ตอนที่ 2 /2 ยอมทุกอย่าง
“กินอะไรก่อนไหม” เขาหันมาถามหลังจากที่ประตูห้องถูกปิดลงแล้ว
“มะ ไม่ค่ะ เบลล์ไม่หิว”
“ดื่มน้ำก่อน” เขาพูดพร้อมกับร่างสูงที่เดินไปหยิบขวดน้ำแร่ออกมาให้กับคนตัวเล็ก ใจจริงอยากจะตะครุบเธอกินเสียแต่ตอนนี้ แต่ดูท่าทางของหญิงสาวแล้ว สั่นอย่างนี้ เขาไม่อยากทำให้เธอแตกตื่นไปมากกว่านี้
“ขอบคุณค่ะพี่เอเดน” เธอรับขวดน้ำจากมือของอีกฝ่าย ก่อนจะเปิดขวดเพื่อดื่มแต่ทว่าแรงของเธอมันไม่สามารถเปิดขวดน้ำได้ ทำเอาสายตาคมเข้มของอีกฝ่ายที่มองอยู่ อดไม่ได้ที่จะดึงขวดน้ำมาเปิดให้กับหญิงสาว
“เอ่อ ขอบคุณนะคะ” เธอขอบคุณเขาออกไปอีกครั้ง ก่อนจะจิบน้ำด้วยท่าทางเกร็ง ๆ
“หมอบอกเรื่องการรักษาแล้วใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ ขอบคุณพี่เอเดนมากนะคะที่ช่วยเหลือเบลล์”
“ไม่เห็นต้องขอบคุณเลย ฉันไม่ได้ช่วยเธอเปล่า ๆ เสียหน่อย” เขาพูดมองจับจ้องมาที่คนตัวเล็ก นึกถูกใจความนุ่มนิ่มของเธอเหลือเกิน เพราะแบบนี้หรือเปล่าไอ้อคินถึงได้หลงนัก
“เริ่มเลยไหม” เขาถามขึ้น เมื่อรู้สึกว่าร่างกายของเขานั้นมันเริ่มทนไม่ไหวแล้ว อยากจะกลืนกินเธอเสียให้ได้
“เอ่อ ค่ะ เริ่มเลยก็ได้ค่ะ” เธอเรียกกำลังใจให้กับตนเองก่อนจะตอบรุ่นพี่หนุ่มกลับไป ถึงแม้ว่าในหัวใจของเธอในยามนี้จะเต้นแทบไม่เป็นจังหวะก็เถอะ
พอได้รับคำตอบที่น่าพอใจ เอเดนก็ไม่รอช้า เขาขยับกายเข้าไปใกล้ร่างของหญิงสาว ก่อนจะจับมือให้เธอเดินตามเขาเข้าไปในห้อง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันรวดเร็วเหลือเกิน เพียงแค่ปลายเท้าเธอก้าวเข้ามาในห้องนอนสีเข้ม อีกฝ่ายก็ดันเธอเข้ากำแพงก่อนจะใช้แขนกำยำกักขังเธอเอาไว้
“อื้อ” บีเบลล์ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยถามอะไร ริมฝีปากของชายหนุ่มก็กระแทกจูบเธอเสียแล้ว มันเป็นการจูบที่ไม่ได้อ่อนโยนเลยสักนิด การกระทำของรุ่นพี่หนุ่มมันทำให้สติของเธอแตกกระเจิงทันที จะยกมือขึ้นมาห้ามปรามก็ไม่ทันเลยสักนิด เมื่อลิ้นร้อนของคนตัวสูงสอดแทรกเข้ามาสำรวจโพรงปากอวบอิ่มของเธอ ดูดดึงหยอกล้อเรียวลิ้นจนทำให้เธอแทบไปไม่เป็น
“อื้อ” คนตัวเล็กทำได้แค่ส่งเสียงอู้อี้ออกมา เธอยกมือขึ้นมากำเสื้อของอีกฝ่ายเอาไว้แน่น เรี่ยวแรงที่อีกฝ่ายสูบไป มันทำให้เธออ่อนล้าลง
แขนแกร่งของเอเดนประคองคนตัวเล็กเอาไว้ ถึงแม้จะรู้สึกตงิดใจกับการจูบที่ไม่ได้เรื่องของคนตัวเล็ก แต่ทว่าความหวานที่ได้รับมันทำให้เขาพอใจเหลือเกิน ไม่คิดว่าเธอคนนี้จะหอมหวานแทบทั้งตัวขนาดนี้ เมื่อความต้องการมากขึ้นมันก็ทำให้ชายหนุ่มเผยตัวตนที่แท้จริงของตัวเองออกมา ชายหนุ่มไม่รอช้าเขายกมือเลื่อนมาปลดกระดุมเสื้อของหญิงสาวออกอย่างรวดเร็ว ไม่นานเท่าไรนัก ร่างกายของเธอก็ปรากฏต่อสายตาของเขา
เนินอกที่ล้นทะลักชุดชั้นในสีหวาน มันทำเอาเขาคอแห้งทันที เจอผู้หญิงสวยมาก็เยอะ แต่ร่างกายของคนตรงหน้าเขานี้ช่างดูยั่วยวนชวนให้เขาหลงใหลเหลือเกิน พอเห็นสายตาของอีกฝ่ายที่มองมาที่ร่างกายของเธอ มันก็ทำให้ลมหายใจของบีเบลล์รัวเร็วขึ้น หารู้ไม่ ยิ่งเป็นแบบนั้นมันก็ยิ่งทำให้หน้าอกของเธอกระเพื่อมมากขึ้นกว่าเดิม
น่าลิ้มรสชะมัด!
