MasukShare
20 ช่วยให้หนี
Terakhir Diperbarui:
2025-06-30 01:20:45
Bab terbaru
กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ 23 ตุ้งตุ้ง
สวนไม้ดอกที่เคยออกดอกสะพรั่งบัดนี้ขาวโพลนไปด้วยหิมะ สวนไผ่แนวต้นไม้ใหญ่ถูกประดับประดาด้วยละอองสีขาวราวกับปุยเมฆ ทั่วบริเวณตำหนักเหมันต์หนาวเหน็บจับใจ หลี่หลานหมิงยืนพิงหน้าต่างจิบสุราอย่างเงียบเหงาเฝ้าคอยร่างบอบบางที่ยังคงนอนหลับคุดคู้อยู่ให้กลับฟื้นคืนสติ “เจ็บจัง... ซิงซินเจ็บ...”เสียงโอดเบาๆ กับเสียงขยับตัวพลิกไปมาบนเตียงทำให้หลี่หลานหมิงถึงกับสะดุ้งวางจอกสุราลงบนโต๊ะก่อนจะเดินไปหาร่างที่นอนกระสับกระส่ายไปมาบนเตียงด้วยความห่วงใย แผลใหญ่น้อยที่ทำความสะอาดให้เมื่อคืนคงสร้างความเจ็บร้าวให้นางไม่น้อย “เจ็บมากหรือ” “เจ็บ เจ็บมาก... ยายจ๋า ซิงซินเจ็บ” “อดทนหน่อยนะ” “ปลอบหน่อย”จินซิงซินยกมือไขว่คว้าอากาศ หลี่หลานหมิงจึงรวบสองมือน้อยเอาไว้ก่อนจะนั่งลงบนเตียงอังหลังมือกับหน้าผากนวลเนียนของนางแล้วสีหน้าดีขึ้นเล็กน้อย“ดีกว่าเมื่อกลางวันแล้ว ข้าให้คนไปรับท่านยายของเจ้ากับสาวใช้มาให้แล้ว อดทนหน่อยนะกระต่ายน้อย” “อือ... อือ...”จินซิงซินพยักหน้ารับแต่ไม่ลืมตาราวกับคำพูดที่ผ่านมาออกมาจากส่วนลึกในใจ มีเพียงเปลือกตาที่กะพริบเล็กน้อย
กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ 22 พยศกับเสือ
“เจ้ามาไกลเกินกว่าข้าจะปล่อย ตั้งแต่ที่ตกลงตามข้ามาแล้ว... กระต่ายน้อย”“ข้ามิได้จะตามคนใจร้าย ข้าแค่อยากอยู่กับตุ้งตุ้ง”“เช่นนั้นก็ต้องมาอยู่กับข้าถูกแล้ว เพราะข้าเป็นนายตุ้งตุ้งของเจ้า” หลี่หลานหมิงพูดจบก็กระตุกยิ้มทันทีที่จินซิงซินงันไปไร้แรงต้านทาน อย่างน้อยนางก็คงคิดไม่ทันคำพูดของเขาแต่ทว่า..“หากเป็นเช่นนั้นก็เอาตุ้งตุ้งมาให้ข้าสิ”“รถม้ามิใช่กรงกักขังสัตว์จะได้เอามันมาให้เจ้า” “ฮึ! คนใจร้าย” จินซิงซินไม่ฟังไม่พอยังดิ้นรนจะหลุดให้พ้นจากเงื้อมมือของเขาให้ได้ “กระต่ายน้อยเจ้าหยุดดิ้นรนก่อน” หลี่หลานหมิงอาศัยเสียงดุเข้าข่มแต่กว่าจะรู้ตัวก็รวบร่างอรชรไว้เต็มอ้อมแขนเสียแล้วกลิ่นหอมอ่อนจางที่รายล้อมอยู่รอบตัวนางนี้คือกลิ่นอันคุ้นเคยที่ตรึงใจอย่างน่าประหลาดเมื่อครั้งแรกพบนางเมื่อครานั้น หลี่หลานหมิงจมอยู่กับความคิดคำนึงแค่ครู่เดียวก็ต้องสะดุ้งรู้สึกเจ็บแปลบที่แขนทันใด “นี่เจ้า! เจ้านี่มัน!” จินซิงซินสะบัดตัวออกทันทีหลังจากกัดแขนหลี่หลานหมิงจนจมเขี้ยว โลหิตซึมออกมาจากผิวหนังตามแรงกดของฟันที่เห็นเด่นชัด หลี่หลานหมิงถึงคราสติขาดเพราะดรุณีน้อยพยศเห
กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ 21 คนใจร้ายดุเหมือนเสือ
