เข้าสู่ระบบแชร์
รื้อฟื้นความทรงจำ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-07-13 15:17:25"นี่คุณ ปล่อยฉันนะ" ฮันนี่เงยหน้ามองคนที่ตัวสูงกว่า พยายามที่จะใช้มืออีกข้างแกะมือหนา แต่เจ้าของมือกลับเลือกที่จะยึดแน่นไม่ปล่อยพร้อมกับไหวไหล่ไปมา
"คุณ" "เธอมีคนอื่นเหรอฮันนี่ ไหนบอกว่าตัวเองดีนักหนาไง" อาร์ตจ้องหน้าแฟนสาวเขม็ง กรามบดเข้าหากันแน่นในตอนที่มองเห็นแขนเรียวถูกกุมไว้ด้วยมือของผู้ชายอีกคน "ฉันไม่เคยบอกว่าตัวเองดี แต่ที่แน่ๆ ฉันไม่เอากับคนอื่นทั้งที่มีแฟนอยู่แล้วแน่นอน" "ฮันนี่!" "ไสหัวไป อย่ามายุ่งกับฉัน เราเลิกกัน" "มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกฮันนี่ คิดว่าสถานะอย่างเธอไปจากคนอย่างพี่ได้หรือไง" "ให้กระทืบให้ไหม" ออสตินเอ่ยถามพลางแสยะยิ้มอย่างเย้ยหยัน ผลประโยชน์อยู่ข้างหน้า คนโง่เท่านั้นแหละที่จะไม่คว้าเอาไว้ "จัดไปดิ เอาให้จมตีน" ริมฝีปากเอิบอิ่มเอ่ยออกมาอย่างเลือดเย็น ขณะที่ลูกน้องคนสนิทของออสตินเริ่มงานทันที "ลูกน้องของฉันชื่ออาชา งานดีฝีมือใช้ได้ รู้ใช่ไหมว่าทุกอย่างมันมีราคาที่ต้องจ่าย" "หยุดโม้ก่อนได้ไหม สั่งสอนไอ้ผู้ชายเฮงซวยนี่ให้มันเลิกยุ่งกับฉัน แล้วเราค่อยมาตกลงกัน" "กระทืบมัน" สิ้นคำสั่ง อาร์ตถอยห่างด้วยความตกใจ ขณะที่อาชาตวัดขายาวถีบเข้าที่กลางกายของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว พลั่ก! "อ๊ากก แม่งเอ้ย!" นักธุรกิจหนุ่มล้มลงไม่เป็นท่า กลางลำกายไม่ใช่ที่ที่ควรแตะต้องกันง่ายๆ อาร์ตทิ้งตัวกุมกลางกายพลางหลุดใบหน้าเหยเก "สภาพนี้ ครั้งเดียวก็น่าจะพอนะครับ" อาชาหันมองหญิงสาวที่ยืนเคียงข้างผู้เป็นนาย น่าแปลกที่เธอกลับเลือกที่จะออกคำสั่งให้เขาบริหารขาและหน้าแข้งต่อไป "เอาอีก แค่นี้มันยังน้อยไปกับสิ่งที่มันทำกับฉัน คิดว่ารวย คิดว่ามีเงินแล้วจะกลายเป็นคนที่วิเศษที่คิดอยากทำอะไรก็ทำได้แบบนั้นหรือไง ถ้ายังอยากสืบพันธุ์กับใครก็ได้ก็บอกเลิกฉันสิวะ อย่างน้อยๆ มันก็ไม่ได้เสียใจหรือน่าเจ็บใจเท่ากับการถูกนอกกายนอกใจแบบที่ผู้ชายเฮงซวยอย่างแกทำ!" "ฮะ ฮันนี่" พลั่ก! พลั่ก! "โอ๊ย" ภาพที่นักธุรกิจหนุ่มซึ่งใครต่อใครต่างรู้จักเขาในฐานะแฟนของเธอที่ยกแขนขึ้นมาตั้งการ์ด บดบังใบหน้าจากฝ่าเท้าที่กระแทกเข้าใส่ซ้ำๆ ฮันนี่ยกมือขึ้นตบแก้มของตัวเองเบาๆ เป็นเชิงเรียกสติพลางแสยะยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจ ไอ้ผู้ชายเฮงซวยมันทำให้เธอเจ็บก่อน มันก็สมควรแล้วที่จะได้รับความเจ็บปวดในรูปแบบเดียวกันกลับไป เวลาต่อมา "ขอบใจนะที่คุณอุตส่าห์ให้คนของคุณกระทืบคนให้ฉัน" ออสตินรับเครื่องดื่มจากมือลูกน้องคนสนิท มาเฟียหนุ่มพอจะปะติดปะต่อเรื่องราวได้ว่าระหว่างหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าและผู้ชายที่ลูกน้องของเขาเพิ่งกระทืบมาอะไรเป็นอะไร แต่เรื่องนั้นมันไม่ได้ทำให้เขารู้สึกสนใจสักเท่าไหร่ "พึ่งรู้ว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ จะใจเด็ดมากขนาดนี้" "เอ่อ...ก็เขาทำฉันก่อน แต่รับรองนะ ฉันไม่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นอยู่แล้ว" ที่ต้องพูดเพราะเธอเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าก่อนจะเจอหน้าแฟนเก่าอย่างอาร์ต เธอกำลังเดินหนีเพื่อที่จะเอาตัวรอดจากผู้ชายคนนี้ เหตุผลเพราะดันไปได้ยินบางสิ่งบางอย่างที่เป็นความลับหรือสิ่งที่ไม่ควรมีคนนอกรับรู้ "อ้อ คุณบอกว่าทุกอย่างมันมีราคาที่ต้องจ่าย วันนี้ที่ฉันรับงาน พี่ไมค์ต้องจ่ายฉันสองหมื่น เอาเป็นว่าฉันแบ่งให้คุณครึ่งหนึ่ง ตอบแทนที่คุณช่วยฉันก็แล้วกัน" "เธอจะตอบแทนฉันด้วยเศษเงินแค่นั้นน่ะเหรอ" "เศษเงิน? อ้อ ลืมไป" ฮันนี่หัวเราะออกมาเบาๆ ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าทุกการกระทำของเธอ อยู่ในสายตาของคนสองคนตลอดเวลา "คุณรวยนี่นา เงินแค่นี้มันอาจจะไร้ค่าสำหรับคุณ ถ้าฉันจะขอให้คุณถือซะว่าช่วยผู้หญิงที่กำลังจนตรอก แบบนั้นพอได้ไหมคะ" คำขอที่ค่อนข้างตรงไปตรงมาสร้างความแปลกใจให้กับออสตินอยู่ไม่น้อย มาเฟียหนุ่มกดปลายลิ้นที่มุมปากพลางตวัดสายตาไปยังลูกน้องคนสนิท อาชาส่ายหน้าเบาๆ ประวัติของฮันนี่ที่ถูกตรวจสอบโดยเร่งด่วน ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคนคนหนึ่งที่เคยหายไป น่าแปลกที่ใบหน้ามีส่วนที่คล้ายกัน "ฉันไม่ชอบถูกหลอกใช้" คนฟังเสียวสันหลังวาบ หญิงสาวเลือกที่จะคว้าแก้วเครื่องดื่มมาจรดที่ริมฝีปากตามด้วยการกระดกหนักๆ เพื่อดับกระหาย แอบยอมรับว่าคำพูดของเขามันทำให้เธอรู้สึกหวั่นใจ "คะ คุณต้องการอะไร" "จำฉันให้ได้ แล้วฉันจะปล่อยเธอไป" มาเฟียหนุ่มเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด ดวงตาคมกริบจ้องเขม็งที่ใบหน้าสะสวย แววตาของเธอมันช่างใสซื่อ แต่มันอาจจะเต็มไปด้วยมารยาหลายร้อยเล่มเกวียน "ห๊ะ..." เสียงตอบรับสั้นๆ ดับความมั่นใจของมาเฟียหนุ่มให้ลดฮวบ "นึกให้ออก จำฉันให้ได้แล้วยอมรับออกมา แล้วฉันจะปล่อยเธอไป" อาชาเบือนหน้าออกไปอีกทาง รู้ดีว่าหากผู้หญิงคนนี้จำผู้เป็นนายของเขาได้ เธอไม่มีวันถูกปล่อยตัวไปอย่างแน่นอน "คุณ คุณดูละครมากเกินไปหรือเปล่า เราไม่รู้จักกัน ฉันไม่รู้จักคุณ ฉันมาทำงานเพื่อหาตังค์ และฉันก็ยืนยันกับพี่ไมค์ชัดเจนแล้วว่าฉันไม่รับงานอื่นนอกเหนือจากการเอ็นเตอร์เทนธรรมดา เอางี้ปะ คุณปล่อยฉันไปซะแล้วฉันจะหายไปพร้อมกับความลับของคุณ" "เธอมีสิทธิ์ต่อรองกับฉันเมื่อไหร่? เอาตัวไป" "ดะ เดี๋ยวคุณ เรามาตกลงกันดีๆ ดีกว่าไหม คุณจะพาฉันไปไหน สองหมื่น คุณเอาเงินฉันไปหมดเลยก็ได้" "เก็บเศษเงินของเธอไว้กินข้าวเถอะ สิ่งที่ฉันต้องการจากเธอมันไม่ใช่เงิน" มาเฟียหนุ่ม กระแทกเครื่องดื่มลงบนเคาน์เตอร์ มือหนาจัดแจงสูทราคาแพงให้เข้าที่เข้าทาง ขณะที่ตัวของเธอถูกล็อคด้วยน้ำมือของชายหนุ่มที่ชื่อว่าอาชา เป็นอะไรที่บ้าบอชะมัดเมื่อคนที่อยู่ในละแวกข้างเคียงไม่มีใครให้ความสนใจหรือเข้ามายุ่งกับเธอเลย "คุณ คุณจะทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้นะ ฉันไม่ไปไหนกับคุณทั้งนั้น" มาเฟียหนุ่มเดินออกจากคลับหรู สายตาคมกริบดุจพญาเหยี่ยวตวัดมองเจ้าของคลับอย่างไมเคิล เพราะความเสียดายที่มีในตัวฮันนี่ที่สั่งให้ไมเคิลมีความกล้า เลือกที่จะเดินเข้ามาหาแขกคนสำคัญซึ่งทำเงินให้เขาอยู่เสมอๆ อย่างจำใจ "เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ เด็กของผมทำอะไรให้คุณออสตินไม่พอใจหรือเปล่า" "พี่ไมค์ ช่วยฮันนี่ด้วย" "เท่าไหร่" ออสตินปรายตามองหญิงสาวที่อยู่ในการควบคุมของอาชาเพียงนิด ไมเคิลเข้าใจคำถามเป็นอย่างดีในขณะที่ฮันนี่เองก็เดือดดาลเช่นกัน "เป็นบ้าหรือไงคุณ คุณไม่มีสิทธิ์มาตั้งคำถามแบบนี้นะ พี่ไมค์ เราคุยกันเข้าใจแล้วนะ บอกให้เขาปล่อยฮันนี่สิ" "ใจเย็นๆ ก่อนนะครับ ถ้าคุณออสตินอยากได้น้องๆ กลับไปด้วย ผมจะหาคนอื่นที่เต็มจะ..." "ฉันจะเอาคนนี้ อยากได้ค่าตอบแทนเป็นเงิน