เอเดนนึกขึ้นก่อนจะลูบไล้สัมผัสร่างกายสวยของหญิงสาว เขาเลื่อนมืออีกข้างไปปลดตะขอเสื้อชั้นในของคนตัวเล็ก ทำให้ทุกอย่างหลุดออกจากร่างกาย หน้าอกที่ไร้สิ่งปกคลุมใด ๆ จึงเด้งออกมา เขาไม่รอช้าครอบริมฝีปากเข้ากับฐานถันสีหวานของหญิงสาวทันที
ความรู้สึกใหม่เอี่ยมที่เพิ่งเกิดขึ้นกับร่างกายของเธอ มันทำให้เธอนึกไม่เข้าใจ ทุกครั้งที่อีกฝ่ายสัมผัสร่างกายและหยอกล้อกับหน้าอกของเธอมันทำให้หญิงสาวรู้สึกกระสับกระส่ายไม่น้อย เธอไม่อยากเปล่งเสียงใด ๆ ออกมาแต่มันก็ยากเย็นเหลือเกิน
“อ๊ะ พะ พี่เอเดน เบาหน่อยค่ะ” เธอเจ็บที่อีกฝ่ายดูดดึงหน้าอกเธอไม่เบาแรงเลยสักนิด
“อดทนหน่อย ฉันยังไม่พอ” เขาต้องการสัมผัสเธอมากกว่านี้ ทุกส่วนของร่างกาย เขาอยากจะสัมผัสมันไปหมด ชายหนุ่มเกี่ยวกางเกงชั้นในของคนตัวเล็กลง นั่นจึงทำให้เธอเบิกตากว้างขึ้นมา รู้สึกอับอายไม่น้อยที่ในตอนนี้ร่างกายของเธอไร้สิ่งห่อหุ้มใด ๆ แล้ว
“อ๊ะ อือ” นิ้วเรียวยาวของว่าที่นายแพทย์หนุ่มกรีดกรายเข้ามายังกลีบกุหลาบสวยของคนตัวเล็ก การกระทำของเขามันทำให้เธอสะดุ้งเฮือกขึ้น สายตาของเธอบังเอิญสบตากับอีกฝ่าย เขามองเธออย่างนึกสงสัยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
ชายหนุ่มอุ้มร่างเล็กขึ้นพร้อมวางเธอลงบนเตียงโดยมีอีกฝ่ายยืนอยู่ เขาถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกพร้อมสายตาที่สำรวจร่างเล็กไปทั่วกาย เธอสวยน่ามองแทบจะทุกส่วน ยิ่งส่วนนั้นที่มีขนปกคลุมเพียงเล็กน้อยมันยิ่งทำให้เขาพอใจกับความอมชมพูของมัน
“อ้าขาออกหน่อย” เขาบอกหลังจากที่ปลดกางเกงของตนเองออกไป
บางสิ่งบางอย่างที่หญิงสาวได้เห็นมันทำให้เธอเบิกตาโตกว้างขึ้นก่อนจะรีบหันหน้าหนีไปอีกทางทันที เป็นครั้งแรกที่เธอได้เคยเห็นสิ่งนั้น ไม่รู้ว่ามันจะมีขนาดใหญ่ขนาดนี้ มันเป็นเรื่องปกติของผู้ชายหรือเปล่าเธอไม่แน่ใจ แต่ของเขาคนนี้มันทำให้เธอหวั่นใจอย่างบอกไม่ถูก
ตอนที่ 19 จับมือเอาไว้ตลอดไป ตกดึกของวัน ร่างเล็กกระเพื่อมไปตามแรงกระแทกของหนุ่มรุ่นพี่อย่างหนักหน่วง หลังจากที่เอเดนกลับมาจากโรงพยาบาล เขาก็จับเธอกินอีกรอบ ทำงานเหนื่อยมาจะตายยังมีแรงมาทำเธออีก ดูเหมือนว่าการที่ชายหนุ่มทำแบบนี้จะเรียกว่าชาร์จแบตให้กับตัวเอง ในตอนแรกที่ได้ยินก็นึกขำเหมือนกัน