บทที่ 25...สวรรค์กลางทะเล

เธอว่ายน้ำลัดเลาะลอยคอไปตามโขดหินช่วงสุดปลายของชายหาดด้านหนึ่ง โขดหินใหญ่เล็กหลายขนาดประดับอยู่อย่างสวยงาม ลำแสงสีทองอาบฉาบไปทั่วบริเวณ มีเรือประมงลำหนึ่งลอยลำอยู่ไม่ไกล กำลังเหวี่ยงแหลงน้ำ อรดีตื่นเต้นเพราะไม่เคยเห็น จ้องชาวประมงจนไม่ทันระวังตัว ถูกฝ่ามือใหญ่ตวัดมาจากด้านหลังแล้วปิดปากจนแน่น อีกมือรัดเอวแล้วลากไปอยู่หลังโขดหินใหญ่ เธอพยัยามดิ้นขลุกขลักสุดแรงเกิดแล้วก็กัดหมับเข้าที่ฝ่ามือนั้น

“โอ๊ย!”

ฝ่ามือหยาบปล่อยแล้วสะบัด เธอหันขวับไปมองคนร้ายด้วยดวงตาลุกเป็นไฟ ทั้งตกใจและโกรธจัด กระโจนสองมือเข้าบีบคอมันทันที ทว่าพอเห็นว่าเป็นใคร เธอถึงกับชะงัก

“คุณ!”

“ก็ใช่น่ะสิ! ปล่อยมือเดี๋ยวนี้นะ” มือของเธอถอยออก สีหน้าที่ตกใจอยู่แล้วยิ่งตกใจเพิ่มขึ้น ภาคินไอค็อกแค็ก ส่งสายตาอำมหิตมาหาเธอ “คิดจะฆ่าผมรึไง”

อรดีหันมองรอบกายแล้วลอยตัวออกห่างจากเขาทันที ชายหนุ่มผูกแค่กางเกงเลตัวเดียว เผยกล้ามเนื้องดงามของกายท่อนบน หน้าอกด้านซ้าย บรรจุรอยสักตัวอักษรภาษาจีนสีดำดูแปลกตา หญิงสาวเผลอมองหน้าอกของชายหนุ่มตรงหน้าแล้วอดใจสั่นไม่ได้ งดงามจนน่าจับเล่นเสียนี่กระไร

“ก็ใครใช้ให้คุณมาทำแบบนี้กับฉันล่ะ คนตกใจก็ต้องรีบป้องกันตัวเองสิ อยู่ดี ๆ ก็โผล่มา คุณล่องหนได้ก็ไม่บอก” เธอสะบัดหน้าใส่แล้วตั้งท่าจะว่ายน้ำหนีกลับขึ้นฝั่ง เจ้าหนุ่มรีบกระโจนเข้าไปเกี่ยวคอเธอกลับมาทันที

“มานี่…ผมยังไม่อนุญาตให้คุณไปเลย แล้วคุณจะไปไหนไม่ทราบ”

“ปล่อยฉันนะ ฉันเหนื่อยแล้ว แล้วก็หิวมากด้วย ฉันจะกลับไปที่รีสอร์ทแล้ว”

“ไม่ได้ คุณต้องอยู่กับผมก่อน ว่ายน้ำเป็นเพื่อนหน่อย” เขายื่นคำขอซึ่งก็คือคำสั่ง ดวงตาคมกริบครานี้ทอแสงประหลาดออกมาราวกับกำลังสะกดคนตรงหน้าให้อ่อนยวบ อรดีคิดไม่ออกแล้วว่าจะจัดการกับปัญหานี้ยังไงดี

“แป๊บเดียวนะ”

ริมฝีปากเจ้าเล่ห์ฉีกยิ้ม มือแข็งแกร่งลากเธอไปตามสันคลื่นอย่างได้ใจ ชายหนุ่มที่เธอเพิ่งรู้จักไม่นาน เขาดูเหมือนปลามากกว่ามนุษย์เสียอีกในคราวนี้ ว่ายน้ำพาเธอพลิ้วไหวไปกับคลื่นนับหมื่นแสนระลอกของสายน้ำที่เย็นฉ่ำ ใบหน้าคร้ามที่ดูดุดันเข้มข้นจนไม่น่าเข้าใกล้ ดูไร้พิษสงและมีความสุข สดสว่างไสวไปทั้งหน้า ร่างบอบบางแทบไม่ต้องทำอะไรเลย ราวกับกำลังเต้นรำอยู่บนแพรนุ่มหรือในห้วงอวกาศที่ไร้แรงโน้มถ่วง

พระอาทิตย์ตกเส้นขอบฟ้าไปได้ครึ่งหนึ่ง แสงสีทองสุดท้ายโรยตัวทาทาบทั่วผืนน้ำ เขาหันกลับมาเมื่อว่ายน้ำมาถึงบริเวณหน้าโพลงถ้ำขนาดใหญ่

