Chapter 7 : จูบจริง ๆ มันต้องแบบนี้ต่างหาก (18+)

"..."

หลังจากตอนที่เปิดประตูเข้ามาพบกับความว่างเปล่า หญิงสาวก็เดินไปที่ห้องน้ำและได้ยินเสียงน้ำไหล ดังนั้นเธอจึงไปนั่งใจตุ้ม ๆ ต่อม ๆ อยู่ปลายเตียง เธอนั่งทำใจอยู่นานแต่อินหลงก็ไม่ยอมออกมาจากห้องน้ำเสียที จนเธอเริ่มเป็นห่วงว่าเขาเป็นอะไรไปหรือเปล่า

"อ๊ะ..." คนตัวเล็กร้องตกใจออกมานิด ๆ เพราะระหว่างที่เธอกำลังจะเคาะประตูห้องน้ำ ร่างสูงก็เปิดประตูออกมาพอดี ทำให้หญิงสาวได้อยู่ใกล้ชิดกับเขาอย่างจัง...

กลิ่นกายหอมจากครีมอาบน้ำราคาแพงและหยดน้ำที่เกาะตามรูปร่างท่อนบนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อสวยงาม ทำให้หญิงสาวใจเต้นแรงขึ้นมา

และที่สำคัญเมื่อได้อยู่ใกล้ ๆ กันแบบนี้ทำให้เธอสังเกตเห็นถึงรอยสักรูปนกอินทรีย์สยายปีกที่อยู่ตรงอกเขาอย่างชัดเจน มันดูดุดันแต่ก็แฝงความสง่างามประดับแผงอกแกร่งได้ดี

"ทำไม...อยากนอนกับฉันขนาดนั้นเลยหรือไง" คำพูดที่ดูไม่ใส่ใจของอินหลงทำให้ใบหน้างามขึ้นสีแดงระเรื่อโดยไม่รู้ตัว พอได้ยืนในระนาบเดียวกันเธอก็พบว่าตัวเองตัวเตี้ยกว่าเขามาก ความสูงของเธออยู่เพียงระดับไหล่ของเขาเท่านั้น

"มะ-ไม่ใช่นะคะ พิมแค่เป็นห่วง..."

"ไร้สาระ ฉันโตแล้วนะไม่ใช่เด็ก" เขาเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ พลางเดินเบี่ยงตัวออกมาจากห้องน้ำ และดึงผ้าเช็ดตัวที่พันรอบท่อนล่างออกเพื่อเช็ดร่างกายให้เรียบร้อย แต่นั่นทำให้หญิงสาวตกใจเป็นอย่างมากที่เห็นเขาเปลือย ถึงแม้จะเป็นเพียงด้านหลัง แต่ก็เปลือยทุกสัดส่วนจนหัวใจดวงน้อยเต้นแรงแทบหลุดออกมา

และเขาคงสังเกตเห็นผ่านกระจกว่าเธอยืนหลับตาปี๋ตัวแข็งทื่ออยู่หน้าห้องน้ำ คนตัวสูงจึงเอาผ้าเช็ดตัวมาพันท่อนล่างไว้อีกครั้งและขึ้นไปนั่งพิงหลังที่หัวเตียง

"ทำอย่างกับไม่เคยเห็นไปได้"

ก็ไม่เคยน่ะสิ! ใครจะเคยเห็นผู้ชายแก้ผ้าล่อนจ้อนล่ะ ยิ่งไม่ใช่คนรักกันยิ่งแล้วใหญ่

"..." พิมดาวทำได้เพียงหลับตาแล้วสูดหายใจเข้าลึก ๆ เป็นไงเป็นกัน ไหน ๆ ก็มาถึงขั้นนี้แล้ว เธอจะมัวแต่กลัวไม่ได้ เพราะนี่คือชีวิตที่เธอเลือกเอง

ร่างเล็กในชุดนอนยาวสีขาวเดินอ้อมขึ้นไปบนเตียงอีกฝั่งและนอนนาบลงบนที่นอน เธอกำมือแน่นและนอนหลับตาอยู่ข้าง ๆ คนตัวสูงที่เปลือยท่อนบนอยู่

"ทำอะไรของเธอ เป็นบ้าหรือไง"

"กะ-ก็...เฮียอินจะ...มีอะไรกับพิมไม่ใช่เหรอคะ" เธอพูดตะกุกตะกักโดยที่ยังไม่ลืมตาขึ้น แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็จงใจเลื่อนสรรพนามให้ดูคุ้นเคยกันมากกว่าฉันกับคุณเป็นเรียกเฮียแทน อย่างน้อยก็อาจจะทำให้เขาใจเย็นขึ้นนิดนึงล่ะมั้ง...

