Mag-log inShare
ตอนที่ 5 หมินฉู่ฉู่กับคำว่า ‘อ่ะ’ ของนาง!
Huling Na-update:
2025-07-14 20:57:22ตอนที่ 5
หมินฉู่ฉู่กับคำว่า ‘อ่ะ’ ของนาง!
หมินฉู่ฉู่เห็นบุรุษผู้หนึ่งยืนถือพัดค้างเติ่งอย่างตะลึง นี่เขาใช้พัดกระดาษแข็งๆ มาสะกิดนางเชียวนะ!
“อะไรคือ ‘อ่ะ’ หรือคุณหนูหมิน” เขาถามพลางเกาหัวไปพลางอย่างไม่เข้าใจ
“เฮ้อ... อธิบายให้ท่านฟัง ท่านคงไม่รู้เรื่องหรอก”
กล่าวเสร็จก็ยืนกอดอกย่อขาข้างหนึ่งอีกข้างหนึ่งยืนตรงไม่สมกับเป็นกิริยาของพวกผู้ดีสักเท่าไหร่
“ท่าทางของคุณหนูหมินแปลกยิ่งนัก รัชทายาทเช่นข้าได้เปิดตาแล้ว”
“หา! ระ รัชทายาท!”
หมินฉู่ฉู่! เกือบหัวหายแล้วไหมล่ะ! เล่นหน้าเล่นตาองค์รัชทายาทไปได้
นางจะเอานิสัยยียวนกวนผู้อื่นเช่นเดียวกับตอนอยู่โลกมนุษย์มาไม่ได้เด็ดขาดนะ! มาถึงคราแรกก็เกือบถูกเจ้ามังกรทองฆ่าตายเพราะปาก มาครั้งนี้จะพลาดให้อีกฝ่ายโมโหไม่ได้เด็ดขาด
“ไม่เจอกันแค่หนึ่งเดือนกว่าคุณหนูหมินก็จำข้าไม่ได้แล้วหรือ”
ตายล่ะ...นางเขียนว่าหมินฉู่ฉู่ตามตื้อองค์ชายห้ามานานแล้วนี่นา เวลาองค์ชายห้าออกมาจากวังหลวงคราได้นางก็จะตามติดเขาไม่ห่างทั้งยังมีองค์รัชทายาทมาด้วยเสมอ แถมลู่เจียวเชินก็เป็นสหายของพวกเขามานานแล้ว
ยามทั้งสองออกมาจากวังหลวงลู่เจียวเชินก็จะมาหาตลอด และที่หมินฉู่ฉู่ไม่ถูกองครักษ์ขององค์ชายห้าขัดขวางก็เพราะว่าได้ลู่เจียวเชินช่วยพูด
ทั้งที่พระเอกนางเอกเจอกันมาตั้งแต่เด็ก แต่พระเอกก็เพิ่งตกหลุมรักนางฉากเมื่อครู่นี้เท่านั้น
แต่สำหรับลู่เจียวเชินกลับไม่ใช่... นางหลงรักองค์ชายห้ามาตั้งแต่เยาว์วัยแล้ว
“อ๋อ! ใช่ๆ องค์รัชทายาท หม่อมฉันจะลืมพระองค์ได้เช่นไรเพคะ เมื่อครู่หม่อมฉันแค่แกล้งแหย่เล่นเอง ฮ่าๆ” หมินฉู่ฉู่ยกแขนเสื้อมาป้องปากหัวเราะกลบเกลื่อน
จวินซานเหวินหรี่ตามองนางเล็กน้อย นางแปลกไปชัดๆ เมื่อก่อนแทบไม่คุยแหย่เล่นกับเขาเช่นนี้เสียหน่อย
“เชิญคุณหนูหมินไปดื่มชาสักครู่ได้รึไม่” จวินซานเหวินเอ่ยชวน พร้อมกับเห็นสีหน้าตระหนกและเป็นกังวลของนาง “ข้าจะให้ขันทีไปแจ้งแก่ใต้เท้าหมิน จากนั้นจะส่งคุณหนูขึ้นรถม้าวังหลวงกลับไป”
“เอ่อ... เพคะ” ก็จะทำเช่นไรได้เล่าในเมื่อเขาชวนนางก็ต้องไป ปฏิเสธก็เท่ากับตายเท่านั้นไม่ใช่หรือ ในนิยายเรื่องนี้เอะอะก็ตายอย่างเดียวนี่นา!
