Mag-log inShare
ตอนที่ 1 เรามาเป็นสหายกันเถอะ!
Huling Na-update:
2025-07-14 18:21:41ตอนที่ 1
เรามาเป็นสหายกันเถอะ!
หมี่เฉียนเฉียนยืนงงอยู่กลางตลาดโบราณ ปากเล็กก็กรีดร้องว่า “โฮ่ๆๆ ฉันตายแล้วเหรอเนี่ย ที่นี่คือเมืองผีใช่หรือไม่ ใครก็ได้บอกฉันที!!!!”
เสียงคร่ำครวญร้องไห้แต่น้ำตาไม่ไหลออกมาสักหยดร้องถามคนนั้นที คนนี้ที จนทุกคนมองเธอด้วยแววตาประหลาด
แต่แล้วก็ได้ยินเสียงซุบซิบนินทาดังเข้ามาในหู “นางเป็นอะไรไปอีกแล้ว คงมิใช่ว่าครั้งนี้เป็นบ้าจะพังตลาดถูหยี๋ว์หรอกหรือ”
“เจ้าจะเอาอะไรกับบุตรสาวใต้เท้าหมินกันเล่า นิสัยของนางแต่ละวันซ้ำกันที่ไหน ผู้ใดจะเดาอารมณ์นางได้”
ตลาดถูหยี๋ว์?
บุตรสาวใต้เท้าหมิน?
คิดแล้วชื่อพวกนี้ดูคุ้นเคยเหลือเกิน...
คุ้นเคยราวกับว่าเธอเป็นคนคิดชื่อพวกนี้เอง...
“ให้ตายสิ!! นี่มันชื่อในนิยายสายใยรักอันซับซ้อนชัดๆ!” พูดไปได้สักพักเธอก็ได้สติอีกครั้ง “ไม่จริงน่า... ไม่จริงใช่ไหม!!”
หมี่เฉียนเฉียนเอามือขยุ้มหัวราวกับเสียสติ สองขาวิ่งไปทางสะพานที่มีแม่น้ำอยู่ด้านล่าง
พอเธอก้มมองลงไปในน้ำก็พบว่าใบหน้าเธอนั้นไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่เปลี่ยนไปก็ตรงชุดที่สวมใส่นั้นเป็นชุดโบราณที่เนื้อผ้าดี แต่ว่าสีสันฉูดฉาดเกินไป
“ไม่จริงหรอก... คงไม่ใช่แน่ๆ”
พูดปลอบใจตนเองไปแล้วก็ถอนหายใจโล่งอกไปเฮือกใหญ่ แต่เพิ่งจะโล่งใจได้ไม่นานก็มีเสียงฝีเท้าเล็กวิ่งถลาเข้ามาทางนาง
“คุณหนูเจ้าคะ บ่าว ขะ ขออภัยที่เดินตามคุณหนูไม่ทัน ขอร้องอย่าไล่บ่าวออกเลยนะเจ้าคะ”
คุณหนู?
“ฉะ ฉันเหรอ” เธอพูดพร้อมกับเอานิ้วชี้มาทางตัวเอง
“ฮือๆๆ นี่คุณหนูจะไล่บ่าวออก เลยทำเป็นจำบ่าวไม่ได้ใช่หรือไม่เจ้าคะ” พูดพลางร่างเล็กก็กอดขาเธอไปพลาง
ให้ตายสิ... นี่ฉันอยู่ในที่บ้าอะไรเนี่ย!!!