"นอนเป็นท่อนหินแบบนั้นใครจะไปมีอารมณ์ หน้าที่ของเธอคือต้องปรนนิบัติฉันไม่ใช่เหรอ!"

"คือ..."

"อะไรอีก"

"พิม..." จะให้พูดยังไงล่ะว่าทำไม่เป็น...ไม่รู้แม้แต่วิธีเข้าหา แถมยังกลัวจนตัวสั่นอีกด้วย

"น่ารำคาญ"

ฟุ่บ!

คนตัวสูงจัดการจับร่างบางให้พลิกขึ้นมานอนบนร่างตัวเองอย่างง่ายดายเพราะตัวเธอเบามากแต่กลับนุ่มนิ่มอย่างน่าเหลือเชื่อ พอได้มาดูใกล้ ๆ เธอก็จัดว่าเป็นคนสวยมากเลยทีเดียว ผิวขาวเนียนอมชมพู นัยน์ตากลมโตใสแป๋วเหมือนตุ๊กตา จมูกโด่งเชิด ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงสด แต่เสียดายดันโง่ไปหน่อยที่เลือกเข้ามาอยู่ในตระกูลจาง

"ทำสิ" เขาออกคำสั่งเชิงบังคับใส่หญิงสาว ถึงแม้จะสัมผัสถึงความตื่นกลัวได้จากร่างกายที่สั่นเทาบนตัวเขาในตอนนี้

"..." คนตัวเล็กได้แต่กระพริบตาปริบ ๆ พอเรือนกายของตัวเองได้แนบชิดอยู่บนร่างแกร่งที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อสวยงาม ก็ทำเอาหัวใจเต้นระรัว

เอาวะ! เป็นไงเป็นกัน!

ความใกล้ชิดในตอนนี้ยากต่อการจะขยับร่างกาย แต่สุดท้ายเธอก็รวบรวมความกล้าทั้งหมดในชีวิตขยับตัวขึ้นไปใกล้จนใบหน้าของเราทั้งคู่อยู่ห่างกันไม่กี่เซนติเมตร เธอจ้องมองไปที่ริมฝีปากได้รูปของเขาอยู่เนินนาน ก่อนค่อย ๆ จรดริมฝีปากอิ่มของตัวเองลงไปอย่างแผ่วเบาอยู่ไม่กี่วินาทีและถอนริมฝีปากออกมา

การกระทำที่ดูไม่ประสีประสานั้นทำให้ร่างสูงขมวดคิ้วออกมา ผู้หญิงที่กล้าแต่งงานกับครอบครัวมาเฟียแต่แค่จูบยังเงอะ ๆ งะ ๆ เนี่ยนะ ไม่สิ เรียกว่าจุ๊บดีกว่า เพราะสิ่งที่เธอทำมันห่างไกลจากคำว่าจูบไปมาก

"เธออยากจูบฉันเหรอ" เขาเอ่ยถามคนตัวเล็กที่ดวงหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อลามไปถึงใบหู

"..." พิมดาวเม้มปากแน่น ไม่รู้ว่าควรตอบอย่างไรให้ถูกใจ จะว่าอยากก็อยากจะว่าไม่อยากก็ไม่อยาก แต่ถึงยังไงคำว่าหน้าที่ภรรยามันก็ต้องรวมถึงเรื่องบนเตียงอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นเธอจึงกลืนน้ำลายลงคอและพยักหน้าไปเบา ๆ

"ปกติฉันไม่ค่อยจูบเท่าไหร่ แต่จะเห็นแก่ความพยายามของเธอแล้วกันนะ" ว่าจบคนตัวสูงก็พลิกร่างนุ่มนิ่มให้ลงไปนอนอยู่บนเตียงโดยที่เขาเป็นฝ่ายขึ้นคร่อมแทน ก่อนที่ริมฝีปากร้อนจะทาบทับลงไปบนกลีบปากนุ่มด้วยความรวดเร็ว