บทที่ 69

ร่างงดงามทอดกายอยู่บนเตียง พีระมองแล้วหอบหายใจ ณิชาสวยเหลือเกิน ทำไมก่อนนี้เขาถึงไม่เห็นความสวยของเธอนะ

“ส่งต่อพม่างั้นเหรอ ฝันไปเถอะ ณิชาจะเป็นของฉัน พร้อมกับบ้านและทรัพย์สินเงินทองทั้งหมด”

เสียงหายใจฟืดฟาดเมื่อเจ้าตัวไม่อาจระงับอารมณ์ร้อนรุ่มได้ เพียงแค่ได้สัมผัสลูบคลำ เสื้อตัวสวยถูกร่นขึ้น เผยให้เห็นนวลเนื้อขาวสะอาดตา แต่มันทำให้พีระขัดใจเมื่อเห็นร่องรอยประทับอยู่ทั่ว

“ไม่เป็นไร ผ่านนายไรวินทร์มาแล้วก็ไม่เป็นไร พีชไม่ถือ พีชให้อภัย”

เขาพยายามบอกตัวเอง ตัดอารมณ์ขุ่นมัวกับความจริงข้อนี้ เร่งรีบถอดเสื้อผ้าตัวเองจนหมด แล้วมาจัดการของเธอต่อ...แต่ช่างยากลำบาก

“ใส่กางเกงยีนส์มาทำไม มันถอดยาก นิดรู้ไหม”

เขาหงุดหงิด เมื่อนึกถึงความตื่นเต้นรออยู่ข้างหน้า มือไม้ก็ยิ่งสั่น จนเมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้น เขาถึงกับพ่นลมหายใจแรงๆ สบถออกมา

“แม่งเอ๊ย! ยายประสาท ขัดจังหวะอยู่ได้”

ร่างสูงเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของห้องพักรีสอร์ต กระชากผ้าขนหนูที่แขวนอยู่ในนั้นมาพันกายแล้วไปเปิดประตูกว้าง

“มีอะไรอีก”&