“เธอจำคนผิดแล้วล่ะ ฉันไม่ใช่คุณหนูอะไรนั่นของเธอ”
“คุณหนูอย่าล้อเล่นสิเจ้าคะ ใต้เท้าหมิน ‘บิดา’ ของท่าน กำลังจะกลับมาแล้วนะเจ้าคะ หากไม่รีบกลับคุณหนูได้โดนกักบริเวณแน่ๆ” สาวใช้ตัวน้อยยังคงกอดขาเธอแน่นไม่ยอมปล่อย
“ฉันบอกว่าไม่ใช่ยังไงเล่า!” หมี่เฉียนเฉียนกระทืบเท้าอย่างไม่พอใจ
“ฮือๆ คุณหนูเจ้าคะ ถึงบ่าวจะไม่กล้าพูดประจบแจงเจ้านายเช่นบ่าวคนอื่น แต่บ่าวก็ภักดีต่อท่านผู้เดียวนะเจ้าคะ” สาวใช้ตัวน้อยรัดขานางแน่นยิ่งขึ้นไปอีก
หมี่เฉียนเฉียนถอนหายใจเฮือกใหญ่ ใบหน้าของเธอฉายแววซังกะตายสุดๆ!
“โธ่เว้ย! ฉันบอกว่าไม่ใช่ไงเล่า!” ว่าแล้วก็รีบสลัดขาให้ออกจากการรัดกุมของสาวน้อยทันที
หมี่เฉียนเฉียนวิ่งหนีโดยไม่เหลียวหลัง เธอไม่คิดไม่ฝันเลยว่า เธอจะหลุดเข้ามานิยายเพี้ยนๆ ของเธอเอง!
ถ้าจะออกไปได้ต้องอยู่ไปให้ถึงตอนจบสิ! ใช่ แต่...ตอนจบตัวเธอตายน่ะสิ เพราะเธอดันกลายเป็นนางร้ายที่มีคนเกลียดเป็นอันดับหนึ่งเสียแล้ว
บุตรสาวใต้เท้าหมิน หรือชื่อของนาง ‘หมินฉู่ฉู่’
หรือเธอจะชิงตายไปตอนนี้ดีเล่า! ถ้าตายเร็วอาจจะหลุดออกไปเร็วก็ได้นะ
แต่... “ไม่กล้าเสี่ยงอ่ะ” ว่าแล้วก็ส่ายหน้าสะบัดเอาความคิดเลอะเทอะออกไป
“คุณหนู! คุณหนูเจ้าคะ รอบ่าวด้วยเจ้าค่ะ” เสียงเล็กดังขึ้นด้านหลังของเธอ หมี่เฉียนเฉียนสะดุ้งเด้งตัวโหยง ตอนวิ่งจึงรีบก้าวขาให้กว้างกว่าเดิม
“ฉันบอกว่าไม่ใช่ไงล่ะยัยบ้า!!”
เธอจะไม่ยอมเป็นนางร้ายที่คนหมั่นไส้คนนั้นเด็ดขาด เธอจะต้องไม่ตายตอนจบ แค่ส่งบทรักของพระเอกนางเอกให้จบเรื่อง เธอก็จะได้ออกไปโดยสวัสดิภาพ!
“ฮือๆ คุณหนูไม่ต้องการบ่าวแล้วหรือเจ้าคะ คุณหนูกลับจวนไปกับบ่าวเถิดเจ้าค่ะ” เสียงร้องโวยวายยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
ร่างเล็กของหญิงสาววิ่งหน้าตั้งมุ่งตรงไปในจุดหมายที่ไม่รู้จักทิศทาง จะให้ไปตามเนื้อเรื่องไม่ได้ เธอจะไม่ยอมกลับจวนเด็ดขาด
ปึ้ก!
“โอ๊ย!” หมี่เฉียนเฉียนยกมือลูบผมตัวเองป้อยๆ จนอดน้ำตาเล็ดไม่ได้
เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้งก็พบกับดวงตาเย็นชาคู่หนึ่ง ใบหน้านิ่งเรียบเหลือบลงมองร่างเล็กที่ร้องโอดครวญไม่หยุด
“นี่! ไม่มีตาหรือไงไอ้บ้า” หญิงสาวถามน้ำตาปรอย
แต่ชายหนุ่มกลับไม่สนใจสักนิด แสร้งเดินผ่านเธอไปอย่างไม่สนใจใยดี
“นี่!” เธอไม่ยอมแพ้ ก้าวขาตามเขามาติดๆ “นายหูหนวกรึไง?”
