ตอนที่ 23 กำจัดศัตรูหัวใจ

“พราวมุกมีเรื่องจะคุยกับเนย์สักครู่ เชิญ!”

ชรินทร์ทิพไม่อาจอดทนรนอยู่ได้ ถ้าเธอไม่ได้สะสางเรื่องนี้ เรื่องที่ค้างคาหัวใจ และกวนใจเธอ มันก็จะสุมอยู่ในอกของเธออยู่แบบนี้ จนไม่เป็นอันกินอันนอนอย่างแน่นอน

          “ได้สิ พราวมุก...เอ่อ พี่มะปรางคะ เดี๋ยวเนย์มานะคะ”

          “ได้เลยจ้า”

          “พราวมุกจะไม่อ้อมค้อมอะไรทั้งสิ้น ขอถามเนย์ตรงๆ เลยละกันนะ ว่าสรุปแล้ว ที่พราวมุกขอร้องเนย์ ว่าให้เลิกยุ่งกันกันต์ เนย์ยังจำเรื่องนี้ได้อยู่มั้ย”

ชรินทร์ทิพย์ไม่ถามถึงเรื่องเหตุการณ์เมื่อค่ำคืนที่ผ่านมาหรอกนะ เธอกลัวเหลือเกิน กลัวว่าความจริงที่เธอได้รับรู้นั้น จะทำให้ใจของเธอเจ็บเพิ่มขึ้นอีก

          “ได้สิ เนย์จำได้”

          “แล้วทำไม! เมื่อคืนเนย์ถึงอ้อนให้กันต์ไปส่งเนย์ที่บ้าน พราวมุกไม่เข้าใจเลย หรือว่าเนย์เองก็อยากที่จะคบกับกันต์ใช่มั้ย ไหนเนย์บอกว่าระหว่างเนย์กับกันต์เป็นแค่เพื่อนกันไง พราวมุกเครียดมากๆ เลยนะ กินไม่ได้นอนไม่หลับ เพราะเรื่องนี้มันกวนใจพราวมุกตลอดเวลา...บอกพราวมุกมาสิเนย์ ว่าคำสัญญาที่เนย์ให้ไว้กับพราวมุกมันยังอยู่เหมือนเดิม!”

ชรินทร์ทิพย์อยากจะกระชากหัวลัลน์ลลิตมาตบเหลือเกิน แต่ติดที่เธอแสดงบทแสนดีในคราบคุณหนูมาตลอด

          “เหมือนเดิมพราวมุก แต่พราวมุกก็ต้องเข้าใจเนย์ด้วยนะ ทั้งที่เนย์หนีกันต์แล้ว แต่กันต์เองก็ไม่เข้าใจเนย์ เราเอ่อ...เป็นเพื่อนกันมานาน จะให้เนย์กับกันต์เลิกคบกันก็คงไม่ได้หรอกนะ พราวมุกต้องให้เวลาเนย์หน่อย เรื่องเมื่อคืน เนย์ไม่ได้อ้อนกันต์หรอก แต่เพราะเนย์เมามากไปก็เท่านั้นเอง และเรื่องดื่มเหล้าเมามายขนาดนั้น เนย์เองก็ไม่ได้อยากดื่มเลยด้วยซ้ำ”

          “เนย์จะบอกว่าพราวมุกบังคับให้เนย์ดื่มงั้นเหรอ!”

          “เมื่อคืนพราวมุกจำไม่ได้เหรอ ว่าพราวมุกบอกให้เนย์ทำอะไรไปบ้าง และเรย์อีกคน สองคนทำอะไรกัน คิดว่าเนย์ไม่รู้เหรอ”

ลัลน์ลลิตอดไม่ไหวเลยจริงๆ เธอรู้ว่าลำพังแค่แอลกอฮอล์ เธอคงไม่ได้เป็นถึงขนาดนั้นแน่ แต่นั่นอาจจะมียาอะไรสักอย่าง ที่ทำให้เธอรู้สึกต้องการถึงขนาดควบคุมตัวเองไม่ได้ขนาดนั้น

          “พราวมุกรู้ ก็แค่อยากให้พวกเราสนุกกันก็เท่านั้นเอง”

          “แต่เนย์ไม่ได้อยากสนุกขนาดนั้น เนย์ไม่ได้อยากดื่ม หรือสังสรรค์อะไรพวกนั้นเลย เนย์อยากอยู่เงียบๆ ใช้ชีวิตไปในทางของเนย์ก็เท่านั้น เนย์ไม่ได้เป็นคนเริ่มเรื่องด้วยซ้ำ!”

