บทที่ 1 กลุ่มไทฟอนผู้ยิ่งใหญ่

ภายในคฤหาสน์ทางตอนเหนือของประเทศฝรั่งเศสที่อยู่แยกออกมาจากเมืองหลวงอย่างไกลโพ้น คฤหาสน์ตั้งอยู่บนพื้นที่เกือบ 1,000 ตารางวา รายล้อมด้วยพื้นหญ้าเขียวชอุ่มและต้นไม้ราคาแพงที่ถูกตัดแต่งอย่างประณีต ด้านหน้ามีน้ำพุที่เป็นวงเวียนและรูปปั้นของอสุรกายไทฟอนขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางของบ่อน้ำพุ ตัวอาคารถูกตกแต่งด้วยสถาปัตยกรรมหรูหราสไตล์เรอเนสซองส์ โดยภายในของคฤหาสน์กว้างขวางและมีห้องมากมายจนไม่สามารถนับได้ เฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างตกแต่งด้วยไม้แกะสลักมูลค่าหลายล้านยูโร

ชายหนุ่มหน้าตาคมเข้มดุดันทั้งสี่คนกำลังนั่งประชุมกันอยู่ที่ห้องทำงานภายในคฤหาสน์สุดหรูหราใหญ่โตด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด พวกเขากำลังปรึกษาหารือกันเกี่ยวกับธุรกิจสีเทาที่พวกเขาทำมันมาด้วยกันเป็นสิบปีแล้ว 

Typhon หรือ กลุ่มไทฟอน กลุ่มมาเฟียที่ยิ่งใหญ่และมีอิทธิพลมากที่สุดในอิตาลีและฝรั่งเศส พวกเขาทำธุรกิจสีเทามากมาย ทั้งยาเสพติด ค้าขายอาวุธเถื่อน งานประมูลใต้ดิน และกาสิโนหลายแห่งทั้งในและนอกประเทศ โดยมีสี่หนุ่มหน้าตาหล่อเหลาดั่งเทพบุตรแต่นิสัยแต่ละคนนั้นเหมือนดั่งซาตานที่คอยกุมบังเหียนอยู่ 

ชายหนุ่มทั้งสี่คนสนิทกันมาตั้งแต่วัยเยาว์เพราะพวกเขายังโดนฝึกฝนร่างกายจิตใจอย่างหนักเพื่อให้แข็งแรงและโหดเหี้ยมกว่ารุ่นพ่อของเขา ชายทั้งสี่คนผ่านเรื่องราวมากมายหลายอย่างมาด้วยกันทั้งทุกข์และสุข จนในที่สุดกลุ่มไทฟอนก็ขึ้นมายืนอยู่บนจุดสูงสุดของอิตาลีและฝรั่งเศสจนไม่มีใครกล้ามาท้าทายอำนาจของพวกเขาได้ง่ายๆ

คนที่หนึ่ง ราฟาเอล ดีอาฟาต์ ชายหนุ่มฝรั่งเศส อายุ 36 ปี ใบหน้าหล่อเหลานิ่งเรียบดูดุดันกับนัยน์ตาสีฟ้าครามที่ไม่ว่าเขาจะจ้องมองไปที่ใคร ผู้คนเหล่านั้นก็ต้องหลบสายตาเขาทันที ชายหนุ่มมีผมสีน้ำตาลเข้มกับร่างกายกำยำสมบูรณ์ที่มีรอยสักรูปงูตัวใหญ่อยู่ตรงอกข้างขวา

คนที่สอง วินเซนต์ มาร์แตล หนุ่มฝรั่งเศสนัยน์ตาสีฟ้าเหมือนมีทะเลหมอกอยู่ภายในดวงตาคมกริบคู่นั้น อายุ 37 ปี นิสัยของเขาค่อนข้างที่จะเงียบขรึมและเย็นชาที่สุดในกลุ่ม

คนที่สามคือ ลูเซียโน่ มอร์โรเน ชายหนุ่มสัญชาติอิตาลี อายุ 36 ปี มีดวงตาสีเทาเข้มเข้ากันกับสีผมของชายหนุ่ม เขาเป็นผู้ชายที่ดูอารมณ์ดีแต่ก็แฝงไปด้วยความเหี้ยมเกรียมไม่ต่างกันเพื่อนในกลุ่มเลยสักนิด