ชายหนุ่มหยุดเดินแล้วหันหน้ามาอย่างช้าๆ น้ำเสียงเย็นยะเยือกเอ่ยออกมาจากริมฝีปากบางชุ่มชื้นของเขา “หุบปาก”
“นายก็ขอโทษมาก่อนสิ” เธอกอดอกยืนตรงหน้าเขาอย่างไม่เกรงกลัว
บุรุษหนุ่มในอาภรณ์สีดำมืดกรอกตามองบนเนือยๆ นี่มันสตรีบ้าจากที่ใดกัน?
คนปกติทั่วไปแค่เห็นเขาก็วิ่งหนีหางจุกตูดกันหมด
แต่นี่...
“ว่าไง? จะขอโทษมะ” หมี่เฉียนเฉียนยกมือเท้าเอว เอียงคอถามอย่างหาเรื่อง
จนอีกฝ่ายหางคิ้วกระตุก เส้นเอ็นปูดนูนขึ้นบนหน้าชัดเจน “เหลียนปู้!”
สักพักเงาดำเงาใหญ่ก็โฉบผ่านใบหน้าเธอ ก่อนจะหยุดลงด้านหลังชายชุดดำ
“ขอรับนายท่าน”
เดี๋ยวนะ... เหลียนปู้อย่างนั้นหรือ นี่มันชื่อองครักษ์ข้างกายของบุรุษร้ายกาจแห่งยุทธภพในนิยายเธอนี่นา!
หมี่เฉียนเฉียนเธอโง่หรือเปล่าเนี่ย! ไปแหย่ปากพยัคฆ์เข้าแล้ว
ชายหนุ่มมองหญิงสาวร่างเล็กตรงหน้าที่บัดนี้กำลังเอามือกลมเล็กเคาะหัวตัวเองไม่หยุด ทำเอาเขาขมวดคิ้วนิ่วหน้างวยงง
“เหลียนปู้ จัดการนางซะ”
เฮือก... หญิงสาวที่ได้ยินเต็มสองรูหูขนลุกซู่ขึ้นมา แข้งขาอ่อนระทวยจนล้มไปกองกับพื้นทันใด
“ฮือๆ พ่อหนุ่มสุดหล่อ ไว้ชีวิตหญิงสาวตัวน้อยๆ สักครั้งเถอะนะ” หมี่เฉียนเฉียนพุ่งไปกอดแขนเขาอย่างไม่กลัวตาย
ชายหนุ่มตัวแข็งทื่อ ใช้มืออีกข้างที่ไม่ถูกพันธนาการดันหัวสตรีพูดมากไม่หยุดออกไป
“ไสหัวไป!”
“ไม่! ฉันไม่ไป” หญิงสาวดันตัวเองเข้าไปเช่นเดิม เธอยังไม่อยากตายเร็วนะ ฮือ...
เขากัดฟันพูดจนกรามลั่นกรอด “จัดการนาง”
“ขอรับ” เหลียนปู้ขานรับอย่างไม่รีรอ
“ม่าย!” หมี่เฉียนเฉียนกระโจนรัดเอวเขาแน่นหนาอย่างไม่กลัวว่าคนอื่นที่ผ่านไปผ่านมาจะคิดอะไรหรือไม่ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นถามเขาด้วยแววตาจริงจัง “นี่ พ่อหนุ่ม เรามาเป็นเพื่อน เอ่อ... สหายอ่ะ เป็นสหายกันนะ ฮือ...”
