมือสั่นน้ำตาซึมไปบ้าง แต่ท่าทางของเขานั้นแสนจะแข็งแรงและดูมืออาชีพสมกับไปเข้าคอร์สติวการเลี้ยงลูกมาอย่างเข้มข้นตลอดหลายเดือนจริง ๆ ตอนนี้ทุกคนต่างอมยิ้มให้กับภาพที่ไม่มีใครคิดว่าจะได้เห็น...บุคคลที่เคยเอาแต่ใจและฝีปากเจ็บ ๆ จนทุกคนร้องไห้เพราะเขามามากกำลังอยู่ในโหมดคุณพ่อที่เห่อลูกเห่อเมียที่หนึ่งเขาอุ้มลูกน้อยอ้วนกลมโยกไปมาเบา ๆ อย่างเอ็นดู และจึงวางเหมยอิงไว้ที่เตียงเด็กแรกเกิดข้าง ๆ ภรรยา"น่ารักจังเลยหลานอาม่า โตมาสวยเหมือนหม่าม้าหนูแน่ ๆ " เกศมณีเดินเข้าไปมองใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มของหลานสาวด้วยความรักตอนนี้ครอบครัวจางอยู่กันพร้อมหน้าเพื่อตอนรับหลานสาวคนแรกของตระกูล...พวกเขาทั้งเอ็นดูและหมั่นแวะเวียนมาพูดคุยกับเจ้าตัวน้อยที่นอนหลับพริ้มอย่างรักใคร่ นั่นทำให้พิมดาวตื้นตันใจเป็นอย่างมากที่ทุกคนรักและเอ็นดูลูกสาวของเธอแม้เธอจะเติบโตมาด้วยการเป็นลูกสาวที่พ่อไม่ค่อยจะรักสักเท่าไหร่ แต่เธอก็มั่นใจได้ว่าเหมยอิงจะไม่ได้รับประสบการณ์แบบเธอแน่นอน เพราะดวงใจ
"เรากำลังจะมีลูกด้วยกัน!""..." หญิงสาวหยิบที่ตรวจครรภ์มาจากสามี ขีดทั้งสองนั้นชัดเจนจนมือไม้ของเธอสั่น แม้ว่าใจลึก ๆ จะพอรู้ว่าตัวเองน่าจะท้อง แต่เมื่อผลตรวจออกมาตอกย้ำความเป็นจริงแบบนี้ก็ทำให้พิมดาวดีใจจนน้ำตารื้นได้ ถึงจะดีใจแค่ไหนแต่หญิงสาวก็รู้สึกกลัวและไม่มั่นใจ"พิมไม่ดีใจเหรอ" อินหลงรีบเดินมาโอบภรรยาด้วยความเป็นห่วง"ดีใจค่ะ แต่ก็กลัว...""กลัวอะไรครับ""พิมไม่มั่นใจ พิมไม่รู้ว่าตัวเองจะทำได้ดีไหม" หญิงสาวพูดตรง ๆ ถึงความกังวลในอนาคต"โถที่รัก พิมต้องเป็นหม่าม้าที่ดีที่สุดในโลกอยู่แล้ว น่ารัก ใจดี ทำกับข้าวก็เก่ง มีอะไรที่ต้องกังวลครับ" ชายหนุ่มยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูภรรยาตัวน้อย เขาเข้าใจที่เธออาจมีความกลัวและกังวล เพราะว่ากันตามตรงเธอก็อายุเพียงยี่สิบต้น ๆ เอง แถมยังผ่านเรื่องราวมามากมาย และสามีก็ยังใจร้ายกับเธอมาตั้งนาน"ฮือ...พิมดีใจ" คนตัวเล็กโผเข้ากอดสามีที่เพิ่งจะดีกันได้ไม่กี่ชั่วโมงด้วยความรักใคร่ ไม่อาจปฏิเสธเลยว่าทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้เขา เธอมักจะรู้สึกปลอดภัยราวกับถูกโอบกอดด้วยภูเขาแสนอบอุ่นอยู่เสมอ"ฮ่า ๆ โอ๋ ๆ ไม่เป็นไรนะครับ" อินหลงหัวเราะกับท่าทีเหมือนเด็กน้อยข