เมื่อทั้งสองมาถึงตำหนักรับรองภายใต้ตำหนักบูรพาของรัชทายาท นางก็ยังไม่กล้าทำอะไรตามใจตนเอง นั่งตัวตรงหลังแข็งเรียกว่าแทบไม่กล้าหายใจ!
เหมือนรัชทายาทจะเห็นถึงความผิดแผกแตกต่างไปของนางอีกครั้ง จึงเอ่ยน้ำเสียงเรียบ “คุณหนูหมินเชิญตามสบายเถิด”
“ท่านพูดเองนะ! หากข้าจะทำตัวตามสบายท่านจะสั่งประหารข้าไหมอ่ะ เอ่อ...เพคะ” หมินฉู่ฉู่จ้องหน้าเขาดวงตาเป็นประกาย
“ข้าพูดแล้วย่อมไม่คืนคำ”
แต่...
จวินซานเหวินอยากย้อนเวลาไปพูดใหม่อีกครั้ง นี้นางจะทำตัวตามสบายไปหรือไม่ หางตาชายหนุ่มกระตุกไม่หยุดเพราะความโกรธเล็กน้อย
นางถึงกล้านำเท้าขึ้นมาพาดบนโต๊ะเสวย!
นี่ยังเป็นกุลสตรีอีกเรอะ!
“ขอประทานอภัยด้วยเพคะ เอิ๊ก!” เสียงเรอออกมาจากปากเล็กดังลั่นหลังจากที่นางยัดขนมเข้าปากไป “องค์รัชทายาทอย่าถือสาเลยนะ ข้านั่งอยู่ท่าเดียวในห้องโถงงานเลี้ยงเมื่อครู่ออกจะเมื่อยไปบ้าง...”
หมินฉู่ฉู่ยิ้มมีเลศนัย เมื่อเขาทนไม่ไหวจะได้ส่งนางกลับเสียที! เอาขาพาดโต๊ะก็ปวดเหมือนกันนะ นางร่ำไห้กึกก้องในความคิด
“คุณหนูหมินเชิญตามสบายเถิด ข้าไม่ถือสา”
!!!?
ทำขนาดนี้เขาเรียกว่าไร้มารยาทแล้วนะ เหตุใดเจ้าหมอนี่ยังทนได้อีก นางไม่ได้อยากอยู่คุยกับเขาเสียหน่อย นางอยากกลับจวน!!!!
ฮือ...ชีวิตที่สงบสุขของนาง
ใช่สิ! เจ้าหมอนี่ก็หลงรักลู่เจียวเชินนี่นา ใช้เขาให้เป็นประโยชน์เพื่อทอดสะพานรักให้พระเอกนางเอกนางก็จะได้ไปสู่ชีวิตที่สงบสุขแล้ว
“รัชทายาท ท่านว่าวันนี้แม่นางลู่งดงามรึไม่เพคะ” กล่าวเสร็จก็ยกขาลง แล้วยื่นหน้าไปใกล้
“เอ่อ... ก็”
หน้าบุรุษตรงหน้าแดงก่ำไม่หยุด พอนางถามถึงเรื่องลู่เจียวเชิน ทำเขินอายเช่นหญิงสาวไปได้
ปั้ง!
เสียงผลักประตูตำหนักเข้ามา ก่อนจะตามมาด้วยฝีเท้าหนักๆ ดังถี่เข้ามาใกล้ทั้งสองเรื่อยๆ
หมินฉู่ฉู่เหลือบไปมองก็พบว่าเป็นซ่งหวงหลงเดินเข้ามาด้วยหน้าตาบูดเบี้ยว
เป็นอะไรของเขาอีกแล้ว...