บุรุษหนุ่มรู้สึกแปลกๆ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เหลือบมองสตรีข้างล่างที่กอดเขาไว้แน่น
สหายงั้นหรือ... ฮึ
เขา ‘ลาก’ นางตรงไปยังแม่น้ำในตลาดถูหยี๋ว์อย่างไม่รีรอ ก่อนจะรั้งเอวบางขึ้นมาอุ้มแล้วโยนนางลงแม่น้ำท่ามกลางสายตาชาวบ้านทันที
Pinakabagong kabanata
ขอโทษทีนิยายเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นตัวเอก! ตอนพิเศษ 5
ตอนพิเศษ 5บทสรุปของนางร้ายในนิยายหมินฉู่ฉู่ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในช่วงบ่ายของฤดูเหมันต์ นางไม่รู้ว่าเหตุใดตนจึงมานอนอยู่ที่จวนสกุลหมินได้ พอตื่นเต็มตาก็รีบวิ่งออกนอกจวนทันที นางย่ำเท้าอยู่กลางหิมะ สายตาสอดส่องหาร่างที่คุ้นเคย“หวงหลง!” นางมองเห็นเขาในที่สุด เหตุใดวันนี้เขาจึงทำใบหน้าบึ้งตึงเพียงนี้กันนะน้ำเสียงเย็นยะเยือกถามขึ้นจมูกจนดูน่าขนลุก “เจ้าเรียกข้าว่าอะไรนะ?”“หวงหลงไง วันนี้ท่านจะมาไม้ไหนอีกล่ะ คงไม่ได้จะวางแผนให้ข้าเรียกท่านว่าสามีท่ามกลางผู้คนมากมายหรอกนะ” สตรีตัวน้อยวิ่งเข้าไปซุกในอ้อมกอดของเขาทันที มือเล็กก็เอื้อมมือเข้าไปรัดเอวชายหนุ่มเต็มรัก“ปล่อย!” ซ่งหวงหลงผลักนางออกอย่างแรง จากนั้นจึงฉุดนางลากเข้าไปในป่าเรื่อยๆ “มานี่!”“โอ๊ย! ข้าเจ็บนะ” สามีมังกรทองของนางเป็นบ้าอันใดไปอีกแล้วล่ะเนี่ย นับวันยิ่งเดาอารมณ์ไม่ถูกเสียจริงชายหนุ่มฉุดกระชากแขนเล็กของสตรีตัวน้อยมาหยุดอยู่กลางป่าลึก ไร้ผู้คนสัญจร ไร้สัตว์น้อยใหญ่วิ่งเล่น มีเพียงอากาศหนาวเหน็บที่พัดผ่านเฉียดร่างของทั้งคู่ไปมาหมินฉู่ฉู่รู้สึกว่าเหตุการณ์นี้มันคลับคล้ายคลับคลาว่านางจะคุ้นเคยเป็นอย่างดี เพราะว่า...มันเป็นจ
ขอโทษทีนิยายเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นตัวเอก! ตอนพิเศษ 4
ตอนพิเศษ 4องค์รัชทายาทผู้ตกหลุมพรางสาวงาม!จวินซานเหวินนั่งเหยียดบนตั่งทองคำในตำหนักตงกงอย่างเบื่อหน่าย เขารู้สึกอุดอู้เป็นอย่างมากถ้าต้องอยู่นิ่งๆ ในตำหนักอ้างว้างแห่งนี้ คิดได้ดังนั้นจึงเด้งตัวลุกขึ้น จากนั้นจึงมุ่งหน้าไปยังจวนของซ่งโหวเช่นทุกครั้งเมื่อเข้ามาในบ้านก็พบสีหน้าร้อนรนของซ่งหวงหลงเป็นอันดับแรก“หวงหลง ฉู่ฉู่ไปไหนแล้วเล่า”ท่านโหวหนุ่มหันมามองค้อนผู้มาเยือนทันควัน “หุบปาก!!”