แสงพระจันทร์ยามค่ำคืนสาดส่องเข้ามาในห้องนอนที่เพิ่งเป็นสถานที่เปิดศึกรักไปเมื่อหลายชั่วโมงก่อนทำให้หญิงสาวตื่นขึ้นมา ภาพแรกที่เธอมองเห็นคือใบหน้าหล่อราวกับรูปปั้นสลักที่กำลังหลับตาพริ้มอย่างมีความสุขหลังจากจบบทรักแสนเร่าร้อนบนเตียง เขาก็อุ้มเธอเข้าไปอาบน้ำและสูบพลังเธอไปอีกหลายครั้งจนหญิงสาวต้องบอกให้เขาพอก่อน เพราะเธอเขาสั่นจนแทบยืนไม่ไหวแล้ว แม้คนตัวสูงจะแอบบ่นอุบอิบเพราะยังกินไม่หนำใจ แต่ก็ยอมใส่อาบน้ำใส่ชุดและมานอนให้เรียบร้อยตามคำสั่งภรรยาหญิงสาวกวาดสายตาไปมองนาฬิกาและพบว่าตอนนี้เวลาที่เธอสะดุ้งตื่นมานั้นประมาณตีสองเอง อีกนานกว่าจะเช้า หญิงสาวเลยพยายามหลับตาเพื่อจะนอนอยู่ในอ้อมกอดของสามีต่อแต่อาการปั่นป่วนก็เข้าเล่นงานเธอเวียนหัวมาก รู้สึกคลื่นไส้หนักจนต้องรีบวิ่งเข้าห้องน้ำและนั่นทำให้สามีของเธอตื่นขึ้นมาทันที"พิม เป็นอะไรครับ!""อ้วก..." พิมดาวอาเจียนออกมาเต็มอ่างล้างหน้าโดยมีอินหลงเดินเข้ามาลูบหลังภรรยาที่กำลังอาเจียนอย่างหนัก น้ำตาใส ๆ เอ่อคลอเพราะความทรมานในการออกแรงอาเจียนใช้เวลาอยู่พักหนึ่งเธอก็ปลดปล่อยของเสียออกมาจนหมด พิมดาวรีบล้างปากและกำลังจะทำความสะอาดซากอ้วกของต
"อ่า...เสียว" อินหลงสูดปากร้องครางเมื่อถูกการสุขสมของภรรยาบีบรัดตัวตนของเขาจนแทบจะเสียการควบคุม ชายหนุ่มดันเรียวขาขาวให้ขึ้นไปชิดกับทรวงอกนุ่ม จนตอนนี้สะโพกของเธอลอยเด่นขึ้นเหนือเตียงนอน พาให้ร่างกายนุ่มนิ่มรองรับการตะบี้ตะบันกระแทกของเขาอย่างลึกขึ้นไปอีกมือหนากดขาภรรยาจนแนบแน่นติดไปกับเต้าตูมและตะบี้ตะบันตอกกระแทกท่อนเอ็นใส่โพรงเนื้ออุ่นอย่างหนักหน่วงเสียงเนื้อกระทบเนื้อผสานกับเสียงครางของเขาและเธอดังก้องไปทั่วทั้งห้อง เขาไม่แคร์ว่าใครจะได้ยิน เพราะการได้เอากับเมียแบบดุเดือดแบบนี้แหละที่เขาโหยหามานานแสนนาน และเขาไม่จำเป็นต้องปกปิดความเสน่หาที่มีต่อร่างกายเธออีกต่อไปแล้วต่อจากนี้และตลอดไป เขาจะแสดงออกในทุก ๆ วันว่ารักและหลงใหลในตัวเธอมากแค่ไหน อินหลงอยากให้ภรรยาภูมิใจว่ามีสามีที่รักและเทิดทูนอย่างสุดหัวใจ"อ่า...เมียจ๋า รักนะครับ""รัก รักที่สุด" ระหว่างที่กำลังโจนจ้วงเข้าใส่ร่างบางอยู่นั้น เขาก็บอกความรู้สึกที่เอ่อล้นออกมากับภรรยาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะตอนนี้เขารักเธอจนแทบจะคลั่งตายอยู่แล้ว..."อ๊า...พิมก็รักเฮียค่ะ" แม้จะถูกสามีบดเบียดมาไม่ได้พัก แต่คำว่ารักของเขานั้นชัดเจนในหัวใจ เ
