ตอนที่ 22 แผนเข้าใจผิด

“อะไรกันต์ ทำไมลูกถึงได้พูดกับหนูพราวมุกแบบนี้”

“ไม่เป็นไรค่ะคุณหญิงป้า พราวมุกก็แค่หวังดีกับกันต์ ในฐานะว่าที่คู่หมั้นเท่านั้นเองค่ะ ส่วนเรื่องที่พราวมุกพูด กันต์จะเชื่อหรือไม่เชื่อ นั่นก็แล้วแต่กันต์ค่ะ พราวมุกคงเตือนได้เท่านี้จริงๆ ค่ะ”

ชรินทร์ทิพย์ตบท้ายด้วยบทนางเอกที่แสนดี สารพัดที่เธอจะงัดขึ้นมาใช้ อย่างน้อย วันนี้ชรินทร์ทิพย์ก็ได้เห็นสัญญาณบางอย่างจากตัวกันต์ธีร์ ที่ทำให้เธอรู้ว่า แผนการของเธอคงอาจได้ผลก็เป็นได้

“ตายจริงหนูพราวมุก หนูช่างจิตใจดีอะไรขนาดนี้ ป้าเลือกลูกสะใภ้ไม่ผิดเลยจริงๆ”

“ขอบคุณค่ะคุณหญิงป้า แต่พราวมุกก็แอบกังวลนะคะ ว่ากันต์เขาจะไม่ยอมหมั้นกับพราวมุกค่ะ”

“ไม่มีทางแน่นอน ป้าจะไม่มีวันที่จะยอมรับลูกสะใภ้คนไหน นอกจากหนูพราวมุกคนเดียวเท่านั้น ยังไงซะ ป้าได้คุยกับทางพ่อแม่หนูแล้ว ฤกษ์หมั้นน่าจะเป็นเดือนหน้า และหนูสองคนจะได้บินไปเรียนต่อที่อเมริกาด้วยกัน หนูไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ กันต์กับหนูจะต้องได้แต่งงานกันแน่นอนจ่ะ”

“พราวมุกขอบพระคุณ คุณหญิงป้ามากๆ เลยนะคะ ที่เอ็นดูพราวมุกค่ะ”

แผนการครอบครองค่ำคืนที่ผ่านมาไม่สำเร็จ แต่ชรินทร์ทิพย์ก็ยังคงมีแผนการครอบครองกันต์ธีร์ตลอดชีวิตไว้เหมือนกัน

....................

[บริษัทโลเคชั่นมีเดีย]

“ฉันดีใจนะเนย์ ที่แกมาวันนี้ พี่ชายฉันก็กลัวว่าแกจะไม่มาซะแล้ว...แกแคสงานผ่านแล้ว ดีใจด้วยนะเนย์”

“ฉันก็ดีใจนะหลิว...วันนี้เลยต้องรีบมาก่อนเวลานัดเป็นชั่วโมง...ความจริงก็ตื่นเต้นบ้างแหละ...เอ่อ หลิว ฉันมีเรื่องจะคุยกับแก...เรื่องเมื่อวาน”

ลัลน์ลลิตจะใช้เวลานี้ ทำความเข้าใจกับนิชาภัทร เธอคิดว่าอย่างน้อย ก็ทำให้เพื่อนของเธอสบายใจบ้าง ลัลน์ลลิตนึกตำหนิตัวเอง ที่ละเลยกับความรู้สึกของเพื่อนคนนี้ มองข้ามความหวังดี ที่เพื่อนคนนี้มีให้กับเธอ เพราะมัวแต่เกรงใจ จนเกิดเรื่องไม่เป็นเรื่องขึ้น

“เรื่องอะไรเนย์...”

