17 กระต่ายน้อยในกรง

หลี่หลานหมิงน้ำเสียงฉุนเล็กน้อย แต่หน้ายังนิ่งอยู่กระนั้นยามสบสายตาขุนพลคู่ใจก็รู้สึกเสียหน้าเล็กน้อยจนต้องเอ่ยแก้เก้อ “ข้าก็ไม่อยากกดดันนางมากเกินไป”

“แต่นี่ไม่ต่างจากสัตว์ที่ถูกขังในกรง หากผู้ใดหรือคนของท่านอ๋องสามมาเห็นเข้าอาจจะ...”

“นั่นมันเรื่องที่ข้าต้องรับความละอายไว้เอง”

“ท่านอ๋องบอกว่าไม่อยากกดดันแต่ก็ได้นางมาแบบไม่ถูกต้อง” หม่าชิงเทียนถามย้ำ “มันจะไม่เป็นการเสื่อมเสียไปถึงฝ่าบาทรึพ่ะย่ะค่ะ”

อ๋องสี่หลี่หลานหมิงชักสีหน้าขรึมพลันก่อนเอ่ย “เจ้าจะว่าข้าไม่มีมารยาท ลักพาตัวบุตรสาวเขามาโดยไม่บอกอาจทำให้ท่านพี่ข้าเสื่อมเสียเช่นนั้นรึ”

“กระหม่อมมิกล้า เพียงแต่ไม่อยากให้ผู้ใดนินทาว่าร้ายว่าทรงใช้อำนาจบาตรใหญ่ ไหนๆ ขบวนของหมั้นก็ส่งไปแล้วน่าจะรับตัวนางมาอย่างสมเกียรติมากกว่า”

“คำนินทาว่าร้ายของผู้ใดก็ให้แผดเผาใจเขาไป ข้าเป็นอย่างไรรู้อยู่แก่ใจ อีกอย่างเจ้าก็รู้ว่ายามนี้ไม่จำเป็นที่เจ้าบ่าวจะต้องมารับเจ้าสาว เหตุใดข้าจะต้องให้ค่าจินฮูหยินผู้นั้น”

“แต่มันคือมารยาทนะพ่ะย่ะค่ะ”

“ข้ายอมเป็นคนไร้มารยาทดีกว่าม