"บ้า! ไปปิดประตูเดี๋ยวนี้เลยค่ะ" พิมดาวฟาดไปที่ไหล่แกร่งแรง ๆ อย่างเขินอาย จะให้แม่บ้านมาได้ยินตอนเธอกำลังทำอะไรต่อมิอะไรกับสามีได้ยังไง เธอก็เขินเป็นนะ"ก็ได้ครับ" เขาทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย แต่ยังคงไม่ยอมปล่อยเรือนร่างพิมดาวให้เท้าติดพื้น เขายังคงอุ้มเธอเกี่ยวเอวไว้อย่างนั้น และเวลาที่ก้าวเดินส่วนตรงนั้นก็จะเสียดสีกันอย่างน่าหวาดเสียวฟุ่บ...เมื่อปิดประตูเสร็จเรียบร้อย คนตัวสูงก็พาร่างเล็กลงมานอนบนเตียงและรีบทาบทับกายแกร่งลงมาคร่อมตัวเธอไว้ เขาประกบริมฝีปากลงมาและเริ่มจุมพิตอันดุดันอีกครั้งริมฝีปากของทั้งคู่ต่างบดขยี้กันและกัน ลิ้นร้อนแลกเปลี่ยนเป็นพัวพันเกี่ยวกระหวัดจนเสียงดังชัดเจน...เขาจูบเธอหนักแน่นราวกับต้องการกลืนกินลมหายใจที่โหยหามานานแสนนาน"อื้อ..." พิมดาวร้องครางอู้อี้ในลำคอเมื่อฝ่ามือร้อนของสามีปัดป่ายไปตามเนื้อตัวนุ่มนิ่มและจัดการปลดเปลื้องอาภรณ์ของเธอให้หมดไป อินหลงผละริมฝีปากออกและหันไปจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองจนตอนนี้ทั้งสองเปลือยเปล่าอยู่บนเตียงประจักษ์แก่สายตาของกันและกันริมฝีปากร้อนของเขาไล่จูบที่แก้มใสทั้งสองข้างและเลื่อนไล้ลงมาซุกไซ้กับซอกคอขาวเนียนที่มีกลิ่น
"เฮีย...อย่าร้องไห้ค่ะ" พิมดาวทั้งตกใจและสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่จริงใจของเขาจนน้ำตาไหลตามกัน ยิ่งเขาสะอื้นดังขึ้นเท่าไหร่ หัวใจของพิมดาวก็เหมือนจะขาดออกเป็นเสี่ยง ๆ "เฮียรักพิม..." คำบอกรักเจือเสียงหอบหายใจทำเอาหยาดธาราไหลรินออกมาเป็นสาย"เฮียจะไม่ยอมหย่ากับพิมเด็ดขาด ไม่…เฮียทำไม่ได้จริง ๆ เฮียขอร้องนะ ขอโอกาสให้ผู้ชายแย่ ๆ ที่รู้ตัวช้าได้ไหมครับ""เฮียรักพิม…เฮียขาดพิมไม่ได้ ฮึก" เขายังคงสะอื้นไห้อย่างต่อเนื่อง หยดน้ำตาของเขาหลั่งไหลออกมาจนเปรอเปื้อนบริเวณเอวเธอไปหมดเขากำลังเสียใจอยู่จริง ๆ … ไม่ใช่อาการผีออกผีเข้า แต่เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังยอมทุกอย่าง หมดสิ้นอีโก้ทุกทางตอนนี้เธอเข้าใจแล้ว…และเธอยอมรับทั้งหัวใจอย่างซื่อสัตย์เลยว่า...โคตรรักเขาเลย รักจนจะบ้าตายอยู่แล้ว ไม่ใช่ว่าไม่เสียใจนะที่เลือกจะมอบใบหย่าให้สามีพิมดาวเองก็เสียใจไม่น้อยไปกว่าเขาเลย แต่เธอคิดว่ามันอาจจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเราสองคน...ในวันแรกที่เธอคุยกับพ่อแม่ของเขาว่าจะหย่า พวกท่านก็ช็อกพอสมควรที่เธอตัดสินใจแบบนั้นแต่ที่เธอเลือกจะหย่า นั่นก็เพราะยึดมั่นในสัญญาที่เคยเซ็นไว้กับเขา คือเรื่องจบเมื่อไหร่