ตอนที่ 15 อุปสรรคไม่ได้มีแค่นี้

“เฮ้อ...” กุลทิพย์ส่ายหน้าไปมาอย่างระอา สังคมผู้ดี ไม่ใช่จะดีเสมอไป นอกจากจะคอยเหยียดคนอื่นแล้ว ยังใช้คำพูดหยาบคายกับผู้อื่นได้อีก...

          “ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครหรือครับแม่ ทำไมต้องมาอาละวาดขนาดนั้นครับ แล้ว...พี่เนย์ไปทำอะไรหรือครับแม่”

เพราะเสียงเกรี้ยวกราดนั้นดังอึกทึกครึกโครม จนทำให้พัทธดนย์รีบวิ่งออกมาดูแม่ของเขา

          “แม่ของพี่กันต์เพื่อนพี่เนย์เขาน่ะดนย์ มาบอกว่าพี่สาวเรา ไปหลอกลูกชายของเขา”

          “ห๊ะ! พี่เนย์เนี่ยนะ ไปหลอกพี่กันต์ ดนย์ว่าเขาเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่าครับแม่ พี่กันต์ต่างหากที่มา...เอ่อ...มาชอบพี่เนย์”

พัทธดนย์นั้นสนิทกับเพื่อนพี่สาวเขาคนนี้พอสมควร และมักถามถึงพี่สาวเขาผ่านที่เขาอยู่บ่อยๆ จนเขาเริ่มแน่ใจแล้วว่า ต้องชอบพี่สาวเขาเป็นอย่างมาก

          “สงสัยจะห้ามลูกชายตัวเองไม่ได้มั้ง ถึงต้องมาตามด่ายัยเนย์ถึงที่นี่ แม่กับลูกไม่เหมือนกันเลย แม่ละงงใจจริงๆ”

          “นั่นสิครับแม่ พี่กันต์ดูไม่เหมือนแม่ของเขาเลยนะครับ อ้าว...นั่นไงครับ พี่เนย์มาพอดีเลยครับ”

          “มีอะไรกันเหรอคะแม่”

          “แม่ตากันต์น่ะ มาอาละวาดที่นี่”

          “อะไรนะคะ! แม่กันต์เหรอคะ แล้ว เอ่อ มาอาละวาดที่บ้านของเรา เรื่องอะไรเหรอคะแม่ อย่าบอกนะว่าตามมาด่าเนย์ถึงที่บ้านอีก”

ลัลน์ลลิตตกใจในสิ่งที่แม่ของเธอเล่าเป็นอย่างมาก เธอคิดว่าเรื่องราวเหล่านี้จะจบลง ตั้งแต่วันนั้นซะอีก

          “ใช่ลูก...เขาหาว่าเนย์ไปหลอกลูกชายเขาน่ะ”

          “ไม่จริงค่ะแม่ เนย์ไม่มีวันทำแบบนั้นกับกันต์แน่นอนค่ะ กันต์ต่างหากที่บ้าบอ พาเนย์ไปบ้าน ไปแนะนำกับที่บ้าน และแม่ของกันต์ก็โวยวาย และยังด่าเนย์เลยนะคะ”

          “นั่นไง แม่คิดไว้แล้ว ว่าต้องเป็นแบบนี้ แล้วตากันต์จะรู้หรือเปล่า ว่าแม่ตัวเองมาอาละวาดแบบนี้”

          “ไม่ทราบค่ะแม่ เนย์ไม่คิดจะยุ่งเกี่ยวกับกันต์เลยค่ะ ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เนย์ยังไม่เจอหน้ากันต์เลยนะคะแม่”

          “อืม ดีแล้วลูก แม่ของเขาร้ายเหลือเกิน เนย์อย่าไปยุ่งกับเขาอีกนะ และอีกอย่างเนย์ ควรจะบอกกันต์นะ กันต์เขาจะได้รู้ ไม่ใช่เข้าใจเราผิดๆ อีก เผื่อแม่เขาไปพูดอะไร”

          “คงไม่บอกแล้วค่ะแม่ เนย์ตัดสินใจไปตั้งแต่วันนั้นแล้วค่ะ ว่าระหว่างเนย์กับกันต์คือเพื่อนกัน เราไม่ได้มีอะไรต่อกันค่ะแม่”

