บทที่ 1 การมาถึงและคำมั่นสัญญากับตัวเอง 2

 “นี่เธอ...เป็นเด็กใหม่สินะ”

          เสียงที่เป็นมิตรดังขึ้นข้าง ๆ ทำให้เธอหันไปมอง เห็นชายหนุ่มตัวสูงโปร่งนัยน์ตาสดใสกำลังส่งยิ้มมาให้

          “ฉันอาไท่” เขายื่นมือมาตรงหน้าอย่างเป็นกันเอง “เธอมาทำงานแบบนี้ครั้งแรกเหรอ”

          “ดูออกขนาดนั้นเลยเหรอ” เธอหัวเราะแก้เก้อ พลางจับมือตอบ

          อาไท่พยักหน้า รอยยิ้มกว้างขึ้น “ก็เธอดูเหมือนลูกปลาที่เพิ่งถูกโยนขึ้นบกเลยนี่นา”

          “ก็...อาจจะอย่างนั้นมั้ง” เธอหัวเราะตาม “ฉันหลินซี ว่าแต่...ที่นี่เป็นบ้านคนจริง ๆ เหรอ”

          “ใช่ เศรษฐีสักคนน่ะ” อาไท่ยักไหล่ “พวกที่หาเงินในหนึ่งนาทีได้มากกว่าที่เราหาได้ทั้งปีนั่นแหละ”

          “ถ้าทำได้แบบนั้นบ้างก็คงจะดีเนอะ” เธอตอบรับอย่างนึกฝัน

          “ยินดีที่ได้รู้จักนะหลินซี” อาไท่มองเธอแล้วขยิบตาอย่างมีเสน่ห์ “ฉันว่า...หลังเลิกงานเราอาจจะไปหาอะไรดื่มกันก็ได้นะ”

          “อืม...น่าสนใจดีเหมือนกัน”

          หลินซียิ้มตอบ เป็นรอยยิ้มแรกที่ออกมาจากใจจริงนับตั้งแต่มาถึงที่นี่ อาไท่มีรูปร่างสูงโปร่งและรอยยิ้มสดใสราวกับพระอาทิตย์ยามเช้า ผิวของเขาเป็นสีน้ำผึ้งสุขภาพดีเหมือนคนที่ชอบเล่นกีฬากลางแจ้ง เรือนผมสีดำสนิทถูกซอยไล่ระดับอย่างมีสไตล์รับกับดวงตาเป็นประกายที่ดูซื่อตรงและจริงใจ

          การได้ไปดื่มกับผู้ชายที่ดูอบอุ่นและไม่โอ้อวดแบบนี้อาจจะดีก็ได้ อาจจะช่วยให้เธอลืมเรื่องของผู้ชายคนนั้น...กู้เทียนอี้...ผู้ชายลึกลับที่เธอแทบไม่รู้จัก แต่กลับฝังรากลึกลงในความคิดของเธอ

          ภาพเหตุการณ์เมื่อสองสัปดาห์ก่อนที่คอร์ตแบดมินตันฉายชัดขึ้นมาในหัว แววตาคมกริบคู่นั้นที่มองมาที่เธอ มันไม่ใช่แค่การมองผ่าน แต่เป็นการสำรวจ ประเมินค่า และตัดสินอย่างหยิ่งยโส แต่ในแววตาที่เย็นชานั้นกลับมีความร้อนแรงบางอย่างซ่อนอยู่ ความรู้สึกเหมือนถูกกระแสไฟฟ้าแรงสูงวิ่งพล่านไปทั่วร่างเพียงแค่สบตากัน มันทั้งน่ากลัวและน่าตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน เหมือนกำลังจะจมดิ่งลงไปในห้วงลึก แต่ในขณะเดียวกันก็เหมือนกำลังจะโบยบินขึ้นสู่ท้องฟ้า ใครกันจะรู้สึกอะไรบ้า ๆ แบบนั้นกับคนที่เพิ่งเคยเห็นหน้ากันครั้งแรก

         คนบ้าไง...เธอนี่แหละ...ยัยบ้า...

          “เยี่ยมไปเลย!”

          เสียงของอาไท่ดึงเธอกลับมา เขากำลังโยกตัวเต้นเบา ๆ อย่างอารมณ์ดีจนเธออดหัวเราะไม่ได้ บางทีคืนนี้อาจจะไม่เลวร้ายอย่างที่คิดก็ได้ อาไท่ดูเป็นคนดี และเธอก็คงไม่เป็นพนักงานเสิร์ฟที่แย่จนเกินไปหรอกน่า