ตอนที่ 26 ปลายทางที่สิงคโปร์

ตอนที่ 26 ปลายทางที่สิงคโปร์

ตอนนี้แยมรู้สึกเหมือนคนน้ำท่วมปาก เธอมองหน้าผู้ชายสองคนที่นั่งอยู่ตรงข้าม คนหนึ่งคือเจ้านาย อีกคนคือสามีของเพื่อนรัก ทั้งคู่มีแววตาเหมือนคนอมทุกข์ที่น่าสงสารจับใจ แต่เธอก็รับปากกับลลินไว้แล้วว่าจะไม่บอกเรื่องของพวกเธอให้ใครรู้เด็ดขาด

ไม่ได้...เธอต้องใจแข็งเข้าไว้!

“ก่อนจะมาถามหาคนอื่น พวกคุณช่วยเคลียร์ปัญหาในชีวิตของตัวเองกันก่อนดีไหมคะ” แยมเปิดฉากสวนกลับ “คุณธาม พ่อแม่ของคุณยอมรับลินแล้วเหรอคะ แล้วที่ฉันได้ข่าวว่า คุณกำลังจะจัดงานแต่งงานใหม่กับผู้หญิงที่ชื่อปาริฉัตร มันเรื่องจริงรึเปล่า!”

“ลินรู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ!” ธามถามสวนขึ้นมาทันทีด้วยความร้อนใจ

“รู้สิคะ! รู้ทุกอย่าง!”

คำตอบนั้นทำให้ธามแทบจะเป็นบ้า “ไม่จริง! ทุกอย่างมันเป็นเรื่องเข้าใจผิด!”

เขาไม่รอช้า เล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้แยมฟังอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเปิดคลิปวิดีโอที่เป็นหลักฐานยืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเองให้เธอดู

“ได้โปรดบอกผมเถอะ ว่าตอนนี้ลินอยู่ที่ไหน” เขามองหน้าเธอด้วยสายตาอ้อนวอนอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน

แยมเห็นแววตาที่จริงใจและเจ็บปวดของเขาแล้วก็ใจอ่อน บางทีสองคนนี้ก็ควรจะได้คุยกันจริงๆ สักที

“ฉันบอกได้แค่ว่า...อยู่ที่สิงคโปร์ มากกว่านี้ฉันไม่พูด”

“ถ้าอย่างนั้นผมก็รู้แล้ว ว่าลินไปทำงานกับใคร” คีรินทร์ที่นั่งเงียบอยู่นานเอ่ยขึ้น

แยมทำหน้าตกใจ “พี่คีรินทร์รู้ได้ยังไง!”

“ตอนงานรับรางวัล มิสเตอร์เฉิน เจ้าของบริษัทสถาปนิกยักษ์ใหญ่ที่สิงคโปร์ เขาดูจะสนใจในตัวคุณลินมากเป็นพิเศษ เขาเคยชวนไปร่วมงานด้วย”

พอได้ยินชื่อของ ‘มิสเตอร์เฉิน’ ธามก็ถึงกับอึ้งไป บริษัทนั้น เขามีหุ้นส่วนใหญ่อยู่ถึงสี่สิบเปอร์เซ็นต์! คิดไม่ถึงเลยว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา ลินจะอยู่ใกล้เขาเพียงแค่เอื้อมนี่เอง

“ถ้าอย่างนั้น ผมขอตัวก่อนนะครับ” ธามรีบลุกขึ้นทันที เขาตรงไปที่เคาน์เตอร์สายการบินเพื่อซื้อตั๋วเที่ยวบินที่เร็วที่สุดไปสิงคโปร์ทันที

หลังจากที่ธามเดินจากไป คีรินทร์ก็หันกลับมาถามแยมต่อ

“แยมครับ...แล้วลิษา...ได้อยู่กับลินด้วยรึเปล่า”

“อยู่ด้วยกันค่ะ”

“แล้ว...แยมพอจะรู้ที่อยู่ของพวกเธอไหม”

“รู้สิคะพี่คีย์ ทำไมเหรอคะ”

“อ๋อ เปล่าครับ” คีรินทร์แสร้งทำเป็นยิ้มสบายๆ “พอดีถ้าพี่มีโอกาสได้ไปสิงคโปร์ จะได้แวะไปเยี่ยมเยียนบ้าง ในฐานะคนรู้จักกัน”

“อ๋อ...นึกว่าจะเอาไปบอกคุณธามซะอีก” แยมพูดอย่างโล่งอก “ได้ค่ะๆ เดี๋ยวแยมจดที่อยู่ให้ แต่อย่าเอาไปบอกคุณธามนะคะพี่คีย์” เธอจดที่อยู่ใส่กระดาษโน้ตยื่นให้เขาอย่างใสซื่อ โดยไม่รู้เลยสักนิดว่าเจ้านายของเธอก็มีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นกับลิษาเช่นกัน