          “แต่ดนย์ว่า พี่กันต์ไม่ได้คิดแบบพี่เนย์นะครับ พี่กันต์ชอบพี่เนย์นะครับ พี่ไม่รู้เหรอครับ”

          “นี่ ดนย์ลูกเอาอะไรมาพูด พี่กันต์กับพี่เนย์เป็นเพื่อนกันมานาน แม่เห็นสองคนนี้เล่นกันตั้งแต่เรียนอนุบาลแล้วนะ”

          “วางใจได้ค่ะแม่ เนย์ไม่มีอะไรกับกันต์แน่นอน กันต์คือเพื่อนของเนย์ค่ะ เนย์จะไม่เอาตัวเองเข้าไปยุ่งเด็ดขาดค่ะแม่”

เพราะกันต์ธีร์คือสิ่งต้องห้ามสำหรับเธอไปแล้ว ชรินทร์ทิพย์มักจะตอกย้ำกับเธอตลอดเวลา ว่ากันต์ธีร์คือคนที่ชรินทร์ทิพย์รัก และต้องการที่จะแต่งงานด้วย

          “อืม ถ้าอย่างนั้น แม่จะได้สบายใจ แม่ของเขาร้ายมากๆ ขู่ว่าจะจัดการลูก ถ้าลูกไปยุ่งกับลูกชายเขา ยังไงเนย์ก็ระวังตัวไว้บ้างก็ดีนะ ผู้หญิงคนนี้เขาอาจจะส่งคนมาทำร้ายลูกก็ได้นะ”

          “ค่ะแม่”

ลัลน์ลลิตไม่รับสาย ไม่ตอบแชทกันต์ธีร์เลย ช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เธอรู้ ว่าสิ่งที่เธอทำนั้น มันอาจจะดูไร้เหตุผลไปสักหน่อย แต่เพื่อตัดปัญหาทุกอย่าง ลัลน์ลลิตเลือกที่จะใจร้ายกับกันต์ธีร์คนเดียว ดีกว่าที่จะต้องไปรบกับอีกหลายคน...โชคชะตาชีวิตของลัลน์ลลิตจะกลับมาเหมือนเมื่อก่อนคงไม่ได้แล้ว เธอไม่มีโอกาสที่จะได้เป็นคุณหนู มีฐานะเทียบเคียงกับกันต์ธีร์ได้อีกต่อไป...

[สายสนทนา]

          “นะคะกันต์ ตอนนี้เราก็สอบเสร็จแล้ว และกำลังจะเรียนจบแล้วด้วย เราไปฉลองกันหน่อยดีมั้ยคะ เนี่ย พราวมุกนัดเรย์ กับหลิวไว้แล้วนะคะ ว่าจะไปฉลองกันที่คลับของเรย์ เราไม่ได้สังสรรค์ร่วมกันนานแล้วนะคะกันต์”

ชรินทร์ทิพย์พยายามโน้มน้าวกันต์ธีร์อยู่นานหลายนาที ไม่มีทีท่าว่ากันต์ธีร์จะสนใจในสิ่งที่ชรินทร์ทิพย์นำเสนอเลยสักนิด เธอเฝ้าเวลานี้มาแสนนาน การกำจัดลัลน์ลลิตออกจากกันต์ธีร์จะสำเร็จหรือไม่ ขึ้นอยู่กับการชวนกันต์ธีร์วันนี้

          “ผมไม่...” กันตีร์กำลังสรรหาคำปฏิเสธ แต่ทว่าก็ไม่รู้จะหาเรื่องราวอะไรมาปฏิเสธเธอได้ ความกังวลใจของเขาตอนนี้ ไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้ แต่ทว่ากลับเป็นผู้หญิงอีกคนต่างหาก กันต์ธีร์ติดต่อลัลน์ลลิตไม่ได้หลายวันแล้ว ไปหาที่บ้าน แม่ของลัลน์ลลิตก็ปฏิเสธแบบแปลกๆ เขาไม่รู้ว่าเพราะอะไร ท่าทีของที่บ้านลัลน์ลลิตถึงเปลี่ยนไป

