บทที่ 11...กาในฝูงหงส์แท้ๆ

หญิงสาวปวดหัวตุบเมื่อภาพนั้นหวนกลับเข้ามาในความคิดอีกครั้ง เธอพยัยามจะสลัดมันทิ้งไว้ที่คอนโดมิเนียม ไม่พามันออกมาทำงานด้วย แต่แล้วใจของเธอก็อ่อนทุกที เมื่อปล่อยตัวเองตกลงไปในบ่อโศกครั้งใด ภาพร้ายก็กระโจนเข้าแทรกในแก้วตาฉับพลัน

“มหัศจรรย์จะตายไปค่ะคุณน้อง” ช่างแต่งหน้าคนเดิมจากกองถ่ายละคร มารับงานของห้องเสื้อวลาลัยกำลังกรีดเสียงชวนวาบหวามใจขณะบรรยัยถึงฉากหนึ่งในหนังดัง “มันเป็นฉากที่…โอ้…แม่เจ้า…เกินจะบรรยัยจริงๆ พระเอกกับนางเอกเปลือยกายทั้งคู่ ซุกแนบกันอยู่ในอ่างน้ำแคบๆ แล้วก็แลกริมฝีปากกันดูดดื่มอย่างกับรักกันจริงๆแน่ะค่ะ คู่นี้ต้องมีอะไรกันนอกจอแน่ๆ”

“พอเถอะค่ะพี่หนูดี” อรดีหน้าแดงเป็นเถือกเพราะอดคิดถึงฉากสยิวที่เพิ่งเกิดขึ้นสดๆร้อนๆของตนเองไม่ได้อีกแล้ว เธอเผลอเลียริมฝีปากแล้วก็โกรธตัวเองจัด “พูดอะไรก็ไม่รู้ น่าเกลียดจะตายไป ไม่เห็นจำเป็นต้องเล่นจริงขนาดนั้นเลย เทคนิคมุมกล้องก็มี”

เมื่อหนูดียังทำหน้าอิ่มสุข เทิดทูนนักแสดงที่เล่นจริงและขยะแขยงเทคนิคมุมกล้องจนอยากให้มันสูญพันธุ์ไปจากโลกซะ ผู้จัดการนกหัวเราะเบาๆ พูดกับดาราหน้าหงิกของตัวเอง

“ก็อรเป็นซะแบบนี้ไง ถึงได้พลาดงานไปตั้งหลายชิ้น นี่พี่ก็เพิ่งจะปฏิเสธถ่ายแบบบิกินีไปเมื่อเช้านี้เอง เพราะรู้ว่ายังไงอรดีก็คงจะไม่รับอยู่แล้ว ถึงจะฟันค่าตัวมากแค่ไหนก็เถอะ”

“ว่าไงนะคะพี่นก” คนถามกระชากเสียงตื่นเต้น “ค่าตัวมากที่พี่นกว่า นี่มันแค่ไหนเหรอคะ” มันเป็นความหวังเล็ก ๆ…นี่ไงล่ะ คนดีตกน้ำไม่ไหล

“เจ้าเดิมน่ะแหละ ตื้อมาตั้งแต่ปีที่แล้ว แต่คราวนี้บอกจะให้ขึ้นปกเลยนะ ค่าตัวตั้งครึ่งล้าน”

“ห้าแสน!” นางเอกสาวตาโต ใจเต้นตูม ๆ พี่นกถึงกับขมวดคิ้วเมื่อเห็นแววตาฝันหวานของเจ้าหล่อน

“ทำไม หรือว่าเกิดสนใจขึ้นมา ไม่ได้นะ ตอนนี้เธอไม่ได้เป็นแค่ดาราโนเนมแล้ว เป็นถึงนางเอกเจ้าน้ำตา จะมาเปลื้องผ้าถ่ายแบบน่ะมันไม่ได้แล้ว คนดูเขาติดภาพเธอเป็นคนเรียบร้อยน่ารัก เธออย่าเพิ่งสลัดละครอีกหลายเรื่องที่ต่อคิวมาให้เธอเล่นเลย ปีก่อนฉันคะยั้นคะยอแทบตาย ยังไง๊ยังไงเธอก็ไม่สน”

อรดีเป่าลมออกปาก พูดไม่ออก เหตุผลของผู้จัดการถูกต้องทุกประการ แต่ตอนนี้เธอร้อนเงิน ร้อนจนเนื้อตัวจะเกรียมไหม้อยู่แล้ว หากมีทางไหนที่จะทำให้ได้เงินเยอะ ๆ โดยสุจริต เธอก็ควรจะกระโดดคว้าเอาไว้มิใช่หรือ จะมาหวงภาพลักษณ์ลวงตาทำไมในตอนนี้