“คุณดำน้ำได้นานแค่ไหน” มือหนึ่งยังจับมือเธอเอาไว้ไม่ยอมปล่อย อรดีแหงนหน้าไปมองช่องทางนั้นอย่างนึกกลัว

“ไม่เอานะ ฉันไม่เข้าไป”

ขาดคำนั้น ร่างกายกำยำก็ลากเธอลงดำดิ่งไปใต้น้ำแล้วว่ายน้ำพุ่งไปสู่เบื้องหน้าด้วยความรวดเร็ว ชายหนุ่มราวกับแปลงร่างกลายเป็นเงือก แหวกว่ายฝ่าหนทางดำมืดไปอย่างมีความสุข สำหรับหญิงสาว แม้นว่ายน้ำชำนาญเพียงใด แต่ไม่เคยพานพบกับประสบการณ์ประหลาดแบบนี้ ความรู้สึกกลัวมันจึงถาโถมเข้ามามากกว่าความตื่นเต้นเสียแล้ว

เมื่อเริ่มจะโหยหาออกซิเจน ร่างสาวเริ่มกระตุกไหวเรียกร้องโดยการยืดร่างผู้นำทางจนแน่นมือ เธอกำลังจะพุ่งขึ้นสู่เบื้องบน ภาคินรู้ได้ทันทีว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาหันกายกลับมาหาเธอ จับร่างนั้นไว้แน่นทั้งสองมือ แล้วยื่นปากเข้าประกบส่งต่ออากาศเพื่อเติมพลังให้แก่หญิงสาว อึดใจใหญ่ แล้วก็ถีบตัวพาเธอพุ่งขึ้นสู่เหนือผืนน้ำ

หญิงสาวกอดรัดร่างกายของเขาไว้จนแน่นมือด้วยความหวาดกลัว เนื้ออุ่นสั่นเทาไปทั้งร่าง ริมฝีปากอิ่มอ้ารับอากาศบริสุทธิ์อย่างหิวโหย ในสถานที่ใหม่…อันแปลกตา…ถ้ำมรกต สวรรค์กลางทะเลที่งดงามจับตาจับใจ

หากแต่ในยามนี้ความสวยงามถูกบดบังด้วยแสงจันทร์ มิอาจมองเห็นสิ่งใดได้ถนัดนัก เพียงแค่กลิ่นของความอุดมสมบูรณ์ของธรรมชาติเท่านั้นที่โอบกอดล้อมกาย

“ที่นี่ที่ไหน”

เธอไม่รู้จักจึงนึกหวั่นในอก ต่างจากชายหนุ่ม เขาสุขใจที่มาถึง เงยหน้ามองปลายยอดของหุบเขาที่เปิดกว้างสำหรับมองผืนฟ้าที่เริ่มมืดด้วยตาเป็นประกาย แรงกระเพื่อมของหน้าอกกว้างขณะหายใจทำให้สองร่างที่ลอยอยู่ในผืนน้ำสีทมึนไหวไปมา เมื่อรู้สึกตัวว่าอยู่ในอ้อมกอดของเขานานจนเกินไป กอปรกับชายฝั่งเบื้องหน้า มีหาดสีขาวที่ส่งแสงระยิบระยับจับตา เหมาะที่จะไปทอดกายพิงพัก อรดีรีบผละออกจากร่างกำยำว่ายน้ำเข้าสู่หาดเล็กๆนั่นทันที

“โชคดีจริงที่คืนนี้ข้างขึ้น จันทร์เต็มดวง มันก็เลยไม่มืดมาก” เขาคลานตามขึ้นมานั่งอยู่ข้าง ๆ แล้วนอนแผ่กายมองด้านบน

“แล้วจะกลับออกไปยังไง” อรดีแทบจะไม่รู้จักที่นี่เลย และความมืดทำให้เธอรู้สึกว่าที่นี่ไม่ปลอดภัยเอาเสียเลย “จะต้องว่ายน้ำกลับไปทางเดิมเหรอ ถ้าเป็นแบบนั้นฉันต้องตายแน่ๆเลย”

“คุณต้องปีนขึ้นทางนี้” เขาชี้ขึ้นไปด้านบน เธอมองตามแล้วทำหน้าเหมือนคนที่ถูกตัดสินประหารชีวิต

“จะบ้ารึไง ทั้งสูงทั้งมืดแบบนี้เดี๋ยวก็ตกลงมาตายหรอก”

“งั้นก็รอจนถึงพรุ่งนี้เช้า น้ำทะเลมันจะลด ค่อยว่ายน้ำออกไป”

“โอพระเจ้าช่วย แล้วคุณพาฉันเข้ามาทำไมเนี่ย อยู่ในนี้ไม่รู้ว่าจะมีอันตรายอะไรบ้าง ตัวก็เปียก หนาวก็หนาว อาหารก็ไม่มี มืดด้วย แล้วจะอยู่ยังไงล่ะเนี่ย”

ไฟจุดพรึบ…แล้วก็ไปต่อเข้ากับปลายบุหรี่ ผลิแสงวาบ…ความหวังของอรดีก็ถูกจุดขึ้น