บทที่ 24...หนีไปเกาะ

“ข่าวว่าหมอนี่ไม่ใช่ธรรมดานะครับ เพราะพวกแก๊งค์มาเฟียทางใต้ทั้งหมด ยอมสยบให้มันหมดแล้ว และถ้าไม่ผิดตัว เขาคือตำนานหัวขโมยไร้เงาที่โด่งดังเมื่อหลายปีก่อน”

“มานี่ก็เพื่อจะมาล่าอาณานิคมงั้นหรือ” พีระนันทน์คว้าเสื้อแจ็กเกตที่คลุมบนพนักเก้าอี้ขึ้นมาสวมทับเสื้อยืดสีขาวพอดีตัว “ไปกันเถอะหมวด ไปทำให้หมอนั่นรู้ว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือเจ้าพ่อภาคิน ก็ยังมีผู้กองพีระนันทน์”

ตำรวจหนุ่มฉีกยิ้มมุมปาก ดวงตาเปล่งประกายเจิดจรัส นำหน่วยปฏิบัติการสืบสวนคดีพิเศษออกสู่สนามรบอีกครา

รถคันสีดำโกโรโกโสวิ่งฉิวมาจอดที่บริเวณพงหญ้ารกร้างท้ายซอยของหมู่บ้านเศรษฐีแห่งหนึ่งย่านชานเมือง คนของหน่วยสืบสวนถูกส่งเข้าไปแทรกซึมอยู่ในบ้านของเสี่ยภูวนัยมาเป็นเวลาเกือบสามเดือนแล้ว ในตำแหน่งคนสวน ระยะเวลาที่ผ่านมา ยังไม่มีการเคลื่อนไหวการซื้อขายของผิดกฎหมายแต่อย่างใด จนกระทั่งเสือร้ายจากทางใต้ปรากฏตัวที่กรุงเทพฯ

รถหลายคันวิ่งผ่านประตูเหล็กรั้วใหญ่เข้าไปในคฤหาสน์ของนายภูวนัย รถทุกคันทุกจับตาและบันทึกเลขป้ายทะเบียน ตำรวจเตรียมตัวสะกดลอยผ่านสื่อดักฟัง

“พร้อมนะทุกคน รู้สึกว่าจะมีการเคลื่อนไหวแล้ว”

พีระนันทน์สั่งทุกคนในกลุ่ม เขาเป็นหัวหน้าชุดที่เก่งกาจและไหวพริบเป็นเลิศ มิใช่เส้นใหญ่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่ผู้กองยังเป็นตำรวจที่ทุ่มเททำงานโดยไม่ห่วงชีวิตเสมอ การที่เขาได้รับความเคารพจากลูกน้องและผู้ร่วมปฏิบัติงานจึงเกิดจากความดีในตัวของเขาเอง…ไม่ใช่เส้นสาย

“มีแต่เสี่ยภูวนัยกับลูกน้องของนายภาคินเท่านั้นครับที่พูดตอบโต้กัน แล้วก็ใช้รหัสในการพูดทั้งหมด”

“อืม” เมื่อการเจรจาด้านในจบลง พีระนันทน์ค่อนข้างไม่พอใจสักเท่าไหร่ “เราก็จัดการแก้รหัสกัน หมวดเกมจัดการถอดเทปแล้วก็รายงานด้วย คืนนี้ประชุมด่วนนะครับ”

สาวสวยสวมหมวกปีกกว้าง สวมแว่นตาดำยืนรวมกลุ่มอยู่กับทีมงานของนิตยสารฉบับหนึ่ง บริเวณนี้เป็นท่าเรือที่จะโดยสารไปยังเกาะเล็กๆของจังหวัดตรัง อรดียังตาปรือเพราะเพิ่งจะตื่นนอน จากการเดินทางไกลมากับสายการบินแถมยังต้องต่อด้วยรถตู้อีกเป็นร้อยกิโลเมตร คราวนี้ก็เป็นเรืออีก เธอยืนโงนเงนเล็กน้อย จนผู้จัดการส่วนตัวต้องคอยสะกิดเตือนตลอดเวลา ทั้งคู่กระซิบพูดกัน

“อร…หน้าเชิดคอตั้งหน่อยสิลูก”

“ก็เมื่อคืนอรไม่ได้นอน ทั้งดื่มทั้งเต้นจนปวดขาไปหมด”

สาวแก่ถอนหายใจอย่างเหนื่อยอก

“ทำแบบนี้เสียภาพลักษณ์แย่เลย ไม่รู้มีปาปาราซซี่ไปแอบแชะได้มาบ้างรึเปล่า อรนะอร ช่วงนี้เป็นอะไร ทำตัวเหลวไหลใหญ่แล้วนะ”