เธอเองก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรเพราะต้องการให้ความสุขกับคนรักหนุ่มเหมือนกัน “อ๊ะ เบาหน่อยค่ะห้องนอนเบลล์ไม่ได้เก็บเสียงนะ”“ซี้ด ก็แน่นอะอยากจะกระแทกแรง ๆ คิดถึงเป็นบ้า”“ทำเป็นพูด พี่ทำบ่อยมากนะคะพี่เอเดน”“แต่สำหรับพี่มันไม่พอ ใครให้เมียพี่สวยกันล่ะ จับตรงไหนก็นุ่มไปหมดด้วย” ชายหนุ่มพูดพร้อมทำหน้าพอใจออกมากับช่องทางรักของคนตัวเล็กที่คับแน่นจนทำให้เขาแทบคลั่งแล้ว หญิงสาวได้ยินคำพูดเหล่านั้นก็เผยรอยยิ้มออกมาให้กับชายหนุ่มอย่างยั่วยวน ใครบอกว่ามีแค่เขาที่มีความสุข เธอเองก็ไม่ต่างกัน ทุกการกระทำ ทุกการสัมผัสของรุ่นพี่หนุ่ม มันทำให้เธอเสียวซ่านไม่น้อย พยายามกัดฟันข่มไม่ให้ครางดังออกมาแต่ก็ไม่ง่ายเลยสักนิด“เบลล์ อ๊า กัดฟันแบบนี้พี่ก็อกแตกตายพอดี” คนตัวเล็กเซ็กซี่เกินไปแล้ว เอเดนไม่พูดเปล่าเขาโน้มใบหน้าล
ตอนที่ 18 ความรัก“ถ้ารักกันชอบกันน้าก็ไม่คิดขัดขวางหรอกจ้ะ ขอแค่รักษาหัวใจของลูกสาวน้าให้ดีก็พอ” คำพูดของหญิงวัยกลางคนที่ตอบกลับมา มันทำให้เอเดนโล่งใจไม่น้อย อย่างน้อยแม่ของแฟนสาวเขาก็ไม่ได้ขัดขวางความรักของเขาในครั้งนี้ “ขอบคุณนะคะแม่” บีเบลล์เองก็รู้สึกโล่งใจไม่ต่างกัน พอไม่มีใครห้ามเรื่องที่เธอกับแฟนหนุ่มคบหากัน มันก็ทำให้สองหนุ่มสาวต่างยิ้มให้กันอย่างมีความสุข “ผมสัญญาว่าจะดูแลเบลล์ให้ดีที่สุด”“ขอบใจนะพ่อหนุ่ม แม่เห็นเบลล์มีความสุขแม่ก็ดีใจ” ประโยคหลังนางมีนาหันหน้ามาหาลูกสาว เธอรู้จักนิสัยของลูกเธอดี ถ้าหากไม่รักจริงลูกสาวเธอก็คงไม่เปิดใจหรอก แต่มันมีเรื่องหนึ่งที่หญิงวัยกลางคนสงสัย “เอ่อ ฉันขอคุยกับลูกสาวเป็นการส่วนตัวได้ไหมจ๊ะพ่อหนุ่ม”“ได้ครับ” ถึงแม้จะกังวลแต่เอเดนก็ยอมออกไปข้างนอกแต่โดยดี ปล่อยให้สองแม่ลูกเขาพูดคุยกัน เอาไว้รอถามเจ้าตัวเองก็ได้ว่าคุยเรื่องอะไรกัน พอหลังจากที่เห็นแฟนหนุ่มของลูกสาวออกไป นางมีนาก็เงยหน้ามาถามลูกสาวทันที สิ่งที่ทำให้เธอสงสัย คือเรื่องที่เขาเป็นเจ้าของโรงพยาบาลแห่งนี้ เธอพอรู้ว่าโรงพยาบาลแห่งนี้ค่ารักษาแพงขนาดไหน เธอจึงอยากถามบุตรสาวว่า การ