“ได้หรือขอรับ”“ได้สิ แค่พาท่านยายไปจากที่นี่” จินฮุ่ยอิงกระซิบแต่เห็นสีหน้างุนงงของทั้งสอง นางจึงเอ่ยย้ำ “พานางไปหาซิงซินที่ตำหนักเหมันต์ แล้วถามหาคนชื่อหวังเฉาเสี่ยน เขาจะช่วยเจ้า” เขาสูงเสียดฟ้า เมฆาเคลื่อนบดบังจันทรา เสียงหวีดล้อลมของแนวไผ่พาให้ความรู้สึกของคนมองยิ่งอ้างว้างกว่าเดิมหลี่หลานหมิงยืนมองบรรยากาศหนาวเย็นเงียบสงบรอบตำหนักเหมันต์จากนอกชานด้วยแววตาหม่นหมองนานเพียงใดแล้วที่มิได้มาเยือนสถานที่แห่งนี้นับตั้งแต่สูญเสียมารดา ณ.ที่แห่งนี้เป็นความทรงจำครั้งยังเด็กระหว่างเขากับพี่ชายซึ่งบัดนี้กลายเป็นฮ่องเต้ต้าหลี่ผู้ยิ่งใหญ่ที่เขามิอาจเทียบเทียมบารมี“เกือบสิบปีแล้วสินะ ท่านแม่อยู่บนสวรรค์สุขสบายดีหรือไม่”“ทรงคิดถึงไทเฮาหรือพ่ะย่ะค่ะ”หลี่หลานหมิงชะงักหันกลับมาตามเสียงก็พบว่ามิใช่ใครอื่นนอกจากสหายคู่ใจของเขาเองที่บัดนี้หน้าตามอมแมมผิดไปจากที่เคยสุขุมสะอาดสะอ้านราวกับเป็นคนละคน“พวกเจ้าทำสวนกระต่ายเสร็จแล้วหรือ”“เรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ” หวังเฉาเสี่ยนค้อมศีรษะตอบผู้เป็นนายขณะยืนเยื้องลงมาตรงทางเดินด้านล่าง“สมกับที่เป็นเจ้า ทำได้ดี” หลี่หลานหมิงว่าพลางปรายตามองไปด้า
กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ 20 ช่วยให้หนี
“ท่านแม่อย่าต่อว่าท่านยายให้อับอายบ่าวไพร่เลย ข้าขอร้อง” จินฮุ่ยอิงที่เข้าห้ามปรามกลับถูกมารดาผลักออกนอกวงด้วยความโมโห“ได้ เช่นนั้นเจ้าก็ออกมาให้ข้าชำระความเสียดีๆ” จินฮูหยินประกาศกร้าวก่อนจะเรียกบ่าวทั้งสองที่รีรออยู่ด้านนอกด้วยท่าทีหวาดหวั่นเข้ามาไม่นานเหยียนหลิวก็ถูกนำตัวมาสอบสวนที่โถงกลางด้วยสภาพสะบักสะบอมต่อหน้าจินฮูหยินที่ยืนหน้าตาถมึงทึงในมือถือแส้ยาวตวัดไปมากับพื้นด้วยแรงอารมณ์โกรธประทุกรุ่น...เพียงแค่ปลายแส้ตวัดครั้งเดียว เหยียนหลิวก็เป็นลมล้มพับลงไปกองกับพื้นทันทีจินฮูหยินแสยะยิ้มก้มมองแม่ครัวเก่าแก่ด้วยความสมเพชก่อนหันไปกวักมือเรียกสาวใช้ประจำตัวที่ถือถาดชารีรออยู่แล้วออกคำสั่ง “เอามานี่”“บ่าวรินให้ฮูหยินเองเจ้าค่ะ” “ไม่ต้อง!”“แต่ว่า...”“ข้าบอกให้เอามานี่”ไม่พูดพร่ำทำเพลง นางคว้ากาชาควันกรุ่นเทรดลงไปบนร่างอ่อนระโหยทันที“โอ๊ย! อย่าทำข้าเลย ข้าไม่รู้!” เหยียนหลิวร้องโหยหวน กายที่เต็มไปด้วยบาดแผลจากการถูกทำร้ายดิ้นทุรนทุรายเป็นที่น่าเวทนาจินฮูหยินหรี่ตามองไม่รู้ร้อนหนาว ทั้งยังเยาะเย้ยเมื่อนางเงยหน้าขึ้นสบด้วยแววตาโกรธขึ้ง “ทำไม! จะทำอะไรข้ารึ”“ท่านอำมห
กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ 19 ฮูหยินใหญ่
