ตอนที่ 5

          “ครับ” เวทิศอุ้มหญิงสาวไปยังโต๊ะทำงานของเธอ เขาวางเธอให้นั่งบนโต๊ะ โดยมีเขายืนแทรกกลางอยู่ระหว่างขาเรียว

          ภริดาเงยหน้ามองสบตาเจ้าเด็กของเธอตลอดเวลา ในขณะที่เธอจัดการปลดเข็มขัดของเขา แล้วแกะกระดุม รูดซิปลง ก่อนจะควักเอาท่อนลำแข็งคึกร้อนผ่าวออกมารูดเบา ๆ

          “พี่ดา...”

          เวทิศกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ เขาเองก็ไม่ยอมน้อยหน้าเธอ ชายหนุ่มล้วงมือผ่านชายกระโปรงยีนส์สั้นเหนือเข่าของเธอ ใช้นิ้วชี้เกี่ยวเป้ากางเกงในเบี่ยงออก

          “เข้ามาหาฉันจ้าเด็กน้อย นายต้องถูกฉันรัดจนหลั่งน้ำ...ตา” ภริดายิ้มร้าย

          เวทิศขบกรามแน่น พยายามกดอารมณ์หนุ่มพลุ่งพล่านในกายไว้ก่อน เขาล้วงกระเป๋ากางเกง ดึงเอาถุงยางอนามัยออกมา ฉีกซองด้วยปาก แล้วสวมครอบป้องกันอย่างรวดเร็ว

          “เด็กดี...เข้ามาหาพี่ เร็ว ๆ”

          เวทิศจุ๊บปากอิ่มเบา ๆ เขาจับส่วนหัวจี้จมตรงปากทางร่องรัก เมื่อดันส่วนหัวเข้าไปจนถึงรอยหยัก เขาก็หยุดค้างคาไว้ก่อน

เวทิศขยับยืนมั่นคง จับเอวบางไว้ด้วยสองมือ มองสบตาคู่สวย แล้วผลักส่งลำกาย สอดใส่ในร่องอุ่นอ้าวสุดทางในคราเดียว

          ภริดาห่อปาก เบิกตากว้าง หญิงสาวหลุบตามองสัดส่วนที่สอดประสานกัน แล้วค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจออกมาเพื่อบรรเทาความจุก และความเสียวซ่านที่วูบวาบอยู่กลางหว่างขา

          “รัดผมแน่น ๆ นะครับพี่ดา ผมเป็นของพี่ดา ผมยอมให้พี่ดาลงโทษได้ตามแต่ใจพี่ดาเลย”

          เวทิศหอมแก้มนุ่มฟอดใหญ่ เขากระชับเอวบางไว้ในสองมือ แล้วโจนจ้วงเข้าหา กระแทกกระทั้นแก่นกายเข้าออกในร่องสาวอย่างดุดัน

          “เวจ๋า...” ภริดาเงยหน้ากรีดร้องครวญครางด้วยความซ่านเสียว ทุกการขยับของเวทิศทำให้เธอเสียวสะใจ เจ้าเด็กของเธอแรงเยอะ และอึดมาก เขาส่งเธอไปยังปลายทางสุขสมได้อย่างรวดเร็ว

          “เว...ถึงได้แล้ว ดะ...เดี๋ยวคนในร้านสงสัย” ภริดาบอกเสียงสั่นพร่า เพราะเวทิศยังไม่ยอมหยุดขับเคลื่อนลำกายเข้าออกในร่างกายเธอ

          “ผมอยากถูกลงโทษทั้งคืน” เวทิศพูดเสียงอู้อี้อยู่กับซอกคอหอมกรุ่น

          “อื๊อ ! เดี๋ยวค่อยไปต่อที่คอนโดนะ”

          เวทิศเงยหน้าขึ้นมาจากลำคอสาว มองสบตาพี่ดา แล้วชะลอจังหวะรัก เขาเปลี่ยนมาเป็นโม่เอวควงช้า ๆ บดเบียดโหนกเนื้อชายกับเนินเนื้อสาว และโยกลำกายแกร่งที่อัดแน่นเต็มร่องเนิบนาบ

          “ก็ได้ครับ” เด็กดีของภริดายอมอย่างว่าง่าย เขาเริ่มขยับบั้นเอวอีกครั้ง เร่งจังหวะจากช้า ๆ เป็นซอยถี่ยิบ

ครู่เดียว...เขาก็แตกกระจายในร่องนุ่มแน่น ซึ่งภริดาก็หลุดลอยแตกซ่านไปพร้อมกับเขาอีกครั้ง