ตอนที่ 17 แนะนำครอบครัวเอเดนขับรถพาคนตัวเล็กไปเรื่อย ๆ ซึ่งหญิงสาวไม่รู้เลยว่าเขาจะพาเธอไปไหน จนกระทั่งรถหรูของแฟนหนุ่มเลี้ยวเข้ามาจอดที่บ้านหลังใหญ่หลังหนึ่งที่มีบริเวณบ้านกว้างขวางพอสมควร แถมการตกแต่งก็ยังสวยสง่ามากอีกด้วย หญิงสาวสงสัยจึงหันหน้ามาถามอีกฝ่ายทันที “บ้านใครคะพี่เอเดน”“บ้านพี่เอง” สิ้นคำพูดของชายหนุ่มที่ดังออกมา มันก็ทำให้บีเบลล์เบิกตาโตกว้างด้วยความตกใจเพราะเขาไม่ได้บอกก่อนเลยว่าจะพาเธอมาบ้านของเขาอย่างนี้ ความประหม่ามันจึงก่อเกิดขึ้นทันที“พี่ เบลล์ เบลล์ไม่พร้อมทำไมพี่ถึงพาเบลล์มาที่บ้านคะ”“ไม่ต้องตื่นเต้น มีพี่อยู่ทั้งคน อีกอย่างพี่อยากให้เบลล์มั่นใจว่า ผู้ชายคนนี้จริงจังกับเรื่องของเราขนาดไหน สิ่งที่พี่ทำผิดไปพี่ขอโทษด้วยนะ”“ไม่ต้องขอโทษแล้วค่ะ เบลล์รับรู้แล้ว แต่พี่พาเบลล์มาที่บ้านแบบนี้พ่อแม่พี่เขาจะโอเคหรือคะ” ฐานะเธอแตกต่างจากรุ่นพี่หนุ่มขนาดนี้ เธอกลัวเหลือเกินว่าพวกท่านจะไม่ต้อนรับเธอ “พ่อแม่พี่ท่านใจดี ไม่ต้องกลัวนะ” เอเดนจับมือรุ่นน้องสาวก่อนจะยกขึ้นมาหอมทันที เขาให้กำลังใจคนตัวเล็กไม่อยากให้เธอเครียดและวิตกกังวลมาก ก่อนหน้านี้ชายหนุ่มเองก็บอกพ่อแม่เร
ตอนที่ 16 ขอบคุณที่เชื่อใจ ในห้องทำงานของเอเดน หลังจากที่ปรับอารมณ์ไปพักใหญ่ชายหนุ่มก็หันหน้ามาหาหญิงสาวที่นั่งเงียบอยู่ สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้มันทำให้เขากลัวใจของผู้หญิงคนนี้ไม่น้อย แต่พอได้ยินคำตอบที่คนตัวเล็กบอกอีกคนมันก็ทำให้ชายหนุ่มดีใจไม่น้อย เธอเชื่อใจเขา ฟังเหตุผลทุกอย่าง นึกว่าจะไม่ฟังอะไรเลยเสียอีก “ขอบคุณนะเบลล์ที่ฟังเหตุผล”“ไม่เป็นไรคะ เบลล์ไม่ใช่คนเชื่อคนโดยไม่คิดไตร่ตรองก่อน”“ตั้งแต่ที่อยู่กับเบลล์ ฉันไม่เคยไปยุ่งกับผู้หญิงคนไหนเลย”“เชื่อค่ะ”“ทำไมเชื่อง่ายจัง” พอได้ยินคนตัวเล็กบอกว่าเชื่ออย่างง่าย ๆ มันก็ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะถามว่าทำไมเธอถึงเชื่อเขาง่ายจัง “ด้วยเวลา ด้วยการที่เราอยู่ด้วยกันแทบจะตลอด ยกเว้นที่พี่อยู่โรงพยาบาล มันก็อาจจะเป็นไปได้ที่พี่แบบพาผู้หญิงมานอนที่นี่ แต่พอคิดไปคิดมา คนเราถ้าจะคบหากันก็ต้องมีความเชื่อใจกัน ถ้าเรื่องแค่นี้เบลล์ยังให้พี่ไม่ได้ ยังเชื่อพี่ไม่ได้ เราสองคนก็คงเป็นแฟนกันไม่ได้หรอกค่ะ” ชายหนุ่มอมยิ้ม เขาตกหลุมกับดักของตัวเองอย่างที่เพื่อนบอกจริง ๆ ถึงแม้ว่าเขาจะหน้านิ่ง ๆ แต่ก็เป็นคนใจร้อนพอมีผู้หญิงคนนี้อยู่ข้าง ๆ มันทำให้เขาเป็น