          “อืม งั้นพราวมุกก็ขอโทษเนย์แล้วกันนะ เรื่องจะได้จบๆ ที่พราวมุกมาวันนี้ ก็แค่จะมาทวงคำสัญญาที่เนย์ให้ไว้กับพราวมุกก็แค่นั้นเอง”

ขืนเธอโวยวายมากไปกว่านี้ เรื่องเมื่อคืนอาจจะเข้าตัวเธอก็ได้ ชรินทร์ทิพย์เลยต้องรีบปิดประเด็นก่อน

          “พราวมุกวางใจได้เลย ต่อจากนี้ไปกันต์กับเนย์ เราสองคนจะไม่เจอกันอีก ไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้น เนย์ทำในฝั่งของเนย์เองนะ ส่วนกันต์ พราวมุกต้องคุยกับกันต์ ถ้ากันต์ไม่เข้ามายุ่งกับเนย์อีก เนย์ก็จะไม่ไปยุ่งกับกันต์แน่นอน”

          “หวังว่าเนย์จะพูดจริงๆ นะ และพราวมุกจะถามเนย์ว่า เนย์รักกันต์ หรือชอบกันต์บ้างมั้ย”

          ในระหว่างที่ชรินทร์ทิพย์ยิงคำถามเด็ดออกไป เธอแอบกดเครื่องบันทึกเสียงเอาไว้ ต่อไปนี้กันต์ธีร์จะได้รู้เสียที ว่าอีนังบ้านี่มันเป็นยังไง

          “เนย์ไม่เคยรักกันต์! และไม่คิดจะรักเลยด้วยซ้ำ ทั้งตอนนี้และอนาคต เนย์ก็ไม่มีวันที่จะรักกันต์เลย! ถ้าเจอกันต์ ฝากบอกกันต์ด้วยละกัน ว่าเลิกยุ่งกับเนย์เสียที แม้แต่ความเป็นเพื่อนก็เลิกแล้วต่อกันนะ”

ลัลน์ลลิตเน้นคำพูดทุกคำเพราะอารมณ์ความรู้สึก ระหว่างความเสียใจบวกกับความน้อยใจในโชคชะตาของตัวเอง รักต้องห้ามของเธอจะเกิดกับใครไม่ได้ทั้งนั้น ตราบใดที่ชีวิตของเธอลำบากแบบนี้ เธอไม่ควรคู่กับใครสักคน

          “โอเค งั้นพราวมุกขอบใจเนย์มากๆ เลยนะ ที่เนย์ให้คำมั่นสัญญากับพราวมุกอีกครั้ง หลังจากนี้อีกไม่นาน น่าจะเป็นเดือนหน้า พราวมุกกับกันต์ก็จะหมั้นกัน และเราจะไปเรียนต่ออเมริกา เนย์ยินดีกับพราวมุกด้วยนะ”

ชรินทร์ทิพย์มั่นใจอย่างที่สุด ว่าถ้ากันต์ธีร์ได้ฟังคลิปเสียงนี้ล่ะก็ จะทำให้กันต์ธีร์ตาสว่าง จากนี้ชรินทร์ทิพย์จะได้ตอกฝาโลง ลัลน์ลลิตแบบจริงๆ เสียที!

……………………….