และสุดท้ายคือ คามิลโล คาร์ดินัล อายุ 37 ปี ลูกครึ่งไทย-อิตาลี ชายหนุ่มมีผิวคล้ำกับนัยน์ตาสีน้ำตาล ซึ่งชายหนุ่มจะมีแววตาที่ดูแข็งกร้าวน้อยกว่าเหล่าบรรดาเพื่อนในกลุ่มของเขาเล็กน้อย คามิลโลดูเป็นคนที่ใจเย็นและไม่ใช้อารมณ์ที่สุด

“งานประมูลเพชรลับที่จะจัดขึ้นอีกสองวัน ใครจะไป” เสียงของวินเซนต์ เอ่ยขึ้นมาในขณะที่พวกเขากำลังนั่งพูดคุยกันอยู่บนโซฟากลางห้องทำงาน

“เดี๋ยวกูไปเอง...คามิล มึงไปกับกู” ราฟาเอล ชายหนุ่มที่มีนัยน์ตาสีฟ้าครามดูดุดันและน่าเกรงขามนั่งอยู่ข้างวินเซนต์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ ก่อนที่เขาจะหันไปถามชายหนุ่มร่างกำยำที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเขา

“กูไม่ว่าง กูต้องบินไปอิตาลีพรุ่งนี้” คามิลโล ตอบกลับไปอย่างตรงไปตรงมา

“เดี๋ยวกูไปกับมึงเอง” เป็นเสียงของ ลูเซียนโน่ หรือ ลูเซียน ชายหนุ่มหน้าคมเข้มสัญชาติอิตาลีที่นั่งอยู่ข้างคามิลโลพูดขึ้นมาเพราะลูเซียนไม่ได้มีธุระต้องไปไหน

“อือ งั้นก็ตามนั้น” เมื่อทุกอย่างลงตัวหมดแล้ว วินเซนต์จึงเอ่ยขึ้นมา

“พวกมึงจะกลับกันเลยไหม” ราฟาเอล ผู้เป็นเจ้าของคฤหาสน์หลังนี้เอ่ยถามเพื่อนในกลุ่ม 

ราฟาเอลกับลูเซียนมีหน้าที่ดูแลกิจการที่ฝรั่งเศส ส่วนวินเซนต์กับคามิลโลจะดูแลในส่วนของอิตาลีทั้งหมด ถึงพวกเขาจะเป็นเพื่อนกันแต่ทั้งสี่คนแบ่งการทำงานกันอย่างชัดเจน

“กูจะกลับคฤหาสน์เลย” ลูเซียโน่ตอบกลับไป ถึงแม้ว่าคฤหาสน์ของเขาจะอยู่ในประเทศฝรั่งเศสแต่ก็อยู่ห่างจากที่นี่ไปจนเกือบทางใต้ของประเทศ ซึ่งแน่นอนว่าเขาต้องนั่งเครื่องบินส่วนตัวที่จอดอยู่หลังคฤหาสน์ของราฟาเอลกลับไป

“กูกับคามิลว่าจะไปดื่มต่อที่ผับหน่อย มึงจะไปด้วยกันไหม” วินเซนต์เอ่ยถามราฟาเอล

“ไว้คราวหน้าละกัน วันนี้กูมีเรื่องต้องจัดการที่คฤหาสน์ก่อน” 

“อือ ไว้เจอกัน” วินเซนต์กล่าวลาเพื่อนก่อนที่เขาจะลุกขึ้นทันที ซึ่งคามิลโลเองก็ลุกขึ้นยืนและเอ่ยขึ้นมาเช่นกัน

“ไวเจอกัน”

หลังจากนั้น วินเซนต์กับคามิลโลหันหลังและเดินออกไปจากห้องทำงานอย่างช้าๆ ทำให้ในห้องเหลือเพียงราฟาเอลกับลูเซียโน่เพียงแค่สองคนเท่านั้น

“กูบินกลับเลยดีกว่า ไว้เจอกันวันงานประมูลเพชรนะ” ลูเซียนพูดขึ้นมาพร้อมกับลุกขึ้นยืนทันทีที่สองหนุ่มออกไปจากห้องทำงานแล้ว