“เอาเป็นว่า อรจะรับงานนี้ค่ะพี่นก อรไม่แคร์อะไรทั้งนั้น อรทำงานด้วยฝีมือ ถ้าใครอยากจ้าง อรก็จะเล่นเต็มที่ แต่ถ้าใครไม่ชอบที่ความเป็นอรของแท้ที่กำลังหิวเงินสุด ๆ ตอนนี้ อรก็ช่วยไม่ได้”

“อร!” ทั้งนกและหนูดีอุทานออกมาแทบจะพร้อมกัน

“ค่ะ ต่อไปนี้จะไม่มีนางเอกเจ้าน้ำตาอีกต่อไปแล้ว อรจะเป็นอร มนุษย์ที่ทำทุกอย่างเพื่อเงิน เราจะเดินหน้าต่อไปคะพี่นก จะไม่มีปิศาจหรือซาตานตนใดมาขวางทางเราได้”

การแสดงแบบของห้องเสื้อชื่อดังเริ่มต้นขึ้นแล้ว ท่ามกลางแขกเหรื่อมากหน้าหลายตาจากวงสังคมชั้นสูง งานจัดได้อย่างหรูหราและอลังการตามแบบฉบับวลาลัย นางแบบที่ขนมาเดินในงานนี้ล้วนแล้วแต่มีชื่อเสียงและน่าจับตามองทั้งสิ้น โดยเฉพาะอรดี ที่ไม่ได้มีดีแค่การแสดง ทว่า นางเอกขายาวก็สามารถสร้างความแจ่มจรัสเฉิดฉายได้ทุกฝีก้าวที่ย่างเหยียบไปข้างหน้าเสมอ

งานนี้ปารดาไม่ได้มาเดินแบบ เธอเป็นแขก มากับคุณแม่เลี้ยงผู้ดีที่เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย นั่งเคียงคู่อยู่ที่เก้าอี้วีไอพีของงานตรงขอบเวที

“กาในฝูงหงส์แท้ๆ” สาวใหญ่มาดงามเปรยออกมาขณะนางกาของเธอกำลังเดินอยู่บนเวที หากยิ่งมองใจก็ยิ่งหวั่น มองกี่ครั้ง นังนั่นก็เหมือนหงส์

“แต่กาตัวนี้ล่ะค่ะ ที่ทำให้พี่พียอมถอดปีกหงส์ลงมาเดินบนดินโคลนด้วย”

“ลูกสะใภ้แบบนี้แม่คงรับไม่ไหว ฐานะมันต่างกันเกินไป ตาพีน่าจะได้เมียที่ดีพร้อมกว่านี้ จะได้เชิดชูหน้าตาของวงศ์ตระกูล”

คุณลูกเลี้ยงได้ยินแบบนี้แล้วสบายใจขึ้นเป็นกอง อย่างน้อยอุปสรรคใหญ่หลวงของหนุ่มสาวคู่นี้ก็คือมารดาที่ผู้กองพีระนันทน์ทั้งรักและบูชายิ่งกว่าชีวิต เขาจะกล้าขัดใจแม่บังเกิดเกล้าได้ก็ให้มันรู้ไป

ณ เวลานั้น เก้าอี้ของแขกวีไอพีที่ว่างถัดจากคุณหญิงแสงเดือนก็มีอันได้ต้อนรับเจ้าของที่นั่งเสียที งานเกือบจะเลิกอยู่แล้ว เจ้าหนุ่มท่าทางนิ่งขรึมเพิ่งจะโผล่เข้ามา ชายหนุ่มมาพร้อมกับดอกกุหลาบสีขาวช่อโต สวมสูทหรู มีแว่นตาดำเป็นเกราะกำบังดวงตาสีเข้ม เขานั่งลงอย่างสง่างาม ท่วงท่าล้นเสน่ห์ มาดสงบสยบทุกการเคลื่อนไหว หนุ่มปริศนาเรียกสายตาคนได้ไม่น้อยเลยทีเดียว

น่าสนใจ…เขาผู้นี้เป็นใครมาจากไหน ไม่มีใครเคยรู้จัก ทุกคนสนใจ หันมอง แต่ก็ไม่มีคำตอบใดเกี่ยวกับหนุ่มหล่อผู้นี้ปรากฏ