บ่วงสัญญา

เธอใช้เวลาเพียงเดือนเดียวก็สามารถทำให้ท่านชายติดบ่วงเสน่หาของเธอได้ เธอสามารถทำให้ทรงตัดสินพระทัยขอคบหาดูใจกับตนเองได้สำเร็จ นาถนารีเป็นผู้หญิงที่รู้จักวางตัวได้ดีเมื่ออยู่ต่อหน้า      พระพักตร์ การวางตัวอย่างเหมาะสมทำให้ทรงเข้าพระทัยว่าเธอเป็น      กุลสตรีที่น่ารัก เมื่อต้องเสด็จกลับเมืองไทย ท่านชายจึงมาขอพบเธอถึงที่พัก ในวันนั้นเธอทำทีอาวรณ์ในตัวท่านมากจนทำให้ราชนิกุลหนุ่มยิ่งทรงปลาบปลื้มพระทัยเมื่อทรงทราบว่าเธอเองก็รู้สึกไม่ต่างกับที่ทรงรู้สึกต่อเธอเช่นกัน

ท่านชายทรงประทานจุมพิตเธอเป็นครั้งแรกในคืนนั้นพร้อมคำสารภาพรักอันอ่อนหวานที่เธอยังจำได้ไม่มีวันลืมถึงความรู้สึกตื่นเต้นในครั้งนั้น ความปีตีภูมิใจในชัยชนะของตนเองที่สามารถกุมพระหทัยหม่อมเจ้าผู้มีศิริโฉมไว้ในมือสำเร็จ แม้จะทราบว่าฐานะของราชสกุลวิษณุรังสรรค์ไม่ได้มั่นคงเท่าไรนัก แต่เธอก็ยังเข้าใจว่าท่านคงมีทรัพย์สินมากพอที่จะเลี้ยงครอบครัวได้แบบสบาย ๆ ในขณะที่ท่านชายก็ทรงทราบอยู่แล้วว่าฐานะทางบ้านของเธอไม่สู้จะดีนักแต่ไม่ทรงสนพระทัย ยังทรงรักและให้คำมั่นสัญญาว่าจะแต่งงานกับเธอ ซึ่งนาถนารีจำคำสัญญานั้นได้เป็นอย่างดี

เสียงฝีเท้าเบา ๆ ทำให้ท่านชายซึ่งทรงประทับคอยคนรักอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ของบ้านจตุรกรผินพระพักตร์หันไปทอดเนตรร่างระหงของนาถนารีที่กำลังจะก้าวผ่านประตูเข้ามายังห้องโถงสำหรับรับแขก เธอหยุดก้าวเดินพลางส่งยิ้มอ่อนหวานให้ท่านก่อนจะย่อตัวแสดงความเคารพด้วยการถวายบังคมอย่างกุลสตรี งดงามน่ามองจนพระหทัยหม่อมเจ้าหนุ่มเต้นแรง คนรักของท่านสวยเสียจนทรงภูมิพระทัยที่ได้เธอมาครอบครองในฐานะคู่รัก รูปร่างหญิงสาวโปร่งระหง สวยบาดตา ผิวของเธอผุดผาดชวนมอง งามดั่งรูปปั้นจากจิตกรฝีมือดี

“นาถ”

ท่านชายเสด็จประทับยืนเคียงหญิงสาวพลางเอื้อมพระหัตถ์กุมมือของเธอยกขึ้นจรดพระโอษฐ์แสดงความคิดถึงเนื่องจากได้พบกันครั้งแรกในรอบสามเดือนที่ผ่านมาเพราะทรงติดภารกิจต้องเดินทางไปมาระหว่างประเทศบ่อยครั้ง ทำให้ท่านไม่ค่อยมีเวลามากนัก อีกทั้งยังทรงยุ่งอยู่กับพินัยกรรมของพระชนกที่ทำให้ทรงกลัดกลุ้มและไม่มีแก่ใจจะมาพบเธอ

ท่านดึงตัวคนรักเข้าสู่อ้อมพระกร ประทานจุมพิตลงบนกลีบปากอิ่มนั้นอย่างดูดดื่มให้สมกับความคิดถึงที่ต้องห่างไกลกันหลายเดือน ทรงรู้สึกคล้ายเวลาที่ไม่ได้พบเจอเธอช่างแสนยาวนานเสียเหลือเกินและหากต้องอภิเษกสมรสตามพินัยกรรม ท่านคงไม่มีสิทธิ์ได้ใกล้ชิดคนรักอย่างนี้อีกแล้ว

นาถนารีได้ข่าวลือเรื่องภาระหนี้สินของราชสกุลวิษณุรังสรรค์เช่นกัน เธอรับรู้ว่ามันเป็นสาเหตุที่ทำให้ท่านชายต้องเข้าพิธีอภิเษกสมรสตามที่พินัยกรรมระบุเพื่อปลดภาระหนี้สิ้นทั้งหลาย ตามที่ได้ฟังมาคล้ายกับว่าเจ้าหนี้ของท่านไม่ได้ต้องการทรัพย์สินคืน หากต้องการให้ลูกสาวได้เข้าร่วมราชสกุลวิษณุรังสรรค์เพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจบางอย่างมากกว่า กอปรกับเป็นพระสหายคนสนิทของพระชนก ทำให้ท่านชายซึ่งกำลังอยู่ในห้วงแห่งความกลัดกลุ้มพระหทัยห่างหายบ้านจตุรกรไปนานถึงสามเดือน