อยากได้เป็นสิ่งของ หรืออยากได้เป็นอะไรติดต่อคนของฉันมาภายหลังก็แล้วกัน" ขายาวสาวออกมาจากตรงนั้น ไม่มีใครขวางคนอย่างออสตินได้ เรื่องระหว่างเขา ซานย์ และผู้หญิงของซานย์ เป็นฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนเขาไม่รู้จักจบไม่รู้จักสิ้น เขาจำเป็นต้องสะสางให้สิ้นซาก เผื่อว่าฝันร้ายบ้าบอนั่น มันจะหายออกไปจากชีวิตของเขาสักที "...คุณ พวกคุณเป็นใครและคุณต้องการอะไรจากฉันกันแน่" ไร้เสียงตอบรับจากคนบนรถ อาชายังคงทำหน้าที่เป็นพลขับ ไม่แม้แต่จะเหลือบตามองกระจกมองหลังเพื่อมองภาพสะท้อนของคนที่อยู่บนนั้น "เอาตรงๆ เลยนะ หน้าตาคุณมันก็ใช้ได้ปะ ถ้าคุณมีอารมณ์และอยากได้ผู้หญิงไปปรนเปรอ คุณก็ควรเลือกผู้หญิงที่เต็มใจไปกับคุณสิ ทำไมคุณต้องมาใช้มุกบ้องตื้นแบบนี้กับฉันด้วย" "เธอไม่จำเป็นต้องเล่นละครตบตา ที่ตรงนี้มีแค่เธอและฉันเท่านั้น" "แล้วไงอ่ะ ไม่ว่าจะอยู่ต่อหน้าใครหรือมีแค่คุณกับฉันสองคน สุดท้ายฉันก็ไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร เราไม่รู้จักกัน" "เดี๋ยวก็รู้ ครั้งสุดท้ายที่เราเจอกันเธอทำกับฉันแบบไหน ถึงเวลารื้อฟื้นความทรงจำเมื่อไหร่อย่ากลืนน้ำลายตัวเองก็แล้วกัน" มาเฟียหนุ่มแสยะยิ้มที่มุมปาก ฮันนี่แทบกลั้นลมหายใจ เมื่อดวงตากลมประสานเข้ากับสายตาที่ยากเกินกว่าจะคาดเดา ------ คอมเมนต์สั้นๆ ก็เป็นกำลังใจที่ดีมากๆ ของเราแล้วค่ะ ช่วยคอมเมนต์เพื่อเป็นกำลังใจให้กันหน่อยนะคะ 💚
บทล่าสุด
ขย้ำรักมาเฟีย อาชา -64- บทส่งท้าย
@หนึ่งเดือนต่อมา “ยัยดี!” ทับทิมโบกไม้โบกมือทักทายเพื่อนสาวที่โดดเด่นตั้งแต่ตอนก้าวขาเข้ามาในร้านนั่งชิลที่ทับทิมเป็นคนนัดหมาย สายตาหลายต่อหลายคู่หันมามองที่ซีดีด้วยความสนใจ แม้สถานที่จะไม่ใช่ผับที่คนจะเยอะมาก แต่ด้วยความที่ร้านมีดีเรื่องอาหารอร่อย บรรยากาศได้ แม้จะเป็นแค่ร้านนั่งชิลคนก็เยอะไม่ต่างกัน “ไม่ได้เจอกันในรอบเดือน เพื่อนฉันสวยขึ้นมากจ้า” ทับทิมจีบปากจีบคอชมเพื่อน ถึงจะไม่ได้เจอกันแต่เธอกับซีดีพูดคุยกันตลอด รู้ข่าวคราวของเพื่อนรักตลอด รู้ว่าตอนนี้ซีดีมีรักที่ดี เป็นรักที่สวยงามที่ควรค่าแก่การรักษาเป็นที่สุดเลย “แกก็ว่าเกินไป ฉันก็เหมือนเดิมไหม” นิ้วเรียวเกี่ยวเส้นผมไปทัดที่ใบหูเล็กก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งบนที่นั่งตรงข้ามกัน “ดื่มอะไรดี วันนี้ผัวแกมีงานนี่?” “อือ เห็นว่าสองสามวันนี้งานจะยุ่งหน่อย ทำงานให้เจ้านายน่ะ” “แล้วมาเที่ยวกับฉันนี่คือบอกผัวปะ?” “บอกว่ามากินข้าวกัน แล้วฉันก็จะสั่งข้าวจริงๆ” ซีดีหันไปโบกมือเรียกพนักงานให้เข้ามารับออเดอร์ สั่งเมนูอาหารจานเดียวง่ายๆ ทำคนที่ชวนเพื่อนเพราะความเหงามองตามตาเป็นประกาย“มาร้านนั่งชิลคือแกจะมาทานข้าว?”“อือ แกเอาด้วยไหมล่ะ”“
ขย้ำรักมาเฟีย อาชา -63- ขอพร
“เวลาแบบนี้คือมันต้องมืดมากแล้วนะคะ แต่ทำไมในความมืดมันถึงมีความสว่างอยู่ล่ะ” ซีดีกวาดสายตามองออกไปรอบๆ ตัวเองที่ถูกปกคลุมด้วยเสียงธรรมชาติ มีลมพัดเบาๆ ในขณะที่แสงจันทร์บนฟ้าทำหน้าที่ให้ความสว่างแม้จะเป็นเวลากลางคืนก็ตาม “นานเหมือนกันที่ฉันไม่ได้อยู่กับบรรยากาศแบบนี้ อยู่ที่กรุงเทพนานเกินไป” “สรุปอยากกลับมาอยู่ที่นี่แบบจริงจังแล้วใช่ไหมคะ” “ก็อยากนะ อยากใช้เวลาชีวิตบ้าง อยากมีความรักมีความสุขแบบที่คนอื่นเขามี” “ไม่นึกเลยค่ะว่าจะเห็นคุณในมุมแบบนี้” แว๊บหนึ่งที่ซีดีลอบมองเสี้ยวใบหน้าคม แม้จะเห็นไม่ชัดมากแต่ตลอดเวลาที่คุยกันก็สัมผัสได้ถึงความสุขผ่านน้ำเสียงจริงๆ “ขอโทษนะ…” ตากลมสวยที่กวาดมองออกไปรอบๆ และจมูกเชิดรั้นที่สูดรับอากาศบริสุทธิ์หยุดชะงักก่อนจะตวัดสายตาไปหาอาชาทันที “ขอโทษเรื่องอะไรคะ” “ขอโทษที่ก่อนหน้านี้ฉันเคยคิดหักห้ามใจตัวเอง พยายามที่จะไม่รู้สึกอะไรกับเธอ ไหนจะใช้คำพูดแบบไม่แคร์เธออีก ทุกอย่างมันก็เป็นเพราะฉันหากฉันไม่คิดและทำแบบนั้นเรื่องระหว่างเรามันอาจจะเดินเร็วกว่านี้ก็ได้” “แต่สุดท้ายมันก็ทำให้เรายอมรับหัวใจตัวเองไม่ใช่เหรอคะ อย่างน้อยการที่คุณทำแบบนั้น มันก็ทำ
ขย้ำรักมาเฟีย อาชา -62- มุมที่มีความสุข
“ให้ฉันได้ดูแลเธอนะ ซีดี” คนถูกขอน้ำตาคลอเบ้า ข้าวปลายังไม่ตกถึงท้องด้วยซ้ำแต่กลับรู้สึกอิ่มเอมขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก “เธอเข้าใจที่ฉันพูด รับรู้ในสิ่งที่ฉันต้องการอธิบายใช่ไหม” คนที่เม้มริมฝีปากกดใบหน้ารับ ไม่กลัวแล้วไม่ว่าจะอุปสรรคหรือใครหน้าไหนที่เคยคิดร้ายกับเธอ ความรู้สึกเหล่านั้นไม่มีเหลือ แค่มีเขาเธอก็รู้สึกปลอดภัย “พ่อกับแม่ไม่มีปัญหาและไม่ติดขัดอะไรอยู่แล้ว ลูกชายมีความรับผิดชอบชาวบ้านเขาก็จะว่าพ่อแม่สอนมาดี