ตอนที่ 3 ฉากนี้มันฉากตกหลุมรักในตำนาน!

ตอนที่ 3

ฉากนี้มันฉากตกหลุมรักในตำนาน!

รถม้าเคลื่อนเข้าสู่วังหลวงอย่างเชื่องช้า หากมองลึกเข้าไปจะเห็นว่ามีสตรีร่างเล็กเอามือเท้าคางทำหน้าเบื่อหน่ายอยู่ด้านใน

หมินฉู่ฉู่ถอนหายใจเป็นรอบที่สามหลังจากรถม้าเคลื่อนตัว พลางท่องอยู่ในใจว่าให้ตนเองเงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้

ในนิยายนางเขียนให้ตัวร้ายตัวนี้มีครอบครัวที่สมบูรณ์ บิดามีภรรยาเดียว รักใคร่กลมเกลียวกัน มีบุตรทั้งหมดสองคน และนางคือบุตรสาวคนเล็ก

บุุตรชายคนโตของผู้ตรวจการหมินชื่อว่า ‘หมินหวาง’ ดำรงตำแหน่งอาจารย์ในวังหลวงที่สอนเหล่าผู้มียศถาบรรดาศักดิ์ หนำซ้ำตระกูลหมินทุกคนล้วนเป็นตัวละครที่ดี

นางยังงงกับตัวเองว่าเหตุใดจึงเขียนนางร้ายให้มาอยู่กับคนดีๆ ได้กัน

หลังจากที่นางมาอยู่ในนิยายของตนเอง นางก็สวมใส่แต่อาภรณ์สีอ่อน ไม่ฉูดฉาดเหมือนกับตัวละครที่นางวางไว้ก่อนหน้า

หมินฉู่ฉู่เดินลงมาจากรถม้า อาภรณ์สีชมพูอ่อนสะบัดพริ้วไปตามแรงลม ก่อนที่จะยกสองมือขึ้นหลับตาพริ้ม บิดขี้เกียจจนตัวงออย่างไม่อายสายตาผู้อื่น

ยามลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็พบดวงตาเย็นชาคู่หนึ่งหรี่ลงมาทางนางจากหน้าประตู ก่อนจะสะบัดชายเสื้อเดินเข้าไปในห้องโถงทันที

เฮอะ! ไอ้มังกรทองบ้า นางส่งเสียงจิ๊ปากดังลั่น

ซ่งหวงหลงเดินเข้ามานั่งบนโต๊ะอาหารโดยไม่มองหน้าผู้ใด ก่อนจะนั่งทำหน้าบูดบึ้งเบื่อโลกเช่นเดิม แต่ในใจกลับขบคิดถึงท่าทางแปลกๆ ของสตรีร่างเล็กนางนั้น

หมินฉู่ฉู่เดินเข้ามากับบิดามารดาและพี่ชายของนาง จากนั้นก็นั่งลงบนโต๊ะที่ไม่ไกลจากซ่งหวงหลงเท่าใดนัก

ไม่ไกลเท่าใดอะไรกันเล่า! นี่นางอยู่ห่างจากเขาแค่คืบเดียวเท่านั้น ทำไมนางต้องมาเขียนนิยายให้ตัวร้ายสองตัวนั่งติดกันด้วย!!?

เมื่อรู้สึกว่าผู้ชายด้านข้างมองนางอยู่ หมินฉู่ฉู่ก็หันหน้าไปทางเขาแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ แล้วขยับปากที่ออกมาเพียงลมว่า

‘มองอะไร’

ชายหนุ่มใบหน้าบูดบึ้งเช่นเดิม แต่ก็ตอบนางด้วยท่าทางเดียวกันว่า ‘ใครมองเจ้ากัน’

เฮอะ! นางคร้านสนใจ กลอกตามองบนแล้วเพิ่งนึกได้ว่า ฉากนี้มันฉากตกหลุมรักในตำนาน!

ไม่ว่าจะเป็นพระเอก หรือตัวร้าย ก็ล้วนตกหลุมรักนางเอกยามออกมาร่ายรำให้ฮ่องเต้และฮองเฮาเชยชมในอีกไม่นานนี้ แต่ไม่นับพระรองเพราะว่าเขาชอบนางเอกตั้งแต่วัยเยาว์แล้ว

ผู้อื่นตกหลุมรักก็ได้อยู่หรอก แต่จะให้เจ้ามังกรทองตัวนี้ตกหลุมรักนางเอกไม่ได้เด็ดขาด!

นางต้องรีบจับคู่นางเอกกับพระเอกเร็วๆ ชาตินี้นางอยู่ข้างนางเอก! ส่วนเจ้ามังกรทองหากหลงรักล่ะก็ได้เป็นเรื่องอีก เรื่องราวมันจะไม่จบไม่สิ้น แล้วชีวิตสงบสุขของนางก็มาไม่ถึงสักทีน่ะสิ!