“ฝ่าบาทเพคะ” นาถนารีเรียกเมื่อท่านชายถอนพระโอษฐ์และไม่ทรงรับสั่งอันใดนอกจากทอดเนตรสบตาเธอนิ่ง ๆ พระขนงขมวดเป็นปมกลางพระนลาฏเหมือนทรงกำลังตัดสินพระทัยที่จะกล่าวบางอย่าง

“นาถครับ ที่ผมมาหาคุณในวันนี้ก็เพราะผมมีเรื่องสำคัญบางอย่างต้องบอกให้คุณทราบ ผมรู้ว่าคุณคงพอได้ข่าวอยู่บ้างว่าครอบครัวของผมมีหนี้สินมากมายที่ต้องรับผิดชอบ และในฐานะหัวหน้าครอบครัว ผมจึงไม่สามารถดึงคุณมาลำบากร่วมกับผมได้ เราคงต้องพักเรื่องการแต่งงานไปก่อน ผมอยากขอให้คุณรอผมอีกสักระยะได้หรือเปล่าครับ”

“หม่อมฉันก็พอทราบเรื่องอยู่เหมือนกันเพคะ ฝ่าบาททรงต้องทำตามพระประสงค์ของพระชนกที่ระบุไว้ตามพินัยกรรมให้ทรงเษกสมรสกับบุตรสาวเจ้าหนี้ใช่ไหมเพคะ”  เธอบีบเสียงเศร้าพลางชม้ายตาสบพระเนตร

“ตอนแรกผมเองก็คิดไม่ถึงว่าฐานะของเราจะแทบถึงขั้นล้มละลาย คิดว่ายังพออยู่ได้อย่างไม่ขัดสน แต่ความจริงที่เพิ่งทราบ มันวุ่นวายมากกว่านั้นนัก ผมจึงไม่สามารถทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับคุณได้ทั้ง ๆ ที่ผมรักคุณเหลือเกินครับนาถ”

“หม่อมฉันทราบเพคะ และหม่อมฉันเองก็รักฝ่าบาทมากเช่นกัน”

นาถนารีเอนตัวเข้าอิงพระอุระพลางผ่อนลมหายใจออกช้า ๆ ด้วยความขมขื่น ถึงแม้จะทราบว่าท่านต้องเสกสมรสกับสตรีที่มิได้ทรงเสน่หา แต่ความใกล้ชิดที่ต้องประทานให้กับหม่อมของท่านนั้นเล่าจะวางใจได้อย่างไร ไม่ช้าอาจทรงแปรเปลี่ยนพระทัยไปจากเธอได้ แต่จะให้เธอรั้งท่านชายไว้กับตนเอง เธอคงทำไม่ได้เช่นกันเพราะถึงจะรักท่านนัฏเพียงใด เธอก็ไม่สามารถอยู่โดยปราศจากความร่ำรวยหรูหราได้เรื่องแต่งงานกับท่านชายจึงไม่อยู่ในความคิดของเธออีกต่อไปแต่ครั้งจะให้ตัดใจจากท่านก็ช่างยากเย็นเสียเหลือเกิน

“อีกหน่อยฝ่าบาทคงลืมหม่อมฉันเมื่อทรงได้ใกล้ชิดกับผู้หญิงคนนั้น เธอคนนั้นโชคดีกว่าหม่อมฉันนัก”

นาถนารีเงยหน้าจากพระอุระสบพระเนตรท่านอย่างเว้าวอนด้วยดวงตาหวานปนเศร้า กลัวเหลือเกินว่าต่อไปท่านชายจะไม่เห็นเธออยู่ในสายพระเนตรอีก เธอแตะมือเบา ๆ กับพระพักตร์สบเนตรท่านนิ่งราวจะอ้อนวอนขอไม่ให้ทรงลืมเธอ

“ผมไม่มีวันลืมคุณหรอกนาถ คุณจะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ผมรัก”

“ฝ่าบาท...”

ท่านชายนคเรศทรงใช้พระหัตถ์ทั้งสองประคองวงหน้าคนรักไว้และประทานจุมพิตเธออย่างดูดดื่ม ร่างในอ้อมพระกรสะท้านแต่ยังบรรจงตอบสนองสัมผัสจากท่านอย่างเร่าร้อนปานกัน นานกว่าครู่ใหญ่ ท่านจึงเป็นฝ่ายปล่อยเธอเป็นอิสระ

“หม่อมฉันจะรอฝ่าบาทนะเพคะ สัญญากับหม่อมฉันได้ไหมเพคะว่าจะไม่ทรงรักผู้หญิงคนนั้น อย่าเผลอประทานพระทัยให้เธอเหมือนที่ทรงประทานให้หม่อมฉันนะเพคะฝ่าบาท” หญิงสาวรีบทวงสัญญาจากท่านด้วยน้ำเสียงวิงวอน

“ผมสัญญาครับนาถ ว่าผมจะไม่รักใครอีกนอกจากคุณ” ทรงรับสั่งด้วยพระสุรเสียงอ่อนเบา พระเนตรมั่นคงทอดมองหญิงสาวแทนคำยืนยันว่าทรงมีพระทัยเสน่หาแด่เธอเพียงผู้เดียวโดยไม่ทรงรู้เลยว่าในอนาคตอันใกล้จะต้องทรงลำบากพระทัยแค่ไหนกับรับสั่งหนักแน่นขององค์เองในวันนี้

“เพียงแค่นี้เท่านั้นเองเพคะที่หม่อมฉันต้องการ”