จวินซานเหวินหดคอแทบไม่ทัน เอะอะอะไรก็ให้หุบปากอยู่นั่นแหละเสียงเล็กโหยหวนของสตรีด้านในก็ร้องออกมาในเวลาไล่ๆ กัน “โอ๊ย!! หวงหลงข้าจะไม่คลอดลูกให้ท่านอีกแล้ว!!”“ฉู่ฉู่! อดทนหน่อยนะ” ซ่งหวงหลงทุบประตูห้องอย่างร้อนใจแต่อยู่ๆ เสียงร้องก็เงียบหายไป “ตายแล้วฮูหยินฟื้นขึ้นมาก่อนเจ้าค่ะ!” เสียงหมอตำแยลอดออกมานอกห้อง ครานี้ไม่เพียงแต่ซ่งหวงหลงที่ทุบประตู จวินซานเหวินเองก็มาช่วยทุบเช่นกัน“ฉู่ฉู่! ตอบข้าหน่อย!” ซ่งหวงหลงร้อนใจแทบขาด พวกบัดซบด้านในดันรู้ทันเขา รีบลงกลอนประตูตอนนางปวดท้องคลอดเสียก่อน“ฉู่ฉู่! เจ้าต้องคลอดบุตรบุญธรรมให้ข้าอย่างปลอดภัยนะ อย่าเพิ่งหลับ!”ซ่งหวงหลงหันไปมองรัชทายาทหนุ่มอย่างไม่พอใ
ขอโทษทีนิยายเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นตัวเอก! ตอนพิเศษ 3
ตอนพิเศษ 3สหายต่างวัยของซ่งเมยเมยเด็กผู้หญิงวัยประมาณหกขวบโดยประมาณวิ่งนำผู้เป็นบิดามารดาออกมาจากโรงเตี๊ยม นางตื่นตาตื่นใจกับหลายสิ่งที่ได้พบเป็นอย่างมาก จนผ่านไปสักพักเกิดพลัดหลงกับทั้งสอง และถูกพ่อค้าทาสคนหนึ่งต้อนจนไร้ทางหนี“จะ จะทำอะไรเจ้าคะ” เด็กน้อยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเทา“ถามแปลกๆ เด็กผิวพรรณดีๆ เช่นเจ้าน่าจะขายได้ราคาดี ฮ่าๆๆ” พ่อค้าทาสตัวอ้วนล่ำหัวเราะออกมาจนเด็กน้อยขลาดกลัวยิ่งขึ้นจู่ๆ ก็มีเงาร่างปริศนาแทรกเข้ามาตรงกลางทั้งคู่ “คิดจะทำอะไรเด็กไม่รู้ประสีประสากัน! เดี๋ยวก็จับส่งทางการให้หมดหรอก!”เมื่อมีคนมาเห็นเหตุการณ์ ทั้งยังถูกคำขู่จนเขากลัว พ่อค้าทาสจึงพ่ายแพ้ไปอย่างราบคาบ วิ่งหนีหางจุกตูดไปในทันที“ขอบคุณนะเจ้าคะ ที่ช่วยข้าเอาไว้ท่านจอมยุทธ์” ‘ซ่งเมยเมย’ ก้มหัวขอบคุณชายวัยกลางคนตรงหน้า“อืม คราวหน้าคราวหลังก็ระวังด้วย...งั้นข้าไปล่ะ” ชายคนเดิมโบกมือให้นาง แต่ถูกแขนเล็กคว้าเอาไว้ “มีอะไร?”“คะ คือว่า ข้าพลัดหลงกับพ่อแม่ ยามนี้ข้าก็หิวมากเลยเจ้าค่ะ” ซ่งเมยเมยทำหน้าออดอ้อน เขย่าแขนชายวัยกลางไปมาช้าๆบุรุษวัยกลางคนพ่ายแพ้ให้กับนาง บางครั้งก็รู้สึกว่าเด็กหญิงผู้นี้จะคล้าย
ขอโทษทีนิยายเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นตัวเอก! ตอนพิเศษ 1 / ตอนพิเศษ 2
