All Chapters of ขอโทษทีนิยายเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นตัวเอก! : Chapter 1 - Chapter 10

บทนำนี่ฉันตายแล้วเหรอ?เวลานี้ในเว็บนิยายออนไลน์ชื่อดังเว็บหนึ่ง มีนิยายเรื่องหนึ่งที่กำลังเป็นกระแส และมีชื่อขึ้นแท็กเยอะเป็นอันดับต้นๆ ในตอนนี้‘สายใยรักอันซับซ้อน’เป็นเรื่องราวของนางเอกที่เป็นบุตรสาวพระอาจารย์รัชทายาท นางหลงรักองค์ชายห้าซึ่งเป็นพระเอก แต่รัชทายาทที่เป็นพระรองก็ดันมาหลงรักนางเอก ความรักทั้งสามเลยพันกันเป็นระวิง แก้ไม่ได้เสียทีระหว่างนางเอกที่แสนดี ก็ยังมีนางร้ายที่แอบหลงรักพระเอก และจะทำทุกอย่างเพื่อแย่งพระเอกมาให้ได้ นางวางแผนทำทุกอย่างให้ความรักของทั้งคู่ไม่สมหวัง และยังคอยเป่าหูยุแยงพระรองนางถึงขั้นฆ่าลูกในท้องนางเอกกับพระเอก หลังจากนั้นนางร้ายที่มีแต่คนเกลียดชั่วข้ามคืนก็ได้ถือกำเนิดขึ้น...แต่ทว่า!ยังมีตัวละครที่ร้ายยิ่งกว่านางร้าย และถึงขั้นสังหารนางได้อย่างเลือดเย็น เขาหลงรักนางเอกที่แสนดี และเป็นตัวละครที่ลึกลับซับซ้อน จนแม้แต่ ‘หมี่เฉียนเฉียน’ ที่เป็นคนแต่งเรื่องนี้ยังต้องเกาหัว เพราะไม่รู้จะแต่งอุปนิสัยของตัวร้ายตัวนี้ต่อยังไง...หมี่เฉียนเฉียนถอนหายใจเฮือกใหญ่หลังจากเขียนตอนที่ตัวร้ายชายฆ่านางร้ายทิ้งไว้กลางป่าที่มีหิมะปกคลุมอันหนาวเหน็บ เพราะเขาสืบร

ตอนที่ 2เรียกข้าว่าหมินฉู่ฉู่!หมี่เฉียนเฉียนรู้ดีว่าเขาตั้งใจจะทำอะไร เธอเลยมัดอาภรณ์ของเธอกับเขาติดกันตั้งแต่ตอนแสร้งกระโจนไปกอดเขาแล้ว เพราะเธอเป็นผู้เขียนตัวละครร้ายกาจผู้นี้ออกมาเชียวนะ!ตู้ม!“ว้าย! ตกน้ำไปกันแล้ว” ชาวบ้านด้านบนพากันแหกปากร้องโวยวายเป็นเรื่องเป็นราวยามหมี่เฉียนเฉียนพ้นผิวน้ำขึ้นมาก็พ่นเสียงหัวเราะออกมาสะใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน จากนั้นชายหนุ่มก็พ้นผิวน้ำขึ้นมามองนางด้วยสายตาเยือกเย็นสุดๆ“แฮ่ๆ สหายของฉัน เอ่อ...ข้า ชวนข้ามาเล่นน้ำกลางวันแสกๆ เลยเหรอเนี่ย” ว่าแล้วก็ตบบ่าชายหนุ่มอย่างเป็นกันเอง“เหลียนปู้!” เขาเรียกองครักษ์ข้างกายอีกครั้งยามขึ้นฝั่งเป็นที่เรียบร้อย“ขอรับ”เธอมองสองคนนี้ขานรับกันมาเป็นสามสี่ฉากได้แล้วกระมัง คนหนึ่งเรียก อีกคนตอบนี่พวกนายไม่มีอะไรจะพูดกันแล้วใช่ไหม?“กลับจวน!” กล่าวเสร็จก็สะบัดปลายอาภรณ์ใส่หน้าเธอไปทีหนึ่ง“นี่! น้ำกระเด็นใส่ตาฉัน เอ๊ย! ข้าหมดแล้ว!” เธอยกมือขึ้นมาปาดหยดน้ำออกด้วยใบหน้าบูดบึ้ง‘ซ่งหวงหลง’ เดินออกมาได้สักพักก็เหลือบหางตาไปทางสตรีบ้าบิ่นผู้นั้นอีกครั้ง ก่อนจะพบว่ามีสาวใช้ผู้หนึ่งเดินเข้ามากอดขานางไว้ไม่ปล่อย และก็ตา