          สองกายกอดเกี่ยวกันแนบแน่น ต่างลูบไล้กันด้วยความผูกพันลึกซึ้ง จูบดูดดื่มหลังผ่านจุดสุขสม ช่างหวานล้ำจนภริดาไม่อยากถอนจูบออกมาเลย แต่เธอก็ต้องรีบตัดใจ เอาไว้ไปต่อที่คอนโดก็ได้ หญิงสาวผลักอกกว้างออกห่างเบา ๆ

          “พอแล้วเว ออกไปได้แล้ว แล้วเจอกันที่รถหลังร้านปิดนะ”

          “ครับ...พี่ดา”

          เวทิศจัดการภริดาและตัวเองให้อยู่ในสภาพเรียบร้อยดังเดิม แล้วอุ้มเธอลงมายืนบนพื้น เขาหอมแก้มเนียนฟอดใหญ่อีกครั้ง และยอมออกไปจากห้องตามที่เธอบอก

          ภริดาเดินอ้อมโต๊ะไปนั่งลงที่เก้าอี้ทำงาน หญิงสาวถอนหายใจอย่างมีความสุข ระหว่างที่นั่งรอร้านปิด เธอหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋าถือขึ้นมาเช็กข้อความ

          เมื่อภริดากดเปิดหน้าจอโทรศัพท์มือถือ แล้วเข้าโปรแกรมแชท เธอก็เห็นข้อความจากคนที่เธอไม่รู้จัก รูปโปรไฟล์เล็ก ๆ ทำให้เธอมองไม่ชัดว่าเคยเห็นหน้าเขาไหม เธอจึงกดเปิดอ่านข้อความ

          พสุ : ดา...ผมคิดถึงคุณ

          ข้อความจากคนเคยรักที่หายหัวไปหลายปี ทำให้ภริดาเหยียดยิ้ม หญิงสาวไม่ตอบข้อความ แถมยังบล็อกเขาอีกต่างหาก เธอวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะอย่างหัวเสีย  

          “ไอ้เลว...”

          ไม่มีเยื่อใยเหลือเพียงเสี้ยว มีแต่ความขยะแขยง และอ้วกแทบพุ่งกับคำว่า คิดถึง ที่มันหน้าด้านพิมพ์ส่งมาถึงเธอ

3 บางอย่างที่น่าสงสัย

         

          “พรุ่งนี้มีเรียนหรือเปล่า” ภริดาถามคนที่เพิ่งขึ้นมานั่งหลังพวงมาลัยรถของเธอ

          “มีเรียนบ่ายครับ”

          “งั้น...คืนนี้พี่จะไม่กวน”

          เวทิศอมยิ้ม เขาหันไปมองหญิงสาวแวบหนึ่ง ก่อนจะหันกลับมาตั้งใจขับรถเพื่อกลับคอนโดของเธอ

          “กวนได้ครับ ผมเต็มใจให้พี่ดากวนทั้งคืน”

          “งั้น...ถ้านายเรียนไม่ทันเพื่อน หรือทำงานส่งอาจารย์ไม่ทันกำหนด ก็อย่ามาโทษพี่นะ”

          “ครับผม” เวทิศยิ้มอ่อนบาง เขายื่นมือไปลูบต้นขาขาวของภริดาเบา ๆ

          “พี่ดาอยากแวะข้างทางอีกมั้ยครับ ผมว่ามันตื่นเต้นดี”

          ภริดายิ้มอย่างรู้ทัน

          “นายอยากเหรอ”

          “ก็ตอนอยู่ที่ร้าน ผมกินไม่อิ่ม” เสียงอ้อนน่าสงสาร

          “พี่เหนอะหนะไปทั้งตัว อยากอาบน้ำก่อน”

          “คนใจร้าย” เวทิศว่าแล้วชักมือกลับไปจับพวงมาลัยตามเดิม

          ภริดามองเสี้ยวหน้าด้านข้างของเจ้าเด็กด้วยความเห็นใจ ตอนที่เธออยาก เขาก็ตอบสนองทุกที่ทุกเวลา ตอนเขาอยากบ้าง เธอจะใจจืดใจดำ ก็เห็นจะไม่ยุติธรรมกับเขาสักเท่าไร

          “พี่ใช้ปากให้ก็ได้ แล้วอย่างอื่นค่อยไปต่อที่ห้อง”

          คนที่เพิ่งบ่นว่าหญิงสาวใจร้าย ระบายยิ้มอย่างดีใจ เขาชะลอความเร็วรถ และจอดข้างทาง พอรถจอสนิท เขาก็ปิดไฟหน้า ใส่เกียร์ว่าง ดึงเบรกมือ

          เวทิศจัดการดึงเจ้าเวน้อยที่ไม่น้อยออกมาเตรียมพร้อม โดยที่ภริดาไม่ต้องเหนื่อยจัดการขั้นตอนนี้เลย