ตอนพิเศษ 1การสู่ขอภรรยาของคุณชายซ่ง!ยามที่ซ่งหวงหลงอุ้มหมินฉู่ฉู่ที่ร่างกายเปียกปอนเข้ามาในจวน เดิมทีหมินเฉียวไม่ถูกชะตากับเขาสักนิด เมื่อชายหนุ่มวางนางบนเตียงอย่างอ่อนโยนก็รีบพูดคำที่ตนอยากจะพูดทันที“เรียนใต้เท้าหมิน ข้าอยากจะสู่ขอฉู่ฉู่เป็นภรรยาของข้า” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อมหมินเฉียวเงียบอยู่พักใหญ่ จากนั้นจึงเอ่ยถามขึ้น “เจ้าคิดว่าจะดูแลนางได้ดีแล้วหรือ”“ข้ารับปากขอรับ ว่าจะดูแลนางให้ดีเท่าชีวิต ข้ารักนางจนถึงขั้นที่ว่าหากนางตายข้าก็พร้อมตายและฝังลงโลงไปกับนาง” ซ่งหวงหลงชี้ไปที่จี้ทองคำรูปหัวใจที่เขาห้อยไว้ให้นางระหว่างทาง “จี้ทองคำที่นางสวมถือว่าเป็นของหมั้นหมาย ขอให้ใต้เท้าอนุญาตให้การแต่งงานของข้าและนางเกิดขึ้นด้วย”หมินเฉียวใจอ่อนตั้งแต่ที่เขาบอกว่ายอมตายไปพร้อมกับบุตรสาวของเขาแล้ว แต่แค่อยากจะเล่นตัวไปตามประสาพ่อตาที่หวงลูกสาวเท่านั้น “ให้ข้าคิดดูก่อน ยังไม่รับปาก”“ขอบคุณขอรับ”จู่ๆ ร่างเล็กก็ละเมอออกมาจนทุกคนแปลกใจและต้องมองชายหนุ่มผู้นี้ใหม่ “หวงหลง... หวง...”“ข้าอยู่นี่ ไม่เป็นอะไร ไม่เป็นอะไรแล้ว...” เขารีบปรี่ตัวเข้ามาดึงมือเล็กวางไว้แนบแก้มตนเอง จา
ขอโทษทีนิยายเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นตัวเอก! บทส่งท้าย
บทส่งท้ายเวลาผ่านไปหนึ่งปีอย่างราบรื่นหมินฉู่ฉู่เดินเอื่อยเฉื่อยอยู่ลานบ้าน ก่อนจะก้มลงเด็ดดอกไม้ที่โผล่พ้นปลายหญ้าแล้วหมายจะยกขึ้นมาดม“หยุดเลยฉู่ฉู่!” จวินซานเหวินแย่งดอกไม้ในมือนางเข้ามาถือเอง “อย่าดมอะไรมั่วๆ สิ หากบุตรบุญธรรมข้าเป็นอะไรไป เจ้าจะรับผิดชอบยังไง”หมินฉู่ฉู่มองค้อนชายหนุ่มอย่างไม่พอใจ สรุปว่ายามนี้นางท้องเองหรือเป็นสหายของนางที่ท้องกันแน่! หญิงสาวไม่สนใจเขายกมือประคองท้องใหญ่โตของนางเดินลิ่วไปทางหน้าจวนต่อ“เดินช้าๆ! หากบุตรบุญธรรมข้าเป็นอะไรไปพวกเจ้าสองสามีภรรยาจะรับผิดชอบไหวไหม!” จวินซานเหวินยังคงเดินตามมาไม่ห่าง“อาเหวิน! หากท่านพูดมากข้าจะไม่ให้ท่านเป็นพ่อบุญธรรมลูกของข้าแล้วนะ” หมินฉู่ฉู่กล่าวคำขู่เด็ดขาด จากนั้นจึงไปนั่งบนม้านั่งใกล้ประตูจวนรัชทายาทหนุ่มนั่งลงไม่ไกลจากนาง “จะว่าไปสหายซ่งของข้าก็มีน้ำยาเช่นกันนี่นา แต่งงานไปไม่เท่าไหร่เจ้าก็ท้องแล้ว ฮ่าๆ”พลั่ก!ครานี้นางนับว่าสมใจอยากแล้ว ได้ตบหัวทายาทมังกรสักที!“โอ๊ย! ฉู่ฉู่ เดี๋ยวนี้ช่างกล้าไปกันใหญ่แล้วนะ” จวินซานเหวินลูบหัวตัวเองเบาๆ“ข้าไม่ได้ตบท่าน ลูกบุญธรรมของท่านต่างหากที่ทำ” นางหยักไหล่เบะปากอย่าง
ขอโทษทีนิยายเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นตัวเอก! ตอนที่ 31 การปรับความเข้าใจ
ตอนที่ 31การปรับความเข้าใจเดิมทีหมินฉู่ฉู่นึกว่าครั้งเดียวเขาจะพอ แต่ไม่เลย! เขาเหมือนพยัคฆ์ที่เพิ่งเคยลิ้มรสเนื้อเป็นครั้งแรกจึงไม่ยอมห่างจากนางเสียที ตอนแรกนางเห็นเขาหยุดพักแล้วกอดนางนิ่งไม่ขยับ แต่กลับลุกขึ้นมากินนางทั้งคืนจนถึงรุ่งสาง!แม้ในเวลาที่เขาเสร็จกิจบนเตียง ก็ยังคงตระกองกอดนางไม่ยอมปล่อย เหมือนในยามนี้...“หวงหลง...เช้าแล้ว” หมินฉู่ฉู่เขย่าร่างกายตนเองเพื่อหวังว่าเขาที่กอดนางอยู่จะรู้สึกตัว“อืม...”เขาตอบนางในลำคอ เป็นเพราะเมื่อคืนเขาใช้แรงรังแกนางมากเกินไปยามนี้กรรมเลยตามสนองแล้วเป็นแน่จึงได้อ่อนเพลียเช่นนี้หมินฉู่ฉู่ค่อยๆ เขยิบตัวเองลงไปด้านล่างเตียงเรื่อยๆ ด้วยหวังจะให้หลุดจากพันธนาการจากร่างใหญ่ แต่กลับถูกชายหนุ่มยึดร่างไว้แล้วดึงกลับขึ้นมาดังเดิม “จะไปไหน”“เช้าแล้ว ต้องไปคารวะผู้ใหญ่สิ” หมินฉู่ฉู่พยายามดิ้นต่อ“บ้านข้าไม่ต้องเคารพใคร ท่านพ่อก็ไปทำงานตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง นอนพักเถอะ” ซ่งหวงหลงกล่าวเสร็จก็คว้ามือนางมากอดเอวเขาหน้าด้านๆนางรู้ดีว่าเขาอยู่กับพ่อแค่สองคน มารดาบิดาของซ่งโหวก็จากไปตั้งแต่ซ่งหวงหลงยังไม่เกิด ซ่งฮูหยินตายไปเมื่อหลายปีก่อน และซ่งโหวเองก็ไ
Maaari mong magustuhan
บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ
เหยียนซี136.7K viewsชาตินี้ ข้าไม่ขอรัก!
ซีไซต์26.0K viewsหญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน
ต้นไม้แห้ง13.8K viewsได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ
เสี่ยวชิงเทียน10.7K viewsข้าไม่ชอบหญิงอื่น ข้าชอบแม่ของลูกคนเดียว
LiHong241 viewsเหมยฮวาฤดูหนาว
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้1.5K viewsย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา
กระต่ายน้อยใต้ดวงจันทร์82.7K viewsอุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง / รักเร้นใจใต้เงาองครักษ์
Priyada7.6K views