“ขอบใจมากนะ” คีรินทร์รับกระดาษมาแล้วรีบลุกขึ้นทันที

“อ้าว! พี่คีย์จะไปไหนคะ!” แยมถามอย่างงงๆ เมื่อเห็นว่าตัวเองกำลังจะถูกทิ้งให้นั่งอยู่ในร้านกาแฟคนเดียว

“ไปสิงคโปร์ครับ” เขายิ้มให้เธอก่อนจะรีบเดินจากไป

แยมอ้าปากค้าง มองตามหลังผู้ชายสองคนที่เพิ่งจากไปสลับกัน...ผู้ชายสองคนนี้...มันบ้าไปแล้วจริงๆ!

ลลินมาทำงานตามปกติเหมือนทุกวัน การได้ทุ่มเทสมาธิทั้งหมดไปกับโปรเจกต์ตรงหน้าช่วยให้เธอได้ลืมเรื่องราวของอดีตสามีไปได้มาก ป่านนี้...เขาคงเซ็นใบหย่าเรียบร้อยแล้ว และคงกำลังมีความสุขกับการเตรียมงานแต่งงานใหม่

แค่คิด...ความรู้สึกจุกแน่นก็แล่นขึ้นมาในอก

ทำงานสิลลิน...ทำงาน! อย่ามานั่งคิดเรื่องไร้สาระพวกนี้! เธอเตือนสติตัวเอง

“คุณลลินคะ บอสเรียกพบที่ห้องรับรองค่ะ” เลขาของมิสเตอร์เฉินเดินมาบอกที่โต๊ะ

ลลินขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ปกติถ้ามีเรื่องงาน เจ้านายจะเรียกเธอเข้าไปคุยที่ห้องทำงาน ทำไมวันนี้ถึงต้องเป็นห้องรับรองแขก

เมื่อเธอเดินเข้าไป ก็พบมิสเตอร์เฉินยืนรออยู่ด้วยรอยยิ้มที่ดูกว้างกว่าปกติ

“อ่า...คุณลลิน มาแล้วเหรอครับ”

“บอสมีอะไรรึเปล่าคะ”

“พอดีเดี๋ยวจะมีหุ้นส่วนคนสำคัญของผมมาจากเมืองไทยน่ะครับ ผมอยากจะฝากให้คุณช่วยต้อนรับเขาแทนผมก่อนสักครู่ พอดีผมติดธุระด่วนจริงๆ” เขายิ้มอย่างมีเลศนัย “เขาเป็นคนไทยเหมือนกัน น่าจะคุยกันง่ายหน่อย”

“อ๋อ...ได้ค่ะ” ลลินรับคำอย่างเลี่ยงไม่ได้

เธอนั่งรออยู่ในห้องรับรองที่เงียบสงบ หลังจากที่มิสเตอร์เฉินเดินออกไปได้ไม่นาน ประตูก็ถูกเปิดเข้ามาอีกครั้ง พร้อมกับร่างสูงของผู้ชายคนหนึ่งที่เดินเข้ามา...แล้วกดล็อกประตูทันที!

“คุณธาม!”

ลลินเบิกตากว้างด้วยความตกใจจนแทบสิ้นสติ เธอไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมาเจอหน้าเขาอีกครั้ง...ที่นี่...ในสถานการณ์แบบนี้!

“ในที่สุด...ผมก็หาคุณเจอ” น้ำเสียงของเขาแหบพร่า เต็มไปด้วยความโหยหา

ลลินพยายามตั้งสติ เธอไม่รู้ว่าเขามาอยู่ที่นี่ในฐานะหุ้นส่วนของบริษัทได้อย่างไร แต่ที่แน่ๆ คือเธอไม่พร้อมที่จะเจอหน้าเขาตอนนี้! ลลินตัดสินใจหันหลังแล้วเดินตรงไปที่ประตูเพื่อหนีออกจากห้องนี้ทันที

แต่ธามเร็วกว่า...

เขาก้าวเข้ามาประชิดตัวเธอจากด้านหลังเพียงไม่กี่ก้าว ก่อนจะรวบเอวบางของเธอไว้แล้วดึงเข้ามาปะทะกับแผงอกกว้าง จากนั้นก็ใช้มืออีกข้างเชยคางของเธอขึ้น...แล้วบดขยี้ริมฝีปากลงมาอย่างรุนแรงและร้อนแรงที่สุด!

“อื้อ!”

ลลินพยายามดิ้นรนขัดขืน แต่เรี่ยวแรงทั้งหมดของเธอกลับหายไปในจูบที่เต็มไปด้วยความคิดถึงและความเจ็บปวดของเขา...เขาคิดถึงเธอ...คิดถึงจนแทบจะขาดใจตายอยู่แล้ว