หมินฉู่ฉู่เบี่ยงตัวไปทางขวามือที่บุรุษตัวร้ายนั่งอยู่ มือเล็กค่อยๆ เอื้อมไปทางปลายอาภรณ์ด้านซ้ายของเขา

ดวงตาเย็นชาเหลือบมองนางตั้งแต่ที่นางเอี้ยวตัวมาทางเขาแล้ว แค่จะรอดูว่าหญิงสาวตัวเล็กผู้นี้จะทำอันใดอีก

“สหาย...” เสียงของนางแผ่วเบานัก แต่เขากลับได้ยินชัดเจนเต็มสองหู

ซ่งหวงหลงหันหน้ามาทางนาง มือใหญ่ปัดมือหมินฉู่ฉู่ออกอย่างไม่ใยดี

“ผู้ใดเป็นสหายเจ้ากัน!” เสียงเข้มลอดผ่านไรฟันออกมาแผ่วเบาเช่นกัน

หมินฉู่ฉู่เอื้อมมือไปจับอาภรณ์เขาอีกครั้งอย่างไม่ยอมแพ้ ริมฝีปากคลี่ยิ้มเห็นฟันขาวเรียงราย “ก็ท่านไง ท่านเป็นสหายของข้า”

เขานิ่งงันอยู่นาน ดวงตาเย็นชามองไปยังแววตาสุกใสประกายของนาง ก่อนจะหันหน้ากลับไปทางฮ่องเต้เช่นเดิมแล้วไม่สนใจนางอีก แต่มือเล็กก็ยังไม่ยอมหยุดกระตุกชายเสื้อเขาเสียที

“นี่ หวงหลงสนใจข้าบ้างสิ” ครานี้นางเขยิบตัวเข้าไปใกล้เขากว่าเดิม “ทำไมโต๊ะของท่านได้กุ้งตัวใหญ่จัง ขอแลกสักชิ้นได้ไหมอ่ะ”

ซ่งหวงหลงชะงักเล็กน้อยที่นางรู้จักชื่อเขา แต่ต่อมาก็ปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ชาวบ้านทั่วเมืองผู้ใดไม่รู้จักเขาบ้างเล่า

บุรุษหนุ่มหันหน้าไปทางสตรีร่างเล็ก ที่นัยน์ตากำลังลุกวาว มองไปทางกุ้งตัวใหญ่ตรงหน้าเขา

“ถ้าท่านให้ข้าแลกสักชิ้น ข้าจะแกะเปลือกกุ้งให้ท่านหมดเลย” มือของหมินฉู่ฉู่กระตุกเสื้อเขาถี่ขึ้น “ดีรึไม่”

ซ่งหวงหลงได้ยินดังนั้นก็หันหน้ากลับไปทางโต๊ะอาหารเล็กๆ แล้วก็หยิบจานกุ้งยื่นให้นาง

นางเห็นแล้วก็ไม่รอช้า รับชามจากชายหนุ่มมาทันที ยังดีที่ยามนี้ทุกคนกำลังสนใจการแสดงอยู่ จึงไม่ได้เห็นนางกับซ่งหวงหลงว่า ฝ่ายหนึ่งกำลังรับจานอาหารอีกฝ่ายยื่นจานอาหารให้อยู่

หมินฉู่ฉู่ก้มหน้าก้มตาแกะเปลือกกุ้งให้เขา โดยที่ตัวชายหนุ่มเองก็ใช้หางตาเหลือบมองมายังนางตลอด

“นี่สหายซ่ง ตัวนี้ตัวใหญ่มากเห็นแก่เราเป็นสหายกันข้าจะยกให้ท่าน” กล่าวเสร็จก็ยื่นเนื้อกุ้งไปตรงใกล้ปากเขา “อ้าปาก!”

“เจ้าจะบ้าหรืออย่างไร” เขากัดฟันถามแผ่วเบา

“ถ้าไม่อ้าข้าจะลุกไปหาท่านใกล้กว่านี้นะ ทีนี้ทุกคนได้เห็นแน่” หมินฉู่ฉู่กล่าวอย่างเจ้าเล่ห์ พลางยักคิ้วหลิ่วตาใส่เสมือนนางมารน้อยตัวหนึ่ง

สุดท้ายเขาจึงจำใจค่อยๆ เผยอริมฝีปากบางเฉียบขึ้นช้าๆ ดวงตาเย็นชาหรี่ลงมองชิ้นเนื้อที่กำลังจะเข้าปาก

บ้าจริง! ตัวร้ายมันต้องหล่อขนาดนี้เลยหรืออย่างไร!?

หมินฉู่ฉู่ต้องยอมรับว่าเขาหล่อจริงๆ ถึงแม้ใบหน้าเขาจะบึ้งตึงหรือเย็นชา แต่เขาก็ยังดูดียิ่งนัก!

“อร่อยหรือไม่” เสียงเล็กเอ่ยถามชายหนุ่ม

“แกะเสร็จหรือยัง” เขาไม่ตอบแต่ย้อนถามนางแทน คำตอบของเขาก็คืออร่อยใช่หรือไม่ มิเช่นนั้นจะถามหาจานกุ้งทำไม ที่แท้ก็พวกปากแข็ง...

นางไม่ตอบคำถามเขาแต่ก็ยื่นจานกุ้งไปให้ “ข้าแลกกุ้งไปแล้วนะ”

ซ่งหวงหลงหันมามองนางช้าๆ ก่อนจะเอ่ยเสียงแผ่วเบา “ข้ายังไม่ได้ตอบตกลงว่าจะให้เจ้าแลก”

ขี้งก!

หมินฉู่ฉู่เลยจำใจดึงจานกลับมาแล้วเปลี่ยนกุ้งตัวใหญ่ของเขาคืนไป นี่มันไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย!

นางต้องเหนื่อยแกะกุ้งให้เขาโดยไม่ได้รับอะไรเลยเนี่ยนะ คิดแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่...