Chapter 6 : งานแต่งงานและการเข้าหอที่ไร้ความสุข

วันแต่งงาน

ในที่สุดวันนี้มันก็มาถึง วันที่เธอได้เข้าพิธีแต่งงานเข้ามาเป็นสะใภ้ตระกูลจาง...พิธีถูกจัดขึ้นยิ่งใหญ่สมฐานะในคฤหาสน์หลังงาม มีแขกผู้ทรงอิทธิพลมากมายเข้ามาร่วมเป็นสักขีพยานให้กับเธอและอินหลง

แม้ว่าแขกคนสนิทฝั่งเธอจะแทบไม่มีใครเลย มีเพียงเพื่อนร่วมธุรกิจของพ่อเท่านั้น และเพื่อนสนิทที่มีอันน้อยนิดของเธอก็แค่เข้าใจว่าเธอดรอปเรียนและขาดการติดต่อกันไปเพราะเธอไม่อยากให้ใครต้องมาเดือดร้อนกับเรื่องที่ครอบครัวของเธอมาพัวพันกับเรื่องสีดำรวมถึงอรวราและน้องชายที่เธอก็ไม่ได้เชิญเหมือนกัน

ให้พวกเขาได้หนีไปมีชีวิตที่มีความสุขแค่นั้นเธอก็พอใจแล้ว...

ถึงจะไม่มีเพื่อนมาคอยยินดีแต่พิธีแต่งงานก็ไม่ได้หว่าเว้จนเกินไป เพราะพี่ชายคนโตอย่างไท่หมิงและคุณเกศมณีนั้นคอยพูดคุยถามไถ่เธออยู่ตลอด ผิดกับใครบางคนที่ตลอดทั้งงานเขาแทบจะไม่พูดอะไรกับเธอเลย แต่พอเอื้อนเอ่ยออกมาทีก็มาพร้อมกับวลีเด็ด ๆ เสมอ เช่น...

'ดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่เลยเหรอที่ได้เป็นสะใภ้ตระกูลจางสมใจ'

'หวังว่าเธอจะไม่เอาแหวนแต่งงานที่พ่อแม่ฉันเลือกมาให้ไปขายกินเหมือนที่ขายศักดิ์ศรีอีกนะ'

ใช่ค่ะ ตลอดเวลาตั้งแต่เขากลับมาจากอเมริกา คุณเขามักจะด่าว่าเธอขายศักดิ์ศรีกิน เธอเปรียบเสมือน Promotion ซื้อบริษัทแถมสะใภ้อะไรทำนองนี้ แต่ละคำสรรหามาด่าให้เธอเจ็บใจอยู่เรื่อย ๆ 

ถ้าให้รีวิวผู้ชายคนนี้สั้น ๆ ก็คงจะเป็น หล่อมาก ด่าเก่งมาก เอาแต่ใจมาก แบบนี้น่าจะพอเห็นภาพ เพราะเอาจริง ๆ ด้วยภาพลักษณ์ที่ดูร้าย ๆ ของเขานั้นก็อาจพอจะเดาถึงฝีปากที่ด่าแหลกเจ็บแสบถึงทรวงได้อยู่

แต่ถึงยังไงเธอก็เข้าใจในทุกการกระทำของเขา เพราะเป็นใครก็ไม่ชอบที่ถูกพรากอิสระบังคับให้แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก แถมไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ...มันก็เป็นเหตุผลที่เขาอาจจะปฏิบัติกับเธอไม่ดีเท่าไหร่ซึ่งพอเข้าใจได้

เพราะในตอนแรกเธอก็อึดอัดที่ต้องแต่งงานกับเขาเพียงแต่ชีวิตเธอไม่มีทางเลือกขนาดนั้น จึงได้แต่ต้องอดทนและเป็นภรรยาให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อหวังว่าวันหนึ่งเขาจะพูดดี ๆ กับเธอบ้าง

"หึ..." เสียงแค่นหัวเราะของชายหนุ่มที่ยืนให้เธอเกาะแขนเพื่อถ่ายรูปกับแขกนั้นดูขมมาก ๆ เขาเองก็คงสมเพชเธอในใจอยู่มากที่ยังยิ้มอยู่ได้

ถึงเขาจะยอมเข้าพิธีแต่ชายหนุ่มก็แสดงอาการต่อต้านเธออย่างรุนแรงจนใคร ๆ ก็น่าจะสัมผัสได้ พิมดาวจึงทำได้เพียงพยายามยิ้มกลบเกลื่อนเพื่อดึงสถานการณ์ให้ไม่ตึงไปกว่านี้ จนในที่สุดพิธีแต่งงานก็สิ้นสุดอย่างสมบูรณ์

ห้องนอนใหญ่ในคฤหาสน์

"คุยกับน้องดี ๆ นะอิน อย่าเอาแต่ใจ" เกศมณีเอ่ยกำชับลูกชายคนเล็กเสียงเข้มในขณะที่กำลังส่งตัวเข้าเรือนหอ