สภาพที่ซ่งหวงหลงเห็นยามนี้ เห็นเพียงสตรีร่างเล็กยื่นหน้าเข้าไปใกล้รัชทายาทเพียงเอื้อม แล้วตัวจวินซานเหวินเองก็หน้าแดงก่ำทั่วทั้งใบหน้า หากผู้ใดมาเห็นยากจะคิดดีได้รวมทั้งเขาด้วย
“สหายซ่ง” นางยิ้มแห้งให้กับผู้ที่มาใหม่ “มาทำอะไรที่นี่อ่ะ”
พอได้ยินคำว่า ‘อ่ะ’ จากร่างเล็กจวินซานเหวินก็หลุดขำออกมาเล็กน้อย
นางเห็นเข้าก็ทำหน้าไม่พอใจใส่รัชทายาทอย่างลืมตัว แล้วกระซิบกระซาบแผ่วเบา “ท่านหัวเราะอะไร อย่าคิดนะว่าข้าไม่รู้ที่ท่านหลงรักแม่นางลู่น่ะ”
จวินซานเหวินได้ยินชัดเจนทุกคำ ใบหน้าเขาร้อนผ่าวออกมายิ่งกว่าเดิมหลายเท่า แล้วมองกลับมายังดวงตาของหมินฉู่ฉู่ ริมฝีปากกำลังจะอ้าถามนางต่อ
จู่ๆ ร่างเล็กตรงหน้ารัชทายาทก็ถูก ‘หิ้ว’ ลอยขึ้นเหนืออากาศ แล้วถูกขโมยไปต่อหน้าต่อตา
“นี่! ข้ายังคุยกับคุณหนูหมินอยู่นะ คุณชายซ่ง!” รัชทายาทร้องตามหลังที่ซ่งหวงหลงหิ้วนางออกไป แล้วไม่หันมามองเขาอีกเลย
หมดกัน!
พัง!
เจ้ามังกรทองบ้า...
หมินฉู่ฉู่ถูกเขาหิ้วออกมาด้วยมือข้างเดียว ลอยละลิ่วไปมาอยู่บนอากาศ นางเท้าคางหนุนข้อศอกกับพื้นล่องหนเหนือลมด้วยใบหน้าบึ้งตึง
“ทำไมไม่กลับจวน” เสียงเยียบเย็นเอ่ยถาม ฉับพลันนางรู้สึกขนลุกไปทั่วกาย
“พอดีเจอรัชทายาท เขาเลยชวนไปดื่มชา” หมินฉู่ฉู่เอ่ยตอบเสียงเบา
ซ่งหวงหลงมองนางที่เท้าคางบนอากาศด้วยแววตาเย็นยะเยือก หากเขาไม่ได้ยินขันทีไปรายงานกับใต้เท้าหมินว่านางอยู่ที่นี่จะเป็นเช่นไร บุรุษกับสตรีอยู่ลำพังนางไม่กลัวเลยหรืออย่างไร อีกทั้งยังตัวเล็กแค่นี้จะสู้แรงผู้ใดได้
บุรุษหนุ่มวางนางลงแผ่วเบาในรถม้าตระกูลซ่ง ก่อนจะดึงม่านลงมาปิดไว้มิดชิด จากนั้นก็มีเสียงด้านนอกม่านดังลอดเข้ามา
“ต่อไปข้าจะให้เหลียนปู้ไปคุ้มกันข้างกาย”
Pinakabagong kabanata
ขอโทษทีนิยายเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นตัวเอก! ตอนพิเศษ 5
ตอนพิเศษ 5บทสรุปของนางร้ายในนิยายหมินฉู่ฉู่ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในช่วงบ่ายของฤดูเหมันต์ นางไม่รู้ว่าเหตุใดตนจึงมานอนอยู่ที่จวนสกุลหมินได้ พอตื่นเต็มตาก็รีบวิ่งออกนอกจวนทันที นางย่ำเท้าอยู่กลางหิมะ สายตาสอดส่องหาร่างที่คุ้นเคย“หวงหลง!” นางมองเห็นเขาในที่สุด เหตุใดวันนี้เขาจึงทำใบหน้าบึ้งตึงเพียงนี้กันนะน้ำเสียงเย็นยะเยือกถามขึ้นจมูกจนดูน่าขนลุก “เจ้าเรียกข้าว่าอะไรนะ?”“หวงหลงไง วันนี้ท่านจะมาไม้ไหนอีกล่ะ คงไม่ได้จะวางแผนให้ข้าเรียกท่านว่าสามีท่ามกลางผู้คนมากมายหรอกนะ” สตรีตัวน้อยวิ่งเข้าไปซุกในอ้อมกอดของเขาทันที มือเล็กก็เอื้อมมือเข้าไปรัดเอวชายหนุ่มเต็มรัก“ปล่อย!” ซ่งหวงหลงผลักนางออกอย่างแรง จากนั้นจึงฉุดนางลากเข้าไปในป่าเรื่อยๆ “มานี่!”