แต่อย่าลืมสิ ว่าบ้านเรามันยังมีประเพณีที่สืบทอดกันมาอย่างยาวนานนะ” “ประเพณีเหรอครับ?” อาชาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ในขณะที่ผู้เป็นแม่เองก็ชักสงสัยไม่ต่างกัน“ประเพณีอะไรเหรอพ่อ” “ก็ประเพณีที่ลูกสะใภ้ต้องบอกความรู้สึกและความในใจที่มีต่อลูกชายเราไง จำไม่ได้เหรอว่าตอนที่แม่เข้ามาเป็นสะใภ้บ้านพ่อ แม่ก็เคยผ่านประเพณีนี้มาเหมือนกัน” หางคิ้วของอาชากระตุกตอบรับ ประเพนงประเพณีอะไรไม่เคยได้ยินทั้งนั้น แต่สถานการณ์มันกำลังบ่งบอกว่าพ่อกำลังช่วยลูกชัดๆ พ่อคงเห็นว่าลูกชายรักเขามาก รักจนพร้อมยกทุกอย่างให้เขานั่นแหละ ถึงยอมออกแรงช่วยขึ้นมา “แม่ ยังไม่แก่เท่าไหร่เลยมาทำเป็นหลงเป็นลืมดูทำเข้
ขย้ำรักมาเฟีย อาชา -61- มอบความสุข
“ครับ เมีย!” เสียงตอบรับที่ชัดถ้อยชัดคำส่งผลให้คนเป็นพ่อแม่หันมองหน้ากันแทบจะทันที เรื่องนี้มันอาจจะเป็นไปได้ เกิดขึ้นได้ แต่มันแปลกตรงที่เด็กคนนี้พิเศษแบบไหนถึงทำให้ลูกชายของพวกเขาหลงรักได้ “อึ้งกันเลยเหรอครับ ลูกสะใภ้ของพ่อน่ารักไหมครับ” “เรื่องน่ารักมันก็น่ารัก แต่ไปรักกันตอนไหนก่อน”“ตอนไหนไม่สำคัญ แต่ตอนนี้รักกันแล้วโอเคไหมครับ” ไม่ว่าเปล่า อาชาตวัดแขนขึ้นโอบบ่าของคนตัวเล็กประกอบคำพูด ใบหน้าคมคายผุดรอยยิ้มจางๆ ถึงจะเป็นภาพที่ค่อนข้างแปลกตาแต่ว่าคนเป็นพ่อแม่ค่อนข้างถูกใจ “หน้าบ้านยุงเยอะ พ่อว่าเราเข้าบ้านกันดีไหม” “ไปๆ เข้าบ้านกันลูก” ผู้เป็นแม่ยิ้มหวานให้คนรักของบุตรชาย จากนั้นก็ปล่อยให้พวกผู้ชายลากกระเป๋าเข้าบ้าน คนเป็นแม่ทำหน้าที่จูงมือสะใภ้สาวเข้าบ้านพร้อมกัน “บ้านพ่อกับแม่เก่าหน่อยนะ เราอยู่กันแบบบ้านๆ ไม่ค่อยจะเหมือนคนกรุงเทพหรอก หนูอยู่ที่กรุงเทพใช่ไหมลูก” “ใช่ค่ะ” ซีดียิ้มรับก่อนจะกวาดสายตามองออกไปรอบๆ บ้าน ยอมรับว่าทุกมุมภายในบ้านแตกต่างจากคอนโดมิเนียมของอาชามาก แต่ทุกมุมบ้านกลับสะอาดสะอ้านเช่นกัน “นั่งก่อนลูก มุมนี้พ่อกับแม่ชอบใช้นั่งๆ นอนๆ ดูทีวีจ้ะ” คนเป็นแม่ดึง
ขย้ำรักมาเฟีย อาชา -60- พาเมียเข้าบ้าน