ยามซวี[1]เหยียนหลิวลูบคลำหมอนบนที่นอนด้วยความอาวรณ์จินซิงซินที่ถูกลักพาตัวไปจากบ้านตั้งแต่ยามสายตั้งแต่เหยาฮูหยินจากไปก็มีแต่นางที่เลี้ยงดูอุ้มชูคุณหนูตัวน้อยมาตลอด ไม่เคยมีสักวันที่ไปไกลหูไกลตา แต่ครานี้ต้องยอมปล่อยไปเพราะเห็นแก่ความสุขในภายภาคหน้าคุณหนูของนางไม่ควรต้องมาอยู่ในที่แห่งนี้เหยียนหลิวเหลียวมองรอบห้องโกโรโกโสที่ยังคงหลงเหลือกลิ่นอายหอมจางจากต้นเหมยที่ออกดอกบานสะพรั่งอยู่นอกหน้าต่าง ดอกเหมยคงเปรียบได้กับคุณหนูจินซิงซินที่แม้บริสุทธิ์งดงามแต่ภายนอกกลับไร้จริตจกร้านตรึงตาตรึงใจ มีเพียงหัวใจเท่านั้นที่จะสัมผัสถึงความหวานหอมแสนประหลาดของดอกไม้ชนิดนี้ได้หวังว่าคนผู้นั้นจะได้เห็นถึงสิ่งนี้...“ขอให้ดอกเหมยน้อยของยายได้ไปอยู่ในที่ดีๆ ขอให้ฮูหยินปกป้องคุ้มครองคุณหนู ให้เขารักและเอ็นดูอย่าได้รังเกียจคุณหนูที่แสนอ่อนโยนของยายเลย”นางรู้ดีว่าคุณหนูไม่ปกติ คนผู้นั้นอาจจะยังไม่รู้จึงได้ต้องการคุณหนูเพราะเห็นแก่ความงดงาม หากเขารู้เข้าจะเกลียดคุณหนูหรือไม่เป็นสิ่งที่ยากจะคาดเดาเหยียนหลิวยกแขนเสื้อขึ้นซับน้ำตาที่เริ่มคลอไม่ให้ไหลลงมาตอกย้ำความเศร้าใจ นางจะหนีหน้าจินฮูหยินไปได้สักกี่
กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ 18 กำราบว่าที่ชายา
“อืม...” หม่าชิงเทียนมองไปรอบๆ ก่อนพยักหน้าตอบ “ใกล้ค่ำแล้วเดินทางต่อเห็นทีไม่เป็นการดี แต่ว่าเจ้าพวกนั้นเล่า...”หวังเฉาเสี่ยนมองตามสายตาสหายคู่ใจจึงได้เห็นว่าปัญหาที่อีกฝ่ายมองไม่ต่างจากเขา เพราะกระต่ายป่าหลายสิบชีวิตที่กระโดดโลดเต้นไปมาอยู่ในกรงนั้นอาจเป็นปัญหาไม่น้อย“หวังว่าแม่นางซิงซินคงไม่แผลงฤทธิ์อีก”ขุนพลหน้าหยกผู้เงียบขรึมสีหน้ายุ่งยากขึ้นมาทันใด เขายังไม่ลืมว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้นบ้างกับนางจึงได้ถูกท่านอ๋องจับขังอยู่ในกรงนั้น หม่าชิงเทียนมองกรงกระต่ายพลางหันกลับมามองสีหน้ากระอักกระอ่วนของสหายจึงหลุดหัวเราะออกมาทันใด“เจ้าเกรงว่านางจะร้องไห้งอแงกับท่านอ๋องอีกรึ”“หรือเจ้าไม่คิดเหมือนข้า” หวังเฉาเสี่ยนเอ่ยขณะก้าวลงจากรถม้าหยุดรีรอสหายคู่ใจกระโดดลงตามมาสมทบ สองหนุ่มต่างสีหน้า คนเงียบขรึมยิ่งเคร่งเครียดขณะที่อีกคนกลับหัวเราะเห็นเป็นเรื่องขบขัน“ข้าเชื่อว่าท่านอ๋องสามารถรับมือกับนางได้”“แต่ข้าไม่เชื่อ” คนเงียบขรึมพึมพำเบาๆ “แล้วดูกระต่ายพวกนั้นสิ จะเอาไปไว้ที่ใดกัน”“ก็ปล่อยไว้ที่นี่ล่ะ”“เหอะ เกรงว่าแม่นางกระต่ายน้อยจะมิยินยอมมากกว่า” หวังเฉาเสี่ยนส่ายหน้าคิดถึงความยุ่งยากทั้งเ
Anda juga akan menyukai
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง
หานซานรื่อ117.8K Dibacaย้อนรักทวงแค้น
วิ๋นเจิง218.5K Dibacaจวนร้างแห่งนี้มีสตรีถูกทิ้ง
ป่าดอกท้อ30.2K Dibacaบุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า
ไฉ่เลี่ยงหรง17.5K Dibacaพ่ายรักชายาตัวแทน
วริษา1.9K Dibacaร่วมรักวิปริต สองพันธ์กลีบบุปผา
ต้าเหนิง1.9K Dibacaพระสนมที่รักของเฟิ่งอ๋อง
ชาไทยเย็น2.0K Dibacaวาสนาข้ามภพ ชะตารักพลิกผัน
ต้นไม้แห้ง326 Dibaca