 นิชาภัทรแกล้งถาม ความเป็นจริงเธอก็แอบน้อยใจลัลน์ลลิตอยู่เหมือนกัน นิชาภัทรแค่อยากเป็นเพื่อนสนิทของลัลน์ลลิตเท่านั้น ไม่ได้มีอะไรเกินกว่านี้เลย

“เรื่องเมื่อคืน...จริงๆ ฉันไม่ได้กลับไปคบกับเรย์มันหรอกนะ...แต่ที่ฉันไม่ปฏิเสธ...นั่นก็เป็นเพราะว่า ฉันอยากให้...เอ่อ...ให้กันต์มันเข้าใจว่าฉันเป็นแบบนั้น”

 เหตุการณ์ค่ำคืนที่ผ่านมาสดๆ ร้อนๆ นั้นมันทำใบหน้าเนียนร้อนผ่าว ระหว่างเธอกับกันต์ธีร์มันเหมือนเป็นความฝันมากกว่า ทั้งที่ผ่านบทรักด้วยกันไม่รู้กี่รอบ ดีนะที่กันต์ธีร์ยังมีเครื่องป้องกัน ไม่งั้นลัลน์ลลิตต้องมีความเครียดตามมาอย่างแน่นอน

“เหตุผลล่ะ”

“ก็อย่างที่แกเคยบอกแหละหลิว...กันต์มันชอบฉันจริงๆ และพราวมุกเองก็มาขอร้องฉันให้เลิกสนิทกับกันต์ เพราะว่าพราวมุกรักกันต์มาก ฉันก็เลยต้องถอยออกมา เลิกทำตัวสนิทกับกันต์”

“แต่กันต์มันไม่ได้รักพราวมุกนะเนย์ มันรักแก และฉันคิดว่ามันก็รักแกมากๆ ด้วยแหละ รักมาก รักมานานตั้งแต่สมัยพวกแกเรียนหนังสือด้วยกัน ฉันแชทไปถามมันเรื่องเมื่อคืน ยังเงียบกริบ ป่านนี้มันยังไม่ตอบข้อความฉันเลย ไม่รู้เป็นยังไงบ้าง”

“แกก็รู้หลิว ว่าฉันกับกันต์ เราคบกันไม่ได้หรอก ถึงแม้ว่ากันต์มันจะรักฉันแค่ไหน แต่ทั้งพ่อแม่ครอบครัวของกันต์ ไม่ได้ชอบฉันเลย ฉันคงยังไม่ได้บอกแกเลยใช่มั้ย ว่าแม่ของกันต์ มาอาละวาดที่บ้านของฉัน เพราะกลัวว่าฉันจะไปหลอกกันต์”

“ห๊ะ! จริงเหรอ แม่ไอ้กันต์ เป็นขนาดนั้นเชียวเหรอ โห น่ากลัวชะมัด แบบนี้แกก็ทำถูกแล้วเนย์ ครอบครัวของไอ้กันต์กับ พราวมุกเขาสนิทกันอยู่แล้ว เขาอยากให้ลูกชายลูกสาวแต่งงานกัน โบราณสุดๆ เหมือนในละครเลยว่ะ”

“อืม แล้วแม่ฉันก็ไม่อยากให้ฉันเข้าใกล้กันต์อีก เพราะวันนั้นแม่ของกันต์ด่าแม่ฉันไปเยอะเหมือนกัน”

“เออ ฉันพอเข้าใจเหตุผลของแกแล้วว่ะเนย์ ตอนแรกฉันตกใจมากเลยนะ ที่แกจะไปคบกับไอ้เรย์ คิดว่าแกจะคิดสั้นซะอีก เรย์มันเป็นผู้ชายที่ไม่โอเคเลยนะ ไม่ว่าใครมันฟาดเรียบ เจ้าชู้สุดๆ เพลย์บอยที่หนึ่ง ถ้าแกไปคบมัน แกก็คงไม่มีความสุขหรอก ดีแล้วเนย์ ฉันเองก็ยอมรับนะ ว่าแอบนอยด์แกอยู่เหมือนกัน คิดว่าแกเองไม่เห็นฉันเป็นเพื่อนแล้วซะอีก”

“ฉันต้องขอโทษแกด้วยนะหลิว ที่เวลาเกิดเรื่องทีไร ฉันมองข้ามแกไปทุกที ทั้งที่แกดีกับฉันมาตลอด”