“อือ” ราฟาเอลขานรับในลำคอ ก่อนที่ลูเซียโน่จะก้าวเดินออกไปจากห้อง

ร่างกำยำสมบูรณ์แบบของราฟาเอลเอนกายพิงกับพนักพิงของโซฟาพลางหลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้ากับการประชุมที่ยาวนานเกือบสามชั่วโมง ราฟาเอลนั่งพักสายตาอยู่ได้ไม่นานสักเท่าไหร่ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงของบอดี้การ์ดคนสนิทของเขา

“นายท่านครับ ขออนุญาตครับ” 

“เข้ามา” ราฟาเอลตอบกลับโดยที่ดวงตาคมกริบยังคงปิดสนิทอยู่ 

สิ้นเสียงเจ้านาย ลูกา บอดี้การ์ดคนสนิทของมาเฟียหนุ่มร่างกำยำเปิดประตูแง้มเข้ามาในห้องทำงานและเดินเข้ามาพร้อมกับชายแก่ที่หน้าตาเหี่ยวย่นและดูสงบนิ่งมาก

“น้ำร้อนเตรียมเรียบร้อยแล้วนะครับนายท่าน” อองโซ หัวหน้าพ่อบ้านที่อยู่กับราฟาเอลมาตั้งแต่เขายังเด็กเอ่ยขึ้นมา

“เดี๋ยวฉันไป” ราฟาเอลตอบกลับไปทั้งๆ ที่ตาคมกริบยังคงปิดสนิทอยู่ พ่อบ้านจึงก้มหัวให้เจ้านายหนึ่งครั้งและชายแก่ก็หันหลังเดินออกไปจากห้องทำงานทันที

มาเฟียหนุ่มเปิดเปลือกตาขึ้นมาอย่างช้าๆ ลูกาสวมชุดสูทสีดำยืนตัวตรงรอรับคำสั่งจากราฟาเอลด้วยท่าทางมั่นคงและหนักแน่น 

ราฟาเอลลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนที่เขาจะสาวเท้าก้าวยาวๆ ออกไปจากห้องทำงานอย่างช้าๆ ลูกายืนคอยเปิดปิดประตูให้เจ้านายอยู่ จากนั้นบอดี้การ์ดคนสนิทก็เดินตามราฟาเอลมาเรื่อยๆ ภายในคฤหาสน์มีบอดี้การ์ดและสาวใช้ยืนอยู่อย่างเงียบๆ ทุกซอกทุกมุมของบ้าน 

จนกระทั่งมาถึงห้องอาบน้ำสุดหรูหราที่เป็นเหมือนออนเช็นที่มีอ่างน้ำวนสีน้ำตาลสุดหรูขนาดใหญ่อยู่กลางห้อง ภายในห้องอาบน้ำถูกตกแต่งด้วยโทนสีน้ำตาลอ่อนและเข้มสลับกัน 

เมื่อราฟาเอลมาถึงหน้าห้องอาบน้ำ สาวใช้ทั้งสองคนที่ยืนประจำอยู่ตรงหน้าห้องรีบเอื้อมมือไปเปิดประตูบานใหญ่ให้กับราฟาเอลทันที

หญิงสาวหน้าตาสะสวยสวมชุดคลุมอาบน้ำโอ้อวดร่องอกสีขาวผ่องสีน้ำตาล พวกเธอยืนรอปรนนิบัติมาเฟียหนุ่มอยู่ภายในห้องอาบน้ำ

นัยน์ตาสีฟ้าครามก้าวเดินเข้ามาในห้องน้ำด้วยท่าทางสุขุมน่าเกรงขาม เหล่าบรรดาสาวสวยจึงรีบเข้ามาปลดเปลื้องเสื้อผ้าให้ราฟาเอล จนร่างกำยำกล้ามเนื้อแน่นไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ปกปิดในเวลาต่อมา 

ประตูห้องอาบน้ำถูกปิดสนิทลงพร้อมกับลูกาที่ยืนรอเจ้านายอยู่ด้านหน้า ส่วนเหล่าบรรดาสาวสวยยังคงช่วยกันคนละไม้คนละมือในการสวมใส่เสื้อคลุมอาบน้ำผ้าบางเบาสบายสีดำให้กับมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในประเทศ

“ไม่ต้องใส่” เสียงทุ้มทรงพลังเอ่ยออกมาอย่างเย็นยะเยือก

“ค่ะนายท่าน” หนึ่งในสี่คนตอบกลับมา ก่อนที่เธอจะส่งสัญญาณไปให้คนอื่นเพื่อเป็นการบอกพวกเธอว่าให้ทำตามคำสั่งของมาเฟียหนุ่มอย่างเคร่งครัด พวกเธอจึงรีบเก็บชุดคลุมอาบน้ำทันที

บรรดาหญิงสาวลอบกลืนน้ำลายลงคอเพราะความใหญ่โตมโหฬารตรงกายกลางของราฟาเอลที่โทงเทงไปมาท้าทายสายตาของพวกหล่อนอยู่ 

ร่างกำยำก้าวเดินตรงมายังอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ พวกเธอปรายตามองผมสีน้ำตาลเข้มกับร่างกายกำยำสมบูรณ์ที่มีรอยสักรูปงูตัวใหญ่อยู่ตรงอกข้างขวา อีกทั้งชายหนุ่มยังมีรอยสักเป็นวงรอบแขนทั้งสองข้าง ทว่าพวกเธอก็ไม่กล้าสบตากับนัยน์ตาสีฟ้าครามที่ดูน่าเกรงขามคู่นั้นเลยสักคน

ราฟาเอลลงมาแช่ในอ่างอาบน้ำทันที สาวสวยทั้งสี่คนจึงรีบเดินตามมานั่งลงบนขอบอ่างเพื่ออาบน้ำให้กับชายหนุ่ม วงแขนแกร่งกางออกกว้างด้วยท่าทางสบายๆ เมื่อเขาเหนื่อยล้ามาจากงานชายหนุ่มจึงชอบที่จะผ่อนคลายในแบบของตัวเอง

เวลาผ่านไป จนกระทั่งหญิงสาวทั้งสี่คนอาบน้ำและนวดตัวให้มาเฟียหนุ่มจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ราฟาเอลลุกขึ้นยืนและก้าวออกมาจากอ่างทันที เหล่าบรรดาหญิงสาวจึงรีบกุลีกุจอเข้ามาเช็ดหยดน้ำที่เกาะอยู่บนตัวของชายหนุ่มและสวมใส่เสื้อคลุมอาบน้ำสีดำผ้ามันเงาเบาสบายให้ราฟาเอลทันที ก่อนที่หญิงสาวอีกสองคนจะรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปเปิดประตูห้องอาบน้ำให้กับชายหนุ่ม

ราฟาเอลสาวเท้าก้าวเดินออกมาจากห้องอาบน้ำด้วยท่าทางมั่นคงอย่างช้าๆ ทำให้ลูกามีสีหน้าที่งุนงงเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะเอ่ยถามเจ้านาย 

“ทำไม…” 

“กูไม่ได้ทำอะไร แค่อาบน้ำ” ราฟาเอลตอบกลับไปอย่างตรงไปตรงมา ไม่ใช่ว่าเขาเป็นคนดีหรืออยู่ในศีลธรรมหรอกนะ แต่เขาแค่ยังไม่ถูกใจผู้หญิงในห้องเลยสักคน

“วันนี้ไม่มีคนถูกใจเหรอครับ” ลูกาเอ่ยถามต่อ

“อือ ไม่ค่อยถูกใจเท่าไหร่”

“งั้นพรุ่งนี้ผมหาคนใหม่มาให้นะครับ” สิ้นเสียงลูกา ราฟาเอลพยักหน้าให้หนึ่งครั้งก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะเอ่ยต่อ

“ดูตารางพรุ่งนี้มาให้กูด้วย”

“ผมจัดไว้เรียบร้อยแล้วครับนาย นี่ครับ” ลูกา ยื่นแท็บเล็ตให้เจ้านาย มือแกร่งของราฟาเอลจึงเอื้อมไปหยิบแท็บเล็ตขึ้นมาดูทันที ดวงตาคมกริบปรายตามองตารางงานสำหรับวันพรุ่งนี้อยู่ชั่วครู่ จากนั้นราฟาเอลก็ถือแท็บเล็ตก้าวตรงไปยังห้องนอนของตัวเองทันที