“ไม่มีวันเลิกอยู่แล้ว” “ตอนนี้คุณก็พูดได้สิ คำตอบของเขามันไม่ใช่อุปสรรคนี่คะ” “เราไม่ควรมานั่งโกรธกันนะ ที่ฉันไปดูเพราะอยากรู้เผื่อมีสิ่งที่ต้องแก้ไข ทำขนาดนี้แล้วคงรู้ใช่ไหมว่าฉันรักมากแค่ไหน” มือหนาเลื่อนเข้ามาประคองแก้มนิ่ม ส่วนคนที่กำลังหงุดหงิดอยู่ได้แต่ปัดมือนั้นออกห่างทันที “หนูอยากกลับแล้วค่ะ” “แต่ฉันยังมีอีกที่ที่อยากพาเธอไป” “จะพาหนูไปดูดวงที่สำนักไหนอีกหนูไม่อยากไปแล้ว หนูเหนื่อยมาก อยากนอน อยาก…” “ฉันจะพาเธอไปที่บ้านของฉัน” คำตอบที่ดังแทรกขึ้นทั้งที่ซีดียังไม่ทันจบประโยคส่งผลให้เธอชะงัก ตากลมสวยกระพริบถี่ๆ ถึงมันจะตรงต่อใจแต่เธอก็ผิดหวังไปแล้วเช่นกัน“อะไรนะคะ” “ฉันจะพาเธอไปที่บ้านของฉัน ไปรู้จักกับพ่อแม่ของฉันให้เป็นเรื่องเป็นราว” เสียงยืนยันกระตุ้นให้ซีดีลอบกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอด้วยความยากลำบาก มือเรียวยกขึ้นมาลูบใบหน้าของตัวเองเบาๆ ถึงกับไปไม่เป็นเลย“พ่อแม่ของฉันมีลูกแค่คนเดียว เดี๋ยวพาเธอไปฝากเป็นลูกสาวอีกคนดีไหม” “ไม่ได้จะพาไปเพราะหนูกำลังโกรธคุณใช่ไหม”“ตั้งใจจะพาไปอยู่แล้ว ถือโอกาสไปเยี่ยมบ้านด้วยเลย” “แล้วบ้านคุณอยู่ที่ไหนคะ ต้องนั่งรถไกลไหม ต้องเตรียมตั
ขย้ำรักมาเฟีย อาชา -59- เพื่อความมั่นใจ
“นี่มันวิสัยของคนแก่มีเมียเด็กค่ะ” “แก่แล้วไง มีหัวใจเหมือนกัน” ซีดีคลี่ยิ้มตอบรับคนที่หาเรื่องเถียงแบบข้างๆ คูๆ “เอาเป็นว่าหนูตามใจคุณก็ได้ค่ะ ท้องตอนไหนก็ตอนนั้นโอเคนะคะ” อาชาเคาะปลายนิ้วกับหน้าขาของตัวเองอย่างคนที่กำลังใช้ความคิด แว๊บหนึ่งที่อยู่ดีๆ หนึ่งเหตุการณ์ที่มันเคยเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ประเดประดังเข้ามาในหัว เอาวะ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนต์ก็ต้องเอาด้วยคาถา ไอ้อาชาสู้ตาย! “อิ่มมาก หนูบอกแล้วว่าขนมจีนร้านนี้อร่อยและได้เยอะมาก ไว้วันหลังเรามาทานกันอีกนะคะ” “สั่งห่อกลับบ้านขนาดนี้ฉันคิดว่าเธอจะอิ่มอีกหลายวันเลยนะ เพิ่งกินมาหมาดๆ ความอยากไม่หายเลย?” “แฮ่ๆ ของชอบนี่คะ” ซีดียิ้มกว้างอวดลักยิ้มเล็กๆ บนแก้ม ตาเป็นประกายเมื่อเห็นขนมจีนน้ำยาอีกชุดที่อยู่ในมือ “เธออยากไปที่ไหนต่อหรือเปล่า” “หนูไม่มีธุระที่ไหนต่อแล้วค่ะ คุณมีงานเหรอคะ” “ไม่เชิงกับว่ามีงาน เอาเป็นว่าถ้าไม่ได้ไปที่ไหนต่อฉันมีที่ที่หนึ่งที่อยากพาเธอไป” “ที่ไหนคะ” ตากลมสวยตวัดมองคนรักด้วยความอยากรู้อยากเห็นก่อนหน้านี้คุยกันเรื่องทายาทสืบสกุล อย่าบอกนะว่าเขาจะพาเธอไปเจอคนที่บ้าน พ่อเขาแม่เขา ญาติพ
บางทีคุณอาจจะชอบ