“ไม่เป็นไรหรอกเนย์ ฉันก็ไม่ถึงกับโกรธแกหรอก แค่น้อยใจนิดหน่อย ตอนนี้ก็เข้าใจแกแล้ว เป็นฉันเอง ก็คงต้องถอยออกมาเหมือนกัน บางครั้งมือที่สาม อาจมาในรูปแบบครอบครัวก็ได้นะ กันต์จะรักแกมากแค่ไหน แต่ถ้าพ่อแม่ไม่เห็นด้วย ชีวิตรักก็ไปได้ยาก และไม่มีความสุขกันทั้งสองฝ่าย”

“อืม ชีวิตและโชคชะตาของฉันนี่มันตลกดีนะหลิว จากชีวิตคุณหนูที่มีทุกอย่างเพียบพร้อม สู่ความยากไร้อย่างน่าเวทนา”

ถ้าลัลนน์ลลิตมีศักดินาเป็นคุณหนูอย่างเมื่อก่อนละก็ เธออาจจะเทียบเคียงกับกันต์ธีร์ได้อย่างไม่อายเลยสินะ

“แกต้องสู้นะเนย์ ฉันเชื่อว่าอีกไม่นานหรอก โอเค ได้เวลาไปหาพี่ชายฉันแล้วแหละ อีกหน่อยงานดารานางแบบของแกอาจจะรุ่ง และทำให้แกรวย ทุกอย่างของแกก็จะกลับมาก็ได้นะเนย์”

“อืม...ฉันก็หวังว่าตัวเองจะเป็นแบบนั้นนะ”

.......................

          [คลับไนต์เดย์...เวลา 19.00 น.]

          “เมื่อคืนเมาหนักกันทุกคนใช่มั้ยจ๊ะน้องเนย์ พี่เห็นว่าไม่ทันไรพากันกลับหมด...หรือว่าจะไปต่อกันคะ”

          “เปล่าค่ะพี่มะปราง กลับบ้านค่ะ”

ลัลน์ลลิตตอบแบบไม่เต็มเสียงมากนัก เธอไม่รู้ว่าเหตุการณ์เมื่อคืนเป็นอย่างไรบ้าง ในสภาพที่พวกเธอเมามายกันขนาดนั้น

          “แต่พี่ได้ยินพวกเด็กเขาพูดกันนะ ว่าคุณเรย์เมาไม่ได้สติ จนต้องให้คนที่บ้านมารับ และยังเอะอะโวยวาย เพื่อนของเนย์อ่ะ คุณหนูพราวมุกหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ เห็นบอกว่าเธอเดือด ที่พ่อหนุ่มรูปหล่อเพื่อนในกลุ่มเรา ไม่กลับด้วยกัน ทิ้งให้เธอดิ้นอยู่ที่คลับ”

          “เอ่อ...พี่มะปรางคงจะหมายถึงพราวมุกกับกันต์ใช่มั้ยคะ”

ลัลน์ลลิตใจเต้นแรงเป็นอย่างมาก เธอไม่รู้ว่าเรื่องราวเมื่อคืนหลังจากที่เธอกับกันต์ธีร์ออกไปแล้ว จะเกิดอะไรขึ้นอีก

          “เมื่อคืนคนที่คลับเยอะมาก ก็ไม่ทันจะได้สนใจกันเท่าไหร่หรอกเนย์ พี่ก็ไม่รู้อะไรมาก เลยถามเราไง”

          “เหรอคะ...” คำพูดของพี่มะปรางทำให้ลัลน์ลลิตโล่งอกไปทันที เธอไม่รู้ว่าวันนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับเธออีก ชรินทร์ทิพย์ นราวิชญ์ หรือว่ากันต์ธีร์ ใครจะมาเปิดกับเธอก่อนกันแน่

          “ใช่! แต่ก็อย่าสนใจไปเลย คุณเรย์เป็นลูกเจ้าของคลับ ไม่มีใครกล้าเอาเรื่องนี้ไปพูดกันหรอก กลัวตกงานน่ะ”

          “ค่ะพี่มะปราง”

          “แต่พี่ว่า...ก็จะมีอยู่คนนึงนะ ที่น่าจะมาหาเราอ่ะ ดูสิ”

          “ใครเหรอคะพี่มะปราง”

ลัลน์ลลิตหันไปมอง บุคคลที่เข้ามาในคลับยามที่แขกยังบางตานั้นก็คือชรินทร์ทิพย์นั่นเอง