ตอนที่ 4นางเอกของเรื่องมาแล้ว!หมินฉู่ฉู่มองค้อนเขาอย่างไม่พอใจ จากนั้นก็ไม่สนใจเขาอีก หันไปดูการแสดงเหมือนเช่นผู้อื่นเจ้ามังกรทองขี้งก นางทำได้แต่พึมพำอยู่ในใจสตรีร่างบางสวมอาภรณ์ตัวยาวสีขาวบริสุทธิ์ก้าวฝีเท้าเข้ามาเชื่องช้า ก่อนจะยอบกายอยู่ด้านหน้าฮ่องเต้และฮองเฮานางมาแล้ว! นางเอกของเรื่องมาแล้ว!แม้นางจะยินดีที่ตนเองออกแบบตัวละครมาได้สวยเช่นนี้ แต่ว่าใจนางกลับเต้นดังโครมครามไม่หยุดราวกับจะระเบิดออกมา เพราะตัวร้ายด้านข้าง...“เจียวเชิน ถวายพระพรฮ่องเต้ขอให้พระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นปี หมื่นๆ ปีเพคะ และขอถวายพระพรฮองเฮาขอให้พระนางทรงพระเจริญพันปี พันปี พันๆ ปีเพคะ”หมินฉู่ฉู่ยิ้มกว้างอย่างพอใจ มอง ‘ลู่เจียวเชิน’ ที่นางสรรสร้างมากับมือกำลังร่ายรำอย่างงดงามท่ามกลางผู้คนแต่พอมองไปทางองค์ชายต่างๆ แล้ว นางกลับไม่รู้ว่าผู้ใดคือพระเอกของเรื่อง เพราะว่าฉากนี้นางไม่ได้บรรยายถึงท่าทางพระเอก นางบรรยายเพียงท่าร่ายรำของลู่เจียวเชินเท่านั้น และบอกแค่ว่าไม่ว่าบุรุษใดที่ได้เห็นการร่ายรำของนางก็ล้วนตกตะลึงในความงามและถูกนางครอบครองหัวใจโดยไม่รู้ตัวเอ่อ... เว้นแต่พวกขุนนางที่มีภรรยาแล้วกับอ

ตอนที่ 6บุรุษผู้หลงรักนางหัวปักหัวปำ!เสียงของเขายังกึกก้องในสมองนางกังวาน เส้นเสียงซ้อนทับกันราวกับอยู่หอระฆังที่ดังซ้ำๆ อยู่เช่นนั้นให้เหลียนปู้มาอยู่ข้างกายนาง ทำไมกันล่ะ?ซ่งหวงหลงพลันตะลึงที่พูดเช่นนี้ออกมา เขายอมให้องครักษ์คู่ใจที่สนิทที่สุดมาปกป้องดูแลนางเลยหรือ ทำไมกันล่ะ?“มะ ไม่เป็นไรหรอกสหายซ่ง”หมินฉู่ฉู่เอ่ยตะกุกตะกัก ผ่านไปสักพักเห็นว่าคนด้านนอกไม่ตอบอะไรกลับมาแล้ว นางจึงถอนหายใจยาวเหยียดเพิ่งโล่งใจได้ไม่ทันไร เงาร่างใหญ่ของซ่งหวงหลงก็พุ่งพรวดเข้ามาในรถม้าที่นางนั่งแทบไร้เสียง“ไปจวนใต้เท้าผู้ตรวจการหมิน” น้ำเสียงเย็นชาที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาเอ่ยบอกสารถีด้านนอก“ขอรับ”หมินฉู่ฉู่กระเถิบเข้าไปด้านในสุด ให้เขาได้นั่งสบายมากขึ้น ทั้งนางและเขาจะได้ไม่รู้สึกอึดอัด จากนั้นจึงแสร้งหลับในทันทีซ่งหวงหลงหันไปมองสตรีตัวน้อยที่นอนขดอยู่ด้านในสุดรถม้า จึงอุ้มนางขึ้นมานอนบนตักไม่ผิด! อุ้มมานอนบนตักลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดขึ้นข้างหู และตามมาด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “ข้ารู้ว่าเจ้าเสแสร้ง”หมินฉู่ฉู่ลุกพรวดขึ้นมามองค้อนเขาอย่างไม่พอใจเจ้าบ้านี่...ฝีเท้าม้าวิ่งกุบกับเสมือนเป็นใจเหยียบลง

ตอนที่ 8หมินฉู่ฉู่ยั่วโมโหปีศาจผู้เฒ่า!จวินซานเหวินแลกเปลี่ยนพูดคุยกับหมินฉู่ฉู่เรื่องของลู่เจียวเชินจนถึงเวลาเริ่มเรียนจึงจำใจปล่อยสหายตัวน้อยออกมา“ยามพักเที่ยงไปเจอข้าที่หลังตำหนักจันทรา ที่นั่นมีสวนหย่อมอยู่”หมินฉู่ฉู่พยักหน้ารับอย่างอารมณ์ดี นางเป็นศิษย์เข้ามาใหม่ไล่เลี่ยกับลู่เจียวเชิน จึงได้อยู่รวมกับศิษย์ใหม่ของปีนี้และเป็นศิษย์รุ่นน้องขององค์ชายห้า องค์รัชทายาท ไม่เว้นแม้แต่เจ้ามังกรทองเช่นกัน“แมกไม้ ขุนเขา ลำธาร เป็นสิ่งสำคัญต่อการดำรงชีวิต หากพวกเจ้าทั้งหลายในที่นี้ทำลายสามสิ่งนี้ไปก็เท่ากับฆ่าตัวเองให้ตายทั้งเป็น...”อาจารย์ผู้เฒ่า เอ่ยสิ่งใดนางฟังไม่ออกแล้ว อาการง่วงนอนมาพร้อมกับหนังตาเริ่มหย่อนลงทุกที จนสุดท้ายแล้วใบหน้าน้อยๆ ของนางจึงฟุบหลับลงไปอย่างห้ามไม่ได้“คุณหนูหมิน!” อาจารย์เผย หยิบตำราเล่มหนามาเคาะลงบนหัวนางอย่างแรงสาวน้อยร้องเสียงหลง ก่อนจะยกมือกุมหัวตนเองน้ำตาคลอ “โอ้ย! ท่านอาจารย์รังแกข้า!”“แบบนี้ใช่รังแกที่ใดกัน! นอนหลับสบายใจเช่นนี้แสดงว่าเคยเรียนที่ข้าสอนมาหมดแล้วใช่หรือไหม ไหนคุณหนูหมินลองเล่าให้สหายในห้องเรียนฟังหน่อยสิ” อาจารย์ผู้เฒ่าเผยยังคงม้วนต