“โอ๊ย! ข้าเจ็บนะ” สามีมังกรทองของนางเป็นบ้าอันใดไปอีกแล้วล่ะเนี่ย นับวันยิ่งเดาอารมณ์ไม่ถูกเสียจริงชายหนุ่มฉุดกระชากแขนเล็กของสตรีตัวน้อยมาหยุดอยู่กลางป่าลึก ไร้ผู้คนสัญจร ไร้สัตว์น้อยใหญ่วิ่งเล่น มีเพียงอากาศหนาวเหน็บที่พัดผ่านเฉียดร่างของทั้งคู่ไปมาหมินฉู่ฉู่รู้สึกว่าเหตุการณ์นี้มันคลับคล้ายคลับคลาว่านางจะคุ้นเคยเป็นอย่างดี เพราะว่า...มันเป็นจ
ขอโทษทีนิยายเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นตัวเอก! ตอนพิเศษ 4
ตอนพิเศษ 4องค์รัชทายาทผู้ตกหลุมพรางสาวงาม!จวินซานเหวินนั่งเหยียดบนตั่งทองคำในตำหนักตงกงอย่างเบื่อหน่าย เขารู้สึกอุดอู้เป็นอย่างมากถ้าต้องอยู่นิ่งๆ ในตำหนักอ้างว้างแห่งนี้ คิดได้ดังนั้นจึงเด้งตัวลุกขึ้น จากนั้นจึงมุ่งหน้าไปยังจวนของซ่งโหวเช่นทุกครั้งเมื่อเข้ามาในบ้านก็พบสีหน้าร้อนรนของซ่งหวงหลงเป็นอันดับแรก“หวงหลง ฉู่ฉู่ไปไหนแล้วเล่า”ท่านโหวหนุ่มหันมามองค้อนผู้มาเยือนทันควัน “หุบปาก!!”จวินซานเหวินหดคอแทบไม่ทัน เอะอะอะไรก็ให้หุบปากอยู่นั่นแหละเสียงเล็กโหยหวนของสตรีด้านในก็ร้องออกมาในเวลาไล่ๆ กัน “โอ๊ย!! หวงหลงข้าจะไม่คลอดลูกให้ท่านอีกแล้ว!!”“ฉู่ฉู่! อดทนหน่อยนะ” ซ่งหวงหลงทุบประตูห้องอย่างร้อนใจแต่อยู่ๆ เสียงร้องก็เงียบหายไป “ตายแล้วฮูหยินฟื้นขึ้นมาก่อนเจ้าค่ะ!” เสียงหมอตำแยลอดออกมานอกห้อง ครานี้ไม่เพียงแต่ซ่งหวงหลงที่ทุบประตู จวินซานเหวินเองก็มาช่วยทุบเช่นกัน“ฉู่ฉู่! ตอบข้าหน่อย!” ซ่งหวงหลงร้อนใจแทบขาด พวกบัดซบด้านในดันรู้ทันเขา รีบลงกลอนประตูตอนนางปวดท้องคลอดเสียก่อน“ฉู่ฉู่! เจ้าต้องคลอดบุตรบุญธรรมให้ข้าอย่างปลอดภัยนะ อย่าเพิ่งหลับ!”ซ่งหวงหลงหันไปมองรัชทายาทหนุ่มอย่างไม่พอใ
ขอโทษทีนิยายเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นตัวเอก! ตอนพิเศษ 3
ตอนพิเศษ 3สหายต่างวัยของซ่งเมยเมยเด็กผู้หญิงวัยประมาณหกขวบโดยประมาณวิ่งนำผู้เป็นบิดามารดาออกมาจากโรงเตี๊ยม นางตื่นตาตื่นใจกับหลายสิ่งที่ได้พบเป็นอย่างมาก จนผ่านไปสักพักเกิดพลัดหลงกับทั้งสอง และถูกพ่อค้าทาสคนหนึ่งต้อนจนไร้ทางหนี“จะ จะทำอะไรเจ้าคะ” เด็กน้อยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเทา“ถามแปลกๆ เด็กผิวพรรณดีๆ เช่นเจ้าน่าจะขายได้ราคาดี ฮ่าๆๆ” พ่อค้าทาสตัวอ้วนล่ำหัวเราะออกมาจนเด็กน้อยขลาดกลัวยิ่งขึ้นจู่ๆ ก็มีเงาร่างปริศนาแทรกเข้ามาตรงกลางทั้งคู่ “คิดจะทำอะไรเด็กไม่รู้ประสีประสากัน! เดี๋ยวก็จับส่งทางการให้หมดหรอก!”