ตอนที่ 15 หน้าที่ของสามีและพี่เขย

ตอนที่ 15 หน้าที่ของสามีและพี่เขย

เสียงสบถ คำหยาบดังลั่นไปทั่วห้องนั่งเล่น เมื่อพ่อของ ลลิน โทรศัพท์ไปที่ไหนก็ถูกปฏิเสธการให้กู้ยืมเงิน ทุกคนต่างได้รับคำเตือนจาก ธนาธร แล้ว

"แล้วเดือนนี้จะเอาเงินจากไหนจ่ายค่าเช่าบ้าน!" เขาบ่นอย่างหัวเสีย

"หนี้ของเสี่ยอรุณก็ใช้ไปแล้ว ทำไมพวกมันยังไม่ให้ยืมเงินอีก!" แม่ของลลินพูดอย่างโมโห "เราต้องบุกไปหานังลิน ให้มันไปขอเงินผัวมา!"

"แต่ว่าลูกกำลังจะหย่ากับเขาไม่ใช่เหรอ" พ่อท้วง

"เธอนี่มันโง่! ผัวที่ไหนยอมใช้หนี้ให้เมียที่กำลังจะหย่า เผลอ ๆ มันกำลัง หลง หัวปักหัวปำด้วยซ้ำ!" แม่กล่าวอย่างมั่นใจ "ไปแต่งตัวไป เราจะไปหานังลินที่บ้าน!"

แต่ยังไม่ทันที่ทั้งคู่จะได้ก้าวออกจากบ้าน ธนาธร ก็ลงมาจากรถคันหรูพร้อมกับ บอดี้การ์ด สองคน

"สวัสดีครับ" ธนาธรเอ่ยทักทายด้วยสีหน้าเรียบเฉย

"คุณธามมีอะไรคะมาถึงที่นี่" แม่ของลลินถามอย่างแปลกใจ

"ผมมารับตัวคุณพ่อกับคุณแม่ครับ" ธนาธรตอบอย่างเยือกเย็นและชัดเจน "จะได้ไม่ไปก่อเรื่องที่ไหนอีก"

เขาออกคำสั่งให้ลูกน้อง จับตัว พ่อและแม่ของลลินไปทันที ก่อนที่ทั้งคู่จะทันได้ขัดขืนหรือโวยวาย

ธนาธร กลับมาถึงบ้าน ดวงตาของเขาอ่อนแสงลงเมื่อเห็น ลลิน กำลังจัดโต๊ะอาหารเย็นอยู่กับป้าแจ่มอย่างอารมณ์ดี เขายิ้มอย่างมีความสุข ความรู้สึกอบอุ่นเอ่อล้นในอก เมื่อคิดว่าคงไม่มีอะไรมาทำให้ภรรยาเขาทุกข์ใจได้อีกแล้ว เขาได้จัดการส่งพ่อแม่ของลลินไปอยู่ที่ไกลหูไกลตาและ ตัดช่องทางการติดต่อ ทั้งหมด เพื่อให้ลลินไม่ต้องลำบากใจอีกต่อไป

"กลับมาแล้วเหรอคะ... วันนี้ฉันตั้งใจทำเมนูโปรดไว้ให้คุณเป็นพิเศษเลยค่ะ" ลลินเอ่ยต้อนรับพร้อมรอยยิ้ม

ภรรยาของเขาทำอาหารอร่อยที่สุด เพียงแต่เมื่อก่อน เขามองเธอในแง่ร้าย ทำให้เขาเมินเฉย เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย เขากับเธอนั่งทานอาหารกันในบรรยากาศที่อบอุ่น

"ลิน" ธนาธรเปิดประเด็นขึ้น "น้องสาวของคุณ ลิษา สนใจไปเรียนต่อต่างประเทศไหม"

"สนสิค่ะ เห็นเคยบอกลินเอาไว้ ว่าหลังเรียนจบ อยากลองสอบชิงทุนไปเรียนโทที่ต่างประเทศ" ลลินตอบ

"ไม่ต้องไปสอบให้ยุ่งยากหรอก" ธนาธรกล่าวอย่างเด็ดขาด "เดี๋ยวผมส่งเรียนเอง"

"ทำไมกันคะ อยู่ดี ๆ คุณก็..." ลลินทำหน้าแปลกใจกับความใจกว้างที่มาอย่างกะทันหัน

"ผมแค่อยากทำหน้าที่ พี่เขย ให้ดีที่สุด... เพราะ ผมรักภรรยา ยังไงครับ"

อยู่ดี ๆ ก็ได้ยินคำบอกรักในสถานการณ์ที่ไม่ทันตั้งตัว เธอรู้สึก เขิน จนกินข้าวแทบไม่ลง

ที่บริษัท งานยุ่งเหมือนทุกวัน ลลิน ตั้งใจออกแบบงานที่ได้รับมอบหมายมา โดยไม่รู้ตัวเลยว่า แยม กำลังยืนกอดอก มองเธออยู่อย่างสงสัย

"มีอะไรเหรอแยม" ลลินถามเพื่อน

"ทำไม...แกไม่บอกฉันว่า ย้ายออกจากคอนโด แล้ว" แยมถามเสียงเข้ม

เมื่อวานซืน แยมตั้งใจจะไปหาลลิน ซื้อส้มตำไปนั่งกินด้วยกัน แต่ลลินไม่อยู่ที่ห้อง และกระเป๋าเดินทางก็หายไป

ลลิน ยิ้มเจื่อน ช่วงที่ออกจากบ้านของธนาธรมา แยมมานอนที่คอนโดของเธอบ่อยมาก จนเธอให้คีย์การ์ดเอาไว้ แต่ก่อนแยมจะมา จะส่งข้อความมาบอกก่อนเสมอ แต่เมื่อวานซืน เธอกับธนาธร... เลยทำให้ไม่มีเวลาดูโทรศัพท์

"แกกับสามี คืนดีกันแล้ว ใช่ไหม" แยมถอนหายใจ

"อืม" ลลินพยักหน้าเขิน ๆ

คีรินทร์ บังเอิญได้ยินบทสนทนาพอดี ตอนนี้เขารู้สึก... เหมือนถูกทิ้งไว้ข้างหลังและหัวใจถูกบีบรัดอย่างรุนแรง

"แล้วทุกอย่างโอเคใช่ไหม เขา รักแกดี ใช่ไหม" แยม ถามต่อด้วยความเป็นห่วง แม้จะดีใจที่เพื่อนคืนดีกับสามีได้ แต่ก็ยังไม่วางใจนัก

"อืม" ลลิน ตอบพร้อมรอยยิ้มที่ยังคงมีอาการเขินอาย

"แล้วเรื่อง แม่สามี กับ ผู้หญิงที่เป็นรักแรก ของสามีแกล่ะ เคลียร์แล้วใช่ไหม" แยมถามถึงปัญหาหลักที่เคยทำให้ลลินออกจากบ้าน

ลลินนิ่งไปทันที ช่วงนี้เธอมีความสุขกับความเปลี่ยนแปลงของธนาธร จน ลืมเรื่องพวกนี้ไปเลย และช่วงนี้ทุกอย่างก็เงียบมากจนเหมือนกับว่าไม่มีปัญหาอะไรอยู่เลยจริง ๆ