"หม่าม้าก็รู้นิสัยผมดีไม่ใช่เหรอ...ด่าหมดไม่สนลูกใคร โดยเฉพาะผู้หญิงแบบนั้น" คนอย่างจาง อินหลง ไม่เคยปิดบังตัวตนอยู่แล้ว คิดอย่างไรก็พูดอย่างนั้น ซึ่งพ่อแม่ของเขาก็รู้ดีว่าเขาเป็นคนยังไง

"พอได้แล้วน่า...เธอเจอเรื่องแย่ ๆ มาเยอะแล้วนะ มึงจะด่าเธอให้ได้อะไรขึ้นมา" ไท่หมิงพี่ชายคนโตออกโรงห้ามปรามน้องชายด้วยอีกคน เขาล่ะกลัวจริง ๆ ว่าอินหลงจะบีบคอเจ้าสาวตายกลางคืนเข้าหอ

"กูเห็นด้วย ใจดีกับเธอหน่อยเถอะ" แม้แต่ฟานอี้ผู้ที่มักจะเงียบขรึมเสมอยังเสริมทัพอีกคน เพราะพวกเขารู้จักนิสัยของน้องชายดีว่ามันปากดีแค่ไหน

"หึ...จะพยายามแล้วกัน" ร่างสูงแค่นหัวเราะออกมา พลางหันไปมองที่อื่นแม้จะนั่งอยู่ปลายเตียงข้าง ๆ เจ้าสาวที่หน้าจ๋อยอยู่

"ยังไงฉันก็ฝากดูแลเจ้าอินด้วยนะพิมดาว มันอาจจะปากหมาไปสักหน่อย แต่ฉันเชื่อว่าเธอจะดูแลมันได้" จริง ๆ คำพูดเหล่านี้มันต้องเป็นพ่อแม่ฝ่ายหญิงพูด แต่ชีวิตจริงของเธอกับอินหลงนั้นตรงกันข้าม เธอต้องดูแลและเอาใจใส่ให้เขาดูแลกาสิโนที่ฮ่องกงและอยู่กับครอบครัวให้ได้

"ค่ะ คุณหลี่..." พิมดาวก้มหน้ารับปาก...ถึงจะไม่มั่นใจว่าการแต่งงานครั้งนี้จะเป็นอย่างไร แต่เธอก็ได้แต่บอกตัวเองไว้ว่าต้องทน ทน และทนเท่านั้น

หลังจากนั้นทุกคนก็กลับไปกันหมด มีเพียงเธอและอินหลงอยู่ในห้องนอนใหญ่ด้วยกัน บรรยากาศอันน่าอึดอัดใจได้คืบคลานเข้ามาแล้ว

"ได้สินสอดไปขนาดนี้แล้วไม่คิดจะปรนนิบัติฉันเลยหรือไง" ในที่สุดอินหลงก็เป็นฝ่ายทำลายความเงียบก่อน

"..." เธอเข้าใจดีว่า 'ปรนนิบัติ' ที่อินหลงเอ่ยมันคืออะไร เธอก็เตรียมใจมาแล้ว แต่พอถึงสถานการณ์จริงกลับตัวสั่นเป็นลูกนก เพราะความไม่เคย

"ฉันจะไม่ฝืนใจเธอ แต่ไปคิดเอาเองว่าควรตอบแทนบุญคุณที่พ่อฉันช่วยชีวิตเธอมาด้วยอะไรบ้าง" ว่าจบเขาก็คว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำโดยไม่ชายแม้แต่หางตามองเธอมาสักนิด

พอได้ฟังคำพูดแสนเจ็บแสบของอินหลง เธอก็รีบถอดชุดแต่งงานและหยิบชุดคลุมตรงไปอาบน้ำที่ห้องนอนใหญ่ข้าง ๆ ทันที หญิงสาวอาบน้ำอย่างพิถีพิถัน ขัดถูทุกซอกทุกมุมอย่างละเอียด เพื่อเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการเข้าหอคืนแรก

เธอต้องทำหน้าที่ภรรยาให้ครบไม่ขาดตกบกพร่อง เพราะเธอตัดสินใจเลือกจะเป็นเจ้าสาวของเขาแล้ว ดังนั้นเธอก็ต้องทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายมาให้ดีที่สุด...

แม้ว่าใจจะสั่นไหวเพราะเธอไม่เคยมีความสัมพันธ์กับชายผู้ใด แม้แต่กอดก็ไม่เคย แต่ตอนนี้กำลังจะข้ามขั้นเป็นการหลับนอนไปแล้ว แต่หญิงสาวก็ต้องใจสู้ เพราะเธอก้าวมาเป็นสะใภ้ตระกูลจางเต็มตัวแล้ว

หลังอาบน้ำสระผมเสร็จ หญิงสาวก็จัดการเช็ดตัวและไดร์ผมให้แห้งก่อนจะเปิดประตูเข้ามายังห้องเรือนหอ แต่ก็พบกับความว่างเปล่า...เขาหายไปไหน