เมื่อมีคนมาเห็นเหตุการณ์ ทั้งยังถูกคำขู่จนเขากลัว พ่อค้าทาสจึงพ่ายแพ้ไปอย่างราบคาบ วิ่งหนีหางจุกตูดไปในทันที“ขอบคุณนะเจ้าคะ ที่ช่วยข้าเอาไว้ท่านจอมยุทธ์” ‘ซ่งเมยเมย’ ก้มหัวขอบคุณชายวัยกลางคนตรงหน้า“อืม คราวหน้าคราวหลังก็ระวังด้วย...งั้นข้าไปล่ะ” ชายคนเดิมโบกมือให้นาง แต่ถูกแขนเล็กคว้าเอาไว้ “มีอะไร?”“คะ คือว่า ข้าพลัดหลงกับพ่อแม่ ยามนี้ข้าก็หิวมากเลยเจ้าค่ะ” ซ่งเมยเมยทำหน้าออดอ้อน เขย่าแขนชายวัยกลางไปมาช้าๆบุรุษวัยกลางคนพ่ายแพ้ให้กับนาง บางครั้งก็รู้สึกว่าเด็กหญิงผู้นี้จะคล้าย
ขอโทษทีนิยายเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นตัวเอก! ตอนพิเศษ 1 / ตอนพิเศษ 2
ตอนพิเศษ 1การสู่ขอภรรยาของคุณชายซ่ง!ยามที่ซ่งหวงหลงอุ้มหมินฉู่ฉู่ที่ร่างกายเปียกปอนเข้ามาในจวน เดิมทีหมินเฉียวไม่ถูกชะตากับเขาสักนิด เมื่อชายหนุ่มวางนางบนเตียงอย่างอ่อนโยนก็รีบพูดคำที่ตนอยากจะพูดทันที“เรียนใต้เท้าหมิน ข้าอยากจะสู่ขอฉู่ฉู่เป็นภรรยาของข้า” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อมหมินเฉียวเงียบอยู่พักใหญ่ จากนั้นจึงเอ่ยถามขึ้น “เจ้าคิดว่าจะดูแลนางได้ดีแล้วหรือ”“ข้ารับปากขอรับ ว่าจะดูแลนางให้ดีเท่าชีวิต ข้ารักนางจนถึงขั้นที่ว่าหากนางตายข้าก็พร้อมตายและฝังลงโลงไปกับนาง” ซ่งหวงหลงชี้ไปที่จี้ทองคำรูปหัวใจที่เขาห้อยไว้ให้นางระหว่างทาง “จี้ทองคำที่นางสวมถือว่าเป็นของหมั้นหมาย ขอให้ใต้เท้าอนุญาตให้การแต่งงานของข้าและนางเกิดขึ้นด้วย”หมินเฉียวใจอ่อนตั้งแต่ที่เขาบอกว่ายอมตายไปพร้อมกับบุตรสาวของเขาแล้ว แต่แค่อยากจะเล่นตัวไปตามประสาพ่อตาที่หวงลูกสาวเท่านั้น “ให้ข้าคิดดูก่อน ยังไม่รับปาก”“ขอบคุณขอรับ”จู่ๆ ร่างเล็กก็ละเมอออกมาจนทุกคนแปลกใจและต้องมองชายหนุ่มผู้นี้ใหม่ “หวงหลง... หวง...”“ข้าอยู่นี่ ไม่เป็นอะไร ไม่เป็นอะไรแล้ว...” เขารีบปรี่ตัวเข้ามาดึงมือเล็กวางไว้แนบแก้มตนเอง จา
ขอโทษทีนิยายเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นตัวเอก! บทส่งท้าย
บทส่งท้ายเวลาผ่านไปหนึ่งปีอย่างราบรื่นหมินฉู่ฉู่เดินเอื่อยเฉื่อยอยู่ลานบ้าน ก่อนจะก้มลงเด็ดดอกไม้ที่โผล่พ้นปลายหญ้าแล้วหมายจะยกขึ้นมาดม“หยุดเลยฉู่ฉู่!” จวินซานเหวินแย่งดอกไม้ในมือนางเข้ามาถือเอง “อย่าดมอะไรมั่วๆ สิ หากบุตรบุญธรรมข้าเป็นอะไรไป เจ้าจะรับผิดชอบยังไง”หมินฉู่ฉู่มองค้อนชายหนุ่มอย่างไม่พอใจ สรุปว่ายามนี้นางท้องเองหรือเป็นสหายของนางที่ท้องกันแน่! หญิงสาวไม่สนใจเขายกมือประคองท้องใหญ่โตของนางเดินลิ่วไปทางหน้าจวนต่อ“เดินช้าๆ! หากบุตรบุญธรรมข้าเป็นอะไรไปพวกเจ้าสองสามีภรรยาจะรับผิดชอบไหวไหม!” จวินซานเหวินยังคงเดินตามมาไม่ห่าง“อาเหวิน! หากท่านพูดมากข้าจะไม่ให้ท่านเป็นพ่อบุญธรรมลูกของข้าแล้วนะ” หมินฉู่ฉู่กล่าวคำขู่เด็ดขาด จากนั้นจึงไปนั่งบนม้านั่งใกล้ประตูจวนรัชทายาทหนุ่มนั่งลงไม่ไกลจากนาง “จะว่าไปสหายซ่งของข้าก็มีน้ำยาเช่นกันนี่นา แต่งงานไปไม่เท่าไหร่เจ้าก็ท้องแล้ว ฮ่าๆ”พลั่ก!ครานี้นางนับว่าสมใจอยากแล้ว ได้ตบหัวทายาทมังกรสักที!“โอ๊ย! ฉู่ฉู่ เดี๋ยวนี้ช่างกล้าไปกันใหญ่แล้วนะ” จวินซานเหวินลูบหัวตัวเองเบาๆ“ข้าไม่ได้ตบท่าน ลูกบุญธรรมของท่านต่างหากที่ทำ” นางหยักไหล่เบะปากอย่าง
ขอโทษทีนิยายเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นตัวเอก! ตอนที่ 31 การปรับความเข้าใจ
ตอนที่ 31การปรับความเข้าใจเดิมทีหมินฉู่ฉู่นึกว่าครั้งเดียวเขาจะพอ แต่ไม่เลย! เขาเหมือนพยัคฆ์ที่เพิ่งเคยลิ้มรสเนื้อเป็นครั้งแรกจึงไม่ยอมห่างจากนางเสียที ตอนแรกนางเห็นเขาหยุดพักแล้วกอดนางนิ่งไม่ขยับ แต่กลับลุกขึ้นมากินนางทั้งคืนจนถึงรุ่งสาง!แม้ในเวลาที่เขาเสร็จกิจบนเตียง ก็ยังคงตระกองกอดนางไม่ยอมปล่อย เหมือนในยามนี้...“หวงหลง...เช้าแล้ว” หมินฉู่ฉู่เขย่าร่างกายตนเองเพื่อหวังว่าเขาที่กอดนางอยู่จะรู้สึกตัว“อืม...”เขาตอบนางในลำคอ เป็นเพราะเมื่อคืนเขาใช้แรงรังแกนางมากเกินไปยามนี้กรรมเลยตามสนองแล้วเป็นแน่จึงได้อ่อนเพลียเช่นนี้หมินฉู่ฉู่ค่อยๆ เขยิบตัวเองลงไปด้านล่างเตียงเรื่อยๆ ด้วยหวังจะให้หลุดจากพันธนาการจากร่างใหญ่ แต่กลับถูกชายหนุ่มยึดร่างไว้แล้วดึงกลับขึ้นมาดังเดิม “จะไปไหน”“เช้าแล้ว ต้องไปคารวะผู้ใหญ่สิ” หมินฉู่ฉู่พยายามดิ้นต่อ“บ้านข้าไม่ต้องเคารพใคร ท่านพ่อก็ไปทำงานตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง นอนพักเถอะ” ซ่งหวงหลงกล่าวเสร็จก็คว้ามือนางมากอดเอวเขาหน้าด้านๆนางรู้ดีว่าเขาอยู่กับพ่อแค่สองคน มารดาบิดาของซ่งโหวก็จากไปตั้งแต่ซ่งหวงหลงยังไม่เกิด ซ่งฮูหยินตายไปเมื่อหลายปีก่อน และซ่งโหวเองก็ไ
Maaari mong magustuhan
ยาจกยอดมารดา
ไห่ถาง34.5K viewsบันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์
เซี่ยวชิงขวาง74.1K viewsลิขิตแห่งรัก
ป่าดอกท้อ18.3K viewsเกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน
Myเหมยลี่13.2K viewsบัลลังก์รัก บัลลังก์แค้น
malinee226 viewsลิขิตฟ้าสั่งนางร้าย
หลันหลัน兰蓝215 viewsลิขิตรักใต้เงาร้าย
คุณธิดา1.2K viewsทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
จี้เวยเวย460.5K views