          “นะคะกันต์...พวกเพื่อนๆ คิดถึงกันต์ทั้งนั้นเลยนะคะ เรานัดกันแล้วค่ะ ทุกคนอยากเจอกันต์ค่ะ”

          “ครับ” กันต์ธีร์ทนการรบเร้าของชรินทร์ทิพย์ไม่ไหว ช่วงเวลาหลายวันมานี้ เขาค่อนข้างเครียดพอสมควร ออกไปรีแลคซ์บ้างก็คงจะดี

          “อุ้ย! พราวมุกดีใจจังเลยค่ะ งั้น เจอกันที่คลับเรย์นะคะ สองทุ่มค่ะ”

คราวนี้แหละชรินทร์ทิพย์จะตอกฝาโลงยัยลัลน์ลลิตให้ปิดตายไปเลย มารหัวใจของเธอจะไม่ได้ผุดได้เกิดอีกต่อไป!

          [คลับไนต์เดย์...เวลา 20.00 น.]

          “ฉันว่ามันแปลกๆ นะวันนี้ ทำไมนัดฉันมาที่ร้านของนายวะเรย์ ยัยพราวมุกเป็นคนนัดเองเสร็จสรรพด้วย”

นิชาภัทรได้รับคำเชิญจากชรินทร์ทิพย์ สายด่วนสายร้อนบอกว่าเธอต้องมาร่วมสังสรรค์วันนี้ให้ได้ นิชาภัทรฉงนใจจริงๆ เธอมีลางสังหรณ์ว่าวันนี้จะต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

          “ก็แค่ฉลองสอบเสร็จ และพวกเรากำลังจะเรียนจบ แกจะคิดอะไรมากมายวะหลิว ปกติพวกเราก็ไม่ค่อยได้มาร่วมฉลองกันอยู่แล้วนี่ แค่วันเดียวจะเป็นอะไรไป”

สายตาของนราวิชญ์มุ่งตรงไปยังสาวสวยหุ่นอรชรที่กำลังสาละวนอยู่กับการจัดของบนเคาน์เตอร์บาร์ ‘ลัลน์ลลิตสวยมาก สวยจนอยากจะกระชากมาบดขยี้ไปที่ปากบางเสียจริง’

          “แล้วนี่เนย์รู้หรือเปล่า ว่ากันต์ก็มาที่นี่ด้วย”

          “ก็คงรู้มั้ง แกจะกังวลอะไรหลิว ระหว่างกันต์กับเนย์ ไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย พราวมุกซะอีกที่แกต้องคอยเชียร์นะ ฉันว่าแกน่าจะหันมาเชียร์เนย์กับฉันบ้างก็ดีนะ”

          “แกคิดได้ยังไงเรย์ เนย์มันชอบแกเหรอ”

          “แกก็ดูสิ ทำไมเนย์ถึงเลือกให้ฉันช่วย ทั้งที่ควรเป็นไอ้กันต์”

          “เนย์มันไม่อยากให้พราวมุกหนักใจน่ะ มันเลยเลือกแกไง จริงๆ แล้วน่าจะเป็นฉันมากกว่านะ แต่เนย์มันคงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวแกหรือเปล่าเรย์ ถ้ามันรู้ มันคงไม่เลือกแกแน่”

          “แกอย่าลืมนะหลิว ว่าเนย์เคยเป็นแฟนกับฉันมาก่อน และเนย์ก็เคยชอบฉันมากด้วย”

          “นั่นมันสมัยตอนเป็นเด็กวัยรุ่น ตอนนี้เราโตกันแล้ว”

          “ฉันว่าแกอยู่เฉยๆ เถอะ เรื่องของฉันกับเนย์ ให้มันเป็นเรื่องระหว่างฉันสองคนดีกว่า เนย์อาจเลือกฉันแล้วก็ได้ แกเป็นแค่เพื่อน ก็คงไม่คิดที่จะเข้ามาวุ่นวายเรื่องของฉันกับเนย์นะ”

นราวิชญ์มองเพื่อนสาวทอมบอย ที่การแต่งตัวภายนอกจะดูเป็นผู้หญิง ไว้ผมยาวแต่เขารู้ ว่าเพื่อนเขาคนนี้มีรสนิยมทางเพศเป็นแบบไหน