ตอนที่ 15 ความเชื่อใจ“มีอะไรก็พูดมา” ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งหลังจากที่ผู้หญิงคนนี้เข้าไปหาเขาที่ห้องทำงานบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย เขาไม่สนใจไล่เธอกลับไปแต่เธอก็ไม่ยอม นั่นจึงทำให้ชายหนุ่มตัดสินใจให้เธอมาคุยตรงนี้ “เดนโกรธอะไรพริ้งคะ ที่ผ่านมาเรื่องของเรามันไม่มีค่าเลยหรอ ทำไมเดนถึงไม่สนใจพริ้งเลย” ชมพริ้งตีหน้าเศร้า เธอมาที่นี่เพราะอคินบอกว่าบีเบลล์กำลังเดินทางมาที่โรงพยาบาล นั่นจึงทำให้เธอมาหาชายหนุ่มที่นี่ กะว่าจะจัดฉากได้กันได้ห้องทำงานเสียหน่อยแต่เอเดนก็เหมือนรู้ทันจึงเลือกจะให้เธอมาคุยในสายตาคนที่ผ่านไปมาอย่างนี้ “ฉันว่าเราคุยเรื่องนี้กันจบแล้วนะ เรื่องของเรามันจบแล้ว อันที่จริงมันไม่ได้เริ่มต้นด้วยซ้ำ ตั้งแต่แรกต่างคนก็ต่างได้ในสิ่งที่ต้องการ ฉันเคยบอกเธอไปแล้วไม่ใช่หรอ”“แต่พริ้งรักเดน ที่ผ่านมาสิ่งที่พริ้งให้เดนไปมันไม่มีค่าเลยเหรอมันไม่มีสักนิดเลยเหรอที่จะทำให้เดนรักพริ้งบ้าง”“ไม่เลยสักนิด อีกอย่างฉันไม่เคยรักเธอ” ยิ่งได้ยินคำตอบย้ำว่าอีกฝ่ายไม่เคยรักเธอเลยมันก็ยิ่งทำให้ชมพริ้งเจ็บหน่วงที่หัวใจไม่น้อย “อีนั่นมันดีกว่าพริ้งตรงไหน ทำไมเดนถึงเลือกมัน”“ดีกว่าทุก
ตอนที่ 14 ตกลง“ถ้าเบลล์ไม่ตกลงล่ะคะ” เธออยากจะรู้ว่าถ้าเธอไม่ตกลงเขาจะว่ายังไง ชายหนุ่มพอได้ยินคำถามของคนตัวเล็ก ดวงตาของเขาก็หรี่มองเธออย่างบึ้งตึงทันที“ก็ไม่ปล่อยอยู่ดี ใครจะโง่ปล่อยเมียตัวเองไปวะ” เขาพูดออกไปอย่างที่คิด ความรู้สึกของเขาที่มีต่อผู้หญิงคนนี้มันมากแล้วจะให้ยอมปล่อยไปเขาก็คงโง่เต็มทน “เห็นแก่ตัว” บีเบลล์นึกค้อนใส่ ผู้ชายคนนี้ไม่มีทางเลือกให้เธอแต่ทำเหมือนจะให้เธอเลือก “เห็นแก่ตัวก็ผัวเธอไหม”“เบลล์มีแต่ฝ่ายเสียเปรียบเพราะงั้นเบลล์มีข้อแม้”“ข้อแม้อะไรไหนลองพูดมา” เอเดนเองก็อยากจะฟังข้อแม้ของคนตัวเล็กเหมือนกันว่าเธอจะพูดอะไร ถ้าไม่ได้หนักหนาอะไร ทำไมเขาจะให้เธอไม่ได้ “พี่ต้องห้ามมีผู้หญิงคนอื่นนอกจากเบลล์ ห้ามโกหก ห้ามหลอกเบลล์ และก็ภาพพวกนั้นที่เคยถ่ายลบออกให้หมดด้วย เบลล์ไม่ชอบ”“ภาพพวกนั้นลบไปนานแล้ว ไม่มีแล้ว ส่วนผู้หญิงคนอื่นตอนนี้ไม่มีใครนอกจากเธอ ตอนนี้ฉันจริงจังกับเธอไม่ได้หลอกหรือสนใจไอ้อคินแล้วเพราะฉันได้ในสิ่งที่ต้องการแล้วนั่นก็คือเธอ” สายตาจริงจังของชายหนุ่มมันทำให้หญิงสาวรู้สึกสั่นไหวไม่น้อย เธอยอมรับว่าพอเห็นแบบนี้มันทำให้เธอรู้สึกเชื่อเขาได้ในระดับห