[ณ บ้านเช่า]

          “น้าจะขอพูดกับกันต์ตรงๆ เลยละกันนะ”

กุลทิพย์คงต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลม เธอรู้ว่าพ่อหนุ่มคนนี้ มีความรักให้กับลูกสาวเธอมากแค่ไหน แต่ทว่ากุลทิพย์เองในฐานะแม่ ก็ไม่อยากให้ลูกสาวเจ็บปวด และอาจโดนทำร้ายได้ในสักวัน

          “ครับ...” กันต์ธีร์ตัดสินใจมาหาลัลน์ลลิตที่บ้าน หลังจากที่เขาได้ชั่งใจของตัวเองเรียบร้อยแล้ว ว่าหัวใจของเขา ไม่มีวันที่จะรักใครได้อีกแล้ว นอกจากลัลน์ลลิตเพียงคนเดียว กันต์ธีร์จึงต้องโยนทิฐิและความน้อยใจทิ้งไป ทั้งแชทและโทรหาลัลน์ลลิต แต่เธอกลับไม่รับสายเขาเลยสักครั้ง ทางเดียวที่กันต์ธีร์จะทำได้ก็คือต้องมาหาเธอที่บ้านเท่านั้น

          “น้ามีคนที่คู่ควรกับเนย์แล้ว ที่ไม่ใช่กันต์ เพราะฉะนั้น กันต์ควรเข้าใจนะ ถ้ากันต์มาหาเนย์แบบนี้ ทางนั้นเขาอาจจะเข้าใจผิดเนย์ก็ได้นะ”

กุลทิพย์จำเป็นต้องกุเรื่องราวนี้ขึ้นมา เพื่อให้พ่อหนุ่มคนนี้ตัดใจจากลูกสาวของเธอเสียที ซึ่งมันอาจดูเหมือนว่าจะใจร้ายก็ตาม เธอไม่มีทางเลือกอื่นใดแล้ว

          “คุณน้าหมายความว่ายังไงครับ”

กันต์ธีร์แปลกใจในท่าทีของแม่ของลัลน์ลลิตอย่างที่สุด ก่อนหน้านั้น แม่ของลัลน์ลลิตนั้น ต้อนรับเขาเป็นอย่างดี และยังใจดีกับเขามาตลอด

          “น้ารู้มาว่า ตอนนี้เนย์กำลังคบกับเพื่อนในกลุ่มของเรา อืม น่าจะชื่อเรย์หรือเปล่านะ เพราะน้าได้ยินเนย์พูดถึงอยู่บ่อยๆ ว่าเรย์คนนี้คอยช่วยเหลือเนย์ ทั้งเงินและรับเข้าทำงาน กันต์พอจะรู้เรื่องของเนย์กับเรย์มั้ย”

          กุลทิพย์ได้ยินชื่อจากลูกสาวที่เอ่ยในวันนั้น เลยเอามาสร้างเรื่องโกหกนี้ขึ้นมาให้ดูสมจริง ซึ่งมันอาจจะดูแย่ไปสักหน่อย แต่อย่างน้อยอาจจะทำให้พ่อหนุ่มคนนี้ปล่อยมือจากลูกสาวของเธอได้

          “รู้ครับ...”ในดวงตาของเขาฉายแววของความเจ็บปวดอย่างชัดเจน ความรู้สึกอ้างว้างอันประหลาดจู่โจมเข้ามาในใจของเขาทันที ไม่ว่าจะผ่านไปกี่สิบปี และเขาจะรักลัลน์ลลิตมากแค่ไหน ก็ไม่มีวันเปลี่ยนใจเธอ ให้มารักเขาได้เลยสักครั้ง กันต์ธีร์เดินมาจนสุดทางแล้ววันนี้ เขาคงต้องปล่อยลัลน์ลลิตไปจริงๆ สินะ ไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้ว

          “น้าอยากให้กันต์เข้าใจเนย์นะ และน้าก็อยากจะขอร้องกันต์ ให้เลิกยุ่งกับเนย์ ปล่อยให้เนย์ได้มีชีวิตที่ดีกับคนที่เนย์เลือกเถอะนะ น้าเป็นแม่ เมื่อลูกรักหรือสนใจใคร น้าเองก็รักคนนั้นเช่นกัน หวังว่ากันต์คงเข้าใจเรื่องนี้นะ...”