อรดีแอบถอนหายใจเบาๆ ขณะแหงนหน้ามองท้องฟ้าสีครามเบื้องบนอย่างคนหมดอาลัยตายอยาก ทีมงานคนหนึ่งเดินเข้ามาบอกหญิงสาวทั้งคู่ว่าเรือกำลังจะออกแล้ว ทุกคนจึงเกี่ยวก้อยกันลงเรือเพื่อต่อไปยังเกาะมุกในทันที การถ่ายทำจะเริ่มต้นในเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น สถานที่ถ่ายทำถูกกำหนดไว้ที่ถ้ำมรกตอันแสนสวยงาม

แม้นอรดีจะฝืนใจตัวเองมากแค่ไหน แต่เพื่อเงิน นาทีนี้แม้ต้องถ่ายบิกินีเธอก็ยอม

“ที่อรยอมถ่ายน่ะ ไม่ใช่เพราะเรื่องเงินหรอกนะคะ แต่เป็นเพราะตากล้อง ถ้าไม่ใช่พี่โต อรก็คงจะปฏิเสธเหมือนเดิม”

หญิงสาวคุยกับทีมงานสักพักก็ขอตัวลงไปเดินเล่นที่ชายหาด ผืนทรายสีขาวบริสุทธิ์สะอาดตา ทอดยาวจดผืนน้ำสีฟ้าสดที่ส่งคลื่นตวัดม้วนเข้าจู่โจมริมหาดตลอดเวลา พระอาทิตย์ในยามโพล้เพล้กำลังทอแสงอบอุ่นกลับมา อาบร่างงดงามของหญิงสาวให้ดูเหมือนเทพีแห่งความงาม ผมยาวสลวยพลิ้วไสวไปตามแรงลมราวกับเกลียวคลื่น อรดีในชุดสบายๆ เสื้อยืดพอดีตัวกับกางเกงขาสั้นสีขาว ดูเป็นธรรมชาติทุกการเคลื่อนไหว

ดวงตาของเธอในยามนี้ก็คงไม่ต่างจากพระอาทิตย์ที่กำลังจะโยนตัวลงลับเส้นขอบฟ้า เหมือนจะสวยแต่ก็หม่น ๆ อย่างไรพิกล เธอถอนหายใจแล้วบ่นกับลมกับฟ้า

“ขอให้เรื่องเลวร้ายทุกอย่างในชีวิตของอรดีผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็วนะคะ ขอให้อรดีล้างหนี้ให้พ่อได้หมดเร็ว ๆ และช่วยพ่อออกมาจากวงจรอุบาศก์ของคนเลว ๆ ได้สำเร็จ”

แม้เสียงที่ตอบกลับมาจะเป็นเพียงเสียงคลื่นและเสียงของฝูงนกที่บินร่อนอยู่บนท้องฟ้า แต่มันก็ทำให้อรดีสบายใจขึ้นมาก อาจเพราะความบริสุทธิ์ของธรรมชาติที่ช่วยจรรโลงใจหม่นๆให้กลับมาสดใสอีกครั้ง หันไปมองรีสอร์ทที่พักที่ไฟกำลังถูกไล่เปิดทีละหลัง แต่ละเรือนถูกสร้างลดหลั่นอยู่ตามเนินเขา ฝังตัวอยู่ในกลุ่มต้นไม้และโขดหินขนาดใหญ่ งดงาม บรรยากาศดี การตกแต่งยอดเยี่ยม เหมาะสำหรับการพักผ่อนขนานแท้

“อย่างน้อยที่นี่ก็ไม่มีนายคนนั้นมากวนใจ ฉันจะสนุกกับสามวันนี้ให้เต็มที่ไปเลย”

หญิงสาววิ่งลงไปในทะเลแล้วก็เล่นอย่างสนุกอยู่คนเดียว ไกลออกไปยังมีฝูงเด็กๆเล่นน้ำอยู่บ้าง แต่สักพักเมื่อถูกพ่อแม่เรียกก็วิ่งกลับขึ้นฝั่ง เหลือแต่เธอกับฝรั่งอีกสองสามคนที่ยังลอยคอเล่นอยู่ในทะเล มองไปไกลๆ มีเรือหาปลามากมายกำลังแล่นลำออกสู่คลื่นชีวิต

“อร…ขึ้นมาได้แล้ว เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก”

ผู้จัดการของเธอมายืนร้องเรียกอยู่ที่ริมหาด แต่เธอตั้งท่าจะดื้อเสียแล้ว ตะโกนกลับไปเสียงแจ้ว

“อีกสักพักนะ อรขอว่ายน้ำเล่นหน่อย นานๆจะเจอทะเลที พี่นกกลับห้องไปก่อนนะคะ”

แล้วเจ้าหล่อนก็ว่ายน้ำหนีอย่างสนุก วันนี้ ลมไม่แรงและคลื่นไม่ใหญ่ เรียกได้ว่าบรรยากาศดีทีเดียว ยิ่งเป็นเวลาโพล้เพล้แบบนี้ด้วยแล้ว แดดไม่แรงไม่ต้องกลัวว่าผิวจะเสีย